INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 07.04.2008r. (data wpływu 11.04.2008r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie uznania za koszt uzyskania przychodów wydatków na :

1. gadżety z logo Spółki o niskiej wartości jednostkowej w tym kalendarze -jest prawidłowe,
2. polary, eleganckie opakowania, plecaki itp. – jest nieprawidłowe,
3. artykuły spożywcze - cukierki, ciastka, słodycze, pączki, napoje bezalkoholowe (woda, soki, napoje gazowane) przekazywane obecnym i potencjalnym kontrahentom – jest prawidłowe,
4. organizację spotkań integracyjnych dla pracowników – jest prawidłowe,
5. organizację spotkań integracyjnych dla pracowników i ich rodzin – jest nieprawidłowe,
6. organizację spotkań i targów dla obecnych i potencjalnych kontrahentów – jest nieprawidłowe,
7. podatku należnego i naliczonego podatku od towarów i usług przy zakupie towarów i usług na potrzeby reprezentacji - jest prawidłowe.
   
   

UZASADNIENIE

W dniu 11 kwietnia 2008r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania wydatków wymienionych we wniosku za koszt uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Podstawowym przedmiotem działalności Spółki (X) jest wykonywanie kolejowych przewozów pasażerskich w komunikacji krajowej i międzynarodowej. Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje zakupu różnych towarów, tj.:

1. długopisów, smyczy, kubków, etui na CD, koszulek T-shirt, czapek, domina, kart, podkładek pod mysz (o wartości netto od 2,00 zł do 20,00 zł),
2. parasoli, ręczników, krawatów, plecaków, apaszek, portmonetek skórzanych, polarów, torebek firmowych, eleganckich opakowań (o wartości netto w przedziale od 20,00 zł do 90,00 zł),
3. cukierków, ciastek i słodyczy,
4. ciast i pączków, napojów bezalkoholowych (woda, soki, napoje gazowane).
   
   

Wszystkie towary wymienione w pkt 1 i 2 powyżej opatrzone są trwale w logo X.

W przypadku cukierków, ciastek i słodyczy logo Spółki znajduje się na opakowaniu. Natomiast zdarzają się przypadki, w których towary nie są opatrzone logo Spółki, ani nie są opakowywane w opakowanie z takim logo — sytuacja ta dotyczy świeżych ciast, pączków itp. (czyli artykułów, które z oczywistych względów nie mogą być opatrzone logo). Przykładowo, Spółka częstuje pasażerów pączkami w Tłusty Czwartek.

Powyższe towary wręczane są kontrahentom Spółki, zarówno tym, z którymi X prowadzi stałą współpracę, jak i przyszłym (potencjalnym) kontrahentom. Przedmiotowe gadżety i inne wskazane wyżej towary rozdawane są również na targach, w których uczestniczy Spółka, oraz wręczane zaproszonym gościom podczas spotkań z przedstawicielami X.

Spółka nabywa również usługi cateringowe i artykuły spożywcze w związku z organizowaniem imprez i spotkań pracowniczych. Przykładowo, Spółka przekazuje pączki pracownikom w Tłusty Czwartek oraz organizuje spotkania okolicznościowe (Wigilia, Wielkanoc), podczas których zapewniane jest pracownikom wyżywienie (w tym celu Spółka kupuje artykuły spożywcze lub usługi cateringowe/gastronomiczne). Na wybrane imprezy pracownicze zapraszane są również rodziny pracowników. Spółka dokonuje również przekazań kalendarzy z logo X na rzecz swoich kontrahentów i potencjalnych kontrahentów.

