POSTANOWIENIE

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Białymstoku, działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity z 2005 r. Dz. U. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku z dnia 27.06.2007 r. stwierdza, że ma Pan prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu pełną kwotę zapłaconych rat leasingowych.

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 27.06.2007 r. (data wpływu 28.06.2007r.), zwrócił się Pan z prośbą o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, przedstawiając następujący stan faktyczny:

Jestem współwłaścicielem Spółki Jawnej ,,X”. Spółka jawna korzysta w drodze leasingu operacyjnego z samochodów osobowych o wartości przewyższającej równowartość 20.000 zł. Na użytkowanie samochodu ABC została zawarta umowa leasingu Nr X/AB/2007, a na samochód FED Nr X/AB/2007. Obie umowy zostały zawarte z XYZ Sp. z o.o. w dniu 05.03.2007 r. Oba pojazdy są wykorzystywane do celów służbowych.

W związku z powyższym zwraca się Pan z pytaniem:Czy do kosztów uzyskania przychodów należy zaliczyć całość rat leasingowych czy tylko ich część stanowiącą równowartość 20000 EURO ( w przeliczeniu na złote według kursu średniego EURO ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania) ?

Sformułował Pan również własne stanowisko w sprawie stwierdzając iż: W Pana ocenie, w powyższej sprawie stosuje się art. 23 ust 2 pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Z 2000 r. nr 14, poz. 176 z późn. zm.). Z treści tego przepisu wynika, że ograniczenie kosztów uzyskania przychodów do wartości 20.000 EURO ma miejsce w przypadku dokonania odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego. W leasingu operacyjnym amortyzacji danego środka trwałego dokonuje finansujący. Wynika z tego, że Spółka (jako korzystający) ma prawo zaliczyć całość rat leasingowych do kosztów uzyskania przychodów, ponieważ zgodnie z przepisami prawa nie dokonuje odpisów z tytułu zużycia w/w samochodu osobowego.

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Białymstoku mając na uwadze stan faktyczny przedstawiony przez wnioskodawcę i stan prawny obowiązujący w dacie zaistnienia tego zdarzenia, postanawia udzielić następującej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Zgodnie z art.22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do art. 23 ust 1 pkt 4 w/w ustawy wyłączone z kategorii kosztów uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonanych stosownie do określonych ustawą zasad amortyzacji, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 EURO przeliczonej na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania. Jednak w tym przypadku ograniczenie dotyczy przedmiotowo amortyzacji, a więc podmiotowo firmy leasingowej dokonującej odpisów amortyzacyjnych, co wyklucza związek z kwalifikacją kosztów z tytułu rat leasingowych płaconych przez korzystającego z samochodu osobowego.

Natomiast w myśl art 23b ust 1 ustawy opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 , jeżeli umowa ta spełnia następujące warunki :1) została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne albo została zawarta na okres co najmniej 10 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości,oraz2) suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

Zatem w przypadku, gdy zawarte umowy leasingu spełniają powyższe warunki, a samochody osobowe będące przedmiotem leasingu wykorzystywane są w prowadzonej działalności gospodarczej ma Pan prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu pełną kwotę zapłaconych rat leasingowych.

Należy zaznaczyć, iż na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej, podatnikiem tego podatku jest osoba fizyczna, nie zaś spółka cywilna. W świetle art. 8 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 powołanej ustawy przychody z udziału w spółce cywilnej u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku, a w przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe. Powyższe zasady stosuje się również do rozliczania kosztów uzyskania przychodów.

Zatem Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Białymstoku uznaje, że stanowisko Podatnika przedstawione we wniosku z dnia 27.06.2007 r jest prawidłowe w części dotyczącej zaliczenia rat leasingowych do kosztów uzyskania przychodów. Natomiast powołany w stanowisku art. 23 ust. 1 pkt. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma zastosowania we wskazanym w piśmie stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, interpretacja niniejsza nie jest wiążąca dla wnioskodawcy. Wydana interpretacja jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli właściwych dla wnioskodawcy – art. 14b § 2 w/w ustawy.

Interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego jest wiążąca do czasu zmiany przepisów prawa, które były przedmiotem interpretacji.

Stronie przysługuje zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Białymstoku, za pośrednictwem Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Białymstoku

ul. Świętojańska 13, w terminie 7 dni od daty otrzymania niniejszego postanowienia.

Zażalenie powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej).