INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 14 grudnia 2007r. (data wpływu18.12.2007r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 grudnia 2007r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przestawiony następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług telekomunikacyjnych w zakresie telefonii komórkowej jako operator sieci P, występując w obrocie gospodarczym pod marką handlową P, S-S, M, iP. Ostatnio Spółka podpisała umowę o współpracy, z organem administracji rządowej, na podstawie której Spółka będzie świadczyć usługi telekomunikacyjne przez okres obowiązywania umowy (36 miesięcy) oraz przekaże na własność 400 fabrycznie nowych aparatów telefonicznych. Dostawa aparatów telefonicznych następować będzie sukcesywnie na koszt i ryzyko Spółki. Przekazanie ww. aparatów telefonicznych było jednym z warunków wymagań przetargowych określonych przez zamawiającego w S (specyfikacji istotnych warunków zamówienia), stawianych Spółce, a w efekcie warunkiem przyjęcia przez kontrahenta złożonej przez Spółkę oferty na świadczenie usług telekomunikacyjnych. Spełnienie stawianego wymagania przez Spółkę jest warunkiem niezbędnym, koniecznym do przystąpienia do postępowań przetargowych prowadzonych zgodnie z ustawą Prawo o Zamówieniach Publicznych. Usługi telekomunikacyjne to wszelkie usługi świadczone przez Spółkę na zasadach określonych w przedmiotowej umowie o współpracy tj. usługi głosowe, tekstowe (s, m), dostęp do Internetu na rzecz kontrahenta. Powyższe zdarzenie ma charakter zdarzenia zaistniałego, natomiast zdarzenia o podobnym stanie faktycznym mogą mieć miejsce także w przyszłości, gdyż z informacji uzyskanych przez Spółkę wynika, że także inne organy administracji rządowej i samorządowej chcą w podobny sposób formułować warunki przetargowe usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Spółka wnosi o potwierdzenie, iż w przedstawionej powyżej zaistniałej sytuacji, jak i w podobnych sytuacjach mogących mieć miejsce w przyszłości, wydatki na zakup aparatów telefonicznych w celu ich bezpłatnego przekazania w ramach zawartej umowy o współpracy mogą zostać uznane za koszt uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych w dacie przekazania.

Zdaniem wnioskodawcy z ogólną regułą wyrażoną w art. 15 ust. 1 ustawy od podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy. Orzecznictwo sądowe w odniesieniu do zawartego w art. 15 ust 1 ww. ustawy sformułowania „w celu osiągnięcia przychodów” wypracowało pojęcie związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy wydatkiem a przychodem. Użyty w tym przepisie zwrot „w celu” oznacza, że aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu bądź na funkcjonowanie źródła przychodu. W przedmiotowej sprawie nie ma wątpliwości, że Spółka dokonała zakupu aparatów telefonicznych w celu ich nieodpłatnego przekazania kontrahentowi, w związku z treścią umowy o współpracy, w ramach której Spółka osiągać będzie przychody z tytułu świadczenia usług telekomunikacyjnych. Ten cel co do zasady został zdefiniowany w momencie podpisania umowy o współpracy. W przedmiotowej sprawie nieodpłatne wydanie telefonów było warunkiem postawionym przez kontrahenta, bez spełnienia którego nie doszłoby do zawarcia urnowy a przez co w konsekwencji Spółka nie świadczyłaby na rzecz kontrahenta usług telekomunikacyjnych. Z powyższego jasno wynika więc bezpośredni związek poczynionego wydatku na zakup aparatów telefonicznych i przychodów osiąganych z tytułu zawarcia umowy, w ramach której zostały nieodpłatnie wydane. Zdaniem Spółki wydatek na zakup przedmiotowych aparatów telefonicznych nie mieści się także w katalogu kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, czyli kosztów nie stanowiących kosztów uzyskania przychodu. Zdaniem Spółki, co do zasady, przekazanie telefonów w ramach zawartej umowy o współpracy, nie może być bowiem kwalifikowane jako darowizna. Z brzmienia art. 16 ust 1 pkt 14 ww. ustawy wynika, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju, z wyjątkiem dokonywanych między spółkami tworzącymi podatkową grupę kapitałową a także wpłat na rzecz Polskiej Organizacji T. W prawie polskim przepisy dotyczące darowizny zawarte są w księdze trzeciej (Tytuł ….) Kodeksu cywilnego. Darowizna jest rodzajem umowy nazwanej prawa cywilnego, która ma na celu nieodpłatne przysporzenie obdarowanemu korzyści (wzbogacenie obdarowanego) kosztem majątku darczyńcy. Analizując przedmiotowy stan faktyczny, należy mieć na względzie fakt, że nie każde bezpłatne świadczenie na rzecz kontrahenta będzie darowizną. Zgodnie z Kodeksem cywilnym, nie stanowią darowizny takie bezpłatne przysporzenia, z którymi wiąże się zobowiązanie do działania po stronie obdarowanego. Nie będzie więc darowizną bezpłatne świadczenie, które tak jak w przedmiotowej sprawie, wynika z umowy nienazwanej, uregulowanej innymi przepisami Kodeksu cywilnego. Jeżeli z treści umowy o współpracy wyraźnie będzie wynikać sieć wzajemnych zobowiązań stron umowy, trudno takie nieodpłatne przysporzenie zakwalifikować do darowizn. Co do zasady bowiem darowiznę charakteryzuje jednostronnie zobowiązujący charakter i zobowiązanie się darczyńcy do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Nieodpłatność oznacza natomiast, że darczyńca nie może uzyskać jakiegokolwiek ekwiwalentu ani w chwili dokonywania darowizny, ani też w przyszłości. W przedmiotowej sprawie, przekazanie telefonów przez Spółkę było warunkiem podpisania umowy przez kontrahenta, a tym samym rozpoczęcia procesu świadczenia usług telekomunikacyjnych na jego rzecz. Dzięki podpisaniu umowy Spółka z kolei uzyskała gwarancję przychodu w czasie na jaki została zawarta umowa. Mając na względzie powyższe zdaniem Spółki, nieodpłatne przekazanie aparatów telefonicznych dokonanych przez Spółkę w ramach umowy o współpracy nie jest darowizną jest natomiast dokonane w celu uzyskania przychodów, a więc istnieje bezpośredni związek poczynionego wydatku na zakup aparatów telefonicznych i przychodów osiąganych z tytułu zawarcia umowy, w ramach której zostały nieodpłatnie wydane. Tym samym wydatki na ich zakup stanowią koszt uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych w dacie wydania aparatów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Interpretacja pojęcia „koszty uzyskania przychodów” zawartego w/w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzi do wniosku, że podatnik ma prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, wszelkich wydatków, pod warunkiem że:

