Naczelnik Urzędu Skarbowego w Olsztynie działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2005 r. nr 8 poz. 60 ze zm.) uznał stanowisko wnioskodawcy zajęte we wniosku z dnia 16.01.2007 r. (data wpływu 17.01.2007r.) uzupełnionego w dniu 23.01.2007 r. o pisemną interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych w przedmiocie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków wymienionych w pkt 2-13 wniosku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą – za prawidłowe.

W dniu 17.01.2007 r. w trybie art. 14a § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 ze zm.) złożył Pan wniosek o pisemną interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, przedstawiając po uzupełnieniu wniosku w dni u 23.01.2007 r. następujący stan faktyczny.

Od listopada 2006 r. prowadzi Pan działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych. Jest Pan wodzirejem i zajmuje się prowadzeniem różnego typu imprez takich jak: wesela, bale, festyny, zabawy dla dzieci.

W związku z prowadzoną działalnością ponosi Pan niżej wymienione wydatki, które w Pana mniemaniu stanowią koszty uzyskania przychodu.

2. Balony, zabawki, cukierki

Na zabawach wykorzystuje Pan do konkursów balony. Używa też drobnych nagród, takich jak korona dla króla i królowej balu, maskotki w konkursach dla dzieci, piłeczki oraz cukierki w zabawach z chustą animacyjną. Używa Pan również innych podobnych przedmiotów.

3. Baterie, świece i serwetki

Są to materiały, które kupuje Pan najczęściej. Świec oraz serwetek i wstążek do zawijania świec używa Pan prawie na każdej imprezie do prowadzenia walca świetlistego, baterie są niezbędne do mikrofonów bezprzewodowych.

4. Przewody, wtyczki, przedłużacze itp.

Czasami modyfikuje Pan instalacje w swoim sprzęcie: zmienia wtyczki, wydłuża kable. Kupuje Pan też przedłużacze, które są potrzebne do podłączenia dużej ilości sprzętu na dużych salach.

5. Warsztaty

Chcąc podnosić swoje kwalifikacje uczestniczy Pan w warsztatach i kursach np.: Warsztaty Dobrej Zabawy, Warsztaty dla Wodzirejów.

6. Kurs tańca

Jako osoba aktywnie prowadząca imprezę powinien Pan dobrze tańczyć. Na weselach i balach, oprócz tańców przy muzyce współczesnej, prowadzi Pan też tańce towarzyskie, jak na przykład walc angielski, czy walc wiedeński. Aby prezentować dobry poziom w dziedzinie tańca, zapisał się Pan na kurs tańca towarzyskiego.

7. Płyty CD oraz zakup utworów przez Internet

W swojej pracy odpowiada Pan również za muzyczną stronę imprezy, więc kupuje Pan płyty, oraz legalną muzykę w Internecie (np. w portalu iplay. pl.)

8. Domeny internetowe i serwer WWW

Reklamuje się Pan w Internecie, posiada własne strony, opłaca abonament za domeny i serwer, na którym umieszczone są strony.

9. Materiały oraz elementy oświetlenia

Prowadząc imprezę dba Pan o ładny wygląd swojego stanowiska. Kupuje Pan zatem materiały, którymi ozdabia stół ze sprzętem muzycznym. Jest też czasem potrzeba ozdobienia materiałem ściany, na której tle jest Pan rozstawiony ze sprzętem. Najbardziej eleganckie materiały do tego celu są w sklepach z firanami i zasłonami. Pyta Pan zatem, czy może odliczać materiały zasłonowe i firanowe oraz elementy oświetlenia takie jak węże świetlne, reflektory.

10. Koszty reklamy

Inwestuje Pan w reklamę, ulotki, wizytówki, banery, reklamę w mediach. Ma Pan też dodatkowe pytanie czy są jakieś limity kosztów przeznaczonych na reklamę?

