P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w zw. z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r.- Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005r. Nr. 8, poz.60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, tj. czy opłaty związane z prowadzeniem rachunku bankowego można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

postanawia

- uznać stanowisko Strony za prawidłowe.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka zajmuje się działalnością developerską, która stanowi jej podstawowy kierunek działalności. Pierwszym realizowanym projektem developerskim jest budowa budynku apartamentowo-usługowego w Warszawie z przeznaczeniem 100% apartamentów i lokali użytkowych do sprzedaży. Spółka obecnie jest w trakcie załatwiania potrzebnych pozwoleń i uzgodnień, a koszty przygotowania nowej produkcji są aktywowane jako rozliczenia międzyokresowe. Spółka finansuje powyższy projekt developerski z pożyczek otrzymanych od udziałowców. Środki z tych pożyczek były lokowane na rachunku powierniczym ściśle związanym z prowadzonym projektem developerskim oraz na lokatach na rachunku bieżącym. Z tego tytułu Spółka ponosiła opłaty bankowe, które były pobierane przez bank bezpośrednio z rachunku. Spółka wskazuje, że wydatki z tego tytułu zostały zarachowane jako koszty przygotowania nowej produkcji zgodnie z zapisem art. 28 ust. 4 ustawy o rachunkowości oraz zasadami przyjętymi w Zakładowej Polityce Rachunkowości.

Przedmiotowym wnioskiem Strona zwróciła się o potwierdzenie, czy opłaty związane z prowadzeniem rachunku bankowego można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia.

Zdaniem Spółki koszty opłat bankowych z tytułu prowadzenia rachunku powierniczego związanego z działalnością developerską są niewątpliwie związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością, a co za tym idzie stanowią koszt uzyskania przychodu w momencie ich poniesienia, zgodnie z art.15 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie stwierdza, co następuje: Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. - Dz. U z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art.16 ust.1. Z powyższego wynika zatem, że o możliwości zaliczenia określonego wydatku do kosztów uzyskania przychodów decyduje łączne spełnienie następujących warunków:

- pomiędzy tym wydatkiem a przychodami istnieje związek przyczynowo-skutkowy tego typu, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zachowanie już istniejącego źródła przychodów;

- wydatek nie został wymieniony w art.16 ust.1, zawierającym katalog wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że do uznania poniesionych wydatków za koszty podatkowe niezbędne jest łączne spełnienie obu wymienionych powyżej przesłanek.Sam fakt, że określony wydatek nie został wymieniony w art. 16 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zawierającym katalog wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów, nie może przesądzać o możliwości uwzględnienia tego wydatku przy ustalaniu podstawy opodatkowania. Konieczne jest również wykazanie związku ponoszonych kosztów z uzyskiwanymi przychodami. Zatem, aby określony wydatek mógł stanowić koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi również zachodzić związek przyczynowo-skutkowy tego typu, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zachowanie przychodu podatnika. Generalnie uznaje się, że koszty podatkowe ponoszone przez podmiot gospodarczy podlegają podziałowi - tzn. mają charakter wydatków pośrednich lub bezpośrednich. Koszty bezpośrednie obejmują wydatki, które są ściśle (bezpośrednio) związane z przychodami, jakie osiąga podmiot gospodarczy. Natomiast do kosztów pośrednich zalicza się te wydatki, których nie można powiązać z konkretnym przychodem, jednak ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie. Do takich kosztów pośrednich niewątpliwie można zaliczyć koszty związane z prowadzeniem rachunku bankowego, który jest niezbędny do rozliczania operacji gospodarczych. Nie można bowiem w tym przypadku wskazać konkretnego przychodu, którego uzyskanie uwarunkowane było poniesieniem kosztu z tytułu prowadzenia rachunku powierniczego. Wydatki te są jednak związane z całokształtem działalności Podatnika. Zasady zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków innych niż bezpośrednio związane z przychodami regulują postanowienia art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z tym przepisem koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 4e cytowanej ustawy, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Reasumując, koszty poniesione w związku prowadzeniem rachunku powierniczego – jako pozostające w związku z prowadzoną działalnością oraz dotyczące całokształtu działalności Spółki – mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia.

Mając powyższe na uwadze, postanowiono jak na wstępie. Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.