Pismem z 12.12.2006r. (data wpływu 20.12.2006r.) Przedsiębiorstwo zwróciło się z prośbą o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług w odniesieniu do następującego stanu faktycznego:

Spółka kupuje towar u producentów i zleca dostawę zakupionego towaru do swego odbiorcy. Towar ładowany jest w magazynie producenta i wysyłany do odbiorcy wskazanego przez Spółkę, z pominięciem magazynu. Koszt dostawy wliczony jest w cenę sprzedaży uiszczaną przez Spółkę na rzecz jej dostawcy (producenta). Ryzyko utraty lub uszkodzenia towaru w transporcie ponosi producent zlecający dostawę w miejsce wskazane przez Spółkę. Transport towaru z magazynu dostawcy (producenta) do magazynu odbiorcy może trwać dłużej niż jeden dzień.

Wyżej wymienione dostawy Spółka zobowiązana jest udokumentować fakturami VAT. Przyjęto zasadę, że faktury wystawiane są w dacie faktycznego dostarczenia towaru do odbiorcy. Jako datę sprzedaży przyjęto tę samą datę.

Na przełomie miesięcy, w przypadku nie wystawienia faktury w powyższym terminie, za datę powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych podatnik uznaje ostatni dzień miesiąca, w którym towar został dostarczony odbiorcy. Natomiast za datę powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług podatnik uznaje zawsze 7. dzień od daty dostawy.

W tak przedstawionym stanie faktycznym Spółka wnosi o wydanie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w następującym zakresie:

Czy prawidłowe jest uznanie daty faktycznego dostarczenia towaru odbiorcy jako daty sprzedaży? Czy prawidłowe jest ujmowanie tej faktury w ewidencji sprzedaży, prowadzonej dla celów podatku VAT, w miesiącu powstania obowiązku podatkowego oraz kwoty netto z niej wynikającej jako przychodu osiągniętego w miesiącu powstania obowiązku podatkowego?

Według stanowiska Wnioskodawcy, w przypadku wysłania towaru nabywcy, prawidłowe jest wystawianie przez Spółkę faktury VAT w dacie faktycznego dostarczenia towaru odbiorcy i wskazywanie tej daty na fakturze jako daty sprzedaży. Ponadto, za zasadne Wnioskodawca uznaje ujęcie takiej faktury do ewidencji sprzedaży prowadzonej dla celów podatku VAT w miesiącu powstania obowiązku podatkowego, oraz do ewidencji sprzedaży prowadzonej dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, w dacie sprzedaży.

Na podstawie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku Naczelnik Podlaskiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.; zmiana ostatnia: Dz. U. z 2006r. Nr 143, poz. 1029), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Czynności te podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa (art. 5 ust. 2 ustawy).

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług).

Pod pojęciem sprzedaży, w świetle art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 19 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1 ustawy. Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy).

Podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 ustawy oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90 ustawy, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej (art. 109 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług).

Obowiązek prowadzenia ewidencji to jeden z podstawowych wymogów jakie ustawodawca nałożył na podatników VAT, a dane jakie powinny zawierać ewidencje prowadzone przez podatników stanowią podstawę do prawidłowego sporządzania przez nich deklaracji dla podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego, dokonywane dostawy towaru udokumentowane fakturami VAT wystawianymi w dacie faktycznego dostarczenia towaru do odbiorcy, która jest również datą sprzedaży, Spółka powinna ujmować w prowadzonej ewidencji sprzedaży chronologicznie, zgodnie z momentem powstania obowiązku podatkowego. Dane wykazane w prowadzonych ewidencjach stanowią podstawę do prawidłowego sporządzania przez podatników deklaracji dla podatku od towarów i usług. Ewidencja zawiera również kwoty sprzedaży netto oraz kwoty podatku należnego od tej sprzedaży, z podziałem na stawki podatkowe.

Mając powyższe na uwadze, tut. organ podatkowy postanowił jak w sentencji.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie złożenia wniosku.

Stosownie do art. 14b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej interpretacja nie jest wiążąca dla Wnioskodawcy, wiąże natomiast organy podatkowe i organy kontroli skarbowej właściwe dla Wnioskodawcy- do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Interpretacja niniejsza wiąże organ podatkowy do czasu zmiany przepisów prawa.

Na postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Białymstoku, za pośrednictwem Naczelnika Podlaskiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku, w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia (art. 14a § 4 oraz art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej).

Zażalenie, zgodnie z przepisem art. 222 w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej, powinno określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.