Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż w ramach prowadzonej działalności Bank udziela kredytów gotówkowych oraz kredytów ratalnych osobom fizycznym, nieprowadzącym działalności gospodarczej. Zgodne z obowiązującymi przepisami, Bank nie klasyfikuje kredytów konsumenckich do kategorii wątpliwe. W przypadku ekspozycji kredytowych wynikających z kredytu i pożyczek detalicznych, mogą występować ekspozycje kredytowe normalne lub ekspozycje kredytowe stracone z pominięciem ryzyka wątpliwe.

W związku z powyżej przedstawionym stanem faktycznym Bank zwraca się z pytaniem czy w świetle dyspozycji art. 16 ust. 3f w zw. z art. 16 ust. 1 pkt 26 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów kwotę rezerw ustalonych zgodnie z zasadami przewidzianymi w art. 16 ust. 1 pkt 26 lit. d) ww. ustawy, jeżeli ekspozycja kredytowa zakwalifikowana jest bezpośrednio do kategorii straconych, a nieściągalność nie jest uprawdopodobniona zgodnie z art. 16 ust. 2a ww. ustawy.

W opinii Banku przepis art. 16 ust. 3f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie wymaga dokonania wcześniejszego zakwalifikowania kredytu (pożyczki) do kategorii wątpliwych aby rezerwa ustalona zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 26 lit. d) ww. ustawy mogła zostać zaliczona w ciężar kosztów w przypadku kredytów "straconych", których nieściągalność nie została uprawdopodobniona.

Zdaniem Banku w hipotezie art. 16 ust. 3f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawodawca odwołując się do art. 16 ust. 1 pkt 26 lit. d) niniejszej ustawy wskazuje bowiem jedynie jakie techniczne zasady należy uwzględnić przy ustalaniu wartości kosztów rozpoznawanych w rachunku podatkowym w przypadku ustalenia rezerwy na wierzytelność zakwalifikowaną do kategorii ryzyka "stracone" w sytuacji, gdy nie zachodzą przesłanki uprawdopodobnienia nieściągalności wierzytelności. Art. 16 ust. 3f przedmiotowej ustawy stwierdza, że w razie zakwalifikowania kredytu (pożyczki) do kategorii "stracone", którego nieściągalność nie została uprawdopodobniona koszt podatkowy dla tego kredytu ustala się w sposób analogiczny jak w przypadku kredytów (pożyczek) "wątpliwych".

Bank stoi na stanowisku, iż w świetle art. 16 ust. 3f ww. ustawy, dokonując kalkulacji kosztów uzyskania przychodów w każdym przypadku, gdy dochodzi do utworzenia rezerwy celowej na wierzytelności zakwalifikowaną do kategorii stracone, której nieściągalność nie została uprawdopodobniona powinien, dla celów ustalenia podatkowej wartości kosztów uzyskania przychodów, dokonać kalkulacji tejże w sposób określony w art. 16 ust. 1 pkt 26 lit. d) ww. ustawy. Następnie ustaloną w powyższy sposób część obciążającej koszty Banku rezerwy celowej na wierzytelność zakwalifikowaną do kategorii stracone można uwzględnić w kosztach podatkowych.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie potwierdza stanowisko Banku i wyjaśnia:

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 26 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) nie uważa się za koszt uzyskania przychodów rezerw tworzonych na pokrycie wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z wyjątkiem tych rezerw utworzonych na pokrycie 25% kwoty kredytów (pożyczek) zakwalifikowanych do kategorii wątpliwych oraz 25% zakwalifikowanych do kategorii wątpliwych należności z tytułu gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów i pożyczek udzielonych przez bank po dniu 1 stycznia 1997r.

Ustawodawca w art. 16 ust. 3f ww. ustawy stanowi, iż w przypadku zakwalifikowania kredytów(pożyczek) oraz gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów i pożyczek udzielonych przez bank, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 26 lit. a) tiret drugie i lit. c), do kategorii straconych, a których nieściągalność nie została uprawdopodobniona, za koszty uzyskania przychodów uważa się wysokość rezerwy ustalonej zgodnie z ust. 1 pkt 26 lit. d).

Z powyższego wynika, iż Bank ma prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wysokość kredytu (pożyczki) do kategorii stracone, którego nieściągalność nie została uprawdopodobniona, koszt podatkowy dla tego typu kredytu (pożyczki) ustala się w sposób analogiczny jak w przypadku kredytów (pożyczek) wątpliwych. Zdaniem Naczelnika tut. Urzędu nie jest wymagane dokonanie wcześniejszego zakwalifikowania kredytu (pożyczki) do kategorii wątpliwe, aby rezerwa ustalona zgodnie z przepisem art. 16 ust. 1 pkt 26 lit. d) ww. ustawy mogła zostać zaliczona w ciężar kosztów w przypadku kredytów (pożyczek) straconych, których nieściągalność nie została uprawdopodobniona. Koszt podatkowy dla tego typu kredytu ustala się w sposób analogiczny, jak w przypadku kredytów (pożyczek) wątpliwych.

Reasumując, Bank zaliczając do kosztów uzyskania przychodów kredyty (pożyczki) zaliczone do kategorii straconych, których nieściągalność nie została uprawdopodobniona dokonuje kalkulacji tejże rezerwy w sposób określony w art. 16 ust. 1 pkt 26 lit. d) ww. ustawy. W związku z powyższym Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie postanawia tak jak w sentencji.