Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IBPB3/423-143/08/JS
Data
2008.05.21
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach
Temat
Podatek dochodowy od osób prawnych --> Koszty uzyskania przychodów
Słowa kluczowe
delegacja
diety
składki na ubezpieczenia społeczne
wynagrodzenia
Istota interpretacji
Możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków diet oraz wypłaconych wynagrodzeń brutto.
Wniosek ORD-IN
564 kB
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 15 lutego 2008r. (data wpływu do tut. BKIP- 21 lutego 2008 r.), uzupełniony w dniu 11 kwietnia 2008r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów diet oraz wypłaconych wynagrodzeń brutto – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 21 lutego 2008r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek, uzupełniony w dniu 11 kwietnia 2008r.,o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów diet oraz wypłaconych wynagrodzeń brutto.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawiony następujący stan faktyczny:
Spółka działa w szczególności w branży budowlanej. Świadczy min. usługi budowlano-montażowe na terenie kraju oraz zagranicy. Ponadto świadczy także usługi w zakresie usług reklamowych, nadzoru inwestorskiego, projektowania oraz usług elektronicznych. Zlecenia budowlano-montażowe Spółka wykonuje w większości bez podwykonawców. W ubiegłym i bieżącym roku Spółka realizuje min. zlecenia budowlano-montażowe na terenie Francji ( dla kilku zleceniodawców ). W latach wcześniejszych Spółka miała zlecenia na terenie Niemiec. Podjęto także próby otrzymania zleceń w innych krajach Unii Europejskiej. W celu realizacji zleceń Wnioskodawca zatrudnia pracowników budowlanych. W umowach o pracę wskazano Rz. jako miejsce zatrudnienia, budowy na terenie województwa. Na prace poza wskazany a także w umowie terenem województwa, pracownicy oddelegowywani są na podstawie delegacji służbowych. Wynagrodzenie zasadnicze brutto wraz z premiami pracowników mieści się w przedziale 1200,00zł do 3000,00 zł. Za czas delegacji Spółka wypłaca diety w wysokości 45 euro za dobę oraz 30 euro ( 30% limitu) diety za noclegi ( nie zapewniamy pracownikom wyżywienia ani noclegów). Obecnie we Francji realizowany jest kontrakt na wykonanie robót murarskich i glazurniczych otwarty na cały rok z określeniem stawek za m² muru czy glazury. Ponieważ inwestor francuski nie ma zleceń na cały rok w praktyce wygląda to tak, że pracownicy pracują 2-3 tygodnie we Francji, następnie wracają do Polski. Na każdy wyjazd pracownika do innego kraju UE wymagane jest zaświadczenie dotyczące ubezpieczenia europejskiego E-101. W związku z tym aby nie wyrabiać co miesiąc ubezpieczenia E-101, Spółka załatwiła zaświadczenie E-101 dla pracowników na cały rok, chociaż jak wskazano wyżej przez dłuższą cześć czasu ubezpieczenia pracownicy pracują w Polsce ( poza granicami nie pracują dłużej niż 180 dni w danym roku kalendarzowym).
W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:
Czy Spółka postępuje prawidłowo zaliczając w koszty uzyskania przychodów całość wypłaconego wynagrodzenia wraz z narzutami oraz wypłacone diety.
Zdaniem Wnioskodawcy poniesione wydatki bezwzględnie są poniesione w celu uzyskania przychodów w całości można je zaliczyć do kosztów podatkowych.
Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 ze zm.- określonej w dalszej części skrótem „ustawy o pdop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. W myśl powyższego przepisu, zasadniczo każdy wydatek celowo poniesiony z zamiarem uzyskania przychodu może być uznany za koszt uzyskania tego przychodu, chyba że został wymieniony w katalogu kosztów nie stanowiących kosztów uzyskania przychodu, zawartym w art. 16 ustawy o pdop. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona jest od spełnienia następujących warunków: - powiązania poniesionego wydatku z działalnością podatnika, który zalicza ten wydatek do kosztów,
- istnienia bezpośredniego lub nawet tylko potencjalnego związku przyczynowego między wydatkiem, a uzyskanym przychodem,
- właściwego udokumentowania tego wydatku; przy czym przesłanki te musza być spełnione łącznie.
Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o pdop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ( Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy. Natomiast w myśl art. 16 ust. 1 pkt 57a ustawy o pdop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów - nieopłaconych do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek, z zastrzeżeniem pkt 40, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek. W przypadku, gdy układ zbiorowy, regulamin pracy lub umowa o pracę nie określa warunków wypłacania należności z tytułu podroży służbowej pracowników należy stosować postanowienia rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce strefy budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 ze zm.). Powołane wyżej regulacje dotyczące zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wypłaconych świadczeń o jakich mowa w art. 12 ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc także wynagrodzeń i diet, wskazują iż ta kategoria wydatków, kwalifikowana jest jako koszt uzyskania przychodu pod datą ich wypłacenia, dokonania lub postawienia do dyspozycji. Z powyższego wynika, że ustawodawca jednoznacznie uzależnił możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zarówno wynagrodzeń za pracę, jak również zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy, a także składek należnych ZUS i diet od ich wypłacenia dokonania lub postawienia do dyspozycji.
Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że stanowisko Spółki zawarte we wniosku jest prawidłowe pod warunkiem, że świadczenie o jakim mowa w ww. wniosku zostały pracownikom wypłacone lub postawione do dyspozycji.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.
|