INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 25 marca 2008 roku (data wpływu 31 marca 2008 roku) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu, odstępnego w związku z dokonaniem cesji umowy leasingu operacyjnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 marca 2008 roku został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu, odstępnego w związku z dokonaniem cesji umowy leasingu operacyjnego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Na podstawie cesji umowy leasingu operacyjnego Spółka wzięła w leasing operacyjny samochód osobowy. Z tego tytułu poniosła koszt odstępnego na rzecz poprzedniego korzystającego z leasingu przedmiotowego samochodu. Spółka zakupiła samochód osobowy na wyłączne potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej w celu zwiększenia przychodu oraz w celu umożliwienia poruszania się pracownika o kwalifikacjach: kierownik budowy, który dokonuje nadzoru na prowadzonych budowach. Samochód miał zostać wykorzystany wyłącznie na potrzeby Spółki, a nie do celów prywatnych którejkolwiek z osób. W związku z zakupem samochodu na podstawie cesji umowy leasingu operacyjnego Spółka poniosła dodatkowy koszt odstępnego, który stanowił warunek nabycia tego samochodu osobowego przez Spółkę i który to został potwierdzony otrzymaną przez Spółkę fakturą VAT wystawioną przez poprzednio korzystającego z leasingu.

W związku z powyższym, zadano następujące pytanie.

Czy poniesiony koszt odstępnego na rzecz poprzednio korzystającego z leasingu operacyjnego samochodu osobowego stanowi koszt uzyskania przychodu Spółki w kontekście art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...

Zdaniem Spółki, skorzystanie z oferty cesji umowy leasingu operacyjnego samochodu osobowego oraz poniesienie kosztu odstępnego na rzecz poprzednio korzystającego z leasingu było dla Spółki kosztem uzyskania przychodu, gdyż zakupiony w ten sposób samochód osobowy został zakupiony w celu zwiększenia przychodów Spółki i wyłącznie na jej potrzeby, przez co stanowi jej samodzielny koszt uzyskania przychodu. W związku z tym dodatkowe wynagrodzenie zapłacone poprzedniemu leasingobiorcy w formie kosztu odstępnego jest również kosztem uzyskania przychodu w świetle brzmienia art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, o czym świadczy również fakt, iż nie znalazło się w katalogu wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów wskazanych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy. Koszt odstępnego jest związany z zakupem samochodu osobowego, który jest wykorzystywany wyłącznie na potrzeby działalności gospodarczej, oraz został należycie udokumentowany poprzez otrzymaną fakturę VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Należy zwrócić uwagę na fakt, iż ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych w cytowanym powyżej przepisie, nie wymaga wykazania, iż konkretny przychód jest skutkiem poniesienia określonego kosztu. Przy kwalifikacji wydatków do kosztów uzyskania przychodów powinno brać się pod uwagę:

• przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu), oraz
• potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia” zawarte we wskazanym przepisie oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzonym przedsiębiorstwem podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, iż poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów. Zauważyć należy, iż przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy, w szczególności przychodu, a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”, jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo-skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo, np. osiągnięcie przychodu, zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów. Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od obiektywnej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, iż wydatek ten spodziewanego przychodu nie przysporzy.

Ponadto, tak określony koszt uzyskania przychodu nie może znajdować się w katalogu wydatków podlegających wyłączeniu z kategorii kosztów uzyskania przychodów określonym w art. 16 ust. 1 powołanej ustawy.

Katalog wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na nabycie prawa do umowy leasingowej (wynagrodzenia zapłaconego dotychczasowemu leasingobiorcy).

W świetle powyższego, mając na względzie fakt, iż jak wskazano we wniosku przejmowany samochód osobowy będzie wykorzystywany na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, a poniesiony wydatek jest właściwie udokumentowany kwota odstępnego z tytułu przejęcia umowy leasingowej może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 ustawy – Ordynacja podatkowa).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu; ul. Św. Jakuba 20; 87-100 Toruń.