INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 20 lutego 2012 r. (data wpływu 23 lutego 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów finansowanych ze środków obrotowych świadczeń pozapłacowych – jest:

• prawidłowe – w części dotyczącej zakupu świadczeń sportowych na rzecz pracowników,
• nieprawidłowe – w części dotyczącej zakupu świadczeń sportowych na rzecz dzieci pracowników oraz osób towarzyszących,
• prawidłowe – w części dotyczącej zakupu biletów do kina i karnetów na basen na rzecz pracowników.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 23 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów finansowanych ze środków obrotowych świadczeń pozapłacowych w postaci zakupu świadczeń sportowych na rzecz pracowników, ich dzieci oraz osób towarzyszących a także zakupu biletów do kina i karnetów na basen na rzecz pracowników.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka jest producentem komponentów elektromagnetycznych dla motoryzacji i techniki przemysłowej. Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej postanowiła finansować ze środków obrotowych świadczenia pozapłacowe na rzecz pracowników.

Spółka zakupuje dla pracowników następujące świadczenia:

1. Świadczenia sportowe na podstawie umowy o świadczenie usług z X S.A. (dalej jako (…)),
2. Bilety do kina i karnety na basen (dalej jako dodatkowe bilety).
   
   

Przedmiotem umowy z X S.A. jest świadczenie usług na rzecz pracowników Spółki w ramach Programu (…) przez Partnerów X oraz X. Na wniosek pracownika ze świadczeń mogą korzystać również dzieci pracowników oraz osoby towarzyszące.

Program (…) to zestaw wyselekcjonowanych przez X pod kątem potrzeb Spółki ofert produktów i usług dostępnych dla Pracowników zgłoszonych przez Spółkę, świadczonych na ich rzecz w okresie obowiązywania umowy przez podmioty trzecie. Strony umowy postanowiły, iż Program zawiera następujące pakiety:

1. Pakiet (…) – uprawniający do wstępu na obiekty, takie jak: basen, lodowisko, ścianka wspinaczkowa, korty do squash-a itp. oraz
2. Pakiet (…) – w ramach którego użytkownicy są uprawnieni do udziału w zajęciach, takich jak: aqua aerobic, joga, sztuki walki, rowery spinningowe, taniec, zajęcia fitness, sauna, siłownia itp.
   
   

W zakresie Pakietów (…) i (…) X świadczy usługi:

• utrzymywania i zapewnienia ciągłej gotowości do dostępu do odpowiednich Pakietów,
• zapewnienia odpowiedniej dostępności świadczonych usług przez Partnerów na rzecz Klienta przez utrzymywanie:
  • systemu monitoringu świadczonych usług przez Partnerów,
  • bezpośredniej weryfikacji i kontroli jakości świadczonych usług przez Partnerów,
  • zdalnej obsługi informatycznej związanej z obsługą pracowników Klienta w placówce Partnera oraz zapewnienia obsługi logistycznej usług Partnerów.
  
  

Umowa ze spółką X określa kalkulacje wynagrodzenia za powyższe usługi w podziale na rodzaj świadczenia (obiekty sportowe, zajęcia sportowe), jak również osobę korzystającą ze świadczenia (pracownik, dziecko pracownika, osoba towarzysząca).

Wnioskodawca otrzymuje co miesiąc fakturę, na której wyszczególnione są powyższe świadczenia. Faktura zawiera dwie stawki podatku VAT. Stawka 8% za obiekty sportowe oraz stawkę 23% za tzw. pakiet korzyści.

Na tej podstawie Spółka obciąża w następujący sposób pracowników:

• za świadczenia (…) na rzecz pracowników w określonej kwocie będącej % wynagrodzenia za zajęcia sportowe i obiekty sportowe,
• za świadczenia (…) na rzecz dzieci oraz osób towarzyszących pracowników w 100%.
  
  

Natomiast dodatkowe bilety są formą nagradzania pracowników w ramach wdrożonego w firmie systemu motywacyjnego za zgłaszanie przez pracowników pomysłów usprawniania, uporządkowania pracy na liniach produkcyjnych. Powyższy wydatek nie jest w żaden sposób zwracany przez pracowników.

Ww. świadczenia pozapłacowe w części finansowanej przez pracodawcę są rozpoznawane przez Spółkę jako przychody podatkowe ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych:

1. Czy zakup przez Spółkę świadczeń (…) dla pracowników stanowi dla Spółki koszt uzyskania przychodu...
2. Czy zakup dodatkowych świadczeń (…) na rzecz dzieci pracowników oraz osób towarzyszących, których wartość w całości potrącana jest z wynagrodzeń pracowników stanowi dla Spółki koszt uzyskania przychodu...
3. Czy zakup przez Wnioskodawcę dodatkowych biletów dla pracowników stanowi dla Spółki koszt uzyskania przychodu...
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo – skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczanie lub zachowanie źródła przychodów.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Wykupienie przez Wnioskodawcę świadczeń (…) dla pracowników, a następnie udostępnienie ich za określony % ceny, ma na celu zwiększenie identyfikacji pracowników z firmą, stworzenie dobrej atmosfery wśród pracowników, zwiększenie ich motywacji do pracy, a w konsekwencji podniesienie wydajności pracy, co w ostatecznym rezultacie służy niewątpliwie zwiększeniu przychodów firmy.

Wobec powyższego, należy uznać, że istnieje związek przyczynowo – skutkowy w przypadku wydatków na wykupienie świadczeń sportowych pozwalający uznać je za koszty uzyskania przychodów. Wydatki te nie zostały także, treścią art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, włączone do katalogu kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodu.

Powyższe stanowisko potwierdzają interpretacje indywidualne Ministra Finansów, np. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 28 lutego 2011 r. sygn. IBPBI/2/423-1746/10/MS, stwierdził, iż:

„(...) ponoszone przez Spółkę ze środków obrotowych, wydatki na rzecz pracowników w postaci zakupu kart umożliwiających korzystanie z obiektów i zajęć sportowych, są pośrednio związane z jej działalnością. Udział pracowników w tego typu spotkaniach służy integracji i poprawie komunikacji wewnętrznej pracowników, wzajemnej wymianie informacji związanej z wykonywaną pracą, sprzyja zwiększeniu wydajności i efektywności pracy, zintegrowaniu pracowników z pracodawcą, co w konsekwencji przedkłada się na wysokość osiąganych przez Spółkę przychodów. Należy więc uznać, iż zachodzą przesłanki uprawniające do zaliczenia przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów”.

Ponadto Spółka zwraca uwagę, iż pracownicy ponoszą częściową odpłatność za świadczenia (…). W związku z powyższym można uznać, iż poniesione przez Spółkę wydatki są także bezpośrednio powiązane ze źródłem przychodu. Przychód jest co prawda niższy niż poczynione wydatki, jednakże żaden przepis ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uzależnia powiązania wydatku z kosztem uzyskania przychodu od jego wysokości.

Podkreślenia także wymaga fakt, iż wartość świadczeń, która nie jest zwracana przez pracowników stanowi ich przychód ze stosunku pracy. Zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, świadczenia w naturze czy też wszelkie inne nieodpłatne świadczenia na rzecz pracownika stanowią dla niego przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu. Zatem skoro przedmiotowe świadczenia są z jednej strony przychodem podatkowym ze stosunku pracy dla pracownika, to z drugiej strony powinny one stanowić koszt podatkowy dla pracodawcy.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

Opłaty ponoszone przez Spółkę za świadczenia (…) na rzecz dzieci pracowników oraz osób towarzyszących są w całości potrącane z wynagrodzenia pracowników. Mamy zatem tutaj do czynienia z odsprzedażą usług przez Spółkę.

Mając na uwadze, iż Spółka rozpoznaje przychód w związku z odsprzedażą usług, wydatki na ich nabycie powinny być, w ocenie Spółki, w pełni kosztami podatkowymi.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3.

Zakup biletów do kina i karnetów na basen służy zwiększeniu motywacji pracowników, a w konsekwencji podniesieniu wydajności pracy, co wiąże się niewątpliwie ze zwiększeniem przychodów firmy.

