INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 24.04.2008r. (data wpływu 09.05.2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty tzw. odstępnego z tytułu odstąpienia od umowy przedwstępnej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 09.05.2008r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów podatkowych tzw. odstępnego z tytułu odstąpienia od umowy przedwstępnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 26 lipca 2007r. Spółka – wnioskodawca oraz udziałowcy spółki x, zawarli przedwstępną umowę w przedmiocie sprzedaży posiadanych udziałów. W wykonaniu Umowy Przedwstępnej Spółka przelała na powierniczy rachunek bankowy kwotę stanowiącą równowartość w złotych polskich 250,000 EUR (dwieście pięćdziesiąt tysięcy euro). Kwota ta równa była odstępnemu, przysługującemu w określonych warunkach zbywcom w przypadku odstąpienia od Umowy Przedwstępnej. Zawarcie przez Spółkę umowy przenoszącej własność udziałów, było uzależnione od wyniku badania kondycji finansowej, prawnej i podatkowej, czyli tak zwanego D d…. spółki x, dokonanego na zlecenie Wnioskodawcy. Spółka miała prawo do rezygnacji z zakupu udziałów wedle swojego uznania w oparciu o wyniki badania „D D…. Jednakże odstąpienie od Umowy Przedwstępnej bez konieczności zapłaty odstępnego było możliwe tylko w sytuacji, której D d…. ujawni pewne ściśle określone w Umowie Przedwstępnej okoliczności. D.. d… wykazało, że wszystkie zmiany wysokości kapitału zakładowego spółki x dokonywane po jej zawiązaniu przeprowadzane były w sposób niezgodny z przepisami Kodeksu handlowego oraz Kodeksu spółek handlowych. Ponadto, badanie ujawniło, iż spółka x nie mogła wykazać faktu przysługiwania jej majątkowych praw autorskich do znaków towarowych, które sobie przypisywała. Kolejny zarzut dotyczył tego, że spółka x naruszała wymogi dotyczące odprowadzanych przez nią ścieków. Inne nieprawidłowości to brak wymaganej przepisami dokumentacji, o której mowa w art. 9a ustawy o PDOP, dotyczącej transakcji zawieranych przez spółkę z podmiotami powiązanymi, brak odpowiedniej kontroli nad zawieranymi transakcjami dotyczącymi instrumentów pochodnych oraz nieprawidłowości w związku z wypłatą dywidendy za lata 2004, 2005 i 2006. Wyżej wymienione zidentyfikowane nieprawidłowości w ocenie Spółki w oczywisty sposób niekorzystnie wpłynęły na „cenę spółki x, a wartość tych nieprawidłowości, zdaniem Spółki, istotnie przekroczyła kwotę 1.000.000 EUR. Jednocześnie, zdaniem Spółki, rzeczywista szkoda z tytułu nieprawdziwych oświadczeń składanych w Załączniku nr 3 do Umowy Przedwstępnej lub które byłyby składane w Umowie Sprzedaży i/lub z tytułu prawdziwych odpowiedzi na pytania zawarte w Załączniku 1 do Umowy Przedwstępnej byłaby wyższa niż 1.000,000 EUR. Mając na uwadze wszystkie powyższe nieprawidłowości oraz chcąc uniknąć ryzyka nietrafionej transakcji gospodarczej, Spółka zdecydowała o odstąpieniu od Umowy Przedwstępnej.

Pomimo nieprecyzyjnego określenia w Umowie Przedwstępnej warunków, dotyczących możliwości odstąpienia od przedmiotowej umowy bez konieczności zapłaty odstępnego, Spółka dołożyła wszelkiej staranności, by je prawidłowo wypełnić. Udziałowcy spółki x zakwestionowali jednak prawo Spółki do odstąpienia od Umowy Przedwstępnej bez zapłaty odstępnego. Zgodnie z treścią Umowy Przedwstępnej, w przypadku braku zgody Stron Umowy Przedwstępnej dotyczącej tego, czy odstąpienie powodowało konieczność zapłaty odstępnego, strony zobowiązane były oddać sprawę do rozstrzygnięcia sądowi arbitrażowemu. W ocenie Spółki, z uwagi na skomplikowaną naturę sporu, istniało ryzyko, iż w przypadku oddania sprawy do arbitrażu zapadnie niekorzystne dla niej rozstrzygnięcie, Co więcej, aktualnie Spółka nadal zainteresowana jest nabyciem udziałów w spółce x i planuje w przyszłości dokonać akwizycji tego podmiotu, pod warunkiem, iż zbywcy wyrażą zgodę na sprzedaż po odpowiednio niższej cenie, uwzględniającej wyniki przeprowadzonego badania D d….. W związku z powyższym Spółka oraz udziałowcy spółki x uzgodnili polubowne zakończenie przedmiotowego sporu. Wskutek zawartej przez Strony ugody postanowiono, iż bank przekaże na rzecz udziałowców spółki x kwotę odpowiadającą równowartości w złotych polskich 150.000 EUR, natomiast na rzecz Spółki kwotę odpowiadającą równowartości w złotych polskich 100.000 EUR. Tym samym, w ocenie Spółki, strony ograniczyły wysokość odstępnego należnego udziałowcom do 3/5 kwoty, która wynikała z Umowy Przedwstępnej.

