INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 17.03.2008 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Warszawie – Biuro KIP 25.03.2008r.), uzupełnionego na wezwanie Nr IP-PB3-423-511/08-2/AG z dnia 03.06.2008r. (data nadania 04.06.2008r., data doręczenia 16.06.2008r.) pismem z dnia 16.06.2008r. (data nadania 20.06.2008r., data wpływu 23.06.2008r.) w sprawie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie różnic kursowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25.03.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie różnic kursowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka z o.o. („Spółka”) posiada zawartych kilka umów na prowadzenie rachunków bankowych w różnych bankach, w tym rachunek bankowy prowadzony w euro. Na wskazany rachunek walutowy wpływają środki pieniężne w Euro otrzymywane przez Spółkę w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą (w tym np. z tytułu otrzymywanych przez Spółkę pożyczek w EURO). Jednocześnie omawiane rachunki walutowe wykorzystywane są przez Spółkę dla celów regulowania bieżących zobowiązań w Euro (bieżących rozliczeń z kontrahentami w EURO, spłaty pożyczek w EURO).

W związku z powyższym Spółka wniosła o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - art. 15a ust. 2 pkt. 3 i ust. 3 pkt. 3 oraz w zw. z ust. 4 ustawy w sprawie kursu walut jaki należy zastosować do obliczenia wartości różnic kursowych z tytułu wyceny kwot EUR na rachunku bankowym przy płatnościach dokonywanych przez Spółkę bezpośrednio z rachunku bankowego walutowego w walucie euro po uprzednim zasileniu konta walutowego także bezpośrednio w walucie euro

Zdaniem wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym zastosowanie znajdzie art. 15a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, co oznacza, iż dla celów obliczenia różnic kursowych powinno się zastosować kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski, z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień otrzymania środków/dokonania zapłaty, z uwagi na fakt, iż w przypadku transakcji dokonywanych przy wykorzystywaniu rachunków walutowych, nie jest możliwe ustalenie „faktycznie zastosowanego kursu waluty” ponieważ, do dokonania transakcji zapłaty na rzecz kontrahenta nie zastosowano faktycznie żadnego kursu waluty - zarówno wpłaty rachunki walutowe jak również wypłaty z omawianych rachunków dokonywane są bezpośrednio w walutach obcych (euro) bez konieczności uprzedniej sprzedaży waluty, bądź też jej zakupu od banku.

Zdaniem Spółki, jej stanowisko potwierdzają liczne interpretacje wydawane przez organy podatkowe min. interpretacja z dnia 3 września 2007 roku wydana przez Pierwszy Wielkopolski Urząd Skarbowy w Poznaniu (ZD/4061-124/07), w której Naczelnik przyznał, iż w przypadku obrotu dokonywanego bezpośrednio w walucie czyli bez konieczności wymiany środków na walutą polską zastosowanie znajdzie art. 15a ust. 4 ustawy, tj. stosować należy kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski, z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień otrzymania środków/dokonania zapłaty.

W opinii Spółki nie można w przedmiotowej sprawie zastosować interpretacji, która ujmowałaby pojęcie „faktycznie zastosowany kurs waluty” jako obejmujące także transakcje, w których nie mamy do czynienia z faktyczną sprzedażąIkupnem waluty z uwagi na fakt, iż taka interpretacja była sprzeczna z wykładnią literalną przedmiotowego przepisu, który używa trybu dokonanego wskazując na „faktycznie zastosowany kurs waluty” a nie na kurs waluty, który byłby hipotetycznie zastosowany do danej transakcji, gdyby dany podmiot dokonał sprzedaży/kupna waluty w celu np. spełnienia świadczenia w innej walucie niż waluta znajdująca się na rachunku. Zakładając racjonalność ustawodawcy nie można, jej zdaniem, uznać, iż przez termin „faktycznie zastosowany kurs waluty” miał również obejmować sytuacje, w których faktycznie w danej transakcji nie zastosowano żadnego kursu waluty z uwagi na brak potrzeby jej nabyciaIsprzedaży lecz obiektywnie istnieje możliwość ustalenia kursu waluty stosowanego przez bank prowadzący rachunek Spółki dokonującej przelewu w dniu transakcji, który zostałby użyty do przewalutowania środków gdyby była taka konieczność czyli w sytuacji gdyby był faktycznie zastosowany choć nie był. Spółka uważa, że takie rozumienie przepisu byłoby sprzeczne z literalną wykładnią przedmiotowego przepisu. Zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą wyrażoną min. w uchwale Sądu Najwyższego z dnia 11.6.1996 III CZP 52/96 według utrwalonych w orzecznictwie zasad interpretacji przepisów prawa podstawowe znaczenie ma wykładnia językowa, a dopiero wtedy, gdy ta zawodzi, prowadząc do wyników nie dających się pogodzić z racjonalnym działaniem ustawodawcy i celem, jaki ma realizować dana norma, sięga się do dyrektyw wykładni systemowej i funkcjonalnej. Stanowisko takie znajduje potwierdzenie w orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego (por. orzeczenia: z dnia 28 maja 1986 r. U 1/86 i z dnia 5 listopada 1986 r. U 5/86 oraz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 października 1992 r. III CRN 50/92 - OSNCP 1993, z. 10, poz. 181, które zgodnie stwierdzają że w drodze „wykładni nie można uzupełniać ustawodawcy”, a podstawy do ustalenia praw i obowiązków powinny wprost wynikać z ustawy). Prymat wykładni językowej trzeba przyznać na gruncie prawa podatkowego, gdyż tam właśnie każde odejście od gramatycznej treści zapisu powoduje niepożądane konsekwencje będące w sprzeczności z wolą ustawodawcy. Podobnie wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z 04.06.2001 r. FPS 5/01: Przystępując do rozważań odnoszących się wprost do problematyki prawnej wskazanej w pytaniu należy zauważyć, że w procesie interpretacji prawa podatkowego znajduje zastosowanie przede wszystkim wykładnia językowa, rozumiana szeroko jako proces ustalania treści norm prawnych na podstawie możliwego sensu słów, za pomocą których sformułowano dany przepis. Zastosowanie mają także wykładnia systemowa, polegająca na ustalaniu znaczenia przepisu ze względu na system prawa, do którego należy (poszczególne przepisy są interpretowane we wzajemnym związku z całością danego systemu) i celowościowa, polegająca na powiązaniu brzmienia słów prawnych z sensem i celem przepisów prawnych. Wykładnie te jednak służą interpretacji prawa podatkowego jedynie w granicach zakreślonych przez wykładnię językową.

Spółka zauważa, że wskazówki na temat interpretacji tekstu podatkowego zawarte są w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 listopada 1999 r. FPS 3/99 dotyczącej opodatkowania podziemnych wyrobisk górniczych. W uchwale tej NSA przedstawia hierarchię zgodnie z którą należy podążać, interpretując przepisy prawa podatkowego.

I tak:

1. należy najpierw ustalić, czy dany wyraz (zwrot) budzący wątpliwości interpretatora nie ma definicji legalnej w akcie prawnym, w którym się znajduje, chyba że w tekście danej ustawy jest wyraźne odesłanie do innej ustawy. W opinii Spółki, zwrot „faktycznie zastosowany kurs waluty” nie ma definicji legalnej.
2. w razie braku definicji legalnej należy podjąć działania mające na celu ustalenie, czy budzący wątpliwości zwrot ma swoje znaczenie powszechnie ustalone w języku prawniczym (języku literatury prawniczej i języku orzecznictwa sądowego) danej gałęzi prawa; Zdaniem Spółki, brak jest ustalonego znaczenia tego zwrotu w języku prawniczym.
3. w następnej kolejności należy odwołać się do języka powszechnego, czyli skorzystać najlepiej z kilku słowników polskiego języka ogólnego.
   
   

Spółka zauważa, że słownik ogólny języka polskiego (jak również inne tego typu słowniki) nie pozostawia w przedmiotowym przypadku żadnych wątpliwości:

1. słowo faktycznie oznacza „zgodnie z faktem”, „rzeczywiście”;
2. słowo zastosować oznacza „użyć czegoś w jakiejś sytuacji” tak więc tryb dokonany tego słowa tj. zastosowany będzie oznaczać „użyty w jakiejś sytuacji” (i to faktycznie użyty a nie ten, który miał być użyty a nie został z jakiś powodów);

1. dopiero po wyczerpaniu reguł językowych może nastąpić stosowanie pozajęzykowych dyrektyw interpretacyjnych (np. wykładni systemowej i celowościowej prawa podatkowego). Spółka uważa, że w rozpatrywanym przypadku sposób określony w pkt 4 nie znajdzie zastosowania z uwagi na fakt, iż znaczenie przedmiotowego zwrotu może zostać ustalone na podstawie sposobu określonego w punkcie 3 powyżej w sposób nie prowadzący do wyników nie dających się pogodzić z racjonalnym działaniem ustawodawcy i celem, jaki ma realizować dana norma.
   
