Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie działając na podstawie art. 14b § 5 pkt 2 ustawy z dnia 29.08.1997 r. – Ordynacja podatkowa (jednolity tekst z 2005 r. Dz. U. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) uchyla z urzędu postanowienie Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie z dnia 23.11.2006 r. znak: I USI/415/60/06 w sprawie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego.

Pismem z dnia 26.09.2006 r. Pan I. wystąpił do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie z wnioskiem o wydanie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego. Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że spółka cywilna E., której Podatnik jest wspólnikiem, otrzymała „jednorazową dotację inwestycyjną” w ramach priorytetu 2 ZPORR – wzmocnienie rozwoju zasobów ludzkich w regionach Działania 2.5 Promocja przedsiębiorczości oraz dotację pomostową na sfinansowanie bieżącej działalności w wysokości 700 zł przez okres 6 miesięcy. Na tle przedstawionego stanu faktycznego Podatnik formułuje pytania:

1. Jak opodatkować otrzymane środki pomocowe na finansowanie inwestycji współfinansowane ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego?
2. Czy pomoc na finansowanie inwestycji jaką otrzymaliśmy stanowi dla nas przychód podlegający opodatkowaniu?
3. Czy wydatki sfinansowane z przychodów przeznaczonych na finansowanie inwestycji są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów?
4. Czy amortyzacja maszyn i urządzeń sfinansowanych w 75% z dotacji EFS stanowi w całości koszt uzyskania przychodu?
5. Czy dotacja pomostowa na sfinansowanie bieżącej działalności stanowi przychód podlegający opodatkowaniu?
6. Czy koszty działalności bieżącej sfinansowane z dotacji pomostowej stanowią koszt uzyskania przychodu?”

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Nie można korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;
2. Środki otrzymane z funduszy strukturalnych stanowią przychody podlegające opodatkowaniu (art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych);
3. Wydatki sfinansowane z tych przychodów są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów;
4. Amortyzacja maszyn i urządzeń stanowi w całości koszt uzyskania przychodu;
5. Środki uzyskane z dotacji pomostowej stanowią przychód podlegający opodatkowaniu (art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych);
6. Koszty działalności bieżącej sfinansowane z dotacji pomostowej stanowią koszty uzyskania przychodów”.

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie postanowieniem z dnia 23.11.2006 r. znak: I USI/415/60/06 uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy w części dotyczącej zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych sfinansowanych z dotacji, zaś w pozostałej części za prawidłowe. W uzasadnieniu postanowienia organ I instancji stwierdził, że:

1. otrzymane przez Podatnika środki finansowe z Europejskiego Funduszu Społecznego oraz z Budżetu Państwa nie podlegają zwolnieniu od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;
2. otrzymana dotacja na prowadzone inwestycje nie będzie stanowiła przychodów dla celów podatkowych;
3. Podatnik ponosząc wydatki inwestycyjne, które będzie finansował z otrzymanych dotacji, nie będzie mógł zaliczyć ich do kosztów uzyskania przychodów;
4. odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia środków trwałych zakupionych przez Podatnika w ramach otrzymanej dotacji finansowanej z EFS oraz budżetu Państwa, nie będą stanowić kosztów uzyskania przychodów;
5. otrzymana dotacja na sfinansowanie bieżącej działalności będzie stanowiła przychód podlegający opodatkowaniu;
6. koszty działalności bieżącej sfinansowane z dotacji pomostowej będą stanowić koszt uzyskania przychodu, o ile spełniają wymogi określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie, po dokonaniu analizy wniosku Podatnika z dnia 26.09.2006 r. oraz treści postanowienia Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie z dnia 23.11.2006 r. znak: I USI/415/60/06, stwierdził co następuje:

W myśl art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej, stosownie do swej właściwości naczelnik urzędu skarbowego (...) na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta udziela pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Interpretacja, o której mowa wyżej zawiera ocenę prawną stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa (art. 14a § 3 ww. ustawy).

Udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, stosownie do zapisu art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej następuje w drodze postanowienia, na które służy zażalenie. Zgodnie z art. 217 § 1 Ordynacji podatkowej postanowienie zawiera między innymi rozstrzygnięcie, przy czym postanowienie, na które służy zażalenie lub skarga do sądu administracyjnego winno zawierać również uzasadnienie faktyczne i prawne (art. 217 § 2 ww. ustawy).

Mając na uwadze powyższy stan prawny stwierdzić należy, że postanowienie wydane w trybie art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej winno zawierać ocenę stanowiska wnioskodawcy zawartą w sentencji tego postanowienia oraz uzasadnienie faktyczne i prawne (stanowiące integralną część postanowienia), które powinno być wyjaśnieniem rozstrzygnięcia. Nie może przy tym zachodzić rozbieżność pomiędzy ww. elementami postanowienia. Prowadziłoby to bowiem do powstania wątpliwości co do jego treści i stosowania.

Odnosząc powyższy stan prawny na grunt analizowanej sprawy należy stwierdzić, że postanowienie Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie z dnia 23.11.2006 r. znak: I USI/415/60/06 zawierające interpretację co do sposobu i zakresu stosowania prawa podatkowego zostało wydane z naruszeniem ww. uregulowań, gdyż zawiera rozbieżności pomiędzy rozstrzygnięciem (sentencją) a uzasadnieniem.

W rozstrzygnięciu postanowienia organ I instancji uznał bowiem, że stanowisko Pana I. przedstawione we wniosku, w części dotyczącej zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych sfinansowanych z dotacji jest nieprawidłowe, zaś w pozostałej części stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Z ustalonego stanu faktycznego wynika, że Podatnik wniósł o udzielenie pisemnej interpretacji między innymi w zakresie zakwalifikowania do przychodów z działalności gospodarczej „jednorazowej dotacji inwestycyjnej” przeznaczonej na finansowanie „inwestycji” (pytanie nr 2) oraz możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków sfinansowanych „z przychodów przeznaczonych na finansowanie inwestycji” (pytanie nr 3). Wnioskodawca przedstawił również własne stanowisko w ww. zakresie i stwierdził, że „Ad 2) (...) środki otrzymane z funduszy strukturalnych, stanowią przychody podlegające opodatkowaniu (art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o pdof)”, zaś „Ad 3) Wydatki sfinansowane z tych przychodów są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów”.

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie – jak wykazano wyżej – w sentencji wydanego postanowienia uznał stanowisko Podatnika za prawidłowe, za wyjątkiem możliwości zaliczenia do kosztów w rachunku podatkowym odpisów amortyzacyjnych od tej części wartości początkowej środków trwałych, która została sfinansowane ww. wsparciem finansowym. Natomiast w uzasadnieniu postanowienia stwierdził, że „Ad . 2 (...) otrzymana dotacja na prowadzone inwestycje nie będzie stanowiła przychodów dla celów podatkowych” oraz, że „podatnik ponosząc wydatki inwestycyjne, które będzie finansował z otrzymanych dotacji, nie będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów”.

Jak z powyższego wynika tak sformułowana sentencja jest sprzeczna z treścią uzasadnienia analizowanego postanowienia. Zachodzi tu bowiem rozbieżność pomiędzy jego rozstrzygnięciem a uzasadnieniem, skoro w sentencji weryfikowanego postanowienia organ I instancji potwierdza stanowisko Podatnika w zakresie zakwalifikowania do przychodów z działalności gospodarczej przedmiotowej dotacji, przeznaczonej na finansowanie „inwestycji” oraz zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków pokrytych „z przychodów przeznaczonych na finansowanie inwestycji”, zaś w uzasadnieniu stanowisko to neguje.

Wystąpienie powyższych rozbieżności skutkuje uchyleniem przedmiotowego postanowienia w trybie art. 14b § 5 pkt 2 Ordynacji podatkowej, nakładającego na organ odwoławczy obowiązek uchylenia z urzędu postanowienia, o którym mowa w art. 14a § 4 tej ustawy, m. in. wówczas, gdy rażąco naruszono prawo.