Naczelnik Urzędu Skarbowego w Pabianicach, działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 oraz art. 216 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku z dnia 30.03.2007 r. w sprawie interpretacji przepisów prawa podatkowego uznaje za nieprawidłowestanowisko przedstawione w złożonym wniosku

W dniu 30.03.2007 r. (wniosek uzupełniono 14.05.2007 r.) wpłynął do tut. Urzędu wniosek w sprawie udzielenia interpretacji w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że z dniem 01.04.2005 r. został Pan przeniesiony służbowo z pracy w Gdańsku do pracy w Łodzi. W deklaracji PIT-11 nie wskazano Panu dodatkowych kosztów pracy, pomimo uzyskiwania przychodów z różnych miejsc pracy. W 2005 r. przychody uzyskiwał Pan w różnych miesiącach. W 2006 r. uzyskał Pan przychód z pracy w Gdańsku (tzw. trzynastkę) – było to dodatkowe wynagrodzenie wypłacone w jednym miesiącu. We wniosku informuje Pan, że nie zbierał Pan biletów miesięcznych, ani nie dostawał dodatku za rozłąkę. Nadmienia Pan również, iż uzyskiwał Pan przychody z dwóch zakładów pracy i nigdy nie mieszkał w miejscowości, w której znajdował się zakład pracy. Mieszkał Pan w gminie Stegna, później w gminie Kolbudy w miejscowości Kowale, gdy pracował Pan w Gdańsku, natomiast pracując w Łodzi mieszkał Pan w Pabianicach.

W uzupełnieniu do wniosku poinformował Pan, że:przez cały 2004 r. zamieszkiwał Pan na stałe w miejscowości Kowale,w okresie od stycznia do marca 2005 r. zamieszkiwał Pan na stałe w miejscowości Kowale,w okresie od kwietnia do grudnia 2006 r. zamieszkiwał Pan na stałe w miejscowości Pabianice,w grudniu 2004 r. przebywał Pan czasowo w miejscowościach Łodzi i Pabianice – około 4 dni w związku z poszukiwaniem pracy,w styczniu 2005 r. przebywał Pan czasowo w Łodzi i Pabianicach – około 3 dni w związku z poszukiwaniem pracy,w lutym i marcu 2005 r. przebywał Pan w miejscowości Pabianice po około 3 dni w związku z poszukiwaniem pracy,nie przebywał Pan czasowo powyżej 2 dni w miejscowościach Łódź i Gdańsk w okresie, kiedy byłem w tych miejscowościach zatrudniony.

W złożonym wniosku zwrócił się Pan o interpretację art. 22 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z powyższym pyta Pan: czy przysługuje Panu prawo do odliczenia kosztów uzyskania przychodów w wysokości 2.300,94 zł za rok podatkowy 2005 i 2006 ?

Zdaniem Pana, przysługuje Panu prawo do uwzględnienia w zeznaniu rocznym kosztów w wysokości 2.300,94 zł, ponieważ o wysokości kosztów decyduje tylko i wyłącznie liczba zakładów pracy z których uzyskuje się przychód oraz miejsce położenia zakładów pracy poza miejscem zamieszkania. W uzasadnieniu swojego stanowiska nadmienia Pan również, iż przy uzyskiwaniu przychodów od więcej niż jednego pracodawcy nie ma zastosowania rozliczenia kosztów w stosunku miesięcznym. Pana zdaniem rozliczenie kosztów w stosunku miesięcznym dotyczy tylko przy uzyskiwaniu przychodów od jednego pracodawcy.

Rozpatrując przedmiotowy wniosek Naczelnik Urzędu Skarbowego w Pabianicach stwierdza, co następuje: Zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) - koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej, w przypadku gdy:1)podatnik uzyskuje przychody od jednego zakładu pracy – wynoszą 102 zł 25 gr miesięcznie, a za rok podatkowy nie więcej niż 1.227,00 zł,2)podatnik uzyskuje przychody równocześnie od więcej niż jednego zakładu pracy – nie mogą przekroczyć łącznie 1.840 zł 77 gr za rok podatkowy,3)miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę – wynoszą 127 zł 82 gr miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 1.533 zł 84 gr,4)podatnik uzyskuje przychody równocześnie od więcej niż jednego zakładu pracy, a miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy i podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę – nie mogą przekroczyć łącznie 2.300 zł 94 gr za rok podatkowy.

W myśl art. 32 ust. 2 i 5 w/w ustawy, zakład pracy przy obliczaniu miesięcznej zaliczki stosuje pracownikowi koszty uzyskania w wysokości 102,25 zł lub w wysokości 127,82 zł, jeżeli pracownik złoży oświadczenie o spełnieniu warunków uprawniających do stosowania kosztów podwyższonych.

Z treści powyższych przepisów wynika, iż ustawodawca wprowadził dla podatników osiągających przychody ze stosunku pracy koszty zryczałtowane przewidujące dwa rodzaje limitów, tj. limit kosztów: 1) miesięcznych, 2) rocznych.

Koszty podwyższone, w wysokości 127,82 zł miesięcznie, przysługują pracownikowi wtedy, gdy spełnione są dwa warunki, tj. miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy,podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę.

Roczne limity kosztów dotyczą wyłącznie rozliczeń dokonywanych w zeznaniach rocznych i rocznym obliczeniu podatku. Określają one maksymalną wysokość kosztów, jaką można uwzględnić w zależności od miejsca zamieszkania pracownika oraz liczby stosunków pracy. Istnieją cztery kategorie kosztów rocznych, a mianowicie koszty:podstawowe dla jednoetatowców – 1.227,00 zł,podwyższone dla jednoetawowców – 1.533,84 zł,podstawowe dla wieloetatowców – 1.840,77 zł,podwyższone dla wieloetatowców – 2.300,94 zł.

Każdy z pracowników, biorąc pod uwagę miejsce zamieszkania oraz liczbę zakładów pracy, z których otrzymuje przychody, powinien przyporządkować się do jednej z powyższych kategorii. W przypadku, o którym mowa w zapytaniu oznacza to, iż w zeznaniu podatkowym należy przyjmować koszty faktycznie przysługujące pracownikowi, jednak w kwocie nie wyższej niż zostały one określone przez ustawodawcę w art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Maksymalne roczne limity kosztów zostały określone przez ustawodawcę w związku z tym, że każdy pracodawca ma obowiązek potrącania kosztów uzyskania przychodów i w przypadku wieloetatowców koszty potrącone przez pracodawców są zazwyczaj wyższe niż przysługują podatnikowi do odliczenia w roku podatkowym.

Jeśli więc, na przykład, podatnik pracuje poza miejscem zamieszkania i z tytułu dwóch umów o pracę skorzysta w ciągu roku z kosztów w wysokości 3.067,68 zł (127,82 x 12 miesięcy x 2 umowy) to w rozliczeniu rocznym nadwyżka ponad kwotę 2.300,94 zł (czyli w przykładzie 766,74 zł) będzie podlegała opodatkowaniu i podatnik będzie musiał dopłacić różnicę w podatku dochodowym wynikającą z przedstawionego rozliczenia.

Reasumując oznacza to, iż za każdy miesiąc przepracowany w zakładzie pracy poza miejscem zamieszkania może Pan w zeznaniu rocznym zastosować podwyższone koszty uzyskania przychodów w wysokości 127,82 zł. Natomiast sam fakt, iż był Pan zatrudniony w różnym czasie w dwóch zakładach pracy, których siedziby były poza miejscem zamieszkania nie upoważnia Pana do zastosowania kosztów podwyższonych dla wieloetatowców (2.300,94 zł).

Natomiast odnosząc się do Pana prośby zawartej w uzupełnieniu do wniosku o uzasadnienie celowości podania okresów zatrudnienia. Naczelnik Urzędu Skarbowego w Pabianicach uprzejmie wyjaśnia, iż informacja o okresach zatrudnienia w poszczególnych zakładach pracy i miejscach zamieszkania lub czasowego pobytu pozwoliłaby dokonać dokładnego wyjaśnienia Pana indywidualnej sprawy i określenia kosztów jakie może Pan uwzględnić w zeznaniu rocznym. Informacje przedstawione we wniosku i uzupełnieniu do wniosku niestety nie pozwalają na precyzyjnie określić Pana kosztów za 2005 i 2006 rok przedstawiono.

Po przeanalizowaniu opisanego wyżej stanu faktycznego i obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa – Naczelnik uznał stanowisko wnioskodawcy - za nieprawidłowe. Jednocześnie Naczelnik tut. Urzędu zauważa, iż:niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia, interpretacja nie jest wiążącą dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe, organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia – art. 14b par. 1 i par. 2 ustawy Ordynacja podatkowa.