INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 29.01.2008 r. (data wpływu 01.02.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji niezbędnej do zastosowania 0% stawki podatku VAT w stosunku do transakcji WDT w ramach transportu kombinowanego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 01.02.2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji niezbędnej do zastosowania 0% stawki podatku VAT w stosunku do transakcji WDT w ramach transportu kombinowanego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka jest podmiotem zagranicznym zarejestrowanym w Polsce dla celów podatku od towarów i usług. W zakresie swojej działalności w Polsce dokonuje jako czynny podatnik VAT-UE wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów do odbiorców, którzy są podatnikami podatku od wartości dodanej w krajach Unii Europejskiej . Co do zasady, Spółka zleca transport swoich towarów firmom przewozowym. Część produktów Spółki jest wysyłana z terytorium Polski do m.in. I i G w procedurze transportu kombinowanego organizowanego przez firmy spedycyjne , tj. najpierw drogą lądową do portu, następnie drogą morską do kraju przeznaczenia (np. I lub G) i ponownie drogą lądową na terenie kraju przeznaczenia (np. I bądź G).

W związku z dokonanymi dostawami do m.in. I i G w ramach transportu kombinowanego Spółka dysponuje następującymi dokumentami:

1. kopia faktury;
2. kserokopia lub wydruk z komputera dokumentu przewozowego — konosamentu („waybill for combined transport” oraz „bill of lading for multimodal transport”) wystawionego przez Przewoźnika, odzwierciedlającego całą trasę dostawy, tzn. z miejsca odbioru towarów w Polsce (P) do miejsca dostawy w I/G;
3. specyfikacja ładunku;
4. potwierdzenie nabywcy (poświadczone pieczęcią z datą i podpisem), że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium Polski;
5. faktury wystawione przez Przewoźnika.
   
   

Należy przy tym zaznaczyć, iż w dokumencie przewozowym wskazanym w pkt. 2 brak jest informacji potwierdzającej dostarczenie towarów do ich miejsca przeznaczenia. Niemniej jednak informacja taka wynika (i) bądź to z dokumentu wymienionego w pkt. 4, który Spółka otrzymuje bezpośrednio od nabywcy, (ii) bądź to z adnotacji umieszczonej na specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy posiadanie wyżej wymienionych dokumentów upoważnia Spółkę do zastosowania 0% stawki podatku VAT w stosunku do transakcji WDT...

Zdaniem Wnioskodawcy.

Spółka stoi na stanowisku, iż posiadane przez nią dowody uprawniają do zastosowania 0% stawki podatku VAT przy transakcjach WDT.

W sprawie będącej przedmiotem zapytania mają zastosowanie następujące przepisy ustawy o VAT: art. 42 ust. 1, art. 42 ust. 3 oraz art. 42 ust. 11 ustawy o VAT.

Mając na uwadze brzmienie powołanych przepisów Spółka przedstawia poniżej uzasadnienie swojego stanowiska.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy o VAT dla zastosowania 0% stawki podatku VAT w odniesieniu do transakcji WDT spełnione muszą być dwie przesłanki:

1. nabywca, na rzecz którego dokonano dostawy posługuje się numerem identyfikacyjnym dla transakcji wewnątrzwspólnotowych;
2. podatnik posiada dowody dostarczenia towaru do nabywcy mającego siedzibę na terenie innego niż Polska kraju Unii Europejskiej.
   
   

Pierwsza z powyższych przesłanek jest w przypadku Spółki niewątpliwie spełniona, gdyż Spółka dokonuje dostaw na rzecz nabywców posiadających właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej i podaje ten numer oraz swój numer na fakturze stwierdzającej dostawę towarów. Zdaniem Spółki spełniona jest również druga z opisanych powyżej przesłanek, gdyż przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy Spółka posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, na potrzeby potwierdzenia dokonania WDT został określony zestaw dokumentów, które stanowią dowód dokonania dostawy. Spółka posiada taki zestaw dokumentów w odniesieniu do każdej dostawy. W opisanym stanie faktycznym zastosowany został transport więcej niż jednym środkiem transportu (tzw. transport kombinowany), gdzie pierwszy i ostatni jest transportem samochodowym, natomiast środkowy jest transportem morskim. Spółka jest w posiadaniu tylko jednego dokumentu przewozowego dotyczącego danej wysyłki (tzw. „waybill” lub „bill of lading”). Spółka pragnie podkreślić, iż niniejszy dokument jest jedynym dokumentem otrzymanym od Przewoźnika. Dokument ten zawiera podstawowe dane charakterystyczne dla listów przewozowych takie jak:

1. miejsce i datę jego wystawienia;
2. nazwę i adres nadawcy;
3. nazwę i adres przewoźnika;
4. miejsce i datę przyjęcia towaru do przewozu oraz przewidziane miejsce jego wydania;
5. nazwę i adres odbiorcy;
6. indywidualny numer dostawy;
7. powszechnie używane określenie rodzaju towaru oraz sposób opakowania, a dla towarów niebezpiecznych ich ogólnie uznane określenie;
8. ilość sztuk, ich cechy i numery;
9. wagę brutto lub inaczej wyrażoną ilość towaru;
10. ogólne warunki dostawy;
    
    

Należy jednakże zaznaczyć, iż z samego dokumentu przewozowego otrzymanego przez Spółkę od Przewoźnika odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju nie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Fakt dostarczenia towaru wynika jednakże jednoznacznie z adnotacji umieszczonej na specyfikacji towarowej, która jest załączana przez Spółkę do dokumentu przewozowego, bądź z odrębnego oświadczenia nabywcy o otrzymaniu towarów. Tym samym, zdaniem Spółki, pomimo iż z dokumentu przewozowego nie wynika jednoznacznie, że towar został dostarczony do nabywcy (lub wskazanego przez niego miejsca na terenie UE), ale wynika to z innych dokumentów (np. potwierdzenia przez nabywcę otrzymania towaru umieszczonego na specyfikacji towarowej bądź osobnego dokumentu poświadczającego odbiór przez nabywcę towarów), Spółka jest uprawniona do zastosowania stawki 0% podatku VAT przy WDT. W zaistniałej sytuacji należy więc stwierdzić, że wszystkie dokumenty wymagane przez art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, w szczególności list przewozowy, są w posiadaniu Spółki. Problem braku potwierdzenia w liście przewozowym, iż towar został dostarczony do docelowego miejsca transportu był również tematem postanowień w sprawie interpretacji prawa podatkowego, w których to stanowisko organów podatkowych jest zbieżne ze stanowiskiem Spółki w przedmiotowej sprawie. Jako przykład przytoczyć można decyzję Izby Skarbowej w Warszawie wydaną w dniu 15 listopada 2007 r., sygn. 1401/PH-ll/4407/14-39/07/MZ/PV-ll, w której wydruk ze strony internetowej firmy spedycyjnej został uznany jako dowód potwierdzający dostarczenie towaru do nabywcy, uprawniający podatnika do zastosowania stawki 0% dla WDT. Ustawodawca przewiduje bowiem sytuacje gdy podstawowe dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3 w/w ustawy, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju i w takiej sytuacji zastosowanie znaleźć mogą inne dowody, o których mowa w art. 42 ust. 11 w/w ustawy. Ponadto z przyczyn od Spółki niezależnych, Spółka dysponuje jedynie kserokopią bądź wydrukiem z komputera w/w listów przewozowych. Spółka nie jest jednocześnie w stanie pozyskać oryginałów przedmiotowych dokumentów. Spółka zwraca uwagę, iż ustawodawca nie określił w sposób jednoznaczny formy dokumentu potwierdzającego dokonanie WDT, tzn. czy ma być nim jedynie oryginał, czy też może być to kserokopia lub wydruk komputerowy. Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, iż kserokopia dokumentu przewozowego bądź jego wydruk (przy spełnieniu pozostałych warunków określonych w art. 42 ustawy o VAT) daje podstawę do stosowania stawki 0%.

Warto zaznaczyć, iż przedstawiony powyżej pogląd jest prezentowany również w orzecznictwie WSA. I tak w wyroku z dnia 27 września 2007 r., sygn. III SA/Wa 1210/07, sąd stwierdza, iż w przypadku dokumentów poświadczających fakt dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej, „nie ma podstaw do odmawiania mocy dowodowej dokumentowi przesłanemu w formie elektronicznej lub w formie faksu”. W związku z powyższym, zdaniem Spółki dokumenty przewozowe w formie posiadanej przez Spółkę stanowią podstawę do zastosowania 0% stawki VAT w odniesieniu do przedmiotowych transakcji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.) – zwanej dalej ustawą, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki 0% pod warunkiem, że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;
2. podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, o którym mowa w art. 99, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.
   
   

Biorąc pod uwagę powyższy przepis, stwierdzić należy, że możliwość zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów istnieje, gdy spełnione zostaną łącznie warunki dotyczące statusu dostawcy oraz nabywcy, a także otrzymania przez dostawcę stosownej dokumentacji podatkowej.