W związku z powyższym zadano następująca pytania:

1. Czy w odniesieniu do towarów opatrzonych logo Spółki (wymienionych w pkt 1 i pkt 2 opisu stanu faktycznego) i przekazywanych kontrahentom lub potencjalnym kontrahentom, X jest uprawniona do zaliczania wydatków na ich nabycie w ciężar kosztów uzyskania przychodu...
2. Czy w odniesieniu do artykułów spożywczych (pkt 3) i przekazywanych kontrahentom tub potencjalnym kontrahentom, X jest uprawniona do zaliczania wydatków na ich nabycie w ciężar kosztów uzyskania przychodu...
3. Czy w odniesieniu do artykułów spożywczych (pkt 4) i przekazywanych kontrahentom lub potencjalnym kontrahentom, X jest uprawniona do zaliczania wydatków na ich nabycie w ciężar kosztów uzyskania przychodu...
4. Czy w odniesieniu do towarów wymienionych w pkt 1- 4 opisu stanu faktycznego oraz usług cateringowych i gastronomicznych nabywanych w związku z organizowaniem imprez integracyjnych oraz spotkań okolicznościowych (Wigilia, Wielkanoc), dla pracowników, Spółka ma prawo zaliczyć poniesione wydatki w ciężar kosztów uzyskania przychodu...
5. Czy w odniesieniu do usług cateringowych oraz gastronomicznych nabywanych w związku z organizowaniem imprez dla pracowników i ich rodzin, takich jak bale karnawałowe, pikniki, imprezy integracyjne, Spółka ma prawo zaliczyć poniesione wydatki w ciężar kosztów uzyskania przychodu zarówno w części przypadającej na pracowników, jak i w części przypadającej na rodziny pracowników...
6. Czy w odniesieniu do towarów wymienionych w pkt 1- 4 opisu stanu faktycznego oraz usług cateringowych nabywanych w związku z organizowaniem targów i spotkań (dla kontrahentów i potencjalnych kontrahentów), Spółka ma prawo zaliczyć poniesione wydatki w ciężar kosztów uzyskania przychodu...
7. (we wniosku ORD-IN oznaczone jako 8) Czy w przypadku wydatków na reprezentację, jeżeli Spółka odliczyła podatek VAT naliczony i naliczyła podatek VAT należny (na przekazaniu) podatek VAT należny z tytułu nieodpłatnego przekazania takich towarów / świadczenia usług będzie stanowił koszty podatkowe Spółki...
8. (we wniosku ORD-IN oznaczone jako 9) Czy w przypadku wydatków, które jako wydatki reprezentacyjne (zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT) nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, Spółka ma prawo do zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów nieodliczonego podatku VAT od takich wydatków, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o CIT...
9. (we wniosku ORD-IN oznaczone jako 11) Czy wydatki na zakup kalendarzy z logo X, które przekazywane są obecnym kontrahentom lub potencjalnym kontrahentom stanowią koszty uzyskania przychodów...
   
   

Ad. 1 i 2 Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięci przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Przywołany przepis wskazuje, iż dla możliwości uznania określonego wydatku za koszt podatkowy niezbędne jest, aby (i) wydatek został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów oraz (ii) dany rodzaj wydatków nie został wymieniony w katalogu kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów. W odniesieniu do pierwszej przesłanki, zdaniem Spółki, nie ulega wątpliwości, że wydatki na nabycie opisanych w stanie faktycznym towarów, które są następnie przekazywane kontrahentom lub potencjalnym kontrahentom, ponoszone są w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Utrzymanie dobrych relacji z kontrahentami umożliwi Spółce osiąganie w przyszłości przychodów z tytułu świadczenia usług na rzecz tych kontrahentów. Natomiast przekazywanie omawianych towarów potencjalnym kontrahentom pozwoli Spółce stworzyć nowe relacje biznesowe, które w przyszłości umożliwią osiąganie wyższych przychodów z prowadzonej działalności. Pozostaje zatem rozstrzygnąć, czy omawiane wydatki znajdują się w katalogu kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodu. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT, nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Przywołany przepis nakazuje wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów wydatki o charakterze reprezentacyjnym. W opinii Spółki, przedstawione w stanie faktycznym wydatki nie stanowią wydatków o charakterze reprezentacyjnym. Zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą oraz powszechnym stanowiskiem organów podatkowych, reprezentacja oznacza wytworność, wystawność, prezentowanie okazałości ponad przeciętnie przyjęte w danych okolicznościach standardy. Zdaniem X, omawiane towary nabywane przez Spółkę nie stanowią towarów o charakterze reprezentacyjnym. Przedmiotowe towary nie mają cech wytworności, czy też wystawności. Ich wartość rynkowa jest nieznaczna (do 90 zł), zatem trudno uznać te towary za przedmioty o charakterze reprezentacyjnym. Ponadto, przekazywanie klientom gadżetów / artykułów spożywczych opatrzonych logo o nieznacznej wartości jest powszechną praktyką rynkową (standardem). W opinii Spółki, nabywane gadżety (przekazywane klientom i potencjalnym klientom) powinny stanowić wydatki o charakterze reklamowym.

Jak wskazano w stanie faktycznym, przekazywane towary (drobne upominki i gadżety) oznaczone są logo Spółki, co w powiązaniu z faktem, że są one przekazywane kontrahentom lub potencjalnym kontrahentom pozwala w ocenie Spółki uznać przedmiotowe wydatki za wydatki o charakterze reklamowym. Spółka pragnie jednocześnie podkreślić, iż za wydatki o charakterze reklamowym należy również uznać artykuły spożywcze, które umieszczone są w opakowaniu z logo X, ale same w sobie nie są opatrzone logo Spółki (ciastka, cukierki, słodycze). W takim bowiem przypadku obiektywnie nie jest możliwe zamieszenie na trwałe logo Spółki na takich artykułach. Niemniej nie zmienia to charakteru reklamowego przekazywanych artykułów, gdyż ich przekazywanie kontrahentom lub potencjalnym kontrahentom ma na celu zachęcanie ich do korzystania z usług Spółki oraz promowanie marki X i jednocześnie w żaden sposób nie wiąże się z okazałością, wystawnością, bądź wytwornością. Spółka pragnie wskazać, że przepisy ustawy o CIT nie wyłączają możliwości uznania za koszty podatkowe wydatków na reklamę (o ile takie wydatki spełniają ogólne warunki przewidziane w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT). W konsekwencji, w opinii X, zarówno ciastka i cukierki, upominki / gadżety o wartości do 20,00 zł, jak i o wartości 20,00 zł — 90,00 zł, które są opatrzone logo Spółki mogą być zaliczane do kosztów podatkowych Spółki.

Ad. 3 W opinii Spółki wydatki na artykuły spożywcze (wymienione w pkt 4 opisu stanu faktycznego), które przekazywane są kontrahentom lub potencjalnym kontrahentom, mogą być zaliczone w ciężar kosztów podatkowych przez X.

Zdaniem Spółki, co prawda art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT wymienia wydatki na nabycie artykułów spożywczych, jednakże wyłącznie w kontekście wydatków o charakterze reprezentacyjnym. W konsekwencji, wykładnia tego przepisu umożliwia zaliczanie w koszty podatkowe takich wydatków na artykuły spożywcze, które nie noszą znamion reprezentacji. Należy bowiem podkreślić, iż użyty w przywołanym przepisie zwrot „w szczególności” dotyczy wyliczenia wydatków o charakterze reprezentacyjnym. Zatem, w opinii X, inne będzie traktowanie na gruncie analizowanego przepisu wydatków na wykwintne, wyrafinowane i kosztowne artykuły spożywcze (te stanowić będą niewątpliwie koszty reprezentacji), wobec wydatków na ciasta, pączki itp., zwyczajowo przekazywane kontrahentom i potencjalnym kontrahentom (przykładowo, poczęstunek pasażerów pączkami w Tłusty Czwartek).

Zdaniem Spółki, wydatki na zakup tego rodzaju artykułów spożywczych nie stanowią wydatków o charakterze reprezentacyjnym, a w konsekwencji mogą stanowić koszty podatkowe dla X.

