INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 13.09.2012 r. (data wpływu 17.09.2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 29.11.2012 r. (data nadania 30.11.2012 r., data wpływu 04.12.2012 r.) na wezwanie z dnia 20.11.2012 r. (data doręczenia 24.11.2012 r.) Nr IPPB4/415-772/12-2/BW oraz Nr IPPB2/436-457/12-2/AF o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych zniesienia współwłasności nieruchomości - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17.09.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn zakresie skutków podatkowych zniesienia współwłasności nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W 2008 roku P. (dalej: „Wnioskodawczyni”) wraz z ówczesnym konkubentem M. (dalej: „Konkubent”; łącznie dalej: Strony nabyli lokal mieszkalny położony w W. przy ulicy O.(dalej: „Lokal”), w ten sposób że są oni współwłaścicielami Lokalu w częściach równych. Jednocześnie Strony zobowiązały się do nabycia udziałów - w łącznej wysokości 10/2610 we współwłasności lokalu niemieszkalnego, stanowiącego wielostanowiskowy hall garażowy w tym samym budynku przy ulicy O. w W. (dalej: „Garaż”). W wykonaniu powyższego zobowiązania w 2009 roku Wnioskodawczyni nabyła swój udział we współwłasności Garażu w wysokości 5/2610 oraz Konkubent nabył swój udział we współwłasności Garażu również w wysokości 5/2610.

Strony - w celu nabycia Lokalu oraz wyżej wskazanych udziałów w Garażu - zaciągnęły wspólnie w Banku (obecnie Bank ) kredyt hipoteczny. Zgodnie z umową kredytową, którą Strony podpisały z wyżej wskazanym bankiem, Wnioskodawczyni oraz Konkubent są zobowiązani solidarnie do spłaty całej kwoty kredytu hipotecznego (dalej: „Umowa Kredytowa”).

Wnioskodawczyni jest zameldowana w Lokalu na pobyt stały, natomiast Konkubent nigdy nie był zameldowany w Lokalu. Strony zakończyły swój związek i obecnie planują zniesienie współwłasności Lokalu oraz przeniesienie na rzecz Wnioskodawczyni udziału Konkubenta we współwłasności Garażu. W tym celu Strony zamierzają zawrzeć w formie aktu notarialnego umowę, na mocy której zostanie zniesiona współwłasność Lokalu w ten sposób, że Wnioskodawczyni zostanie jedynym właścicielem Lokalu, oraz zostanie przeniesiony na rzecz Wnioskodawczynię udział Konkubenta we współwłasności Garażu, a w zamian za powyższe Wnioskodawczyni przejmie w całości dług Konkubenta względem Banku , który to dług wynika z Umowy Kredytowej.

Po zniesieniu współwłasności Lokalu w sposób wyżej opisany oraz nabyciu udziału w Garażu, możliwe jest dokonanie przez Wnioskodawczynię sprzedaży Lokalu oraz Garażu przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpi zniesienie współwłasności.

Wnioskodawczyni nadmienia, że druga Strona (tj. M.) również złożyła wniosek o udzielenie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego w odniesieniu do opisanej wyżej planowanej transakcji zniesienia współwłasności.

Pismem z dnia 20.11.2012 r. Nr IPPB2/415-772/12-2/BW oraz Nr IPPB2/436-457/12-2/AF wezwano Wnioskodawczynie do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania poprzez:

• Sprecyzowanie, którego zdarzenia przyszłego dotyczy uiszczona opłata oraz uiszczenie dodatkowej opłaty w wysokości 40,00 zł na rachunek Izby Skarbowej w Warszawie, Nr konta oraz przesłanie dowodu wpłaty z tytułu wydania interpretacji jeżeli intencją Wnioskodawcy jest uzyskania interpretacji indywidualnej zarówno z zakresu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku od spadków i darowizn.

