P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. –Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku Strony(wpływ do tut. Urzędu 14.12.2006r.), o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tj. czy wydatki ponoszone na remonty bieżące użytkowanego na podstawie umowy dzierżawy lub najmu środka trwałego, Spółka może zaliczyć jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów lub rozłożyć w czasie do końca roku sprawozdawczego, w którym poniesiono ten wydatek, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie #8722; biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

postanawia:

uznać stanowisko Strony za prawidłowe.

UZASADNIENIE

Z przedstawionego przez Stronę stanu faktycznego wynika, że Spółka zobowiązana jest dokonywać napraw i innych nakładów związanych ze zwykłym korzystaniem z rzeczy zgodnie z zawartymi umowami dzierżawy lub najmu. Wykonywane prace remontowe polegają na odtworzeniu stanu pierwotnego i użytkowego obecnego środka trwałego, jak również na wymianie zużytych składników technicznych. Wydatki związane z remontami bieżącymi kształtują się w granicach 10.000 – 15.000 zł netto. Spółka rozlicza te koszty w czasie na czas trwania umowy. Spółka korzysta z uproszczonej formy płacenia zaliczek na podatek dochodowy. Zdaniem Spółki poniesione wydatki na remonty bieżące trudno powiązać z konkretnym przychodem, więc można rozliczyć te wydatki jednorazowo w momencie ich poniesienia lub w roku ich poniesienia.

Naczelnik tut. Urzędu Skarbowego, biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stanowisko Strony, stwierdza co następuje.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych / Dz. U z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm./, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31.12.2006r., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Stosownie zaś do unormowań art. 15 ust. 6 tej ustawy, kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych / odpisy amortyzacyjne/ dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16 a – 16 m, z uwzględnieniem art. 16. Natomiast art. 16 a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, iż amortyzacji podlegają z zastrzeżeniem art. 16 c, niezależnie od przewidywanego okresu używania, m. in. przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych. Inwestycje w obcych środkach trwałych są szczególnym środkiem trwałym, który nie został zdefiniowany ani w ustawie o rachunkowości, ani w przepisach podatkowych. Przyjmuje się, że inwestycje w obcych środkach trwałych są to nakłady poniesione na obcy środek trwały, który jest używany na podstawie umowy najmu, dzierżawy czy innej umowy. Najczęściej spotykanym w praktyce przykładem ponoszenia nakładów w obcych środkach trwałych jest konieczność dostosowania używanych na podstawie umowy najmu czy dzierżawy lub innej umowy, obcych budynków albo lokali do potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej użytkownika. O tym, czy poniesione nakłady stanowią wydatki na remont bezpośrednio zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, czy też będą uznane za nakłady na ulepszenie obcego środka trwałego i będą podlegały odpisom amortyzacyjnym odnoszonym w koszty sukcesywnie – zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami – decyduje zakres przeprowadzonych robót. Jest to szczególnie istotne, w przypadku, gdy wydatki były ponoszone w związku z ulepszeniem, przebudową, rozbudową, rekonstrukcją, adaptacją lub modernizacją, bowiem zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. c ww. ustawy powiększać będą wartość środków trwałych stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych. Te zaś dopiero będą mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Pozostałe zaś wydatki nie wpływające na ulepszenie środka trwałego obciążają bezpośrednio koszty w dacie ich poniesienia. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie precyzuje użytych w niej pojęć przebudowa, adaptacja, rozbudowa, rekonstrukcja itd. Brak jest także definicji pojęcia remont i modernizacja. Remontem – w rozumieniu przepisów prawa budowlanego / ustawa z dnia 07.07.1994 r. Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016 ze zm./, jest wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym / art. 3 pkt 8/. Istotą remontu są wszelkie działania przywracające pierwotny stan techniczny i użytkowy środka trwałego, następujące w toku eksploatacji środka i będące wynikiem tej eksploatacji / zużycia/ niezwiększające jego wartości początkowej, o której mowa w art. 16 g ust. 1 pkt. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Różnica między nakładami na remont a nakładami na ulepszenie środków trwałych polega na tym, że pierwsze z nich zmierzają do podtrzymania, odtworzenia wartości użytkowej środków trwałych a drugie, powodują istotne zmiany cech użytkowych rozbudowywanych, przebudowywanych, rekonstruowanych, adaptowanych czy modernizowanych środków trwałych.Z powyższego wynika, że przed zakwalifikowaniem określonych wydatków do inwestycji w obcych środkach trwałych lub remontów należy każdorazowo w stosunku do konkretnego środka trwałego szczegółowo przeanalizować zakres rzeczowy wykonywanych robót, porównując je do stanu istniejącego na podstawie dokumentacji technicznej, a w przypadku wątpliwości co do prawidłowej kwalifikacji poniesionych wydatków oprzeć się na opinii biegłego do spraw budowlanych, który w oparciu o stosowne dokumentacje, oględziny wypowie się co do charakteru poniesionych nakładów. Nie znając szczegółów stanu technicznego budynku i szczegółowego zakresu wykonanych robót, trudno jest rozstrzygnąć o charakterze prac jednoznacznie. Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż wykonane prace polegały na odtworzeniu stanu pierwotnego i użytkowego obcego środka trwałego, jak również wymianie składników technicznych. Przyjąć zatem należy, iż poniesione przez Spółkę nakłady miały charakter prac remontowych.W myśl art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31.12.2006r., koszty uzyskania przychodów są potrącalne tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że ich zarachowanie nie było możliwe; w tym przypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione. Przepis art. 15 ust. 4 ww. ustawy ustanawia ogólną regułę, w myśl której, koszty uzyskania przychodu mogą być potrącone tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą. Oznacza to, że do kosztów uzyskania przychodów w danym roku podatkowym zaliczyć należy: 1.koszty, które dotyczą danego roku podatkowego (będą to wszelkie koszty poniesione i dotyczące danego roku podatkowego, zarówno te które mają bezpośredni związek z przychodami danego roku, jak i te, które takiego bezpośredniego związku z osiąganymi przychodami nie mają), 2.koszty poniesione w danym roku wiążące się z przychodami tego roku, 3.koszty poniesione w latach poprzednich, ale dotyczące przychodów danego roku, 4.koszty określone co do rodzaju i kwoty, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze faktycznie nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku, 5.koszty, których zarachowanie do poprzedniego roku nie było możliwe. W przypadku wydatków na remont należy zauważyć, że nie jest to koszt związany z określonymi przychodami. Okres ponoszenia nakładów na remonty na ogół przekracza nie tylko miesiąc, ale i rok. W przypadku wątpliwości co do momentu zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, należy przyjąć zasadę, iż w przypadku wydatków, które nie mogą być ściśle związane z konkretnym przychodem, należy je potrącać w dacie ich poniesienia. Reasumując, poniesione przez Spółkę wydatki na remont składników majątku trwałego, wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej, Spółka będzie miała prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia. Jednocześnie Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie informuje, iż wraz z nowelizacją ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z dniem 1 stycznia 2007r. zmianie uległy przepisy dotyczące rozliczania w czasie kosztów podatkowych. W świetle przepisów obowiązujących od 01.01.2007r. (podatnicy obowiązani są do ich stosowania od nowego roku podatkowego), w przedmiotowej sprawie znalazłyby zastosowanie art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jednakże zmiana treści przepisów dotyczących określenia momentu zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodów, w kontekście przedstawionego przez Stronę stanu faktycznego pozostaje bez wpływu na treść rozstrzygnięcia w sprawie.Mając powyższe na uwadze, postanowiono jak na wstępie.Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.