POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 216, art. 14a §1 i §4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Lublinie uznaje przedstawione stanowisko w złożonym wniosku o interpretację przepisów prawa podatkowego za prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 20.02.2007 r. za pośrednictwem poczty elektronicznej wpłynął do tut. Urzędu wniosek Pana o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w Pana indywidualnej sprawie, w którym przedstawiono następujący stan faktyczny :

Jest Pan funkcjonariuszem .................. pełniącym obecnie służbę w jednostce organizacyjnej Centrali ...... w Warszawie. Jest to jedyny pracodawca. Pana miejsce zamieszkania i zameldowania znajduje się w ..... . W związku z tym korzysta Pan z uprzejmości kolegi zamieszkałego w Warszawie, u którego nocuje kilka razy w tygodniu. Z tym lokalem nie wiążą Pana jednak żadne więzy rodzinne, koleżeńskie ani nie koncentruje się w tym przypadku aktywność życiowa. Jedynym związkiem z adresem warszawskim jest fakt podania komórce kadrowej .... adresu warszawskiego podczas wypełniania dokumentów związanych z ubezpieczeniem zdrowotnym, gdyż jak Panu poradzono będąc zarejestrowany w mazowieckim oddziale NFZ łatwiej uzyska Pan pomoc lekarską w służbie zdrowia ............. Organ podatkowy jakim jest Biuro Finansów ......, do którego składa Pan roczne zeznanie podatkowe odmawia uznania wyższych kosztów uzyskania przychodu związanych z faktem zamieszkania w ..... a pracy w Warszawie.

Potwierdza Pan ten fakt odpowiedzią pracodawcy z dnia 08.05.2006 r. na Pana wystąpienie z dnia 24.04.2006 r., z której wynika, że nie ma Pan prawa w zeznaniu podatkowym za 2005 rok zastosować podwyższonych kosztów uzyskania w wysokości 1.533,84 zł.
Płatnik informuje jednocześnie o obowiązku dokonanioa przez Pana korekty zeznania podatkowego za 2005 r. oraz dokonania wpłaty należnego podatku za ten rok.

Opisując powyższy stan faktyczny nie formułuje Pan pytania a ogólnie zwraca się z prośbą o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie stosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodu w stanie faktycznym obowiązującym w 2005 r.

Jednocześnie przedstawia Pan własne stanowisko twierdząc, że fakt czasowego nocowania w Warszawie kilka razy w tygodniu nie może być w żaden sposób brany pod uwagę do stwierdzenia, że jest to Pana miejsce zamieszkania w rozumieniu definicji zawartej w art. 25 Kodeksu Cywilnego.
W związku z tym przysługują Panu zwiększone koszty uzyskania przychodu, ponieważ miejsce zamieszkania nie jest miejscem zatrudnienia.

Zgodnie z art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) stosownie do swojej właściwości miejscowej Naczelnik Urzędu Skarbowego (...) na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa, albo nie toczy się postępowanie przed sądem administracyjnym.

W związku z powyższym Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Lublinie udziela interpretacji, co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego następująco:

Na podstawie art. 22 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz 176 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym w 2005 r. koszty uzyskania przychodu z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy oraz pracy nakładczej, w przypadku gdy miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika położone jest poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę – wynoszą 127,82 zł miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 1.533,84 zł.
Zgodnie z ust. 13 art. 22 przepisów ust. 2 nie stosuje się w przypadku, gdy pracownik otrzymuje zwrot kosztów dojazdu do pracy, z wyjątkiem, gdy zwrócone koszty zostały zaliczone do przychodów podlegających opodatkowaniu.

Z literalnego brzmienia wyżej przywołanych przepisów wynika, że o możliwości zastosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodu decyduje spełnienie równocześnie trzech powyższych warunków:
1) miejsce zamieszkania podatnika (pracownika), bez względu na to czy ma charakter stały czy czasowy znajduje się poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy,
2) pracownik nie otrzymuje dodatku za rozłąkę,
3) nie otrzymuje od swojego pracodawcy zwrotu kosztów dojazdu do pracy.

Powołany przepis posługuje się pojęciami: „zakładu pracy” oraz „miejsce zamieszkania”. W tej sytuacji, w przypadku naliczania podwyższonych kosztów uzyskania przychodu istotne znaczenie będzie miało ustalenie miejsca położenia zakładu pracy, w którym podatnik faktycznie świadczy usługę oraz miejsce zamieszkania podatnika.