Z uwagi na to, iż towar nie będzie osobiście dostarczany przez Spółkę, lecz przez przewoźnika, muszą również zostać spełnione warunki, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy. Zgodnie z tym przepisem dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku, gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. kopia faktury,
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Natomiast w myśl art. 42 ust. 11 cyt. ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w inne formie, w takim przypadku inny – dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
   
   

Dokumenty wskazane w art. 42 ust. 11 ustawy pełnią funkcję uzupełniającą, w przypadku gdy dokumentacja podstawowa nie potwierdza jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy, a prawo podatnika do zastosowania dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski. Natomiast podstawowe znaczenie dla udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy. Powyższy przepis wymienia w zasadzie w sposób enumeratywny dowody, jakimi należy się posłużyć dla udokumentowania dostarczenia towarów, tzn. udowodnienia, że nastąpił wywóz towaru z jednego kraju członkowskiego i jego transport (przemieszczenie) do innego kraju członkowskiego. Wymienione dokumenty muszą łącznie potwierdzać dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy, dlatego konieczne jest posiadanie przez Podatnika wszystkich wymienionych w tym przepisie dowodów.

Z okoliczności przedstawionych przez Wnioskodawcę wynika, iż dokonuje On wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów. Dostaw tych dokonuje jako czynny podatnik VAT-UE na rzecz odbiorców posiadających właściwe i ważne numery identyfikacyjne dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadane przez państwa członkowskie właściwe dla tych odbiorców. Podatnik posiada dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 warunkujące możliwość zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Dokumenty przewozowe, o których mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy nie zawierają jednak informacji potwierdzającej dostarczenie towarów do ich miejsca przeznaczenia. Informacja taka wynika z potwierdzenia nabywcy (poświadczonego pieczęcią z datą i podpisem), że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium Polski, lub z adnotacji umieszczonej na specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku. Ponadto Spółka nie posiada dokumentów przewozowych w wersji oryginalnej, lecz dysponuje jedynie kserokopią bądź wydrukiem z komputera tychże listów przewozowych.

Należy podkreślić, iż dokument, który potwierdza daną czynność winien mieć rangę dowodu. Niewątpliwie musi więc w sposób nie budzący wątpliwości potwierdzać okoliczność faktyczną przez niego dowodzoną. Wiąże się to z faktem, iż bezpieczeństwo rozliczeń podatku od towarów i usług nie pozwala na wprowadzenie do obrotu kopii dokumentów. Zatem w przypadku, gdy niemożliwe jest otrzymanie dokumentu przewozowego, za dokument potwierdzający dokonanie dostawy należy dopuścić potwierdzoną za zgodność z oryginałem kopię tego dokumentu. Natomiast zastąpienie dokumentu papierowego elektronicznym – w tym przypadku wydrukiem listu przewozowego z komputera– dopuszczalne jest w sytuacji, gdy jego treść zagwarantowana jest bezpiecznym podpisem elektronicznym. Kserokopia bądź wydruk z komputera listów przewozowych nie jest dokumentem bezspornie dowodzącym dokonania dostawy, lecz jest jedynie jego powieleniem. Pod pojęciem dokumentu należy bowiem rozumieć pismo spisane w celu stwierdzenia określonej okoliczności, świadectwa prawdziwości jakiegoś faktu. Dlatego też dokument przewozowy będący w posiadaniu Spółki winien mieć formę oryginału lub też kopii potwierdzonej za zgodność z oryginałem.

Odnosząc się do stanowiska Spółki wskazać należy, że art. 42 ust. 11 ustawy ma zastosowanie w okolicznościach, gdy dostawca towarów dysponuje dokumentami wymaganymi w art. 42 ust. 3 ustawy, lecz dokumenty te nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy. Wówczas można uznać za dowody dostawy towarów inne dokumenty, wymienione w art. 42 ust. 11 ustawy. Przepis ten jednak nie zezwala na kompleksowe i całkowite zastąpienie dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3 ustawy i dokumentowanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów jedynie dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11. W szczególności posiadanie przez Wnioskodawcę dokumentu przewozowego w formie kserokopii bądź wydruku z komputera, uzupełnionego o dokumenty wymienione w art. 42 ust. 11 ustawy, nie uprawnia podatnika do zastosowania stawki 0% przy opodatkowaniu czynności wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

Reasumując, należy stwierdzić, iż posiadanie przez Spółkę dokumentów, spełniających wymagania określone w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, z których część określoną w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy, czyli dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika, Spółka będzie posiadać jedynie formie kserokopii lub wydruku z komputera nie będą upoważniać Wnioskodawcy do zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0%, bowiem Podatnik winien posiadać w swojej dokumentacji dowody wiarygodne i potwierdzające faktyczne dokonanie transakcji.

Ponadto należy wskazać, iż powołany przez Spółkę wyrok WSA z dnia 27.09.2007 r. sygn. III SA/Wa 1210/07, a także wydana decyzja z dnia 15.11.2007 r. sygn. 1401/PH-II/4407/14-39/07/MZ/PV-II są rozstrzygnięciami w konkretnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Natomiast zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, wyczerpujący opis stanu faktycznego winien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie z załączonych do niego dokumentów, w związku z czym nie były one przedmiotem merytorycznej analizy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.