Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie, działając na podstawie art. 14b § 5 pkt 2 ustawy z dnia 29.08.1997 r. – Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), art. 113 ust. 1 i ust. 14 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11.03.2004 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zmienia z urzędu postanowienie Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie z dnia 18.08.2005 r. znak: I US-II/443/80/05, w sprawie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego dot. podatku od towarów i usług, i uznaje stanowisko strony przedstawione we wniosku z dnia 20.07.2005 r. znak: D.40-57/05, uzupełnionym pismem z dnia 9.08.2005 r. – za prawidłowe.

Wnioskiem z dnia 20.07.2005 r. znak: D.40-57/05, uzupełnionym pismem z dnia 9.08.2005 r., W. zwrócił się do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że jednostka jest publicznym zakładem opieki zdrowotnej, której przedmiotem działalności jest wykonywanie zadań statutowych określonych w ustawie z dnia 27.06.1997 r. o służbie medycyny pracy. Podatnik świadczy m.in. usługi polegające na wydawaniu opinii lekarskich na zlecenie sądów.

Pytanie dotyczyło obowiązku rejestracji W. jako podatnika podatku od towarów i usług w sytuacji, gdy wykonując czynności polegające na sporządzaniu opinii lekarskich na zlecenie sądów, wartość sprzedaży tychże usług w 2004 r. nie przekroczyła kwoty odpowiadającej 10.000 euro. Zdaniem jednostki, nie ma ona obowiązku dokonania czynności rejestracyjnych.

Postanowieniem z dnia 18.08.2005 r. znak: I US-II/443/80/05, Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie uznał stanowisko przedstawione przez wnioskodawcę za nieprawidłowe. W uzasadnieniu organ podatkowy stwierdził, opierając się na słownikowej definicji pojęć rzeczoznawca i rzeczoznawstwo, że czynności wykonywane przez podatnika „uznać należy za usługi rzeczoznawstwa wymienione w poz. 37 załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25.05.2005 r.”, i w związku z tym strona świadcząc wymienione usługi nie może korzystać ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Rozstrzygnięcie to nie zostało przez stronę zaskarżone.

Dyrektor tut. Izby Skarbowej, postanowieniem z dnia 9.03.2007 r. znak: IS.II/2-443/32/P/07, wszczął z urzędu postępowanie w sprawie wzruszenia pisemnej interpretacji Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie, po przeprowadzeniu którego zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) – zwanej dalej ustawą, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej równowartości 10.000 euro. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku. Na podstawie delegacji zawartej w art. 113 ust. 14 ustawy, Minister Finansów określił listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy - § 28 rozporządzenia z dnia 25.05.2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 ze sprost.). W poz. 37 załącznika do ww. rozporządzenia wymienione zostały usługi rzeczoznawstwa, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego.

W tym miejscu zauważyć należy, iż w związku z brakiem określenia przez ustawodawcę zakresu pojęciowego usług rzeczoznawstwa, zasadnym jest posłużenie się definicją rzeczoznawcy i rzeczoznawstwa zawartą w Słowniku Języka Polskiego (pod redakcją Mieczysława Szymczaka, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003, ISBN 83-01-14125-5). Zgodnie z tą definicją pojęcie rzeczoznawcy oznacza specjalistę powołanego do wydawania orzeczenia lub opinii w sprawach spornych; biegły, ekspert. Rzeczoznawstwo natomiast definiowane jest jako funkcja, zajęcie rzeczoznawcy; biegłość w ocenianiu czegoś, w wydawaniu orzeczeń w sprawach spornych, wynikająca z dobrej znajomości przedmiotu. Z tych definicji wynika, iż czynności polegające na sporządzaniu opinii dla sądu mieszczą się w zakresie pojęciowym rzeczoznawstwa.

Wskazać należy również, iż Minister Finansów pismem z dnia 16.11.2006 r. znak: PT3/PP3-812-112/ 2006/LW/823 wyjaśnił, iż ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, nie mogą korzystać podatnicy świadczący w ramach rzeczoznawstwa czynności będące jednocześnie doradztwem, innym niż doradztwo rolnicze związane z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związane ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego.

W świetle dokonanej interpretacji tut. organ stwierdza zatem, iż podatnik, świadcząc usługi sporządzania opinii lekarskich dla sądu, ma prawo do korzystania ze zwolnienia podmiotowego do momentu uzyskania kwoty odpowiadającej w złotych równowartości 10.000 euro z tytułu wykonywania czynności, o ile czynności te nie stanowią jednocześnie doradztwa.

Zgodnie z art. 14b § 5 pkt 2 Ordynacji podatkowej, organ odwoławczy w drodze decyzji z urzędu zmienia albo uchyla postanowienie, o którym mowa w art. 14a § 4 tej ustawy, jeżeli rażąco narusza ono prawo. Rażącym naruszeniem prawa jest naruszenie oczywiste, gdy rozstrzygnięcie organu I instancji jest ewidentnie sprzeczne z wyraźnym lub niebudzącym wątpliwości przepisem prawnym.

Mając na względzie, iż Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie w postanowieniu z dnia 18.08.2005 r. znak: I US-II/443/80/05, w oparciu o przedstawiony stan faktyczny jednoznacznie stwierdził, iż usługi świadczone przez stronę nie korzystają ze zwolnienia podmiotowego z podatku VAT, Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie stwierdzając rażące naruszenie prawa, orzeka jak w sentencji.