W związku z powyższym powstaje pytanie:

Czy Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów koszt poniesiony na odstępne z tytułu odstąpienia od umowy przedwstępnej, określony w zawartej ugodzie...

Spółka stoi na stanowisku, iż płatność dokonana tytułem odstępnego na podstawie zawartej Ugody, stanowi koszt uzyskania przychodów Spółki.

W ocenie Spółki, aby dany koszt zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w oparciu o przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ( PDOP) spełnione muszą być następujące warunki:

1. koszt ten musi zostać poniesiony;
2. koszt musi być prawidłowo udokumentowany;
3. nie może on być wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP, stanowiącym katalog kosztów, które nie mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów;
4. celem poniesienia kosztu powinno być osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów (art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP).
   
   

Warunek pierwszy i drugi zostały spełnione, ponieważ Spółka wypłaciła kwotę w wysokości równowartości w złotych polskich 150.000 euro, co jest udokumentowane Ugodą.

Odnosząc się do warunku trzeciego, należy stwierdzić, iż wydatek na odstępne nie został wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP. Analiza treści art. 16 ust. 1 ustawy PDOP prowadzi do wniosku, że generalnie kwota odstępnego może stanowić koszt uzyskania przychodów, jeżeli spełnia ogólne przesłanki kwalifikacyjne, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP.

Stanowisko wyrażone przez Spółkę potwierdzają także organy podatkowe w wydawanych, wiążących interpretacjach prawa podatkowego. W interpretacji z dnia 20 kwietnia 2005 r. Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego w Łodzi (sygn.: ŁUS-II-2-423/49/O5/AG) podkreślił, iż: „Zaliczanie do kosztów uzyskania przychodu wydatku w postaci odstęnego możliwe jest po spełnieniu przesłanek zawartych w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. Tak samo stwierdził również Naczelnik Lubelskiego Urzędu Skarbowego w postanowieniu z dnia 7 lutego 2006 r. (sygn.: PD.423-127/O5).

Podobny pogląd zaprezentował Naczelnik Urzędu Skarbowego Kraków-Prądnik w pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego 16 kwietnia 2006 r. (sygn. : PB4I5/48/O6/MG). Interpretacja dotyczyła co prawda zastosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednak opisywała tożsamą kwestię uznawania odstępnego za koszt uzyskania przychodu. We wspomnianej interpretacji NaczeInik uznał, iż : zaIiczenie do kosztów uzyskania przychodu wydatku w postaci „odstępnego” możliwe jest po spełnieniu przesłanek zawartych w art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych” (przepis ten stanowi odpowiednik art. 15 ustawy o PDOP).

W ocenie Spółki, również czwarty wymieniony wyżej warunek jest spełniony. W szczególności wydatek związany z wypłatą odstępnego należy zakwalifikować jako koszt uzyskania przychodu, gdyż poniesiony został w celu zabezpieczenia i zachowania źródła przychodów.

