Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-807/12/ŚS
z 2 października 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 04 lipca 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 04 lipca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej ponoszonych za granicą wydatków w kwocie brutto oraz konieczności uznania za przychód podatkowy zwróconego podatku VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 04 lipca 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej ponoszonych za granicą wydatków w kwocie brutto oraz konieczności uznania za przychód podatkowy zwróconego podatku VAT. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 05 września 2012 r. Znak: IBPBI/1/415-807/12/ŚS wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 10 września 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych na terenie Unii Europejskiej. Jego firma dokonuje zakupu paliwa oraz uiszcza opłaty za autostrady za granicą i ubiega się o zwrot VAT zagranicznego od tych transakcji. W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z dnia 07 września 2012r. Wnioskodawca wskazał m.in., iż wydatki ponoszone przez Jego firmę za granicą w cenie zakupu zawierająca podatek VAT, który w Unii Europejskiej jest podatkiem od wartości dodanej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca, który za granicą kupuje paliwo i płaci za autostrady, ubiegając się o zwrot zagranicznego VAT, może wcześniej zaliczyć do kosztów zapłacone kwoty brutto, a po otrzymanym zwrocie podatku wykazać go jako przychód?

Zdaniem Wnioskodawcy, do kosztów uzyskania przychodu może zaliczyć kwoty brutto wg otrzymanych rachunków paragonów z zagranicy. Zagraniczny VAT w rozumieniu polskich przepisów nie jest podatkiem od towarów i usług. Wynika to z art. 2 pkt 11 ustawy o VAT, który definiuje podatek od wartości dodanej. Jest nim właśnie VAT nakładany w innych krajach UE, dlatego kosztem uzyskania przychodu są kwoty brutto. W ocenie Wnioskodawcy, podatek od wartości dodanej (ang. Value Added Tax, w skrócie VAT) w Polsce występuje jako podatek od towarów i usług. Jest to podatek pośredni, a przedmiotem opodatkowania jest wartość sprzedaży towarów i usług, natomiast podstawą opodatkowania jest ich wartość netto. Wnioskodawca jednak może zaliczyć kwoty brutto (wg rachunków zagranicznych) do kosztów uzyskania przychodów, natomiast otrzymany zwrot podatku będzie stanowić dla Niego przychód podatkowy.

Na potwierdzenie swojego stanowiska powołał:

• interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 7 maja 2012 r., Znak: IPTPB1/415-132/12-2/ASZ,
• wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 27 września 2011 r., sygn. akt I SA/Gd 571/11.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 43 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów:

1. podatek naliczony:
   
   • jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,
     
   • w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej,
2. podatek należny:
   
   • w przypadku importu usług oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jeżeli nie stanowi on podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług; kosztem uzyskania przychodów nie jest jednak podatek należny w części przekraczającej kwotę podatku od nabycia tych towarów i usług, która mogłaby stanowić podatek naliczony w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług,
     
   • w przypadku przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub świadczenia usług na potrzeby reprezentacji i reklamy, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami,
     
   • od nieodpłatnie przekazanych towarów, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami, w przypadku gdy wyłącznym warunkiem ich przekazania jest uprzednie nabycie przez otrzymującego towarów lub usług od przekazującego w określonej ilości lub wartości,
3. kwota podatku od towarów i usług, nieuwzględniona w wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, podlegających amortyzacji zgodnie z art. 22a-22o, lub dotycząca innych rzeczy lub praw niebędących środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi podlegającymi tej amortyzacji - w tej części, w jakiej dokonano korekty powodującej zmniejszenie podatku odliczonego zgodnie z art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5a pkt 17 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie mowa o ustawie podatku od towarów i usług, oznacza to ustawę z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.). Jednoznaczna definicja ustawowa pojęcia stanowiącego treść normy prawnej zawartej w art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy wyklucza inne rozumienie tego pojęcia. Zatem przez podatek od towarów i usług należy rozumieć podatek, o którym mowa w ww. ustawie o podatku od towarów i usług. Natomiast w myśl art. 2 pkt 11 tej ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o podatku od wartości dodanej, rozumie się przez to podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium innych państw członkowskich, z wyjątkiem podatku od towaru i usług nakładanego tą ustawą.

Zatem ustawa o podatku od towarów i usług rozróżnia pojęcie podatku od wartości dodanej i pojęcie podatku od towarów i usług. Sformułowanie „podatek od towarów i usług” jest określeniem podatku od wartości dodanej obowiązującym wyłącznie w Polsce, a nie w innych krajach członkowskich Unii Europejskiej. Tym samym nie można utożsamiać podatku od wartości dodanej obowiązującego w innym państwie członkowskim, niż Polska, z podatkiem od towarów i usług obowiązującym w Polsce.

W świetle powyższego, stwierdzić należy, iż cytowany art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczy wyłącznie polskiego podatku od towarów i usług, co oznacza iż nie znajduje on zastosowania w odniesieniu do podatku od wartości dodanej obowiązującego w innych niż Polska krajach Unii Europejskiej.

W myśl natomiast art. 14 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. Co do zasady przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej są wszelkie korzyści i przysporzenia majątkowe należne podatnikowi w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Przy czym, zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 3a ww. ustawy, do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy na terenie Unii Europejskiej usługi transportowe. W związku z tym ponosi za granicą wydatki na zakup paliwa oraz opłaty za autostrady, w których cenie wliczony jest podatek od wartości dodanej, a następnie ubiega się o zwrot tego podatku.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że zapłacony za granicą podatek od wartości dodanej, może co do zasady stanowić dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu. W konsekwencji Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatki na zakup paliwa oraz wydatki za przejazd autostradami w kwocie brutto o ile zostaną one prawidłowo udokumentowane, tj. w sposób właściwy dla rodzaju ewidencji księgowej prowadzonej przez Wnioskodawcę. Natomiast otrzymany w późniejszym terminie zwrot podatku od wartości dodanej stanowić będzie dla Wnioskodawcy przychód z działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.