• uzupełnienie wniosku w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych poprzez:
  • przeformułowanie pytania nr 1 i 2 oraz przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego w związku z przeformułowanymi pytaniami
  • uzupełnienie stanu faktycznego poprzez wskazanie okresu w jakim Wnioskodawczyni była zameldowana na pobyt stały w lokalu mieszkalnym.

• Uzupełnienie wniosku w zakresie podatku od spadków i darowizn poprzez:
  • uzupełnienie zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku poprzez wskazanie czy zniesienie współwłasności Lokalu mieszkalnego oraz nabycie udziałów w Garażu będzie stanowiło odpłatne czy też nieodpłatne zniesienie współwłasności,
  • przeformułowanie pytania nr 3 oraz przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego w związku z przeformułowanym pytaniem.
  
  
  

Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

W uzupełnieniu do wniosku w odniesieniu do uiszczonej opłaty od wniosku Wnioskodawczyni sprecyzowała, iż dotyczy ona konsekwencji opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. Intencją Wnioskodawczyni jest uzyskanie interpretacji indywidualnej również w odniesieniu do podatku od spadków i darowizn, dlatego też w załączeniu przesyła dowód uiszczenia dodatkowej opłaty w wysokości 40 zł.

Uzupełnienie wniosku w zakresie podatku od spadków i darowizn

W zakresie uzupełnienia zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku Wnioskodawczyni wskazuje, iż w jej opinii, zniesienie współwłasności Lokalu mieszkalnego oraz nabycie udziałów w Garażu powinno być uznane za odpłatne zniesienie współwłasności. Celem potwierdzenia takiej kwalifikacji podatkowej druga strona transakcji, czyli Pan M., złożył odrębny wniosek o indywidualną interpretację podatkową.

Wnioskodawczyni przeformułowała również pytanie w zakresie podatku od spadków i darowizn oraz przedstawiła własne stanowisko do tak przeformułowanego pytania.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy zniesienie współwłasności Lokalu w ten sposób, że jedynym właścicielem Lokalu zostanie Wnioskodawczyni oraz że na Wnioskodawczynię zostanie przeniesiony udział Konkubenta we współwłasności Garażu w zamian za przejęcie przez Wnioskodawczynię długu Konkubenta wynikającego z Umowy Kredytowej, skutkować będzie uzyskaniem przychodu (dochodu) podlegającego opodatkowaniu po stronie Wnioskodawczyni na podstawie Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych
2. Czy wartość wynosząca 1/2 kwoty kredytu, wynikającego z Umowy Kredytowej i pozostałego do spłaty na dzień przejęcia przez Wnioskodawczynię długu Konkubenta będzie stanowić koszt uzyskania przychodu po stronie Wnioskodawczyni w przypadku ewentualnej sprzedaży Lokalu oraz Garażu w przyszłości...
3. Czy zniesienie współwłasności Lokalu w ten sposób, że jedynym właścicielem Lokalu zostanie Wnioskodawczyni oraz że na Wnioskodawczynię zostanie przeniesiony udział Konkubenta we współwłasności Garażu w zamian za przejęcie przez Wnioskodawczynię długu Konkubenta wynikającego z Umowy Kredytowej skutkować będzie po stronie Wnioskodawczyni powstaniem obowiązku podatkowego na podstawie Ustawy o podatku od spadków i darowizn...
   
   

Niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy pytania Nr 3 w zakresie podatku od spadków i darowizn. W zakresie pytania Nr 1 i pytania Nr 2 dotyczących podatku dochodowego od osób fizycznych zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, zniesienie współwłasności Lokalu w ten sposób, że jedynym właścicielem Lokalu zostanie Wnioskodawczyni oraz że na Wnioskodawczynię zostanie przeniesiony udział Konkubenta we współwłasności Garażu w zamian za przejęcie przez Wnioskodawczynię długu Konkubenta wynikającego z Umowy Kredytowej nie będzie skutkować powstaniem obowiązku podatkowego po stronie Wnioskodawczyni na podstawie Ustawy o podatku od spadków i darowizn (dalej: „upsd”). Opisana transakcja nie wchodzi bowiem w zakres opodatkowania tym podatkiem określony w art. 1 upsd.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 4) upsd podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne rzeczy lub praw majątkowych tytułem nieodpłatnego zniesienia współwłasności. Tymczasem, w opinii Wnioskodawczyni, planowane przez Strony zniesienie współwłasności Lokalu oraz nabycie udziałów w Garażu nie będzie stanowiło nieodpłatnego zniesienia współwłasności, o którym mowa w wyżej powołanym przepisie. Zgodnie z przedstawioną powyżej (w odniesieniu do pytania nr 1 i 2 z tego samego wniosku) analizą cywilistyczną planowanej transakcji, transakcja ta powinna zostać zakwalifikowania jako odpłatne zbycie nieruchomości (udziału w nieruchomości), skutkująca opodatkowaniem Konkubenta z tego tytułu. W konsekwencji) zdaniem Wnioskodawczyni, omawiana transakcja nie może być uznana za nieodpłatne zniesienie współwłasności w rozumieniu upsd. Tym samym, transakcja ta nie będzie również skutkować opodatkowaniem na gruncie tej ustawy.

Powyższa kwalifikacja znajduje także potwierdzenie w powołanych powyżej interpretacjach podatkowych oraz wyrokach sądów administracyjnych. Tytułem przykładu można powołać: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 28 czerwca 2000 r., SA/Gd 2258/95; wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z 11 sierpnia 2009 r., I SA/Bd 133/09; wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z 11 sierpnia 2009 r., I SA/Bd 134/09; wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 25 października 2011 r., sygn. akt: I SA/G/697/11. Zgodnie ze stanowiskiem prezentowanym przez organy podatkowe zniesienie współwłasności nieruchomości poprzez przyznanie jej własności jednemu ze współwłaścicieli, podczas gdy drugi współwłaściciel otrzymuje spłatę w postaci przejęcia jego długu (wynikającego z umowy kredytowej) jest formą odpłatnego zbycia, albowiem podmiot przenoszący własność, tj. podmiot dokonujący odpłatnego zbycia, w zamian za swoje świadczenie otrzymuje korzyść majątkową - zmniejszenie swoich pasywów o kwotę długu wynikającego z umowy kredytowej.

Mając na uwadze powyższe, w imieniu Wnioskodawczyni, wnoszę o potwierdzenie stanowiska przedstawionego we wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768 ze zm.) podatkowi od spadków i darowizn, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

1. dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego;
2. darowizny, polecenia darczyńcy;
3. zasiedzenia;
4. nieodpłatnego zniesienia współwłasności;
5. zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu;
6. nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.
   
   

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż w 2008 roku Wnioskodawczyni wraz z ówczesnym konkubentem nabyli lokal mieszkalny położony w W. przy ulicy O., w ten sposób że są oni współwłaścicielami Lokalu w częściach równych. Jednocześnie Strony zobowiązały się do nabycia udziałów - w łącznej wysokości 10/2610 we współwłasności lokalu niemieszkalnego, stanowiącego wielostanowiskowy hall garażowy w tym samym budynku (dalej: „Garaż”). W wykonaniu powyższego zobowiązania w 2009 roku Wnioskodawczyni nabyła swój udział we współwłasności Garażu w wysokości 5/2610 oraz Konkubent nabył swój udział we współwłasności Garażu również w wysokości 5/2610. Strony - w celu nabycia Lokalu oraz wyżej wskazanych udziałów w Garażu - zaciągnęły wspólnie w banku kredyt hipoteczny. Zgodnie z umową kredytową, którą Strony podpisały z wyżej wskazanym bankiem, Wnioskodawczyni oraz Konkubent są zobowiązani solidarnie do spłaty całej kwoty kredytu hipotecznego. Wnioskodawczyni jest zameldowana w Lokalu na pobyt stały, natomiast Konkubent nigdy nie był zameldowany w Lokalu. Strony zakończyły swój związek i obecnie planują zniesienie współwłasności Lokalu oraz przeniesienie na rzecz Wnioskodawczyni udziału Konkubenta we współwłasności Garażu. W tym celu Strony zamierzają zawrzeć w formie aktu notarialnego umowę, na mocy której zostanie zniesiona współwłasność Lokalu w ten sposób, że Wnioskodawczyni zostanie jedynym właścicielem Lokalu, oraz zostanie przeniesiony na rzecz Wnioskodawczynię udział Konkubenta we współwłasności Garażu, a w zamian za powyższe Wnioskodawczyni przejmie w całości dług Konkubenta względem, który to dług wynika z Umowy Kredytowej. Po zniesieniu współwłasności Lokalu w sposób wyżej opisany oraz nabyciu udziału w Garażu, możliwe jest dokonanie przez Wnioskodawczynię sprzedaży Lokalu oraz Garażu przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpi zniesienie współwłasności.