Ad. 4 W odniesieniu do opisanych w stanie faktycznym towarów przekazywanych w ramach imprez integracyjnych dla pracowników oraz spotkań pracowniczych, jak i usług nabywanych dla potrzeb takich imprez i spotkań, Spółka pragnie podkreślić, iż wydatki te stanowią w istocie element kosztu organizacji tych imprez / spotkań. Jeżeli zatem, co obecnie nie budzi wątpliwości zarówno organów podatkowych, jak i sądów administracyjnych, koszty związane z organizacją tego typu imprez / spotkań mogą zostać zaliczone w ciężar kosztów uzyskania przychodów, gdyż spełniają przesłanki przewidziane w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. to również wydatki na nabycie opisanych w stanie faktycznym towarów (przekazywanych później w ramach takich imprez / spotkań) mogą być zaliczane w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

Spółka pragnie dodatkowo uzasadnić, że wydatki związane z nabyciem artykułów spożywczych (cukierki, ciastka, słodycze, pączki, itp.) mogą również stanowić koszty uzyskania przychodów. Co prawda art. 16 ust 1 pkt 28 ustawy o CIT wymienia wydatki na nabycie artykułów spożywczych, jednakże wyłącznie w kontekście wydatków o charakterze reprezentacyjnym. W konsekwencji, wykładnia tego przepisu umożliwia zaliczanie w koszty podatkowe takich wydatków na artykuły spożywcze, które nie noszą znamion reprezentacji. W takim bowiem przypadku, wydatki na nabycie cukierków, ciastek, słodyczy lub pączków stanowić będzie koszty ogólne związane z działalnością Spółki.

Ad. 5 W odniesieniu do opisanych w stanie faktycznym usług cateringowych i gastronomicznych nabywanych dla potrzeb takich imprez, Spółka pragnie podkreślić, iż wydatki te stanowią w istocie element kosztu organizacji tych imprez. W odniesieniu do możliwości zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów tego typu wydatków w części przypadającej na pracowników, to zdaniem Spółki ma ona prawo do ich zaliczenia do kosztów podatkowych.

Jednocześnie zdaniem Spółki, w przypadku, gdy na tego rodzaju spotkania zapraszane są również rodziny pracowników, to również w części przypadającej na zakup towarów i usług dla rodzin pracowników, uczestniczących w takich imprezach Spółka ma prawo do ich zaliczania w ciężar kosztów podatkowych. Spółka pragnie podkreślić iż wydatki ponoszone na organizację imprez okolicznościowych i integracyjnych są związane z prowadzoną przez podatnika działalnością i mają przede wszystkim na celu poprawę atmosfery pracy i zintegrowanie pracowników, a przez to zwiększenie efektywności ich pracy. Zaproszenie rodzin pracowników niewątpliwie wpłynie pozytywnie na postrzeganie przez pracowników swojego pracodawcy oraz pozwoli przedstawić Spółkę, jako pracodawcę, który dba o dobre samopoczucie swoich pracowników.

Zdaniem Spółki, dla możliwości zaliczania w ciężar kosztów podatkowych wydatków na imprezy integracyjne i okolicznościowe, nie ma znaczenia fakt, że na takie spotkania zapraszane są również rodziny pracowników. Dla zaliczania w ciężar kosztów podatkowych wydatków na imprezy integracyjne i okolicznościowe istotne jest bowiem, czy takie imprezy wpływają na poprawę jakości i efektywności pracy, co ma bezpośrednie przełożenie na wysokość przychodów osiąganych przez Spółkę. Zdaniem Spółki, możliwość uczestniczenia rodzin pracowników w takich spotkaniach dodatkowo wpływa na poprawę atmosfery i integracji pracowników, co ma przełożenie na wydajność ich pracy.