   

Biorąc powyższe pod uwagę, zdaniem Spółki w przedmiotowej sytuacji z uwagi na brak możliwości uwzględnienia faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu należy zastosować w myśl art. 15a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień. Zastosowanie innego kursu tj. kursu kupna ogłoszonego przez bank, który prowadzi rachunek walutowy dla danego podmiotu, w sytuacji, w której nie doszło do nabycia waluty EUR nie będzie prawidłowe z uwagi na fakt, iż jak wyżej wykazano takie rozumienie przedmiotowych przepisów jest sprzeczne z literalnym brzmieniem art. 15a ust. 4 ustawy. Nie można bowiem uznać, jak wyżej wskazano, zakładając podstawową zasadę racjonalności ustawodawcy, iż wprowadzając zapis o „zastosowanym kursie waluty i to „faktycznie” zastosowanym, miał na myśli całkowicie co innego tj. sytuację, w której wprawdzie do danej transakcji nie zastosowano faktycznie żadnego kursu waluty z uwagi na brak kupna/sprzedaży waluty euro jednak hipotetycznie rzecz biorąc, gdyby podatnik korzystał z pośrednictwa banku nabywając walutę to nabyłby ją po danym kursie, który należy w tej sytuacji zastosować.

Takie rozumowanie jest nie do przyjęcia z następujących względów - w interpretacjach, które wskazują na brak podstaw do zastosowania w podobnych przypadkach art. 15a ust. 4, podkreśla się, iż należy stosować kurs kupna banku, z którego usług korzysta podatnik. Odmowa zastosowania kursu średniego NBP może opierać się tylko i wyłącznie na twierdzeniu, że w rozpatrywanym przypadku, wbrew literalnemu brzmieniu przepisu istnieje kurs waluty który został faktycznie zastosowany w danym przypadku. W takiej sytuacji nie sposób nie podnieść, dlaczego w takim przypadku, interpretacje wskazują jedynie kurs kupna banku skoro geneza zmiany tego przepisu zmierzała do dania możliwości podatnikowi zastosowania kursu faktycznie zastosowanego czyli nie tylko ustalanego przez bank kursu kupna sprzedaży lecz również kurs kantorowy lub wynikający z umowy. Spółka uważa, że gdyby przyjąć „rozszerzoną” (sprzeczną z wykładnią literalną) interpretację pojęcia „faktycznie zastosowany kurs waluty” nie można byłoby ustalić właściwego kursu do obliczenia kursu waluty, w sytuacji, gdy podatnik w swoich transakcjach w których dokonywał zakupu waluty stosował na przemian kurs kantorowy, kurs banku oraz kurs umowny. Co więcej przyjęcie takiego rozumowana oznaczałoby, jej zdaniem, iż przepis artykułu 15a ust. 4 ustawy wskazujący na zastosowanie kursu średniego NBP w przypadku niemożności uwzględnienia faktycznie zastosowanego kursu waluty byłby przepisem martwym z uwagi na fakt, iż w każdym przypadku, gdy nie dochodzi do faktycznego kupna/sprzedaży waluty będzie można uznać, iż zwrot „faktycznie zastosowany kurs waluty” należy stosować szeroko (wbrew literalnemu brzmieniu) i w każdym przypadku należy zastosować kurs banku z którego usług korzysta dany podmiot.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), przychodami – z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14 – są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 tej ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Od 01 stycznia 2007 roku zgodnie z przepisem art. 9b ust. 1 ww. ustawy, podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie:

1. art. 15a, albo
2. przepisów o rachunkowości, pod warunkiem że w okresie, o którym mowa w ust. 3, sporządzane przez podatników sprawozdania finansowe będą badane przez podmioty uprawnione do ich badania.
   
   

Zgodnie z art. 15a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w brzmieniu obowiązującym od 01 stycznia 2007 r., różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

Stosownie do art. 15a ust. 2 ustawy, dodatnie różnice kursowe powstają jeżeli wartość:

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
3. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5,
4. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni,
5. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.
   
   

Natomiast zgodnie z art. 15a ust. 3 ww. ustawy, ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość :

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez NBP jest wyższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez NBP jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
3. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5,
4. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni,
5. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.
   
   

Przez średni kurs ogłaszany przez Narodowy Bank Polski, o którym mowa w ust. 2 i 3, rozumie się kurs z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu lub poniesienia kosztu (art. 15a ust. 6 ustawy).