Dodatkowe bilety są formą nagradzania pracowników w ramach wdrożonego w firmie systemu motywacyjnego. Pracownicy otrzymują dodatkowe bilety za zgłaszanie pomysłów usprawniania, uporządkowania pracy na liniach produkcyjnych. Świadczenia te są zatem formą wynagradzania za aktywność pracowników. Istotne jest tutaj, iż pracownicy otrzymują dodatkowe bilety dopiero po zgłoszeniu pomysłu usprawniającego pracę. Istnieje więc związek przyczynowo – skutkowy poniesionych wydatków przez Spółkę. Ponadto tego typu wydatki również nie zostały wymienione przez ustawodawcę w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Spółki, wydatki na zakup dodatkowych biletów mogą stanowić koszty podatkowe Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów finansowanych ze środków obrotowych świadczeń pozapłacowych uznaje się za:

• prawidłowe – w części dotyczącej zakupu świadczeń sportowych na rzecz pracowników,
• nieprawidłowe – w części dotyczącej zakupu świadczeń sportowych na rzecz dzieci pracowników oraz osób towarzyszących,
• prawidłowe – w części dotyczącej zakupu biletów do kina i karnetów na basen na rzecz pracowników.
  
  

Podstawę prawną kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów stanowi przepis art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo – skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści, albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, iż jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Należy podkreślić, iż kosztami podatkowymi są m.in. tzw. koszty pracownicze. Koszty te obejmują nie tylko wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie, ale i diety, inne należności za czas podróży służbowej, wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników, świadczenia medyczne.

W tym miejscu warto zauważyć, iż stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361), za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Co istotne, nie każde świadczenie na rzecz pracownika, które stanowi dla niego przychód, może być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pracodawcy.

Pracodawca może bowiem zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów tylko te wydatki na rzecz pracowników, które pozostają w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą i z uzyskiwanymi przez niego przychodami, a jednocześnie wydatki te nie mogą znajdować się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej postanowiła finansować ze środków obrotowych świadczenia pozapłacowe na rzecz pracowników. Spółka zakupuje dla pracowników tzw. świadczenia sportowe (świadczenia (…)). Spółka obciąża pracowników za te świadczenia w określonej kwocie będącej % wynagrodzenia za zakupioną usługę.

Spółka wskazała ponadto, iż wykupienie świadczeń (…) dla pracowników, a następnie udostępnienie ich za określony % ceny, ma na celu zwiększenie identyfikacji pracowników z firmą, stworzenie dobrej atmosfery wśród pracowników, zwiększenie ich motywacji do pracy, a w konsekwencji podniesienie wydajności pracy, co w ostatecznym rezultacie służy niewątpliwie zwiększeniu przychodów firmy.

Dokonując oceny charakteru wydatków związanych z zakupem świadczeń sportowych dla pracowników należy rozstrzygnąć, czy spełniają one kryteria określone w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz czy nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Mając na względzie przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, iż wydatki na rzecz pracowników w postaci zakupu świadczeń sportowych (świadczeń (…)) ponoszone przez Spółkę ze środków obrotowych, są pośrednio związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością. Korzystanie przez pracowników z tego typu świadczeń służy integracji i poprawie komunikacji wewnętrznej pracowników, sprzyja zwiększeniu wydajności i efektywności pracy, zintegrowaniu pracowników z pracodawcą, co w konsekwencji przekłada się na wysokość osiąganych przez Spółkę przychodów. Świadczenia sportowe dla pracowników wykupione przez Spółkę mogą przysłużyć się efektywności wykonywanych przez nich zadań, bowiem służą poprawie ich stanu zdrowia. Zatem, ponoszone z tego tytułu wydatki są związane w sposób pośredni z uzyskiwanymi przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej. Należy więc uznać, iż zachodzą przesłanki uprawniające do zaliczenia przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Przedmiotowe wydatki nie mogą być również zaliczane do wydatków określonych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – zawierającym katalog wydatków nieuznawanych za koszty podatkowe.

W związku z powyższym wskazać należy, iż wydatki związane z zakupem przez Spółkę świadczeń (…) dla pracowników, stanowią dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów.

Z opisu stanu faktycznego wynika ponadto, iż na wniosek pracownika ze świadczeń sportowych mogą korzystać również dzieci pracowników oraz osoby towarzyszące. Za świadczenia (…) na rzecz dzieci oraz osób towarzyszących Spółka obciąża pracowników w 100%.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania stwierdzić należy, iż wydatki ponoszone przez Spółkę na zakup świadczeń sportowych na rzecz dzieci pracowników oraz osób towarzyszących nie stanowią kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Nie są oni bowiem pracownikami Spółki, a zatem przedmiotowych wydatków nie można traktować jako kosztów pracowniczych. W takiej sytuacji nie zachodzi związek przyczynowo – skutkowy pomiędzy ponoszonym wydatkiem a uzyskanym przychodem lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów Spółki. Dzieci pracowników a także osoby towarzyszące nie przyczyniają się do osiągnięcia przez Spółkę przychodów.