Biorąc powyższe pod uwagę, zdaniem Spółki wydatki na nabycie usług (opisanych w stanie faktycznym) w związku z organizowaniem imprez dla pracowników i ich rodzin, takich jak bale karnawałowe, imprezy integracyjne, pikniki mogą być zaliczone w ciężar kosztów uzyskania przychodu zarówno w części przypadającej na pracowników, jak i w części przypadającej na rodziny pracowników.

Ad. 6 W odniesieniu do opisanych w stanie faktycznym towarów przekazywanych w ramach targów oraz spotkań (organizowanych dla kontrahentów lub potencjalnych kontrahentów) oraz usług nabywanych w ramach takich imprez, Spółka pragnie podkreślić, iż wydatki te niewątpliwie ponoszone są w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Ponadto, przekazywane towary i artykuły spożywcze nie mają znamion wydatków o charakterze reprezentacyjnym. Jak wskazywano w uzasadnieniu do pytania 1-2, gadżety, opakowania od cukierków oraz ciastek opatrzone są logo X, zatem mają one charakter reklamowy. Natomiast w przypadku wydatków na świeże artykuły cukiernicze, nie można mówić o reprezentacji, gdyż powszechnym zwyczajem (a nie wystawnością) jest poczęstunek gości w trakcie spotkań. Ponadto, wydatki te stanowią w istocie element kosztu organizacji imprez (targów) i spotkań. W konsekwencji, zdaniem Spółki powyższe wydatki nie stanowią wydatków reprezentacyjnych i mogą być zaliczone w ciężar kosztów podatkowych.

Ad. 7 Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b) ustawy o CIT, za koszty uzyskania przychodów może być uznany podatek VAT należny w przypadku przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub świadczenia usług na potrzeby reprezentacji i reklamy. Oznacza to, że w przypadku wydatków na reprezentację, w odniesieniu do których Spółka naliczyła podatek VAT należny, podatek ten będzie stanowił koszty podatkowe dla X.

Ad. 8 Zgodnie z art. 16 ust1 46 lit. a) ustawy o CIT, kosztem uzyskania przychodów jest podatek VAT naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami ustawy o VAT, podatnikowi nie przysługuje prawo do jego odliczenia - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej. W myśl art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, podatnicy nie mają prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu towarów i usług, które nie są zaliczane do kosztów podatkowych na gruncie ustawy o CIT. W konsekwencji, jeżeli zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT określone wydatki (reprezentacyjne) nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów, to Spółce nie będzie również przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu towarów i usług na te cele.

W konsekwencji, w takim przypadku Spółka, na podstawie art. 16 ust. 46 lit. a) ustawy o CIT, będzie uprawniona do zaliczenia w ciężar kosztów podatkowych kwoty nieodliczalnego podatku VAT.

Ad. 9 Zdaniem Spółki, wydatki na zakup kalendarzy z logo X, które przekazywane są obecnym lub potencjalnym kontrahentom, stanowią wydatki o charakterze reklamowym (porównaj uzasadnienie do pytania 1 i 2). W konsekwencji, w świetle przedstawionych wyżej uwag, wydatki te będą stanowiły koszty podatkowe dla Spółki. zgodnie z przepisami ustawy o CIT.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r., Nr 54, poz. 654 ze zm.). Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 w/w ustawy.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, przy czym każdy wydatek poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu. Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków trzeba brać pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu.

Ponieważ pojęcie reprezentacji oraz reklamy nie zostało zdefiniowane w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych należy w tym zakresie odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w „Słowniku języka polskiego” pod redakcją prof. Stanisława Dubisza, reprezentacja to „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną”. Stosując tę definicję na gruncie ustawy podatkowej należy przyjąć, że reprezentacja to przede wszystkim działania wiążące się z okazałością, wytwornością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia, które może polegać na wystroju firmy, interesującym logo, sposobie podejmowania interesantów i kontrahentów. Przekazywanie upominków klientom, kojarzone jest z kształtowaniem pozytywnego wizerunku firmy, tym samym zawiera się w sferze szeroko pojętej reprezentacji firmy.

