Stosownie do postanowień art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Olsztynie stwierdza, iż stanowisko zawarte we wniosku z dnia 28.12.2006 r. (data wpływu 02.01.2007 r.) jest prawidłowe.

Wnioskiem z dnia 02.01.2007 r., uzupełnionym 30.01.2007 r. zwróciła się Pani z prośbą o interpretację co do zakresu i sposobu stosowania przepisów prawa podatkowego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż agencja reklamowa w wyniku podpisanej ze swoim kontrahentem umowy, będzie organizowała konferencję dla pracowników oraz współpracowników tego kontrahenta. Konferencja będzie składała się z dwóch części: oficjalnej – składającej się z powitania przybyłych gości, przeprowadzenia prezentacji oraz szkolenia; nieoficjalnej – uroczystej kolacji wraz z częścią rozrywkową. Agencja reklamowa zapewnia swojemu kontrahentowi obsługę techniczną i personalną. Zadaniem hostess, jest przywitanie gości oraz czuwanie nad prawidłowością przebiegu części oficjalnej. Zespół taneczny wystąpi podczas części nieoficjalnej. Hostessy jaki i zespół taneczny będą zatrudnione prze Agencję. Agencja na podstawie umowy zlecenia zleciła Pani wykonanie makijaży i fryzur zatrudnionych hostess oraz tancerek.

Pyta Pani czy od wynagrodzenia uzyskanego z powyższego tytułu można odliczyć zryczałtowane koszty uzyskania przychodu w wysokości 50%?

Pani zdaniem w przedstawionej sytuacji można zastosować koszty uzyskania przychodu w wysokości 50%, gdyż w wyniku wykonywanych przez Panią usług powstają „utwory” w rozumieniu Prawa autorskiego. „Ponadto Zleceniodawca będzie miał prawo wykonywania np. fotografii czy nagrań przedmiotowego dzieła oraz umieszczania i prezentowania go w swoich materiałach i informacjach przedstawianych klientom. Tym samym prawa autorskie z tytułu wykonywania tego dzieła będą przechodziły z momentem jego wykonania na Zleceniodawcę.”

Naczelnik Urzędu Skarbowego ustosunkowując się do powyższego stwierdza:

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 z późn. zm.) źródłami przychodów są między innymi działalność wykonywana osobiście. Za w/w przychody w świetle art. 13 pkt 8 lit. a ww. ustawy uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, (...) - z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Zgodnie z art. 22 ust. 9 w/w ustawy, koszty uzyskania niektórych przychodów określa się:

• pkt 3 - z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami - w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

• pkt 4 - z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4, 6 i 8 - w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.
  
  

Jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 pkt 1-4, koszty uzyskania przyjmuje się, zgodnie z art. 22 ust. 10 ww. ustawy, w wysokości kosztów faktycznie poniesionych.

Odrębnymi przepisami o których mowa w ww. art. 22 ust. 9 pkt 3, określającymi kryteria zaliczania prac do przedmiotu prawa autorskiego, jest ustawa z dnia 04.02.1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. nr 90, poz. 631 ze zm.). W myśl art. 1 ust. 1 i 2 c/w ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
2. plastyczne;
3. fotograficzne;
4. lutnicze;
5. wzornictwa przemysłowego;
6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
7. muzyczne i słowno-muzyczne;
8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
9. audiowizualne (w tym filmowe).
   
   

Przedmiotem prawa autorskiego jest zatem utwór. Jest to niematerialne dobro prawne, które powinno być odróżnione od materialnego nośnika, na którym zazwyczaj jest utrwalane. Przepis art. 1 ust. 1 posługuje się syntetyczną definicją utworu w sposób generalny określając konieczne cechy wyróżniające utwór od innych rezultatów działalności człowieka. Wytwór nie materialny aby uzyskać kwalifikację „utworu” w rozumieniu art. 1 ust 1 w/w ustawy powinien wykazać następujące cechy:

1. stanowić rezultat pracy człowieka – twórcy,
2. stanowić przejaw działalności twórczej, a więc uzewnętrzniony rezultat działania twórcy o charakterze kreacyjnym,
3. mieć indywidualny charakter (J. Barta, M. Czajkowska – Dąbrowska, Z. Ćwiąkalski, R. Markiewicz, E. Traple „Komentarz do ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych”, Dom Wydawniczy ABC 1995 r., s. 48-49).
   
   

Prawo autorskie, w świetle art. 8 ust. 1 ww. ustawy przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Twórcą może być wyłącznie osoba fizyczna, co wynika z samej natury procesu twórczego. Nabycie praw autorskich przez twórcę następuje ex lege wraz ze stworzeniem utworu.

Fakt korzystania przez twórcę z praw autorskich musi wyraźnie wynikać z treści zawartej umowy zlecenia, umowy o dzieło lub z treści wystawionego rachunku. Stanowisko te potwierdza pismo Ministerstwa Kultury z dnia 18.01.2002 r. znak: DP/WPA.024/381/01 wyjaśniając w nim, iż „umowy o dzieło, na podstawie których opracowywane są utwory, uprawniają do zastosowania wobec wynagrodzenia umownego 50% - towych kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy (...), pod warunkiem jednak, iż z umowy wyraźnie wynika, że przyjmujący zamówienie nabywa majątkowe prawa autorskie do danego utworu lub uzyskuje licencję na korzystanie z niego.” Nadto jak podkreśla Ministerstwo Kultury w pismie z dnia 14.05.2002 r. znak: DP/WPA.024/110/02 „(...) zastosowanie 50% - towej stawki kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy (...) uzależnione jest od wystąpienia dwóch podstawowych okoliczności:

1. zaistnienia utworu w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 904 z późn. zm.) oraz
2. udzielenia przez twórcę licencji na korzystanie z danego utworu zamawiającemu, względnie rozporządzenia majątkowymi prawami autorskimi do twórczego dzieła”.
   
   

W tym miejscu wskazać należy, że o charakterze prawnym danej umowy decyduje zasadniczo jej treść. Przyjęcie czy w danym przypadku mamy do czynienia z utworem i z wykonywaniem przez twórcę praw autorskich czy też jest to zwykła umowa zlecenie, możliwe jest dopiero po zbadaniu treści tej umowy. Podkreślić też należy, iż Naczelnik Urzędu Skarbowego nie jest organem właściwym w zakresie rozstrzygania czy realizowany „utwór” jest przedmiotem prawa autorskiego lub pokrewnego. W sprawie interpretacji przepisów o prawach autorskich i pokrewnych uprawnione jest Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Departament Prawny, ul. Krakowskie przedmieście 15/17, 00-071 Warszawa.

W konsekwencji o możliwości zastosowania kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50% mówi się wówczas, gdy dana osoba uzyska przychód za wykonanie czynności będącej przedmiotem prawa autorskiego lub pokrewnego oraz gdy twórca dokonuje rozporządzania prawami autorskimi do swojego utworu, czyli gdy przechodzą one na zleceniodawcę, lub gdy udziela licencji na korzystanie z nich.

Tylko w przypadku gdy praca wykonywana przez podatnika w ramach zawartej umowy jest twórcza, tzn. niepowtarzalna, indywidualna oraz spełnia wszystkie przesłanki utworu określone w ustawie z dnia z dnia 04.02.1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a więc po uzyskaniu potwierdzenia co do treści zawartej umowy z MK i DN do przychodów osiąganych z tego tytułu będą miały zastosowanie 50% koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku braku powyższego potwierdzenia zastosowanie będzie miał art. 22 ust. 9 pkt 4 ww. ustawy i 20% koszty uzyskania przychodów.

Wobec powyższego Naczelnik Urzędu Skarbowego w Olsztynie uznał wyrażone we wniosku stanowisko - z powyższym zastrzeżeniem - za prawidłowe, stąd postanowił jak w sentencji.

W myśl art. 14b § 1 i 2 ww. Ordynacji podatkowej niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla płatnika (...). Jest natomiast wiążąca dla organów podatkowych i organu kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy, do czasu jej zmiany lub uchylenia w drodze decyzji.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Interpretacja traci moc w momencie zmiany stanu prawnego.

Na niniejsze postanowienie przysługuje prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Olsztynie w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia.

Stosownie do postanowień art. 222 Ordynacji podatkowej zażalenie na niniejsze postanowienie powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.

Na zażalenie winna być wniesiona opłata skarbowa.