D d…. wskazało, iż w spółce x miały miejsce nieprawidłowości, które w oczywisty sposób niekorzystnie wpłynęły na wycenę jej udziałów. Jak już wspomniano, ocena poziomu ryzyka, związanego z inwestycją istotnie przekroczyła kwotę 1.000.000 EUR. Cena za nabywane udziały ustalona w Umowie przedwstępnej na kwotę 52. 600.000 EUR (pięćdziesiąt dwa miliony sześćset tysięcy euro), w ocenie Spółki, z uwagi na wyniki D D…., w sposób istotny odbiegała od wartości rynkowej tych udziałów. W związku z powyższym odstępując od Umowy Przedwstępnej, Spółka zabezpieczyła się przed podjęciem nietrafnej decyzji gospodarczej nabycia aktywów finansowych za cenę znacznie odbiegającą od ich wartości rynkowej, która miałaby istotny wpływ na późniejszą kondycję finansową Spółki. Planowaną formą finansowania nabycia udziałów miał być kredyt bankowy. Biorąc pod uwagę wartość kredytu, wysokość kosztów odsetkowych byłaby znacząca i niewspółmierna do korzyści, jakie mogłaby osiągnąć Spółka nabywając udziały w spółce x. Spółka wnioskowała na podstawie D d…., że ewentualne korzyści z nabycia udziałów, polegające na zwiększeniu obecności grupy Spółki na rynku polskim, integracji biznesowej z nabywanym podmiotem (połączenie przez przejęcie) czy też zbyciu tych udziałów w przyszłości, nie zrekompensowałyby wydatków na obsługę kosztów odsetkowych. W związku z powyższym, w celu zapewnienia bezpieczeństwa finansowego Spółki oraz zapobieżenia zmniejszenia jej aktywów, co mogłoby wystąpić w przypadku nietrafionej decyzji o zakupie udziałów, Spółka zadecydowała o odstąpieniu od Umowy Przedwstępnej. Należy również zauważyć, iż środki, które Spółka planowała przeznaczyć na nabycie udziałów w spółce x, mogą zostać wykorzystane na inne akwizycje, które mogą przełożyć się na przyszłe przychody Spółki. Kolejną ważną przesłanką postępowania Spółki był zamiar uniknięcia sporu z udziałowcami x, który mógł doprowadzić do obowiązku zapłaty całości lub wyższej kwoty odstępnego, a z pewnością zwiększyłby koszty obsługi prawnej. Jednocześnie Spółka ze stanowczością podkreśla, iż dopełniła wszelkich starań, by odstąpienie od Umowy Przedwstępnej było prawidłowe i nie rodziło konsekwencji w postaci zapłaty odstępnego.

Biorąc pod uwagę powyższą argumentację, należy przyjąć, iż działanie Spółki było ukierunkowane na : zabezpieczenie się przed nietrafną decyzją gospodarczą, zminimalizowanie kosztów potencjalnego sporu prawnego, uniknięcie ryzyka konieczności zapłacenia całej wartości odstępnego oraz możliwość zakupu udziałów spółki x w przyszłości. Zawarcie Ugody było zatem racjonalną decyzją gospodarczą, dzięki której Spółka uniknęła kolejnych kosztów. Koszty te uszczupliłyby wartość środków pieniężnych na obsługę bieżącej działalności Spółki, co stwarzałoby zagrożenie dla jej płynności finansowej i znacząco utrudniłoby funkcjonowanie i generowanie przychodów. Zatem wydatek poniesiony w celu ochrony substancji majątkowej podmiotu gospodarczego, która stanowi źródło jej przychodów podatkowych, jest poniesiony w celu zabezpieczenia I zachowania źródła przychodów, a zatem stanowi koszt uzyskania przychodów.Powyższe stanowisko potwierdzają wyroki sądów administracyjnych oraz interpretacje Ministra Finansów, których przykłady Spółka wskazała.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Strony umów cywilnoprawnych mogą zastrzec, że jednej lub obu stronom wolno od umowy odstąpić za zapłatą oznaczonej sumy ( odstępne ) – art. 396 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. – Kodeks Cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Celem odstępnego jest zrekompensowanie drugiej stronie strat, jakie poniosła przez to, że wdała się w umowę, której skutki ostatecznie zostały zniweczone. Można uznać, że stanowi surogat odszkodowania za niedojście umowy do skutku.

W obrocie cywilnoprawnym wykształciło się ponadto szereg instytucji , których celem jest skonstruowanie zasad postępowania , które mają doprowadzić do zawarcia w przyszłości określonej umowy. Jedną z takich instytucji jest umowa przedwstępna, która nakłada na strony obowiązek zawarcia w przyszłości umowy . Umowę przedwstępna regulują przepisy art. 389-390 kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 389 k.c. poprzez umowę przedwstępną, jedna ze stron lub obie zobowiązują się do zawarcia oznaczonej umowy. Umowy przedwstępne często zawierają dodatkowe zastrzeżenia umowne jak np. zadatek, którego celem jest zabezpieczenie rzeczywistego wykonania umowy. Zadatek w takim przypadku pełni rolę odstępnego. Można domniemywać , że jeżeli zastrzeżono umowne prawo odstąpienia od umowy i wręczono zadatek, to zamiarem stron było nadanie mu charakteru odstępnego. Jeżeli zobowiązany z umowy przedwstępnej uchyla się od zawarcia umowy przyrzeczonej, dochodzi do niewykonania ciążącego na nim zobowiązania i uprawniony może zachować zadatek (odstępne). Należy przy ty jednak zwrócić uwagę, że nie w każdym wypadku uchylenie się przez stronę zobowiązaną od obowiązku zawarcia umowy przyrzeczonej stanowi wystarczającą przesłankę jej odpowiedzialności odszkodowawczej. Jeżeli strona zobowiązana do zawarcia umowy finalnej udowodni, że uchylenie się jest następstwem okoliczności, za które nie ponosi odpowiedzialności , konsekwencja udowodnienia takiego stanu rzeczy jest zwolnienie się dłużnika z odpowiedzialności za szkodę w postaci niedojścia do skutku umowy przyrzeczonej ( art. 471 k.c.)

Powyższe zasady uregulowane w kodeksie cywilnym wywołują skutki podatkowe tylko w takim zakresie , na jaki pozwalają na to przepisy prawa podatkowego.

Zasady kwalifikowania wydatków do podatkowych kosztów uzyskania przychodów określa art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000r., Nr 54, poz. 654 z późn. zm. ) definiując koszty uzyskania przychodów jako wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Z wymienionego przepisu wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków pod tym wszakże warunkiem, iż wykaże ich bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć bezpośredni lub pośredni wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub zabezpieczenie albo zachowanie źródła przychodów. Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków trzeba brać pod uwagę celowość wydatku oraz potencjalną możliwość przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu. Należy brać również pod uwagę racjonalność wydatków, tzn. ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu.

A zatem zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów kwoty pieniężnej określanej przez Spółkę jako odstępne, uzależnione jest od spełnienia ogólnych warunków zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów wyrażonych ww. art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione warunki:

1. poniesiony wydatek musi mieć bezpośredni lub pośredni wpływ na powstanie przychodu,
2. poniesiony wydatek musi mieć na celu zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
3. wydatek nie może znajdować się w katalogu kosztów negatywnych określonych w art. 16 ust. 1 ustawy.
   
   

W oparciu o powyższe warunki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Organ dokonał analizy odnosząc je do opisanego stanu faktycznego:

Ad. 1 W ocenie Organu, wydatek poniesiony na „odstępne” nie spełnia warunku pozostawania w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem. Fakt odstąpienia od umowy z niewiarygodnym partnerem jak najbardziej słuszny, nie uzasadnia możliwości zaliczenia związanej z odstąpieniem od umowy wypłaty „odstępnego” do kosztów podatkowych. Poniesienie wydatku tytułem odstępnego nie może mieć jakiegokolwiek wpływu na wielkość uzyskanego przychodu. Wobec odstąpienia od umowy z przyczyn leżących po stronie kontrahenta wnioskodawcy , związek przyczynowo – skutkowy pomiędzy wydatkiem a przychodem w ogóle nie wystąpi , a więc wypłacone odstępne nie stanowi dla Wnioskodawcy kosztu podatkowego. Tym bardziej, że wnioskodawca miał możliwość uniknięcia zapłaty odstępnego:

1. zasadą jest, że badanie d d….. poprzedza ostateczną wycenę przejmowanej firmy i decyzję o kupnie udziałów innej firmy.
   
   

W ocenie Organu nie wydaje się postępowaniem racjonalnym Wnioskodawcy zawarcie najpierw umowy przedwstępnej i wpłata znacznej kwoty pieniężnej tytułem ewentualnego odstępnego w przypadku odstąpienia od umowy, a dopiero później przeprowadzenie badania due diligence, które wykazało szereg nieprawidłowości po stronie kontrahenta Wnioskodawcy,

b) regułą jest, że odstępne czy też zadatek otrzymuje strona faktycznie pokrzywdzona.

W ocenie Organu naprawianie rzekomej szkody partnerowi, który sam był przyczyną odstąpienia od umowy jest niezrozumiałe. Zgodnie z tym co powiedziano wyżej, przepisy kodeksu cywilnego ( art. 471 k.c.) chronią stronę umowy , która m.in. odstąpi od zawarcia umowy przyrzeczonej , jeżeli udowodni, że nie z jej przyczyny to nastąpiło. Ponadto skoro miało dojść do podpisania w przyszłości umowy finalnej o znacznej wartości, do umowy przedwstępnej strony mogły wprowadzić postanowienia wykraczające poza ustawowe minimum jej treści, które pełniłyby również funkcję gwarancyjną dla Wnioskodawcy, a nie tylko dla spółki x. Niezrozumiałe w obliczu ujawnienia bardzo poważnych nieprawidłowości w działaniach spółki x jest brak możliwości odstąpienia od umowy przedwstępnej bez zapłaty odstępnego przez Wnioskodawcę. Tym bardziej jak wskazano we wniosku o interpretację, umowa przedwstępna przewidywała odstąpienie od niej w określonych okolicznościach również bez obowiązku zapłaty odstępnego. Zatem zdaniem Organu wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy nie dołożył on należytej staranności w tym zakresie. Trudno również zrozumieć podjecie przez Spółkę decyzji o zawarciu niekorzystnej ugody, jak również rezygnacji Spółki z postępowania arbitrażowego przy założeniu , że zapadnie w tym postępowaniu niekorzystne dla Spółki rozstrzygnięcie. W ocenie Organu zarówno ugoda jak i rezygnacja z arbitrażu nie leżały w interesie Wnioskodawcy. Przerzucanie w chwili obecnej na Skarb Państwa własnych nietrafnych decyzji jest w ocenie Organu nieuprawnione.

Ad. 2 Nie można również zapłaty odstępnego uznać za koszt poniesiony w celu zachowania czy też zabezpieczenia źródła przychodu. Istotą tego rodzaju kosztów jest ich poniesienie w celu niedopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości. Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego pod red. M. S, W 1996 przez pojęcie „zachować” („zachowywać”) należy rozumieć „dochować coś w stanie nie zmienionym, nie naruszonym, utrzymać”. Natomiast „zabezpieczyć” („zabezpieczać”) oznacza „uczynić bezpiecznym – nie zagrożonym; dać ochronę, ochronić”. Można więc przyjąć, iż koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nie naruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób. Stanowisko Wnioskodawcy, że wydatek odstępnego poniesiony w celu ochrony substancji majątkowej podmiotu gospodarczego, która stanowi źródło jego przychodów podatkowych jest poniesiony w celu zabezpieczenia i zachowania źródła przychodów jest nieprzekonywujące. W obrocie gospodarczym występują przypadki, w których strona jest zmuszona odstąpić od umowy, aby zapobiec stracie mogącej wyniknąć z jej wykonania. Jest to jednak kwestia ryzyka związanego z prowadzeniem działalności gospodarczej. Tego ryzyka nie można przenosić przy użyciu przepisów podatkowych na Skarb Państwa. Zapobieżenie lub zmniejszenie realnej lub potencjalnej straty poprzez unikniecie zapłaty wyższej ceny za udziały spółki x nie mieści się w pojęciu ustawowej definicji przychodu, a więc wydatki z tym związane nie są kosztem uzyskania przychodu. Działania podejmowanego w celu zmniejszenia wysokości ewentualnej straty nie można utożsamiać z działaniem w celu uzyskania przychodu.

Ad. 3 Sam fakt nieobjęcia odstępnego ustawowym wykazem wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów , zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie jest wystarczający dla podatkowej kwalifikacji kosztu. Brak takiego wydatku w katalogu kosztów negatywnych nie skutkuje automatycznie przyjęciem , że stanowi on koszt podatkowy.

Również z faktu istnienia instytucji odstępnego na gruncie prawa cywilnego nie należy wyprowadzać wniosku o możliwości zaliczenia tego rodzaju wydatków do kosztów uzyskania przychodów na gruncie prawa podatkowego.

Przywołane we wniosku o interpretację postanowienia organów podatkowych oraz wyroki sądów administracyjnych potwierdzających stanowisko Spółki, stanowią rozstrzygnięcia w konkretnych sprawach podatników, osadzonych w określonych stanach faktycznych, które są wiążące wyłącznie w sprawach , w których zostały wydane, nie stanowią natomiast źródła prawa, wiążącego w innych sprawach.

W związku z powyższym w świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.