11. Uczestnictwo w targach

Przygotowuje się Pan do uczestnictwa w Targach Ślubnych, które są szansą na pokazanie się na rynku olsztyńskim. Uczestnictwo w nich wiąże się jednak z wieloma kosztami - opłata za stanowisko, zakup elementów dekoracyjnych, druk ulotek. Czy te koszty można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu?

12. Regały i biurko

W związku z tym, że działalność prowadzona jest w mieszkaniu chce Pan zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów dwa regały, które wykorzystywane są na segregatory i płyty oraz biurko pod komputer. Pyta Pan, czy powyższe wydatki stanowią koszt uzyskania przychodów?

13. Koszty uzyskania przychodu w umowie o dzieło

Ma Pan jeszcze jedno istotne pytanie dotyczące kosztów uzyskania przychodu w umowie o dzieło.Technika prowadzenia zabawy wymaga dwóch osób prowadzących, zatrudnia Pan do tego celu zdolnego pracownika, którego zadaniem jest oprawa muzyczna imprezy oraz pomoc w prowadzeniu zabaw. Dzięki swemu talentowi i wyczuciu pracownik dobiera muzykę, tak, żeby uczestnicy imprezy świetnie się bawili. Jego praca nie ogranicza się jedynie do mechanicznego odtwarzania utworów, ale do modelowania muzyki w odpowiedni sposób – miksowania i zmiany tempa utworów, czyli jest to praca twórcza. Myślę, że trzeba za taką pracę twórczą policzyć 50% kosztów uzyskania przychodu.

Zdaniem Pana – ponoszone wydatki, o których mowa w pkt 2 – 13 wniosku zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym stanowią koszty uzyskania przychodu.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdza co następuje.

Pojęcie kosztów uzyskania przychodów definiuje art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz. U. nr 14 poz. 176 ze zm.), który stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego bezpośredni związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Warunkiem zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodu jest zatem istnienie związku przyczynowego między poniesionym wydatkiem, a uzyskanym przychodem.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

Przepisy art. 23 wyżej powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mają charakter szczególny i w związku z tym nie mogą podlegać wykładni rozszerzającej, a w szczególności nie można ich interpretować przy zastosowaniu wnioskowań prawniczych (a contrario, per analogiam).

ad 2 i 3

Wykorzystywane przez Pana na zabawach w trakcie prowadzonych konkursów upominki w postaci różnego rodzaju maskotek oraz świece i serwetki stanowią materiał podstawowy, który wchodzi w skład świadczonej usługi, oddając jej odpowiedni charakter i oprawę i w związku z tym należy je zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

ad 4, 7 9 i 12

Wydatki ponoszone na zakup baterii niezbędnych do mikrofonów bezprzewodowych, przewody, wtyczki, przedłużacze, płyty firany, zasłony, elementy oświetleniowe oraz regały i biurko stanowią koszty uzyskania przychodów.Jednakże sposób zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów uzależniony jest od przewidywanego okresu używania, a także od ich wartości początkowej.Zatem firany, zasłony, reflektory oraz regały i biurko mogą być zaliczone bezpośrednio do kosztów jako wydatki poniesione na zakup wyposażenia, bądź w oparciu o art. 22a-22o jako środki trwałe.

ad.5 i 6

W przypadku wydatków na kształcenie, na gruncie podatku dochodowego konieczny jest ich podział na dwie grupy, tj. wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych przedsiębiorcy oraz wydatki związane z podnoszeniem ogólnego poziomu wiedzy. Wydatki związane ze zdobyciem wiedzy ogólnej mają charakter osobisty i nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Należy jednak wskazać, iż wydatki poniesione na dokształcenie i podnoszenie posiadanych kwalifikacji w drodze kursów i szkoleń odpowiadających profilowi działalności podatnika i mających bezpośredni wpływ na wysokość jego przychodu można uznać za koszty uzyskania przychodów.Zakładając więc, że warsztaty i kursy, o których mowa w Pana wniosku są zgodne z rodzajem i profilem prowadzonej działalności gospodarczej, a ukończenie ich pozwoli na lepszą jakość i szerszy zakres oferowanych usług niezbędnych do jej prowadzenia oraz spowoduje zwiększenie przychodów, stwierdzić należy, iż zaliczenie wydatków ponoszonych na ten cel do kosztów uzyskania przychodów jest w pełni zasadne.

