W dniu 5 lutego 2007r. Spółka złożyła wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, który następnie został uzupełniony w dniu 22 lutego 2007r.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż w 2006 roku Wnioskująca podpisała umowę z Polską Agencją Rozwoju Przedsiębiorczości (PARP) na dofinansowanie z Unii Europejskiej „projektu zakupu maszyny do produkcji“. Maszyna ta została później, ale również w 2006 roku zakupiona. Płatność (dofinansowanie) przez PARP miało nastąpić po zakupie przez Wnioskodawcę maszyny. Wnioskująca informuje, iż jest w trakcie składania (styczeń 2007r.) wniosku do PARP o płatność (dofinansowanie) zakupu tej maszyny. Wniosek będzie rozpatrywany, lecz obecnie nie ma żadnej gwarancji, że Wnioskująca otrzyma dofinansowanie ze środków Unii Europejskiej.

W rozliczeniu podatku dochodowego za 2006 rok, które nastąpi do końca marca 2007 roku, Wnioskująca dokonuje odpisu amortyzacyjnego w wysokości 30% całej wartości maszyny, zgodnie z art. 16k ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31.12.2006r., w związku z art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Po otrzymaniu w 2007 roku środków pomocowych (na dzień dzisiejszy Wnioskodawca nie ma żadnych gwarancji, że je otrzyma), Spółka zamierza ustalić amortyzację podatkową maszyny od jej wartości nie objętej dotacją. Wówczas – w przekonaniu Wnioskodawcy – koszty amortyzacji, które zostałyby objęte dotacją, a w 2006 roku zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, zwiększą dochód do opodatkowania w momencie otrzymania środków pomocowych.

Zdaniem Wnioskującej, w niniejszej sprawie stosuje się art. 16k ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a z zastosowania tego przepisu wynikają skutki podatkowe opisane powyżej. Wnioskodawca podnosi, iż w jego przekonaniu procedura ustalenia amortyzacji środka trwałego jest prawidłowa i zgodna przepisami prawa.

Ustosunkowując się do przedstawionej powyżej kwestii, stwierdza się co następuje:

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a–16m, z uwzględnieniem art. 16.

Stosownie do art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 16h ust. 2 cytowanej ustawy podatkowej, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i–16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

W myśl art. 16k ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31.12.2006r., odpisów amortyzacyjnych można dokonywać od wartości początkowej fabrycznie nowych środków trwałych, zaliczonych do grupy 3–6 Klasyfikacji, w pierwszym roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, w wysokości 30% tej wartości.

Stosownie zaś do art. 16k ust. 6 ww. ustawy podatkowej, w brzmieniu obowiązującym do 31.12.2006r., podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w ust. 4 i 5, jednorazowo nie wcześniej niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji, lub stosować zasady określone w art. 16h ust. 4. W następnym roku podatkowym podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej zgodnie z ust. 1 lub art. 16i.

Jednocześnie, stosownie do art. 4 ustawy z dnia 16 listopada 2006r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 217, poz. 1589), podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych, którzy przed dniem 1 stycznia 2007r. rozpoczęli amortyzację:

1. środków trwałych na podstawie 16j ust. 1 pkt 3 i art. 16k ust. 4–6,

2. środków transportu na podstawie art. 16k ust. 1

– ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006r., stosują do amortyzacji tych środków przepisy art. 16j ust. 1 pkt 3 oraz art. 16k ust. 4–6 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006r.

W tym miejscu organ podatkowy przywołuje przepis art. 16 ust. 1 pkt 48 ww. ustawy podatkowej, stosownie do którego nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a–16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Z przywołanych powyżej uregulowań wynika, iż fakt otrzymania dofinansowania nie wpływa na wartość początkową środków trwałych, przy czym odpisy amortyzacyjne dokonane przed otrzymaniem dofinansowania, stanowią w całości koszt uzyskania przychodów.

Wskazać jednocześnie należy, iż w momencie otrzymania dofinansowania zastosowanie znajdzie przepis art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy podatkowej, obligujący do wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów tę część odpisów amortyzacyjnych, która odpowiada wartości otrzymanego dofinansowania.

Kwotę odpisów amortyzacyjnych nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów należy ustalić w takiej proporcji, w jakiej pozostaje kwota otrzymanej na dany środek dopłaty do wartości początkowej tego środka.

W opinii tutejszego organu podatkowego, obowiązek wyłączenia z kosztów części odpisów amortyzacyjnych nie stanowiących kosztów podatkowych nastąpi od momentu otrzymania refundacji, skutkiem czego Spółka nie będzie miała obowiązku korygowania deklaracji podatkowych w podatku dochodowym od osób prawnych, obejmujących okresy sprzed otrzymania dofinansowania. W redakcji przepisu art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy podatkowej, prawodawca posłużył się formą dokonaną („zwróconym”), zatem obowiązek wyłączenia z kosztów części odpisów amortyzacyjnych nie stanowiących kosztów podatkowych powstaje dopiero od momentu zwrotu wydatku, tj. od momentu otrzymania dofinansowania.

Wskazać jednocześnie należy, iż kontynuując – po otrzymaniu refundacji – dokonywanie odpisów amortyzacyjnych, Podatnik będzie obowiązany nie zaliczać do podatkowych kosztów uzyskania przychodów tej części każdego z odpisów amortyzacyjnych, która proporcjonalnie odpowiada zrefundowanym wydatkom na jego nabycie.

Jednocześnie, organ podatkowy wskazuje, iż w przedmiotowej interpretacji ustosunkowuje się wyłącznie do argumentacji i stanu faktycznego zawartych w piśmie Wnioskującej. Regulacje art. 14a–d ustawy Ordynacja podatkowa nie przewidują bowiem prowadzenia postępowania dowodowego w sprawach o interpretację przepisów prawa podatkowego.

Przedmiotowa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskującą i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.