INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 04.02.2008r. (data wpływu 06.02.2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów rekompensaty za wypowiedzenie umowy o współpracy - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 06.02.2008r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w sprawie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów rekompensaty wypłaconej w związku z wypowiedzeniem umowy o współpracy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka, Zleceniodawca była związana z firmą osoby fizycznej, Zleceniobiorcą umową o współpracy zawartą w dniu 01 maja 2006r. Umowa ta miała obowiązywać do dnia 31 grudnia 2010r. Zgodnie z § 9 pkt 3 umowy, umowa powyższa może być w każdym czasie wypowiedziana przez Zleceniodawcę pod warunkiem zapłaty Zleceniobiorcy kwoty 100.000 zł, bez względu na przyczyny wypowiedzenia. W takim trybie umowa została wypowiedziana przez Zleceniodawcę. Kwota 100.000zł w dniu 22 maja 2007r. została przekazana Zleceniobiorcy, który otrzymaną kwotę wprowadził do ewidencji jako odszkodowanie umowne i opodatkował przychód z tego tytułu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wypłacone odszkodowanie w wysokości 100.000zł wynikające z umowy o współpracy Zleceniodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów ...

Zdaniem Spółki koszt związany z poniesieniem takiej opłaty zapłacony na podstawie uzgodnienia umownego jako rekompensata za wypowiedzenie umowy w każdym czasie i bez względu na przyczynę wypowiedzenia, nie jest zdefiniowany w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jako koszt nie stanowiący kosztów uzyskania przychodów dla celów obliczenia podatku dochodowego od osób prawnych. A zatem winien być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Na gruncie przepisów prawa cywilnego tj. ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. –Kodeks Cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), jeżeli stosunki partnerów gospodarczych oparte są na typowej umowie zlecenia, zgodnie z art. 746 § 1 k.c. dający zlecenie może je wypowiedzieć w każdym czasie. Powinien jednak zwrócić przyjmującemu zlecenie wydatki, które ten poczynił w celu należytego wykonania zlecenia; w razie odpłatnego zlecenia obowiązany jest uiścić przyjmującemu zlecenie część wynagrodzenia odpowiadającą jego dotychczasowym czynnościom, a jeżeli wypowiedzenie nastąpiło bez ważnego powodu, powinien także naprawić szkodę. Gdy umowy zawierają ustalenia wykraczające poza kodeksowy zakres umów nazwanych w kodeksie, tego rodzaju umowy mają charakter umów nienazwanych. Organ wydający niniejszą interpretację nie badał dołączonej do wniosku o wydanie interpretacji umowy o współpracy, albowiem dokument taki nie może podlegać analizie w trybie przewidzianym dla wydawania interpretacji indywidualnych na podstawie art.14b§1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa. Organ odniósł się tylko do skutków wypowiedzenia umowy o współpracy na gruncie prawa podatkowego.

Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów kwoty pieniężnej określanej przez Spółkę jako odszkodowanie umowne (rekompensata), uzależnione jest od spełnienia ogólnego warunku zaliczenia danych wydatków do kosztów uzyskania przychodów wyrażonego w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Aby więc wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione warunki

1. poniesiony wydatek musi mieć bezpośredni lub pośredni wpływ na powstanie przychodu,
2. poniesiony wydatek musi mieć na celu zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
3. wydatek nie może znajdować się w katalogu kosztów negatywnych określonych w art. 16 ust. 1 ustawy.
   
   

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Zauważyć należy, iż zdefiniowanie celu osiągnięcia przychodu nie może być traktowane jedynie w kategoriach formalnych, ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych w powołanym przepisie art. 15 ust. 1 ww. ustawy nie wymaga wskazania, że konkretny przychód jest skutkiem poniesienia określonego kosztu.

Zaznaczyć jednak należy, iż możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, iż wydatek ten spodziewanego przychodu nie przysporzy.

Art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów albo wykonania robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robot i usług. Z literalnego brzmienia tego przepisu wynika, że nie ma on zastosowania do odszkodowań z tytułu wypowiedzenia umowy.

Sam jednak fakt niezaliczenia tego typu odszkodowań do wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów określonych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie przesądza jeszcze o tym, że wydatek ten jest kosztem uzyskania przychodów. Wydatek ten musi bowiem spełniać ogólną zasadę zawartą w art. 15 ust. 1 ustawy. Jednocześnie, ciężar co do wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a uzyskaniem przychodu spoczywa na podatniku. Podatnik bowiem musi wykazać, że poniósł koszt celowy i zasadny z punktu widzenia prowadzonej przez siebie działalności.

W stanie faktycznym przedstawionym we wniosku, wypowiedzenie przez Spółkę Umowy o współpracy powoduje, że związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy wypłaconą rekompensatą a przychodem w ogóle nie wystąpi (zleceniobiorca nie będzie już świadczył usług na rzecz Spółki). Z okoliczności sprawy nie wynika także, że wypłata rekompensaty miała na celu zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów podatnika-w przedmiotowym wniosku Spółka wskazała jedynie, że podstawą do wypłaty odszkodowania był stosowny zapis w umowie, który uprawniał ją do dokonania wypłaty.

Wydatek poniesiony na odszkodowanie- rekompensatę nie spełnia więc warunku pozostawania w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem, ani zachowaniem czy zabezpieczeniem źródła przychodów. Fakt dopuszczalności wypłaty odszkodowania na gruncie prawa cywilnego nie skutkuje automatycznie możliwością zaliczenia wydatków na odszkodowania do kosztów uzyskania przychodów na gruncie prawa podatkowego.

Biorąc powyższe pod uwagę, odszkodowanie wypłacone przez Spółkę na podstawie upoważnienia wynikającego z umowy nie stanowi kosztu uzyskania przychodów na podstawie art.15 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wobec powyższego w świetle obowiązującego prawa podatkowego ocena prawna wnioskodawcy w zakresie przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.