ad.8, 10,11

Zgodnie z przepisami obowiązującymi do 31.12.2006 r. do kosztów uzyskania przychodów nie zaliczało się kosztów reprezentacji i reklamy w części przekraczającej 0,25% przychodu, chyba że reklama była prowadzona w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób.Z dniem 1 stycznia 2007 r. przepis art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który dotychczas zawierał ograniczenia kosztów reprezentacji i reklamy niepublicznej uległ zmianie. Zgodnie z nowym brzmieniem przepisów do kosztów nie zalicza się kosztów reprezentacji, a w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.Nie ma więc już obecnie ograniczenia co do zaliczenia do kosztów wydatków na reklamę niepubliczną.Jednakże charakter wydatków na reklamę winien być na tyle związany z prowadzoną działalnością, by możliwa była ocena oparta na zasadzie logiki i zasadzie doświadczenia życiowego, że mogą mieć one wpływ na uzyskanie bądź zwiększenie przychodu.

ad.13

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 z późn. zm.) źródłami przychodów są między innymi działalność wykonywana osobiście. Za ww. przychody w świetle art. 13 pkt 8 lit. a ww. ustawy uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, (...) - z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Zgodnie z art. 22 ust. 9 ww. ustawy, koszty uzyskania niektórych przychodów określa się:

• pkt 3 - z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami - w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.
• pkt 4 - z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4, 6 i 8 - w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.
  
  

Jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 pkt 1 - 4, koszty uzyskania przyjmuje się, zgodnie z art. 22 ust. 10 w/w ustawy, w wysokości kosztów faktycznie poniesionych.

Odrębnymi przepisami o których mowa w w/w art. 22 ust. 9 pkt 3, określającymi kryteria zaliczania prac do przedmiotu prawa autorskiego, jest ustawa z dnia 04.02.1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. nr 90, poz. 631 ze zm.). W myśl art. 1 ust. 1 i 2 c/w ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
2. plastyczne;
3. fotograficzne;
4. lutnicze;
5. wzornictwa przemysłowego;
6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
7. muzyczne i słowno-muzyczne;
8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
9. audiowizualne (w tym filmowe).

Przedmiotem prawa autorskiego jest zatem utwór. Jest to niematerialne dobro prawne, które powinno być odróżnione od materialnego nośnika, na którym zazwyczaj jest utrwalane. Przepis art. 1 ust. 1 posługuje się syntetyczną definicją utworu w sposób generalny określając konieczne cechy wyróżniające utwór od innych rezultatów działalności człowieka. Wytwór nie materialny aby uzyskać kwalifikację „utworu” w rozumieniu art. 1 ust 1 w/w ustawy powinien wykazać następujące cechy:

1. stanowić rezultat pracy człowieka – twórcy,
2. stanowić przejaw działalności twórczej, a więc uzewnętrzniony rezultat działania twórcy o charakterze kreacyjnym,
3. mieć indywidualny charakter (J. Barta, M. Czajkowska – Dąbrowska, Z. Ćwiąkalski, R. Markiewicz, E. Traple „Komentarz do ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych”, Dom Wydawniczy ABC 1995 r., s. 48-49)
   
   

Prawo autorskie, w świetle art. 8 ust. 1 ww. ustawy przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Twórcą może być wyłącznie osoba fizyczna, co wynika z samej natury procesu twórczego. Nabycie praw autorskich przez twórcę następuje ex lege wraz ze stworzeniem utworu.