Jednocześnie wskazać należy, iż w sytuacji, gdy rozliczenie finansowe powyższych wydatków następuje przez potrącenie określonej kwoty z wynagrodzenia pracownika, tj. w przypadku, gdy to pracownicy ponoszą wydatki na zakup świadczeń sportowych przeznaczonych dla swoich dzieci oraz osób towarzyszących, należy stwierdzić, że nie jest spełniony podstawowy warunek określony w art. 15 ust. 1 cyt. ustawy, tj. powyższe wydatki nie są poniesione przez Spółkę. W związku z powyższym nie można traktować ich jako świadczenia Spółki i Jej koszt uzyskania przychodów, stanowią one bowiem jedynie rozliczenie z pracownikiem, niemające wpływu na koszty podatkowe Spółki.

Na marginesie należy dodać, iż skoro przedmiotowe wydatki w Spółce nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, to również nie powinien być rozpoznawany przychód z tego tytułu.

Z opisu sprawy przedstawionego we wniosku, wynika jednocześnie, że Spółka zakupuje dla pracowników bilety do kina i karnety na basen. Dodatkowe bilety są formą nagradzania pracowników w ramach wdrożonego w firmie systemu motywacyjnego za zgłaszanie przez pracowników pomysłów usprawniania, uporządkowania pracy na liniach produkcyjnych. Powyższy wydatek nie jest w żaden sposób zwracany przez pracowników.

W uzasadnieniu swojego stanowiska Spółka wskazała, iż zakup biletów do kina i karnetów na basen służy zwiększeniu motywacji pracowników, a w konsekwencji podniesieniu wydajności pracy, co wiąże się niewątpliwie ze zwiększeniem przychodów firmy.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, iż przedmiotowe wydatki ponoszone przez Spółkę, podobnie jak wydatki na zakup świadczeń sportowych dla pracowników, są związane w sposób pośredni z uzyskiwanymi przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej. Bilety do kina oraz karnety na basen, stanowiące nagrodę za zgłaszanie pomysłów usprawniania oraz uporządkowania pracy na liniach produkcyjnych, przyczyniają się do zwiększenia wydajności i efektywności pracy, co przekłada się na wysokość osiąganych przez Spółkę przychodów. Zatem, pomiędzy poniesieniem ww. wydatków, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu.

W związku z powyższym oraz z uwagi na fakt, że przedmiotowe wydatki nie zostały wymienione w negatywnym katalogu wydatków niezaliczanych do kosztów uzyskania przychodów zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty zakupu biletów do kina oraz karnetów na basen stanowią koszty uzyskania przychodów Spółki.

Reasumując, wydatki ponoszone przez Spółkę w związku z zakupem przeznaczonych dla pracowników świadczeń sportowych, a także dodatkowych biletów do kina oraz karnetów na basen, stanowią koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z kolei wydatki Spółki w postaci zakupu świadczeń sportowych dla dzieci pracowników oraz osób towarzyszących, nie stanowią – z uwagi na niespełnienie podstawowych warunków wynikających z art. 15 ust. 1 ww. ustawy – kosztów uzyskania przychodów.

Jednocześnie należy dodać, iż wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów (zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów), obciąża Podatnika.

Jak bowiem stanowi art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Z tak udokumentowanych wydatków winno też wynikać, że mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i bezpośrednio lub pośrednio wpływają na wielkość osiąganych przez podatnika przychodów.

Ponadto, tut. Organ pragnie zauważyć, że pełna weryfikacja prawidłowości zaliczenia wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.). Dokonując bowiem interpretacji indywidualnej organ podatkowy działający z upoważnienia Ministra Finansów przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów finansowanych ze środków obrotowych świadczeń pozapłacowych w postaci zakupu świadczeń sportowych na rzecz pracowników, ich dzieci oraz osób towarzyszących a także zakupu biletów do kina i karnetów na basen na rzecz pracowników. Natomiast, wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w podatku od towarów i usług zostanie rozstrzygnięty odrębnym pismem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.