Za reklamę należy uznać „rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś” (Słownik Języka Polskiego, pod redakcją prof. S. Dubisza). Należy uznać, iż reklama to działania podmiotu gospodarczego kształtujące popyt na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzenie wiedzy o nich, mające na celu zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu towarów lub usług tego podmiotu gospodarczego. Może to być realizowane za pomocą zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez rozpowszechnianie logo firmy.

Odpowiedz na pytania 1-3 oraz 9

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego można przyjąć, że podstawowym problemem w przedmiotowej sprawie jest rozstrzygnięcie czy wymienione wydatki ukierunkowane są na reprezentowanie firmy oraz budowanie jej prestiżu (reprezentacja) czy też mają na celu zachęcanie potencjalnych klientów do nawiązania bądź utrzymania kontaktów oraz nabywania usług oferowanych przez firmę (reklama).

W przypadku gadżetów o niewielkiej wartości, wydawanych masowo potencjalnym klientom, trudno raczej przypisać im funkcję reprezentacyjną. Ich obecność w rzeczywistości gospodarczej jest tak powszechna, że nie przyczynia się w znacznym stopniu do budowy wizerunku, a logo jako znak graficzny przedsiębiorstwa (firmy) stanowi jedynie swojego rodzaju informację handlową. W tym rozumieniu, wydatki ponoszone na gadżety o niskiej wartości jednostkowej oznaczone logo firmy, wymienione we wniosku tj.: długopisy, smycze, kubki, etui na CD, koszulki T-shirt, czapki, domina, karty, podkładki pod mysz, kalendarze wręczane klientom bądź potencjalnym klientom mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym.

Odnosząc się do przedstawionych w pkt 3 i 4 wydatków na cukierki, ciastka, ciasta, słodycze, pączki oraz napoje, wydawane obecnym i potencjalnym kontrahentom, mogą zostać uznane za koszt uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pod warunkiem, że przedmiotowe wydatki nie będą posiadały charakteru wytworności lub okazałości.

Natomiast w przypadku przekazywania przez Wnioskodawcę gadżetów o wyższej wartości (wymienione w pkt 2 tj. parasole, ręczniki, krawaty, plecaki, apaszki, portmonetki skórzane, polary, torebki firmowe, eleganckie opakowania, wyselekcjonowanym klientom lub potencjalnym klientom, mimo, iż będą one oznakowane logo firmy, gdy celem wydatku jest tworzenie pozytywnego wizerunku firmy i budowa odpowiednich relacji z klientami, wydatki takie będą miały charakter reprezentacyjny i w efekcie na podstawie art.16 ust.1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów.

Odpowiedz na pytania 4-6

Kosztami podatkowymi są również tzw. koszty pracownicze. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. Mogą również obejmować wydatki ponoszone na rzecz pracowników w postaci organizacji dla nich imprez okolicznościowych (integracyjnych), lecz w każdej sytuacji trzeba sprawdzić, jaki jest cel takiego spotkania. W przypadku, gdy wydatki poniesione zostały na zorganizowanie imprezy okolicznościowej oraz spotkań integracyjnych mających na celu poprawę komunikacji wewnętrznej i motywacji do pracy poprzez zintegrowanie pracowników, budowanie zespołu, poprawy atmosfery pracy oraz ułatwienie ułożenia wzajemnych relacji między pracownikami i w efekcie poprawę efektywności pracy a przez to zwiększenie przychodów osiąganych przez podatnika, to wówczas spełniają warunki, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, i mogą zostać zakwalifikowane do kosztów podatkowych. Jeśli jednak impreza integracyjna nie służy takiemu celowi, a spotkania pracowników mają charakter typowo rozrywkowy i konsumpcyjny, to w takim przypadku nie można uznać, iż poniesione wydatki mają związek z przychodem, wobec czego nie stanowią one kosztu uzyskania przychodów.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że wydatki ponoszone na rzecz pracowników ze środków obrotowych w związku z organizacją dla nich imprez o charakterze integracyjnym i okolicznościowym są związane pośrednio z prowadzoną przez Spółkę działalnością oraz mają na celu poprawę atmosfery pracy. W związku z powyższym poniesione wydatki nie wykraczające poza główny cel spotkania jakim jest integracja pracowników i nie mające charakteru reprezentacji (okazałości czy wystawności) można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Należy jednak zaznaczyć, że do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć wyłącznie wydatki związane z organizacją imprez integracyjnych przeznaczonych dla pracowników i to tylko wówczas gdy podatnik wykaże ich związek z prowadzoną działalnością oraz udowodni, że ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Poniesione wydatki na zorganizowanie imprezy integracyjnej w części przeznaczonej dla rodzin pracowników Spółki nie stanowią kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

Należy jednocześnie zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z przychodem, jak i prawidłowym udokumentowaniem. Trzeba pamiętać, że to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego. Dlatego podatnik powinien posiadać dowody dokumentujące integrujący i motywacyjny charakter imprezy, (np. przykładowy program imprezy integracyjnej przygotowany przez osoby odpowiedzialne za organizację spotkania, listy pracowników biorących udział w spotkaniu itp.).

Odnosząc się natomiast do pytania 6 należy rozróżnić wydatki związane z organizacją targów dla kontrahentów obecnych i potencjalnych oraz wydatki przeznaczone na organizację dla ww. osób spotkań.

Wydatki na zakup usług cateringowych, artykułów spożywczych, stanowiących zwyczajowy poczęstunek kontrahentów i należących do powszechnie obowiązujących kanonów kultury imprez o charakterze reklamowym, promocyjnym (targów), mogą zostać uznane za koszt uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pod warunkiem, że przedmiotowe wydatki nie będą posiadały charakteru wytworności lub okazałości.

Natomiast wydatki poniesione na organizacje spotkań z kontrahentami w całości nie stanowią kosztu uzyskania przychodu na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Odpowiedz na pytania 7 oraz 8 (we wniosku ORD-IN oznaczone jako 8 i 9)

W zamkniętym katalogu kosztów niezaliczanych przez ustawodawcę do kosztów uzyskania przychodów ujęto między innymi wydatki na reprezentację, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych (art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Za koszty uzyskania przychodów nie uważa się również, zgodnie z przepisem art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatku od towarów i usług. Zasada ta wynika z konstrukcji prawnej tego podatku, który z założenia jest neutralny dla przedsiębiorców. Zgodnie bowiem z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi (osobie prawnej, jednostce organizacyjnej mniemającej osobowości prawnej oraz osobie fizycznej, wykonującej samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności), przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Od zasady nieuznawania podatku od towarów i usług za koszt uzyskania przychodów ustawodawca przewidział jednak pewne wyjątki. Na mocy przepisu art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a, tiret drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów jest podatek naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług – jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Stosownie do brzmienia art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika: towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Oznacza to, że w przypadku gdy Spółce nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług, a naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, Spółka będzie mogła – na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a, tiret drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – uznać za koszt uzyskania przychodów kwotę podatku naliczonego od towarów i usług związanego z wydatkami poniesionymi na cele reprezentacji Spółki.

W świetle powyższego, nie jest kosztem uzyskania przychodu wydatek na reprezentację w kwocie netto, natomiast podatek VAT naliczony w kwocie, której nie przysługuje podatnikowi obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku VAT stanowi koszt uzyskania przychodu jeżeli wydatek związany jest z reprezentacją firmy.

Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za koszty uzyskania przychodów może być uznany podatek VAT należny w przypadku przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub świadczenia usług na potrzeby reprezentacji i reklamy. Oznacza to, że w przypadku wydatków na reprezentację, w odniesieniu do których Spółka naliczyła podatek VAT należny, podatek ten będzie stanowił koszty uzyskania przychodu.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.