Fakt korzystania przez twórcę z praw autorskich musi wyraźnie wynikać z treści zawartej umowy zlecenia, umowy o dzieło lub z treści wystawionego rachunku. Stanowisko te potwierdza pismo Ministerstwa Kultury z dnia 18.01.2002 r. znak: DP/WPA.024/381/01 wyjaśniając w nim, iż „umowy o dzieło, na podstawie których opracowywane są utwory, uprawniają do zastosowania wobec wynagrodzenia umownego 50% - nowych kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy (...), pod warunkiem jednak, iż z umowy wyraźnie wynika, że przyjmujący zamówienie nabywa majątkowe prawa autorskie do danego utworu lub uzyskuje licencję na korzystanie z niego.” Nadto jak podkreśla Ministerstwo Kultury w piśmie z dnia 14.05.2002 r. znak: DP/WPA.024/110/02 „(...) zastosowanie 50% - nowej stawki kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy (...) uzależnione jest od wystąpienia dwóch podstawowych okoliczności:

• zaistnienia utworu w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 904 z późn. zm.) oraz
• udzielenia przez twórcę licencji na korzystanie z danego utworu zamawiającemu, względnie rozporządzenia majątkowymi prawami autorskimi do twórczego dzieła”.

W tym miejscu wskazać należy, że o charakterze prawnym danej umowy decyduje zasadniczo jej treść. Przyjęcie czy w danym przypadku mamy do czynienia z utworem i z wykonywaniem przez twórcę praw autorskich czy też jest to zwykła umowa zlecenie, możliwe jest dopiero po zbadaniu treści tej umowy. Podkreślić też należy, iż Naczelnik Urzędu Skarbowego nie jest organem właściwym w zakresie rozstrzygania czy wykonywana praca przez zatrudnionego u Pana pracownika jest „pracą twórczą”, tzn. przedmiotem prawa autorskiego lub pokrewnego. W sprawie interpretacji przepisów o prawach autorskich i pokrewnych uprawnione jest Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Departament Prawny, ul. Krakowskie przedmieście 15/17, 00-071 Warszawa.

W konsekwencji o możliwości zastosowania kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50% mówi się wówczas, gdy dana osoba uzyska przychód za wykonanie czynności będącej przedmiotem prawa autorskiego lub pokrewnego oraz gdy twórca dokonuje rozporządzania prawami autorskimi do swojego utworu, czyli gdy przechodzą one na zleceniodawcę, lub gdy udziela licencji na korzystanie z nich.

Tylko w przypadku gdy praca wykonywana przez podatnika w ramach zawartej umowy jest twórcza, tzn. niepowtarzalna, indywidualna oraz spełnia wszystkie przesłanki utworu określone w ustawie z dnia z dnia 04.02.1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a więc po uzyskaniu potwierdzenia co do treści zawartej umowy z MK i DN do przychodów osiąganych z tego tytułu będą miały zastosowanie 50% koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku braku powyższego potwierdzenia zastosowanie będzie miał art. 22 ust. 9 pkt 4 ww. ustawy i 20% koszty uzyskania przychodów.
W świetle powyższego Naczelnik Urzędu Skarbowego w Olsztynie uznał, że stanowisko wnioskodawcy zajęte w pkt 2-13 jest prawidłowe i postanowił jak w sentencji.

Powyższa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.Stosownie do art. 14b § 1 interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta.

Wiąże natomiast organy podatkowe i organy kontroli skarbowej właściwe dla wnioskodawcy do czasu zmiany lub uchylenia zgodnie z art. 14b § 2 ustawy – Ordynacja podatkowa.

Interpretacja traci moc w momencie zmiany stanu prawnego.

Na niniejsze postanowienie służy Stronie prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Olsztynie w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia (art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej).

Zażalenie zgodnie z zapisem art. 222 wyżej cyt. ustawy – Ordynacja podatkowa winno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.