1. są to koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów,
2. są to koszty poniesione w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
3. nie są wydatkami wymienionymi w art. 16 ust. 1 ustawy.
   
   

Kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. W tym miejscu należy zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem przez podatnika jego celowości i związku z przychodem jak i prawidłowym udokumentowaniem. To na podatniku bowiem ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia obciążenia podatkowego.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Spółka poniosła wydatki na zakup aparatów telefonicznych w celu ich bezpłatnego przekazania w ramach zawartej umowy o współpracy z organem administracji rządowej na rzecz, którego będzie świadczyła usługi telekomunikacyjne przez okres 3 lat. Przekazanie aparatów telefonicznych było jednym z warunków wymagań przetargowych stawianych przez zamawiającego i w efekcie przyjęcie przez kontrahenta złożonej przez Spółkę oferty na świadczenie usług telekomunikacyjnych. Zdaniem Spółki przekazanie aparatów telefonicznych w ramach zawartej umowy o współpracy, nie może być kwalifikowane jako darowizna. Natomiast wydatek ten zdaniem podatnika stanowi dla niego koszt uzyskania przychodu w dacie wydania aparatów, gdyż dzięki podpisaniu umowy Spółka zyskała gwarancję przychodu w czasie na jaki została zawarta umowa.

Stosownie do art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. A zatem istotą darowizny jest nieodpłatność, która oznacza, że darczyńca nie oczekuje świadczenia wzajemnego ze strony osoby obdarowanej. W związku z tym wydatek na darowiznę nie jest ponoszony w celu osiągnięcia przychodów a jedynie ma na celu dokonanie przysporzenia majątkowego na rzecz obdarowanego. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych w art. 16 ust.1 pkt 14 wyklucza z kosztów uzyskania przychodów darowizny i ofiary wszelkiego rodzaju, z wyjątkiem dokonywanych między spółkami tworzącymi podatkową grupę kapitałową, a także wpłat na rzecz Polskiej Organizacji T.

Odnosząc powyższe przepisy do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku należy stwierdzić, iż wydatki na zakupione aparaty telefoniczne, które następnie zostaną bezpłatnie przekazane w ramach umowy o współpracy można uznać za koszt uzyskania przychodu w dacie przekazania tych aparatów. Za koszty uzyskania przychodu można bowiem uznać wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, której celem jest osiągniecie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Bez przekazania aparatów telefonicznych Spółka nie spełniłaby wymagań przetargowych a w konsekwencji nie podpisałaby umowy o współpracy z organem administracji rządowej. W związku z powyższym w przedmiotowej sprawie istnieje związek pomiędzy poniesionym wydatkiem na zakup aparatów telefonicznych a możliwością osiągnięcie przychodów dzięki zawartej umowie o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Bezpłatne przekazanie aparatów telefonicznych nie stanowi darowizny a rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż nieodpłatność darowizny oznacza, iż darczyńca nie otrzymuje i nie oczekuje w przyszłości od obdarowanego żadnych rekompensat i wzajemnych świadczeń. Natomiast w analizowanym stanie faktycznym Spółka jest zobligowana warunkami umowy o współpracy do bezpłatnego przekazania aparatów telefonicznych, a w zamian uzyskuje możliwość świadczenia usług telekomunikacyjnych przez okres 3 lat. W związku z tym nie można uznać działań podatnika za czynność jednostronną, wykonywaną bezinteresownie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1-go Maja 10,09-402 Płock.