P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 216 i art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu pisemnego wniosku znak ... z dnia 27.11.2006 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego co do zakresu i sposobu zastosowania ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) w sprawie dokumentacji potwierdzającej eksport towarów– informuję, że stanowisko Wnioskującego wyrażone w przedmiotowym piśmie jest prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

W dniu 27.11.2006 r. wpłynął do Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani postępowanie przed sądem administracyjnym.

Z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego wynika, że Spółka dokonała eksportu bezpośredniego towarów do Chorwacji. Potwierdzenia wywozu towarów poza obszar celny Unii Europejskiej dokonał urząd celny wyprowadzenia na Węgrzech, poprzez umieszczenie na odwrocie karty 3 SAD pieczęci zawierającej datę i oznaczenie urzędu celnego (1094 VAMHIVATAL). Prawidłowo ostemplowana karta 3 SAD zaginęła. Firma zwróciła się do urzędu celnego wyprowadzenia na Węgrzech z prośbą o potwierdzenie faktycznego wywozu towarów na kserokopii zaginionej karty 3 SAD. Urząd węgierski potwierdził ten fakt, poprzez przystawienie pieczęci wraz z datą (1094 VAMHIVATAL). Ponadto Spółka otrzymała zaświadczenie potwierdzające wywóz towarów poza obszar celny Wspólnoty. Zaświadczenie to zostało sporządzone przez urząd celny wyprowadzenia na Węgrzech (Letenye) i potwierdza, że przedmiotowa partia towaru wyjechała z urzędu celnego w Letenye pod numerem ... w dniu 28.01.2006 r., tym samym opuściła terytorium Wspólnoty.

W tak przedstawionym stanie faktycznym Wnioskujący pyta, czy może zastosować stawkę 0% do eksportu towarów dysponując zaświadczeniem potwierdzającym wywóz towarów poza obszar celny Wspólnoty wydanym przez urząd celny w Letenye oraz kserokopią karty 3 SAD, na której urząd celny wyprowadzenia potwierdził wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty Europejskiej?

W ocenie Spółki zaginięcie karty 3 SAD nie wyklucza możliwości udokumentowania faktu dokonania eksportu w innej formie np. kserokopii zaginionej karty 3 SAD potwierdzonej przez urząd celny przez który towary opuściły terytorium Wspólnoty czy też zaświadczenia, w którym organ celny potwierdzi wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty. Zdaniem Spółki posiadane dokumenty tj. zaświadczenie wydane przez urząd celny wyprowadzenia w Letenye potwierdzające wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty oraz kserokopia zaginionej karty 3 SAD potwierdzona przez urząd celny wyprowadzenia Letenye, spełniają przesłanki do uznania ich za dokumenty potwierdzające dokonanie eksportu towarów, o którym mowa w art. 41 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług. W świetle powyższego Spółka ma prawo do zastosowania stawki 0% do dokonanego eksportu towarów.

Mając na uwadze przedstawiony przez Wnioskującego w przedmiotowym piśmie stan faktyczny zdaniem Organu takie stanowisko jest prawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem VAT podlega eksport towarów.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 8 ww. ustawy przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ust. 1 pkt l-4, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz.

Z treści art. 41 ust. 4 cyt. ustawy wynika, że w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit a), stawka podatku wynosi 0%. Zgodnie z ust. 6 cyt. art. 41 stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany miesiąc otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty. Jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 6, nie został spełniony, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0%, pod warunkiem otrzymania dokumentu wymienionego w ust. 6 przed złożeniem deklaracji podatkowej za ten okres. W razie nieotrzymania tego dokumentu w terminie określonym w zdaniu poprzednim mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju (ust.7 cyt. art. 41).

Ustawa o podatku od towarów i usług nie określa formy dokumentu potwierdzającego dokonanie eksportu. W tym zakresie należy więc odwołać się do uregulowań zawartych w przepisach ustanawiających Wspólnotowy Kodeks Celny.

Zgodnie z art. 161 ust. 1 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny procedura wywozu pozwala na wyprowadzenie towaru wspólnotowego poza obszar celny Wspólnoty. Dokonanie wywozu wymaga spełnienia formalności przewidzianych dla niego, z uwzględnieniem środków polityki handlowej (...). W myśl ust. 5 cyt. art. 161 zgłoszenie do wywozu musi zostać złożone w urzędzie celnym właściwym dla dozoru miejsca, gdzie osoba dokonująca wywozu ma swoją siedzibę lub gdzie towary zostały zapakowane bądź załadowane do transportu wywozowego. (...)

Zgłoszenie celne dokonywane jest zgodnie z treścią art. 205 ust. 1 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 02 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny na urzędowym wzorze, którym jest jednolity dokument administracyjny. W tym celu mogą być stosowane inne formularze, o ile pozwalają na to przepisy danej procedury celnej (ust. 2 cyt. art. 205).

Z brzmienia art. 793 ust. 1 cyt. rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 wynika, że egzemplarz 3 jednolitego dokumentu administracyjnego, jak również towary zwolnione do wywozu, przedstawiane są w urzędzie celnym wyprowadzenia. „Urząd celny wyprowadzenia” oznacza zgodnie z ust. 2 lit. c) cyt. art. 793 w przypadku towarów wywożonych w inny sposób lub w okolicznościach nieobjętych lit. a) i b) (np. transport drogowy)- ostatni urząd celny przed opuszczeniem przez towary obszaru celnego Wspólnoty. Do obowiązków urzędu celnego wyprowadzenia należy zgodnie z ust. 3 ww. art. 793 upewnienie się, czy przedstawione towary są towarami zgłoszonymi oraz nadzorowanie i potwierdzenie ich fizycznego wyjścia przez poświadczenie odwrotnej strony egzemplarza 3. Poświadczenie stanowi pieczęć z nazwą urzędu i datą.

Z powołanych powyżej przepisów wynika, iż dokumentem potwierdzającym eksport towarów jest potwierdzona przez graniczny urząd celny Wspólnoty karta nr 3 jednolitego dokumentu administracyjnego.

Z załączonych do pisma Spółki materiałów dowodowych wynika, iż dysponuje Ona dokumentami wskazującymi na fakt, że przedmiotowy towar w dniu 28.01.2006 r. opuścił terytorium Wspólnoty pod nr rejestracyjnym ... – potwierdzenie o rejestracji Urzędu Celnego w Letenye z dnia 22.06.2006 r.

W świetle cytowanych przepisów w przedstawionym stanie faktycznym w sytuacji gdy Wnioskujący posiada dokumenty potwierdzające dokonanie wywozu towarów poza terytorium Wspólnoty (z których wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu) uznać należy, że zostały spełnione przesłanki z art. 41 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług umożliwiające zastosowanie stawki podatku VAT w wysokości 0%.

Udzielona interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14 b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, natomiast jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy – do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie zgodnie z art. 236 w związku z art. 14 a § 4 Ordynacji podatkowej służy prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie za pośrednictwem Naczelnika Lubelskiego Urzędu Skarbowego w Lublinie w terminie 7 dni od daty jego doręczenia.

Zażalenie od postanowienia organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciwko postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 Ordynacji podatkowej).