W art. 15a ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazano, iż za koszt poniesiony, o którym mowa w ust. 2 i 3, uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), a za dzień zapłaty, o którym mowa w ust. 2 i 3 – dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności.

Do określenia różnic kursowych w odniesieniu do wartości wymienionych w art. 15a ust. 2 pkt 1 i 2 oraz art. 15a ust. 3 pkt 1 i 2 ustawy, należy porównać wartość przeliczoną z zastosowaniem określonego wyżej kursu średniego NBP do wartości przeliczonej wg kursu faktycznie zastosowanego z odpowiednich dni wymienionych w art. 15a.

Natomiast, w stosunku do wartości wymienionych w art. 15a ust. 2 pkt 3-5 i art. 15a ust. 3 pkt 3-5 – aby ustalić różnice kursowe – należy porównać, wartość przeliczoną z zastosowaniem kursu faktycznie zastosowanego z tych dni.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, iż różnice kursowe mogą występować również od własnych środków wyrażonych w walutach obcych, jeżeli wystąpi różnica wartości w dacie wpływu waluty obcej (np. z tytułu otrzymywanych przez Spółkę pożyczek w EURO) i jej wypływu (np. zapłaty za zobowiązania wyrażone w EURO, spłaty pożyczek w EURO).

Przepisy ustaw podatkowych nie definiują pojęcia faktycznie zastosowanego kursu waluty. W świetle wykładni językowej faktycznie zastosowany kurs walutowy nie jest tylko kursem zrealizowanym, dlatego nie należy wiązać go tylko z sytuacjami związanymi z nabyciem i zbyciem (wymianą) walut. Kurs faktycznie zastosowany to taki, po jakim dokonuje się wyceny w danym dniu transakcji walutowej (przeliczenia waluty obcej). Kurs faktycznie zastosowany nie jest więc jednoznaczny z kursem faktycznie zrealizowanym.

Faktycznie zastosowany kurs waluty bowiem, to kurs który należy zastosować w celu dokonania wyceny danej transakcji na określony dzień, aby stwierdzić, czy nie występują stany faktyczne, o których mowa w art. 15a ust. 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, np. kurs kupna lub sprzedaży banku, z którego usług korzysta podatnik, kurs kantorowy w przypadku nabycia lub sprzedaży walut w kantorze. Faktycznie zastosowany kurs to również taki, po którym dokonuje się faktycznej wyceny w danym dniu, koniecznej dla ustalenia różnic kursowych, m.in. w dacie wpływu lub wypływu waluty obcej na bankowym rachunku walutowym. Przy operacjach bankowych w celu ustalenia różnic kursowych dokonuje się przeliczenia waluty obcej po kursie bankowym, a więc kursie faktycznie zastosowanym. A zatem do wyceny wartości wpływu lub wypływu waluty przy operacjach bankowych należy przyjmować kurs bankowy, tj. kurs faktycznie zastosowany, odpowiednio kurs kupna bądź kurs sprzedaży banku, z usług którego podatnik korzysta.

Wobec tego podatkowe rozliczenie różnic kursowych o których mowa w art. 15a ust. 2 pkt 3 i ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, powinno być dokonywane przez Spółkę według faktycznie zastosowanego kursu walutowego, pomimo, że nie miała miejsca operacja kupna i sprzedaży waluty. Zastosowanie kursu średniego Narodowego Banku Polskiego z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dokonanie operacji na rachunku walutowym możliwe jest tylko w sytuacji, gdy przy obliczaniu wartości różnic kursowych, nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty, ponieważ nie został on ustalony (np. w przypadku, gdy podatnik korzysta z rachunku walutowego banku zagranicznego, w którym nie jest ogłaszany kurs waluty stosowany do przeliczenia złotego) – art. 15a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Dodać należy, iż zgodnie z art. 15a ust. 5 ww. ustawy, jeżeli faktycznie zastosowany kurs waluty, o którym mowa w ust. 2 i 3, jest wyższy lub niższy odpowiednio o więcej niż powiększona lub pomniejszona o 5% wartość kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień faktycznie zastosowanego kursu waluty, organ podatkowy może wezwać strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających zastosowanie kursu waluty. W razie niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają zastosowanie faktycznego kursu waluty, organ podatkowy określi ten kurs opierając się na kursach walut ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W odniesieniu do powołanego przez Spółkę interpretacji podatkowej zauważyć należy, że wydana została ona w indywidualnej sprawie i nie jest wiążąca dla organu wydającego przedmiotową interpretację. Podstawą dokonania przez organ indywidualnej interpretacji są same przepisy prawa podatkowego, w tym ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.