W stanie prawnym obowiązującym do końca 2006 roku przepisy prawa podatkowego nie definiowały pojęcia miejsca zamieszkania, dlatego też w tej sytuacji należy odwołać sie do stosownych regulacji zawartych w ustawie z dnia 16 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Zgodnie z art. 25 Kodeksu Cywilnego miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu.
Na tej podstawie wyróżnia się dwa elementy łącznie konstytuujące pojęcie miejsca zamieszkania :
- obiektywny, jakim jest faktyczne przebywanie w określonym miejscu,
- subiektywny, polegający na zamiarze stałego pobytu.

W praktyce to od samego podatnika zależy więc, jakie będzie jego miejsce zamieszkania, bowiem tylko podatnik wie, czy w miejscowości, w której przebywa, ma zamiar przebywać w sposób stały. Uwzględniając jednak ustalenia doktryny oraz orzecznictwo, zauważyć należy, że o danej miejscowości będzie można powiedzieć, że jest miejscem zamieszkania podatnika, jeżeli miejscowość tą podatnik uczynił ośrodkiem swej życiowej działalności. O tym zaś czy dana miejscowość jest ośrodkiem życiowej działalności podatnika decydują różne powiązania z tą miejscowością oraz taki sposób przebywania w danej miejscowości, który dla typowego obserwatora stanowi podstawę do ustalenia, że miejsce to jest właśnie takim ośrodkiem. Można więc przyjąć, że miejscowością, w której człowiek przebywa z zamiarem stałego pobytu jest miejscowość, która tym różni się od wszystkich innych miejscowości, że aktualnie stanowi centrum życiowej działalności danego człowieka.

Dlatego też sama deklaracja człowieka w przedmiocie jego zamiaru stałego pobytu nie ma doniosłości prawnej, o ile nie znajduje wyrazu w jego faktycznych zachowaniach wskazujących na to, gdzie ustanowił ośrodek swojej działalności życiowej, co tym samym oznacza, że zwrot „zamiar stałego pobytu” należy postrzegać w sensie zobiektywizowanym.
Zauważyć w tym miejscu należy, iż kodeks cywilny nie przewiduje rozróżnienia miejsca zamieszkania na stałe i czasowe, tak jak czyni to art. 22 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Wydaje się natomiast, że art. 25 kodeksu cywilnego – odwołując się do zamiaru stałego pobytu – wyraźnie nawiązuje do stałego miejsca zamieszkania danej osoby. Z tego też wnioskować należy, iż czasowym miejscem zamieszkania osoby fizycznej będzie miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem czasowego pobytu, bez zamiaru zmiany miejsca stałego pobytu.

Zaznaczyć należy, że poza wyżej wymienionymi warunkami (wskazanymi w n/n interpretacji), których wystąpienie umożliwia zastosowanie kosztów uzyskania przychodu w podwyższonej wysokości, nie zostały określone żadne inne warunki, których zaistnienie skutkować by mogło ograniczeniem prawa do ich stosowania. Oznacza to, że bez znaczenia dla stosowania tych kosztów pozostaje:
- odległość między miejscowością zamieszkania a miejscowością, w której znajduje się zakład pracy,
- środek transportu, którym podatnik dojeżdża do zakładu pracy,
- okoliczność posiadania dokumentów potwierdzających odbycie przejazdu na trasie od miejsca zamieszkania do miejsca pracy.

Zważywszy na fakt, że w stanie faktycznym będącym przedmiotem zapytania wskazuje Pan, iż :
- miejscem Pana zamieszkania w 2005 r. był ....., gdzie Pan mieszka z żoną i synem,
- kontynuje Pan budowę domu jednorodzinnego w D..... z zamierem zamieszkania w nim na stałe
- zakład pracy, w którym Pan pełni służbę (świadczy pracę) znajduje się w Warszawie,
przysługują Panu do osiąganych w 2005 roku przychodów ze stosunku służbowego koszty uzyskania w podwyższonej wysokości, pod warunkiem, że spełnione będą pozostałe warunki umożliwiające ich zastosowanie, a wskazywane powyżej oraz z zastrzeżeniem, że zadeklarowane przez Pana miejsce zamieszkania odpowiada rozumieniu tego pojęcia, które zostało przedstawione w n/n interpretacji.

Końcowo informuje się, że koszty te mogą być stosowane :
- w stosunku miesięcznym – jeżeli podatnik złoży oświadczenie, o którym mowa w art. 32 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym, bądź
- w rozliczeniu rocznym – przez samego podatnika.

Informuje się, że interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Jednocześnie informuje się, iż zgodnie z cytowanym art.14a §1 Ordynacji podatkowej przedmiotem niniejszej interpretacji jest wyłącznie zakres i zastosowanie prawa podatkowego w indywidualnej sprawie.

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 236 § 2 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie, za pośrednictwem Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Lublinie, w terminie siedmiu dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia.

Stosownie do postanowień art. 222 Ordynacji podatkowej zażalenie na niniejsze postanowienie powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.