INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 18 marca 2008 r. (data wpływu do tut. Biura 31 marca 2008 r.), uzupełnionym w dniu 19 maja 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia skutków podatkowych wystawienia i sprzedaży weksla - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 marca 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia skutków podatkowych wystawienia i sprzedaży weksla.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka chcąc pozyskać środki pieniężne na bieżącą działalność, zamierza wystawić i sprzedać weksel własny z określoną datą wykupu oraz z dyskontem określonym w formie stopy procentowej. Nabywcą weksla będzie udziałowiec Spółki (osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą), który posiada ponad 25% udziałów.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

1. Jakie skutki podatkowe w podatku dochodowym niesie ze sobą wystawienie i sprzedaż weksla...
2. Czy do przychodów lub kosztów podatkowych zaliczamy również część kapitałową czy tylko środki wynikające z dyskonta weksla...
3. Czy w omawianym przypadku ma zastosowanie ograniczenie wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy pdop, jeżeli nabywcą weksla będzie udziałowiec posiadający ponad 25% udziałów...
   
   

Zdaniem wnioskodawcy wystawienie i sprzedaż weksla w omawianym przypadku jest samoistnym stosunkiem zobowiązaniowym, który nie zabezpiecza innego zobowiązania, lecz pełni funkcję „kredytową”. Zgodnie z tym, uzyskane w drodze dyskonta weksli środki pieniężne stanowią kredyt dyskontowy, który służy uzyskaniu przychodów z działalności gospodarczej, a zatem koszty tego kredytu tj. odsetki dyskontowe mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu zgodnie z ustawą o podatku dochodowym i analogicznie u wierzyciela do przychodów. Natomiast środki pieniężne wynikające z części kapitałowej weksla nie niosą ze sobą skutków podatkowych zgodnie z ustawą o podatku dochodowym, tj. nie mogą być zaliczone do przychodów ani kosztów uzyskania przychodów.Na poparcie swego stanowiska powołano stanowisko sądów w wydanych wyrokach i uchwałach (Wyrok NSA z 9 lutego 2006 r. II FSK 338/05, Uchwała NSA (7) z 18 czerwca 2007 r., II FPS 8/06). Spółka uważa, że w przypadku gdy wierzycielem jest udziałowiec posiadający ponad 25% udziałów, zastosowanie ma przepis art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ograniczający wysokość odsetek zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Ad. 1
Przy rozpatrywaniu zagadnienia wystawienia i sprzedaży weksla, który pełni funkcję kredytową, wobec braku konkretnych uregulowań w przepisach podatkowych, należy stosować zasady opodatkowania jakie w ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) stosuje się przy udzielaniu i spłacaniu pożyczek.

Ad. 2
Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz 13 i 14, są otrzymane pieniądze, w tym również różnice kursowe

Natomiast art. 12 ust. 4 pkt 1 ww. ustawy wyłącza z kategorii przychodów pobrane wpłaty lub zarachowane należności na poczet towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach rozliczeniowych, a także otrzymane lub zwrócone pożyczki (kredyty), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od pożyczek (kredytów).

W myśl art. 15 ust. 1 cytowanej ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a) przywołanej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).

Ponadto na mocy art. 16 ust. 1 pkt 11 wyżej powołanej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów również naliczonych, lecz nie zapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

Przedstawiając stan faktyczny sprawy, Podatnik wyraźnie stwierdza, iż wystawienie weksla nie zabezpiecza innego zobowiązania, wynikającego np. z umowy kredytu, czy pożyczki, lecz jest samoistnym stosunkiem zobowiązaniowym. W tym zakresie – jak podnosi Spółka – weksel będzie pełnił funkcję „kredytową”.

Przywołane regulacje wskazują, iż środki pieniężne otrzymane lub wydatkowane na spłatę części kapitałowej pożyczki (kredytu), nie stanowią odpowiednio przychodów oraz kosztów uzyskania przychodu. Natomiast zapłacone odsetki od pożyczki (dyskonto weksla) stanowią koszt uzyskania przychodu Spółki w dacie wykupu weksla.

Ad. 3
Stosownie do przepisów art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów:

• odsetek od pożyczek (kredytów) udzielonych spółce przez jej udziałowca (akcjonariusza) posiadającego nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki albo udziałowców (akcjonariuszy) posiadających łącznie nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki, jeżeli wartość zadłużenia spółki wobec udziałowców (akcjonariuszy) tej spółki posiadających co najmniej 25% udziałów (akcji) i wobec innych podmiotów posiadających co najmniej 25% udziałów w kapitale takiego udziałowca (akcjonariusza) osiągnie łącznie trzykrotność wartości kapitału zakładowego spółki - w części, w jakiej pożyczka (kredyt) przekracza tę wartość zadłużenia, określoną na dzień zapłaty odsetek; (...)
• odsetek od pożyczek (kredytów) udzielonych przez spółkę innej spółce, jeżeli w obu tych podmiotach ten sam udziałowiec (akcjonariusz) posiada nie mniej niż po 25% udziałów (akcji), a wartość zadłużenia spółki otrzymującej pożyczkę (kredyt) wobec udziałowców (akcjonariuszy) tej spółki posiadających co najmniej 25% jej udziałów (akcji) i wobec innych podmiotów posiadających co najmniej 25% udziałów w kapitale tych udziałowców (akcjonariuszy) oraz wobec spółki udzielającej pożyczki (kredytu) osiągnie łącznie trzykrotność wartości kapitału zakładowego spółki - w części, w jakiej pożyczka (kredyt) przekracza tę wartość zadłużenia, określoną na dzień zapłaty odsetek; (...)
  
  

Podkreślić przy tym należy, iż zgodnie z art. 16 ust. 7b ww. ustawy, przez pożyczkę, o której mowa w ust. 1 pkt 60 i 61 (...), rozumie się każdą umowę, w której dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy; przez pożyczkę tę rozumie się także emisję papierów wartościowych o charakterze dłużnym, depozyt nieprawidłowy lub lokatę.

Zgodnie z wyżej przywołanym art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy podatkowej, ograniczona została przez ustawodawcę możliwość zaliczania w koszty uzyskania przychodów odsetek od pożyczek (kredytów) udzielanych podatnikom podatku dochodowego od osób prawnych przez podmioty wskazane w tej regulacji.

W razie więc wystąpienia okoliczności, o których mowa w powyższych przepisach, zrealizowane odsetki od pożyczki, stanowić będą koszty uzyskania przychodu, ale wyłącznie do wysokości ustalonej przy zastosowaniu art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.