INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, reprezentowanego przez radcę prawnego, przedstawione we wniosku z dnia 16 lutego 2012 r. (data wpływu 20 lutego 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku od wartości dodanej naliczonego na terenie państw członkowskich Unii Europejskiej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku od wartości dodanej naliczonego na terenie państw członkowskich Unii Europejskiej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą, z której dochód jest opodatkowany podatkiem liniowym. Ponadto Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy On usługi transportowe na terenie państw członkowskich Unii Europejskiej. Dla potrzeb podatku VAT/VAT-UE prowadzone przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwo zarejestrowane jest w Polsce.

W związku z prowadzoną działalnością Wnioskodawca otrzymuje faktury za zakup paliwa oraz paragony dotyczące opłat za przejazdy autostradami, które to dokumenty są wystawione wraz z naliczonym podatkiem od wartości dodanej według stawki podatku naliczonego obowiązującego na terytorium danego państwa członkowskiego Unii Europejskiej. Wnioskodawca zalicza do kosztów uzyskania przychodów Firmy kwotę brutto, tj. wartość netto wraz z podatkiem od wartości dodanej z ww. dokumentów. W przypadku zwrotu na podstawie odrębnych przepisów kwoty podatku od wartości dodanej, Wnioskodawca w miesiącu otrzymania zwrotu zalicza go jako przychód Firmy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu naliczony podatek od wartości dodanej od odpowiednio udokumentowanych wydatków dotyczących:

1. zakupionego paliwa do samochodów ciężarowych o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 tony,
2. opłat za przejazdy autostradami,

dokonanych na terenie państw członkowskich Unii Europejskiej w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, mimo iż ubiega się o zwrot ww. podatku naliczonego w deklaracji VAT-REF...

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na paliwo do samochodów ciężarowych i opłaty za autostradę ponoszone na terenie państw członkowskich Unii Europejskiej powinny być uwzględniane w kosztach uzyskania przychodu Firmy w kwocie brutto, tj. z naliczonym podatkiem od wartości dodanej. Natomiast w przypadku zwrotu tego podatku, zwrócona kwota winna być uznana za przychód Firmy.

Należy zauważyć, iż ustawodawca w przepisie art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), przewidział, że podatku od towarów i usług nie uważa się za koszt uzyskania przychodów z wyjątkiem m. in. VAT-u naliczonego.

Przepis art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż: „nie uważa się za koszt uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów:

1. podatek naliczony:
   • jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,
   • w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług – jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej”.
   
   
   

Zgodnie z cytowanym wyżej przepisem, podatek naliczony stanowi koszt uzyskania przychodu, jeżeli podatnik: korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odsprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarowi usług.

Ponadto, w ocenie Wnioskodawcy, podatnik może zaliczyć do kosztów podatkowych podatek naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) nie przysługuje mu obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług, pod warunkiem jednak, że naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

Niemniej jednak, zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze literalną wykładnię powyższych przepisów należałoby stwierdzić, iż skoro w ustawach o podatkach dochodowych, w tym o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawodawca wyłączył z kosztów uzyskania przychodu podatek od towarów i usług z określonymi wyjątkami, to ograniczenie to dotyczy jedynie podatku od towarów i usług - VAT, a nie innych podatków (np. podatku od wartości dodanej). Definicja podatku od wartości dodanej znajduje się w przepisie art. 2 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług, którego zapis wyraźnie wskazuje brak tożsamości tego podatku z podatkiem od towarów i usług. Zgodnie z ww. przepisem, przez pojęcie podatku od wartości dodanej rozumie się „podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium państwa członkowskiego z wyjątkiem podatku od towarów i usług nakładanego tą ustawą”. Nadto, należy zauważyć, iż wydatki na zakup paliwa oraz za przejazdy autostradami dokonywane na terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej nie są nabyciem wewnątrzwspólnotowym, ani importem usług/towarów.

W związku z powyższym, jak podaje Wnioskodawca, należałoby dojść do wniosku, iż w ciężar kosztów uzyskania przychodu można zaliczyć wartość brutto zakupu z faktury unijnej (tj. netto wraz z podatkiem od wartości dodanej). Możliwość tę niejako potwierdza interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 16 marca 2009 r., Nr IBPB1/1/415-1007/08/BK (też: interpretacje indywidualne Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 25 stycznia 2012 r., Nr IBPB1/2/423-1275/1l/AK oraz z dnia 9 kwietnia 2009 r., Nr IBPB1/1/415-276/09/KB), stanowiąca, iż wartość brutto z faktury otrzymanej od kontrahenta unijnego można zaliczyć do kosztów podatkowych, o ile wydatek ten związany jest z uzyskaniem, czy zabezpieczeniem źródła przychodów; z kolei w przypadku zwrotu podatku z zagranicy, odzyskany podatek należałoby zaliczyć do przychodów podatkowych. Również wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 27 grudnia 2007 r., sygn. akt I SA/GI 924/07, pozwala przyjąć, iż wydatki dokonywane w państwach członkowskich Unii Europejskiej, mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodu w kwocie brutto.

W tym miejscu, Wnioskodawca wskazuje, iż należy zwrócić uwagę, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z dnia 27 września 2011 r., sygn. akt I SA/Gd 571/11 (wyrok nieprawomocny), uznał, że podatek od wartości dodanej może być kosztem podatkowym. Wyrok ten stanowi, iż podatnik dokonując nabycia paliwa w innym państwie członkowskim „nie uzyskuje uprawnienia odliczenia podatku naliczonego VAT na warunkach wynikających z ustawy o podatku od towarowi usług z 11 marca 2004 r., zatem brak podstaw do uznania, że nie odliczył podatku w warunkach przysługiwania mu tego odliczenia”. W uzasadnieniu tego wyroku czytamy dalej, iż „podatek zapłacony od wartości dodanej, wynikający ze stosownych faktur, jest dla podatnika kosztem”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie odnosząc się do powoływanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych przepisów prawa podatkowego oraz tez wyroków Sądów Administracyjnych - wskazać należy, iż dotyczą one konkretnych, indywidualnych spraw podatników podjętych w określonym stanie faktycznym i są wiążące tylko w tych sprawach. Dlatego, stosownie do art. 87 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. – Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.), nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla Organu wydającego interpretację indywidualną.

Końcowo wskazać należy, iż przedmiotem niniejszej interpretacji nie jest kwestia dotycząca zaliczenia do przychodów zwróconego podatku od wartości dodanej, która została wskazana dodatkowo w stanowisku Wnioskodawcy i nie ma związku z postawionym we wniosku pytaniem i stanowiskiem do niego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.