P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 8 z 2005 r. poz. 60 ze zm.) Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie udzielając pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych w indywidualnej sprawie Podatnika przedstawionej w piśmie z dnia 06.11.2006 r. (z datą wpływu do tutejszego Urzędu w dniu 07.11.2006 r.)

postanawia

uznać stanowisko Podatnika za nieprawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Zgodnie ze stanem faktycznym podanym we wniosku, przedmiotem działalności xxx S.A. (dalej: “Podatnik” lub “Spółka”) jest m. in. pośrednictwo finansowe w związku z wydaną kartą płatniczą (obciążeniową). Spółka celem zweryfikowania punktów akceptujących karty Podatnika zawiera umowy o dzieło/zlecenie z osobami (głównie studenci i emeryci), które przeprowadzają wizje lokalne poszczególnych, wyznaczonych przez zamawiającego punktów akceptujących karty. Przedmiotem świadczenia jest sporządzanie ankiet z odbytych wizyt kontrolnych we wskazanych przez zamawiającego punktach handlowo-usługowych, wykonywanie fotografii wskazanych punktów handlowo-usługowych, sporządzanie elektronicznych raportów stanowiących podsumowanie odbytych wizyt kontrolnych.

Zamawiający w przedmiotowej umowie zobowiązuje się, dostarczyć nie rzadziej, niż raz w miesiącu wykaz punktów handlowo-usługowych, które wykonawca winien objąć programem wizyt kontrolnych.

Zgodnie z umową wynagrodzenie za wykonanie dzieła jest wypłacane wykonawcy miesięcznie w wysokości odpowiadającej stopniu realizacji dzieła w terminie 14 dni od przedłożenia przez wykonawcę rachunku. Niejednokrotnie po przedłożeniu rachunku i jego weryfikacji z raportami przez zamawiającego, kwota wystawionego rachunku jest nieprawidłowa i wykonawca musi wystawić ponownie prawidłowy rachunek.

Z uwagi na fakt, iż wykonawcy zlokalizowani są w różnych miejscach w całym kraju, istnieje duży problem z przesyłaniem rachunków do zawartych umów. W związku z czym wystawcy zaproponowali upoważnienie dla zamawiającego do wystawiania rachunków w ich imieniu. Spółka jako płatnik pobiera z tytułu przedmiotowych umów zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych i przekazuje do miejscowego Urzędu Skarbowego.

Wobec powyższego Spółka wnosi o wyjaśnienie, czy w przypadku zawarcia umowy zlecenia lub umowy o dzieło, w sytuacji gdy wykonawca upoważni zamawiającego do wystawienia rachunku w jego imieniu, taki rachunek nie będzie kwestionowany przez Urząd Skarbowy jako koszt uzyskania przychodu?

Zdaniem Spółki fakt, iż zamawiający na podstawie udzielonego przez wykonawcę upoważnienia będzie wystawiał w jego imieniu rachunki (a jednocześnie będzie występował jako strona akceptująca wykonaną pracę) do zawartych umów zleceń/o dzieło, nie daje podstaw do kwestionowania zasadności poniesionych kosztów w postaci wypłaconego wynagrodzenia wykonawcy. Podstawą do dokonania płatności jest raport z wykonanej pracy, który stanowi podstawę do wystawienia rachunku. Istnieje również niezaprzeczalny związek pomiędzy powyższym kosztem, a przychodami uzyskanymi z tytułu otrzymanych prowizji i opłat od wykonanych kart płatniczych.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie po zapoznaniu się z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym stwierdza co następuje:

Przesłanki zaliczania wydatków do kosztów uzyskania przychodów reguluje ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) - dalej w skrócie u.p.d.o.p. Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. - kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Od dnia 01.01.2007 r. ustawodawca jako cel poniesienia kosztów dodał również zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów.

Aby podatnik miał prawo zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów muszą zostać spełnione następujące warunki:– wydatek został poniesiony przez podatnika;– jest definitywny (faktyczny);– pozostaje w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą;– poniesiony został w celu uzyskania przychodu, ewentualnie w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów;– został właściwie udokumentowany.

