POSTANOWIENIE

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu, działając na podstawie art. 216 i art. 14a §1 i §4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 Nr 8 poz.60 ze zmianami), po rozpatrzeniu Pana wniosku z dnia 22 lutego 2007r., w sprawie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie zaliczania w ciężar kosztów działalności gospodarczej wydatków związanych z reprezentacją i reklamą, stwierdza, że stanowisko zawarte we wniosku jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Działając, zgodnie z przepisem art. 14a §1 ww. Ordynacji podatkowej, stosownie do swojej właściwości, m.in., naczelnik urzędu skarbowego na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania przepisów prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Natomiast, zgodnie z §2 tegoż art. 14a, składając wniosek podatnik, płatnik lub inkasent jest obowiązany do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie.

Z dokumentów zgromadzonych w tutejszym urzędzie wynika, że prowadzi Pan działalność gospodarczą pod nazwą X w zakresie usług rachunkowo – księgowych. W 2007r., podobnie jak i w latach poprzednich, zakupił Pan m.in. długopisy i inne gadżety, np. temperówki, kalendarze, przymiary z wydrukowanym na nich pełnym logo firmy (adres, NIP, numery telefonów). Przedmioty te są wystawione w pomieszczeniu biurowym i magazynowym. Przeznaczone są do dyspozycji interesantów i są traktowane jako wizytówki firmowe.

W związku ze zmianami w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych ma Pan wątpliwości, czy zakupione przedmioty należy traktować jako reklamę czy jako reprezentację. Pana zdaniem wyżej wymienione przedmioty stanowią reklamę firmy i są uzasadnionym kosztem uzyskania przychodów kwalifikowanych jako koszty reklamy.

Mając na uwadze zaistniały stan faktyczny i prawny stwierdza się, iż powyższe stanowisko jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zmianami) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Natomiast zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 23 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia "reklama". W celu ustalenia znaczenia tego słowa należy się zatem odwołać do "Słownika języka polskiego". Wg tegoż słownika "reklama" to rozpowszechnianie informacji o towarach, usługach, miejscach i możliwościach nabycia towarów, usług, chwaleniu kogoś i zalecaniu czegoś. Reklama stanowi zachętę do nabywania określonych towarów lub korzystania z określonych usług. Może to być np. rozpowszechnianie wiadomości o towarach za pomocą ogłoszeń w prasie, radiu, telewizji, za pomocą plakatów. Polega ona na rozpowszechnianiu pochlebnych wiadomości o sobie, o sprzedawanych towarach i świadczonych usługach, a także miejscach i możliwościach ich nabycia.

Wg wyroku NSA z dnia 10 maja 2001 r., sygn. akt I SA/Wr 2452/98 - reklama ma na celu nakłonienie potencjalnego nabywcy do dokonania zakupu. Informacja o konkretnych towarach, o ich zaletach, wartości i możliwości dokonania zakupu, przekazywane nieokreślonemu kontrahentowi jeśli celem jest zachęcenie go do kupna ma charakter reklamy.

Wg wyroku NSA z dnia 26 września 2000 r., sygn. akt III SA 1994/99) reklamą jest wszystko co zawiera dodatkowe informacje o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwości nabycia.

W związku z powyższym zakupione przez Pana długopisy, temperówki, kalendarze, itp. należy uznać jako reklamę firmy, ponieważ zawarte na nich informacje takie jak logo firmy, adres, NIP, numery telefonów są traktowane jako wizytówki i przeznaczone są do dyspozycji interesantów.

Jednocześnie Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu informuje, że powyższa interpretacja o zakresie stosowania przepisów prawa dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Pana we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia tego zdarzenia. Ponadto w myśl przepisu art. 14b §1 i §2 ww. Ordynacji podatkowej interpretacja nie jest dla Pana wiążąca, wiąże natomiast organy podatkowe i organy kontroli skarbowej właściwe dla osoby występującej z wnioskiem i może zostać zmieniona lub uchylona wyłącznie w drodze decyzji w trybie określonym w §5.

Zgodnie z art. 14a §4 ww. Ordynacji podatkowej na powyższe postanowienie służy zażalenie, które zgodnie z przepisem art. 236 §2 pkt 1ww. Ordynacji podatkowej wnosi się w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu, za pośrednictwem tut. organu podatkowego.Zgodnie z przepisem art. 222 w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej zażalenie to powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia.