INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 9 kwietnia 2008 r. (data wpływu 21 kwietnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji prawnej wydatków na zakup strojów służbowych opatrzonych logo firmy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 kwietnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji prawnej wydatków na zakup strojów służbowych opatrzonych logo firmy, uzupełniony pismem Spółki z dnia 4 czerwca 2008 r. (data wpływu 12 czerwca 2008 r.).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka zamierza kupić dla pracowników administracyjnych eleganckie stroje, opatrzone logo firmy, których pracownicy używać będą na terenie firmy. Na strój składają się: bluzka i żakiet z naszytym logo firmy oraz spódnica lub spodnie – bez takiego oznaczenia. Jego kolorystyka również związana jest z logo firmy. Wymóg używania takiej odzieży przez pracowników wynika z regulaminu firmy. Stroje pozostaną własnością Spółki. W uzupełnieniu wniosku wskazano ponadto, że pracownicy administracyjni mają bezpośredni kontakt z klientami firmy, choć nie na wszystkich stanowiskach z jednakową częstotliwością np. sekretariat, konstruktorzy, kasjerka – bardzo często, a księgowość, kadry, służba BHP, technolodzy – sporadycznie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatek na zakup eleganckich, jednorodnych ubrań dla pracowników administracyjnych, opatrzonych logo firmy i wydawanych na podstawie regulaminu pracy należy uznać za wydatek na cele reklamy czy reprezentacji...

Zdaniem Wnioskodawcy, zakup odzieży służbowej dla pracowników administracyjnych ma znamiona wydatku na reklamę, jak i na reprezentację. Z uwagi jednak na fakt wpisania obowiązku noszenia tej odzieży przez pracowników biurowych w trakcie wykonywania obowiązków służbowych na terenie biura oraz na targach, wydatek ten traci cechy wydatku dokonanego na cele reprezentacji. Jest to działanie marketingowe, zawarte w regulaminie pracy. Zakup eleganckich ubrań z widocznym logo firmy, noszonych przez wszystkich pracowników biurowych w czasie wykonywania czynności, przy których nie jest konieczna odzież robocza (ochronna), jest wydatkiem reklamowym. Opisane jednorodne ubrania pracowników będą reklamować markę firmy, utrwalając w pamięci klientów jej logo i nazwę. W opinii Spółki, w sytuacji, gdy wydatek jest zaliczony do kosztów reklamy, nie powinien być równocześnie zaliczany do wydatków na reprezentację. Omawiany wydatek jest zatem kosztem uzyskania przychodów Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. W świetle tego przepisu, ocena prawna konkretnego wydatku poniesionego przez podatnika wymaga odniesienia się do kryterium celowości jego poniesienia oraz uwzględnienia wyłączeń z kategorii kosztów uzyskania przychodów określonych w art. 16 ust. 1 powołanej ustawy.

Odnosząc się do przesłanki celowości wydatku, należy podkreślić, że kosztem uzyskania przychodów są zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia. W każdym przypadku konieczne jest jednak zaistnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem, a uzyskiwaniem bądź też szansą uzyskiwania przychodów przez podmiot ponoszący ten koszt.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, do kategorii wydatków mających na celu osiągnięcie przychodów zalicza się między innymi koszty reklamy. Pod pojęciem reklamy należy rozumieć działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych czy modnych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Można wobec tego wyróżnić reklamę towaru, usługi, a także reklamę firmy (przedsiębiorstwa).

Jak wskazano powyżej, ocena prawna danego wydatku wymaga również uwzględnienia unormowań art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z punktem 28 tego przepisu, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Reprezentację należy rozumieć jako występowanie w imieniu podatnika (firmy), wiążące się z okazałością i wytwornością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy. Są to przede wszystkim działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z utrzymywaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów.

W zdarzeniu przyszłym przedstawionym przez Wnioskodawcę, poniesie On wydatki na zakup eleganckiej, jednorodnej odzieży dla swoich pracowników administracyjnych. Strój służbowy, złożony z marynarki (żakietu), koszuli oraz spodni albo spódnicy będzie utrzymany w barwach firmowych i oznakowany logo firmy. Obowiązek noszenia tej odzieży przez osoby zatrudnione w biurze Spółki wynika z postanowień regulaminu pracy. Będzie ona używana przez pracowników w czasie wykonywania obowiązków służbowych na terenie biura, a także podczas targów, w których uczestniczy Wnioskodawca. Ocena prawna kosztów zakupu opisanych strojów służbowych wymaga powiązania ich z celem reklamy bądź reprezentacji.

Z opisu analizowanej sytuacji wynika, że osoby zatrudnione w biurze, którym wydane zostaną stroje służbowe, mają bezpośredni kontakt z klientami i potencjalnymi klientami Spółki. Częstotliwość tych kontaktów jest wysoka, zwłaszcza w przypadku pracowników sekretariatu, konstruktorów i kasjerów. Wyposażenie pracowników w jednolitą, elegancką, oznakowaną logo odzież przyczynia się do zindywidualizowania firmy, utrwalenia jej marki, rozpowszechniania logo. Działanie to ma również niewątpliwy wpływ na sposób postrzegania firmy przez potencjalnych klientów, odwiedzających biuro. Służy prezentowaniu Jednostki jako podmiotu godnego zaufania, profesjonalisty.

Wyposażenie pracowników administracyjnych w opisane stroje służbowe może mieć zatem realny wpływ na decyzje klientów - kształtować popyt na towary lub usługi oferowane przez Wnioskodawcę, przyczyniając się do powstawania przychodów. Wydatki na nabycie przedmiotowej odzieży mają zatem cechy wydatków reklamowych.

Za możliwością uznania przedmiotowych kosztów za ponoszone na cele reklamy przemawia również fakt wykorzystywania strojów służbowych oznakowanych logo przez pracowników, prezentujących firmę w trakcie targów. Podczas tego rodzaju imprez o charakterze promocyjnym, rozpowszechniając logo firmy, stanowią one typowy „nośnik” treści o charakterze informacyjno – reklamowym. Są elementem, który może wzbudzać zainteresowanie potencjalnych klientów towarami lub usługami oferowanymi przez Wnioskodawcę oraz zwiększać świadomości Jego marki w odbiorze społecznym.

Okolicznościami nie bez znaczenia dla kwalifikacji prawnej przedmiotowych kosztów będą również jakość i cena jednostkowa odzieży wydawanej pracownikom. O ile bowiem koszt zakupu eleganckich, jednorodnych strojów „firmowych” o standardowej jakości, wykorzystywanych przez pracowników administracyjnych firmy na terenie biura i podczas targów może stanowić racjonalnie uzasadniony wydatek reklamowy, o tyle koszt nabycia ekskluzywnej odzieży, której wykorzystywanie wiąże się z okazałością, wytwornością w reprezentowaniu Spółki w celu wywołania jak najlepszego wrażenia na Jej partnerach w oficjalnych kontaktach handlowych będzie stanowił wydatek na reprezentację, wyłączony z kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Podsumowując, w sytuacji przedstawionej przez Wnioskodawcę, wydatki na zakup eleganckich, jednorodnych, opatrzonych logo firmy strojów służbowych dla pracowników administracyjnych można uznać za koszty reklamy. Z opisu zdarzenia przyszłego nie wynika bowiem, żeby wykorzystywanie tej odzieży przez pracowników miało wiązać się z okazałością, wytwornością w reprezentowaniu Spółki.

Należy ponadto podkreślić, że zgodnie z przepisem art. 16 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup zużywających się stopniowo rzeczowych składników majątku podatnika, nie zaliczanych do środków trwałych – a do tej kategorii należy przedmiotowa odzież – w przypadku stwierdzenia, że składniki te nie są wykorzystywane dla celów działalności prowadzonej przez podatnika, lecz służą osobistym celom pracowników i innych osób albo bez uzasadnienia znajdują się poza siedzibą podatnika.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.