W świetle przepisów art. 211 i 212 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) zniesienie współwłasności może nastąpić przez:

• podział fizyczny rzeczy wspólnej (podział polegający na przyznaniu każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionej części rzeczy, np. działek, w przypadku gdy przedmiotem tej czynności cywilnoprawnej jest nieruchomość),
• przyznanie rzeczy jednemu lub niektórym ze współwłaścicieli,
• sprzedaż rzeczy wspólnej zwana podziałem cywilnym (nie ma miejsca odpłatne zniesienie współwłasności, gdyż uzyskana wówczas cena dzielona jest odpowiednio w stosunku do udziałów we współwłasności).
  
  

Na podstawie art. 211 Kodeksu cywilnego każdy ze współwłaścicieli może żądać, aby zniesienie współwłasności nastąpiło przez podział rzeczy wspólnej, chyba że występuje sytuacja, w której podział byłby sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno – gospodarczym przeznaczeniem rzeczy lub skutkowałby istotną zmianą tej rzeczy, zmniejszeniem jej wartości, albo zniszczeniem.

Stosownie do art. 366 Kodeksu cywilnego kilku dłużników może być zobowiązanych w ten sposób, że wierzyciel może żądać całości lub części świadczenia od wszystkich dłużników łącznie, od kilku z nich lub od każdego z osobna, a zaspokojenie wierzyciela przez któregokolwiek z dłużników zwalnia pozostałych (solidarność dłużników). Aż do zupełnego zaspokojenia wierzyciela wszyscy dłużnicy solidarni pozostają zobowiązani. Solidarność dłużników charakteryzuje się: wielością podmiotów po stronie zobowiązanej, niepodzielnością zobowiązania bez względu na przedmiot świadczenia, możliwością żądania przez wierzyciela według jego wyboru całości lub części świadczenia od wszystkich dłużników łącznie, od kilku z nich lub od każdego z osobna, utrzymaniem zobowiązania wszystkich dłużników aż do całkowitego zaspokojenia wierzyciela, zwolnieniem wszystkich dłużników na skutek zaspokojenia wierzyciela przez któregokolwiek z nich.

Istota solidarności sprowadza się do możliwości żądania przez wierzyciela spełnienia należnego świadczenia zarówno w części, jak i w całości od jednego dłużnika, kilku z nich, bądź od wszystkich jednocześnie. Z powyższego wynika, iż nie ma znaczenia który z dłużników dokona spłaty powyższego zadłużenia, bowiem do chwili dokonania spłaty wszyscy odpowiadają solidarnie. Zwolnienie wszystkich dłużników następuje dopiero z chwilą spełnienia świadczenia. W przedmiotowej sprawie, bez znaczenia więc pozostanie fakt zobowiązania się jednego ze współkredytobiorców do spłaty całego zadłużenia, bowiem przed podjęciem tego zobowiązania i tak był on zobowiązany solidarnie do spłaty całej kwoty kredytu. Wewnętrzne umowy pomiędzy dłużnikami co do sposobu zapłaty raty kredytu czy też całości kredytu nie mają znaczenia względem banku (wierzyciela).

