INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 19 lutego 2008 r. (data wpływu 21 lutego 2008 r.), uzupełnionym w dniu 11 marca 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia stawki amortyzacyjnej dla zakupionych środków trwałych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lutego 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia stawki amortyzacyjnej dla zakupionych środków trwałych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 27 lutego 2008r., znak ILPB1/415-130/08-2/AG na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 3 marca 2008 r., a w dniu 11 marca 2008 r. wniosek uzupełniono o brakujące informacje.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca – osoba fizyczna – zakupił do gabinetu stomatologicznego następujące środki trwałe:

• aparat stomatologiczny (...), PKWiU 33.10.11-15.00,

• radiowizjografia (RUG) (...) , PKWiU 33.10.11-15.00,

• kamera wewnętrzustna (...), PKWiU załącznik 3, poz. 106 do ustawy o podatku od towarów i usług.

Numery w klasyfikacji PKWiU zostały podane według faktury zakupu. Zgodnie z klasyfikacją zawartą w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych, zakupione środki trwałe należą do grupy 8, podgrupy 80, rodzaju 802.

Wnioskodawca podaje, że wymienione środki trwałe są środkami, o których mowa w pkt 4 objaśnień do Załącznika nr 1 do ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych – tzn. są poddane szybkiemu postępowi technicznemu, zawierają układy mikroprocesowe, spełniające złożone funkcje dzięki wykorzystaniu w nich najnowszych zdobyczy techniki.

Wątpliwość Wnioskodawcy rodzi fakt, iż w rodzaju 802 wyodrębniono zbiór 802-0 – aparatura i sprzęt do hydro i mechanoterapii, do którego nie należą zakupione środki trwałe, a dla których roczna stawka amortyzacyjna wynosi 20%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaka jest stawka amortyzacyjna zakupionych środków trwałych 20%, czy 25%...

Zdaniem Wnioskodawcy, nowoczesna i szybko zmieniająca się technologia, na której oparte są zakupione środki trwałe, przyczynia się do konieczności szybkiej wymiany tych środków na nowe. Z tym z kolei wiąże się ponoszenie nowych kosztów zakupu. Dlatego powinna wystąpić możliwość amortyzacji w krótkim odcinku czasu, a więc przyjęcia stawki amortyzacyjnej w wysokości 25%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

   - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do treści art. 22i ust.1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie regulują samej kwestii kwalifikowania środków trwałych do poszczególnych rodzajów Klasyfikacji Środków Trwałych. W celu ustalenia właściwej stawki amortyzacyjnej, w pierwszej kolejności należy zatem środek trwały zakwalifikować do odpowiedniego rodzaju według Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT), zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. U. z 1999 r., Nr 112, poz.1317 ze zm.), gdyż stawki amortyzacyjne ustalane są w zależności od przyporządkowanego danemu środkowi trwałemu symbolu KŚT. Czynność ta jest konieczna dla właściwego ustalenia stawki amortyzacyjnej, a w konsekwencji warunkuje naliczanie odpisów amortyzacyjnych w prawidłowej wysokości.

Zgodnie z ww. Klasyfikacją do Grupy 8 – Narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie, zaliczane są m.in. poszczególne obiekty środków trwałych, które stanowią pojedyncze narzędzia i sprawdziany, aparaty, przyrządy kontrolno-pomiarowe oraz różnego typu wyposażenie i sprzęt specjalistyczny, jak np. laboratoryjny, medyczny, biurowy i inny w placówkach i zakładach produkcyjnych i usługowych, instytucjach i jednostkach naukowo-badawczych, służbie zdrowia, oświacie, placówkach kulturalno-oświatowych, rozrywkowych itp.

O zaliczeniu danych środków trwałych do odpowiedniej podgrupy środków trwałych decyduje jego przeznaczenie, konstrukcja oraz wyposażenie.

We wniosku wskazano, że środki trwałe należą do grupy 8, podgrupy 80, rodzaju 802. Ustawodawca w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych w podgrupie 80 rodzaj 802, wyodrębnił 802-0 obejmujący aparaty i sprzęt do hydro- i mechanoterapii, do którego nie należą ww. środki trwałe. Dla wyodrębnionego rodzaju 802-0 roczna stawka amortyzacyjna wynosi 25%, natomiast pozostałe środki trwałe, które zostały zaklasyfikowane do rodzaju 802, amortyzuje się zgodnie z roczną stawką wynoszącą 20%.

Jednakże zgodnie z art. 22i ust.2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy mogą podane w wykazie stawek amortyzacyjnych, stawki podwyższać dla maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 4-6 i 8 Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT), poddanych szybkiemu postępowi technicznemu - przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 2,0.

Przez maszyny i urządzenia grupy 4-6 i 8 Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) poddanych szybkiemu postępowi technicznemu, o których mowa w art. 22i ust. 2 pkt 3 ustawy rozumie się maszyny, urządzenia i aparaturę, w których zastosowane są układy mikroprocesowe lub systemy komputerowe, spełniające założone funkcje dzięki wykorzystaniu w nich najnowszych zdobyczy techniki, a także pozostałą aparaturę naukowo badawczą i doświadczalno-produkcyjną.

Wnioskodawca wskazał, iż zakupione przez niego środki trwałe, zaliczone do grupy 8 klasyfikacji środków trwałych, są środkami o których mowa w pkt 4 objaśnień do Załącznika nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec powyższego Wnioskodawca ma możliwość zastosowania podwyższonej stawki amortyzacyjnej, nie wyższej niż 40% (20% x 2,0).

Zatem, mając na uwadze ww. przepisy Wnioskodawca może przyjąć do ustalenia wysokości odpisu amortyzacyjnego stawkę amortyzacyjną mieszczącą się w przedziale 20-40%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.