Natomiast kwestie wystawiania rachunków oraz wymogów jakie winien spełniać rachunek (dowód księgowy) zostały uregulowane przepisami: – ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa;– rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2002 r. w sprawie naliczania odsetek za zwłokę oraz opłaty prolongacyjnej, dokonywania zaokrągleń oraz zakresu informacji, które muszą być zawarte w rachunkach (Dz. U. z 2002 r., Nr 240, poz. 2063), – ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r., Nr 76, poz. 694 ze zm.).

Stosownie do art. 87 § 1 Ordynacji podatkowej jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą obowiązani są na żądanie kupującego lub usługobiorcy wystawić rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi. Jak wynika z cytowanego przepisu obowiązek wystawiania rachunków dotyczy tylko podatników prowadzących działalność gospodarczą oraz tylko na żądanie kupującego lub usługobiorcy. Obowiązek ten ma służyć interesom kontrahentów podatnika - potwierdzać wykonanie sprzedaży lub wykonanie usługi.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 9 Ordynacji podatkowej, rozumie się każdą działalność zarobkową w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, w tym wykonywanie wolnego zawodu, a także każdą inną działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonującej taką działalność - do przedsiębiorców.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 15.01.2007 r. (data wpływu do tutejszego Urzędu 25.01.2007 r.) Podatnik poinformował, że wymienieni we wniosku wykonawcy nie prowadzą działalności gospodarczej.

Równocześnie należy zauważyć, że w/w przepisy dotyczące wystawiania rachunków nie regulują kwestii upoważnienia zleceniobiorcy do wystawiania rachunków w imieniu zleceniodawcy.

Biorąc powyższe pod uwagę na postawione przez podatnika pytanie: czy w przypadku zawarcia umowy zlecenia lub umowy o dzieło, w sytuacji gdy wykonawca upoważni zamawiającego do wystawienia rachunku w jego imieniu, taki rachunek nie będzie kwestionowany przez Urząd Skarbowy jako dokumentujący koszty uzyskania przychodu – należy odpowiedzieć negatywnie. Zdaniem Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie w świetle art. 87 § 1 i 2 Ordynacji podatkowej wystawiać rachunki mogą osoby prowadzące działalność gospodarczą. Tymczasem w uzupełnieniu wniosku podatnik oświadcza, że osoby wykonujące prace na rzecz podatnika – nie prowadzą działalności gospodarczej.

Przedmiotowe osoby nie spełniają zatem wymogów zawartych w art. 87 Ordynacji podatkowej do wystawiania rachunków – a więc również wystawione w ich imieniu „rachunki” – nie mogą być uznane za stanowiące część prawidłowo prowadzonych, a co najmniej niewadliwych ksiąg podatkowych Podatnika – zgodnie z art. 193 § 3, w związku z art. 87 § 1 i 2 Ordynacji podatkowej w zakresie dokumentacji kosztów. W takim znaczeniu w świetle art. 9 ust 1 u.p.d.o.p., art. 193 § 6 Ordynacji podatkowej i art. 15 ust 1 u.p.d.o.p. - przedmiotowe rachunki nie mogą dokumentować poniesienia kosztów uzyskania przychodów.

Generalnie nie pozbawia to jednak Spółki możliwości wykazania w inny sposób, że wydatki w postaci wynagrodzenia osób wykonujących na jej rzecz umowy o dzieło, czy zlecenia mogą stanowić koszty uzyskania przychodu - o ile związane są z przychodami Spółki.

W świetle bowiem art. 180 Ordynacji podatkowej dowody mogą mieć różnorodny charakter, byleby były zgodne z prawem. Podatnik może zatem wykazać poniesione wydatki spełniające w/w przesłanki wymienione w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p jako koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem ich udokumentowania, zgodnie z wymogami przepisów prawa podatkowego.

W związku z powyższym, Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie postanowił jak w sentencji.

Niniejsza interpretacja odnosi się wyłącznie do przedstawionego przez wnioskodawcę i przytoczonego w treści postanowienia stanu faktycznego oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania postanowienia i jest aktualna do czasu zmiany stanu prawnego lub stanu faktycznego przedstawionego przez pytającego.

Zgodnie z treścią art. 14b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej przedmiotowa interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia w drodze decyzji w trybie określonym w art. 14b § 5 w/w ustawy.

Na podstawie art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej na niniejsze postanowienie zawierające interpretację służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w terminie 7 dni od doręczenia postanowienia za pośrednictwem Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie.