INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 12.02.2008r. (data wpływu 18.02.2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18.02.2008r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku naliczonego związanego z zakupem towarów i usług przeznaczonych na cele reprezentacji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie sprzedaży materiałów budowlanych podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawca nabywa towary i usługi wykorzystywane na cele reprezentacji. Z uwagi zatem na fakt, iż przedmiotowe koszty reprezentacji, np. wydatki na zakup usług gastronomicznych nie stanowią kosztów uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, Wnioskodawca na podstawie art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku VAT, nie dokonuje odliczenia kwoty podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług przeznaczonych na cele reprezentacji Wnioskodawcy od kwoty podatku należnego (VAT).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca może uznać kwotę podatku naliczonego związanego z zakupem towarów i usług przeznaczonych na cele reprezentacji Wnioskodawcy za koszt uzyskania przychodów...

Zdaniem wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 przedmiotowej ustawy. Mając zatem na uwadze powyższe przepisy ustawy o podatku CIT, Wnioskodawca ma możliwość uznania poszczególnych wydatków za koszt uzyskania przychodów, o ile spełnione będą łącznie dwie przesłanki, tzn.:

• dany wydatek musi być poniesiony w celu osiągnięcia, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodu, oraz
• dany wydatek nie może znajdować się w grupie wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku CIT.
  
  

Stosownie jednak do treści art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy za koszty uzyskania przychodów nie uważa się kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na zakup usług gastronomicznych, zakup żywności oraz napojów. Tym samym, w obecnie obowiązującym stanie prawnym, ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki na własną reprezentację nie mogą stanowić kosztu uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych.

Brak możliwości uznania przedmiotowych wydatków za koszt uzyskania przychodów pociąga za sobą jednocześnie brak możliwości odliczenia kwoty podatku naliczonego związanego z zakupem towarów i usług przeznaczonych na cele reprezentacji od kwoty podatku należnego.

Zgodnie bowiem z treścią art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku VAT obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Dokonując zatem kwalifikacji nieodliczonej kwoty podatku naliczonego dla celów podatku dochodowego należy mieć na uwadze treść art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a ustawy o CIT.

Zgodnie zaś z przedmiotowym przepisem nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów kwoty podatku od towarów i usług, z tym, że kosztem uzyskania przychodów jest podatek naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami ustawy o podatku VAT podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług – jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

W konsekwencji, w opinii Wnioskodawcy brak możliwości dokonania przez Wnioskodawcę odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem przedmiotowych towarów i usług, powoduje, iż na podstawie art.. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a ustawy o podatku CIT, kwota podatku naliczonego związana z nabyciem towarów i usług przeznaczonych na cele reprezentacji stanowić może dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów.

Po przeanalizowaniu przedstawionego stanu faktycznego oraz obowiązującego stanu prawnego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W zamkniętym katalogu kosztów nie zaliczanych przez ustawodawcę do kosztów uzyskania przychodów ujęto między innymi wydatki na reprezentację, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych (art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Za koszty uzyskania przychodów nie uważa się również, zgodnie z przepisem art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatku od towarów i usług. Zasada ta wynika z konstrukcji prawnej tego podatku, który z założenia jest neutralny dla przedsiębiorców. Zgodnie bowiem z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi (osobie prawnej, jednostce organizacyjnej niemającej osobowości prawnej oraz osobom fizycznym, wykonującym samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności), przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Od zasady nieuznawania podatku od towarów i usług za koszt uzyskania przychodów ustawodawca przewidział jednak pewne wyjątki. Na mocy przepisu art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów jest podatek naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Co do zasady, dla podatnika podatku od towarów i usług podatek naliczony, uiszczony z tytułu nabycia towarów i usług podlega odliczeniu od podatku należnego związanego z dokonywanymi przez niego dostawami towarów i świadczeniem usług, pobieranego od ich nabywców. Prawo obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przysługuje podatnikowi podatku od towarów i usług (VAT), jeśli nabywane przez niego towary i usługi wykorzystywane są do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Jeżeli służą one czynnościom zwolnionym z podatku VAT lub w ogóle nie podlegają temu podatkowi, prawo do odliczenia podatku naliczonego od ich nabycia nie przysługuje. Ustawa o podatku od towarów i usług przewiduje wyjątki, enumeratywnie wymienione w art. 88, gdy podatnik pomimo wypełnienia generalnej zasady tj. nabywania przez niego towarów i usług wykorzystywanych następnie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT, jest pozbawiony prawa obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony. Ograniczenie w tym zakresie dotyczy m. in. nabycia towarów i usług, w sytuacji gdy wydatki na ich nabycie nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Brak możliwości obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego dotyczy między innymi nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego (art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług). Unormowanie to odnosi się do sytuacji zakupu towarów i usług z przeznaczeniem na cele reprezentacji.

W rozumieniu ww. art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług , przy nabyciu towarów i usług na cele reprezentacji , obniżenia podatku należnego nie stosuje się. W przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ustawodawca nie uzależnił prawa do zaliczenia nieodliczonego podatku VAT do kosztów uzyskania przychodów od kwalifikacji wydatków. Prawo zaliczenia podatku naliczonego do kosztów uzyskania przychodów dotyczy zarówno wydatku, który stanowi koszt uzyskania przychodów jak i wydatku, który kwalifikowany jest jako nie stanowiący kosztu uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Decydujące znaczenie będzie miał cel poniesienia wydatku. Jeżeli ponoszone przez podatnika wydatki dotyczą reprezentacji to są co do zasady ponoszone w celu uzyskania lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Zatem podatek naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty podatku od towarów i usług przy wydatkach związanych z reprezentacją jest kosztem podatkowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.