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, iż zniesienie współwłasności lokalu mieszkalnego opisane we wniosku ma charakter nieodpłatny, bowiem następuje bez wynagrodzenia. W zdarzeniu przyszłym opisanym we wniosku nie następuje też sytuacja zwolnienia z długu jednego ze współwłaścicieli przez drugiego współwłaściciela, tak byłoby np. gdyby pomiędzy współwłaścicielami została zawarta umowa pożyczki, wówczas byłoby to zniesienie współwłasności odpłatne. Natomiast w przypadku przeniesienia na Wnioskodawczynię udziału Konkubenta we współwłasności Garażu wynoszącego 5/2610 nie powstanie obowiązek podatkowy w zakresie podatku od spadków i darowizn, bowiem nie nastąpi całkowite zniesienie współwłasności w hallu garażowym.

Obowiązek podatkowy przy nieodpłatnym zniesieniu współwłasności ciąży na nabywcy rzeczy i praw majątkowych (art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn).

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od spadków i darowizn w przypadku nieodpłatnego zniesienia współwłasności obowiązek podatkowy powstaje z chwilą zawarcia umowy albo ugody lub uprawomocnienia się orzeczenia sądu, jeżeli ich skutkiem jest nieodpłatne zniesienie współwłasności.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Jak wynika z brzmienia ww. przepisu podstawę opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn stanowi czysta wartość.

Natomiast zgodnie z art. 7 ust. 6 ustawy, przy nabyciu w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności podstawę opodatkowania stanowi wartość rzeczy lub praw majątkowych, w części przekraczającej wartość udziału we współwłasności, który przed jej zniesieniem przysługiwał nabywcy.

W myśl art. 9 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn podlega nabycie przez nabywcę od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej 4.902 zł - jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do III grupy podatkowej.

Odnosząc przedstawione powyżej uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy wskazać należy, że po stronie Wnioskodawczyni powstanie obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn z tytułu nieodpłatnego zniesienia współwłasności, po przekroczeniu kwoty wolnej od podatku w III grupie podatkowej, tj. 4.902 zł. Podstawą opodatkowania będzie wartość lokalu mieszkalnego, w części przekraczającej wartość udziału we współwłasności, który przed jej zniesieniem przysługiwał nabywcy (w przedmiotowej sytuacji 1/2 wartości tego lokalu). Ponadto należy nadmienić, iż zaciągnięty kredyt zgodnie z powyżej przeprowadzoną analizą nie stanowi długu ani ciężaru i tym samym nie pomniejsza podstawy opodatkowania. Podatek będzie naliczony zgodnie z art. 15 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

W świetle powołanych przepisów, w przypadku nabycia nieruchomości obciążonej hipoteką, obciążenie to stanowi ciężar w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. W konsekwencji, wartość nieruchomości powinna być pomniejszona o kwotę wierzytelności zabezpieczonej hipoteką.

Reasumując, należy stwierdzić, iż z tytułu zniesienia współwłasności Lokalu w ten sposób, że jedynym właścicielem Lokalu zostanie Wnioskodawczyni w zamian za przejęcie przez Wnioskodawczynię długu Konkubenta wynikającego z Umowy Kredytowej po stronie Wnioskodawczyni powstanie obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Natomiast w przypadku przeniesienia na Wnioskodawczynię udziału Konkubenta we współwłasności Garażu wynoszącego 5/2610 nie powstanie obowiązek podatkowy w zakresie podatku od spadków i darowizn.

Odnosząc się do argumentacji Wnioskodawczyni opartej na treści wskazanych orzeczeń w uzasadnieniu własnego stanowiska, należy stwierdzić, iż orzeczenia te co do zasady wiążą w sprawach, w których zostały wydane i nie są źródłem prawa powszechnie obowiązującego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.