INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 31.12.2007 r. (data wpływu 07.01.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów uzyskanych przez pracownika w związku z udziałem w szkoleniu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 07.01.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów uzyskanych przez pracownika w związku z udziałem w szkoleniu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca skierował swojego pracownika na szkolenie niezbędne wykonywanej przez niego pracy. Szkolenie było zorganizowane przez firmę X i nie posiadało akredytacji kuratora oświaty. Uczestnikiem szkolenia na temat obowiązujących w 2007 r. przepisów prawa w zakresie świadczeń w razie choroby i macierzyństwa była, na podstawie polecenia służbowego, pracownica działu płacowego.

W miesiącu czerwcu 2007 r. Spółka zwróciła się do właściwego urzędu skarbowego z wnioskiem o udzielenie informacji w trybie art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej w sprawie opodatkowania kosztów uczestnictwa w szkoleniach. Naczelnik Urzędu Skarbowego wydał postanowienie w tej sprawie w miesiącu wrześniu 2007 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy udział w szkoleniu oznacza powstanie przychodu u pracownika i konieczność zapłacenia przez niego podatku dochodowego od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy poniesiony przez Spółkę koszt kształcenia pracownika nie stanowi jego przychodu ze stosunku pracy, ponieważ udział w szkoleniu wynika z potrzeb Spółki i stanowi polecenie służbowe. Kierowanie pracowników wynika z obowiązków prawa pracy i z konieczności zapewnienia Spółce wysoko wykwalifikowanej kadry pracowniczej.

Przedstawione wyżej stanowisko nawiązuje do interpretacji indywidualnej z dnia 10.10.2007 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52 i 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W świetle art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 20 ust. 3 są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub częściowo odpłatnych.

Zgodnie z powyższym należy przyjąć, że generalnie wartość świadczeń otrzymanych przez pracownika na dokształcanie i podnoszenie kwalifikacji zawodowych stanowi przychód ze stosunku pracy i podlega opodatkowaniu.

Nie dotyczy to jednak otrzymanych świadczeń przyznanych zgodnie z treścią art. 21 ust 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku dochodowego jest bowiem wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracownika, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymanych za czas urlopu szkoleniowego oraz za czas zwolnień z części dnia pracy, przysługujących pracownikom podejmującym naukę w szkołach lub podnoszącym kwalifikacje zawodowe w formach pozaszkolnych.

Odrębnymi przepisami, o których mowa powyżej, jest ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (tekst jednolity z 1998r. Dz. U. Nr 21, poz. 94 ze zm.) i przepisy wykonawcze do tej ustawy, którymi są:

• Rozporządzenie Ministra Edukacji i Nauki z dnia 03.02.2006 r. w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 31, poz. 216 ze zm.),

• Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12.10.1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych (Dz. U. z 1993 r. Nr 103, poz. 472 ze zm.).
  
  

Zgodnie z § 2 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Edukacji i Nauki z dnia 03.02.2006 r. w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych, uzyskiwanie i uzupełnianie przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych odbywa się w następujących pozaszkolnych formach kształcenia:

• kurs,
• kurs zawodowy,
• seminarium,
• praktyka zawodowa.
  
  

W myśl ust. 2 tegoż artykułu „kurs” jest pozaszkolną formą kształcenia, o czasie trwania nie krótszym niż 30 godzin zajęć edukacyjnych, której ukończenie umożliwia uzyskanie lub uzupełnienie wiedzy ogólnej, umiejętności lub kwalifikacji zawodowych, realizowaną zgodnie z programem nauczania przyjętym przez organizatora kształcenia.

Natomiast w myśl § 2 ust. 3 ww. rozporządzenia „kurs zawodowy” jest kursem, którego program nauczania obejmuje usystematyzowane treści nauczania wybrane z programu nauczania dla zawodu, dopuszczonego do użytku szkolnego przez ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania. Wyniki kursu zawodowego są zaliczane przy podejmowaniu nauki w szkole dla dorosłych prowadzącej kształcenie zawodowe.

Według dyspozycji § 2 ust. 4 „seminarium” jest pozaszkolną formą kształcenia o czasie trwania nie krótszym niż 5 godzin zajęć edukacyjnych, której ukończenie umożliwia uzyskanie lub uzupełnienie wiedzy na określony temat, realizowaną zgodnie z programem nauczania przyjętym przez organizatora kształcenia.

W myśl § 9 tegoż rozporządzenia „kursy zawodowe” mogą być prowadzone wyłącznie przez jednostki posiadające akredytację kuratora oświaty przyznaną dla zakresu zgodnego z zakresem kursu zawodowego.

W przypadku dokształcania i doskonalenia zawodowego pracownika wyróżnić również można sytuację, gdy szkolenia są niezbędne dla wykonywania obowiązków zawodowych pracownika w firmie na danym stanowisku. Wówczas koszty ponoszone za takie szkolenie przez zakład pracy nie stanowią przychodu pracownika i nie podlegają opodatkowaniu.

W przypadku dokształcania i doskonalenia odbywanego w formach pozaszkolnych niezbędne jest nadto, aby podnoszenie kwalifikacji zawodowych odbywało się na podstawie skierowania zakładu pracy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż pracownik Spółki został skierowany na szkolenie dotyczące obowiązujących w 2007 r. przepisów prawa w zakresie świadczeń w razie choroby i macierzyństwa. Na szkoleniu tym zdobył wiedzę specjalistyczną związaną z jego stanowiskiem pracy.

Udział w szkoleniu zorganizowanym przez pracodawcę był niezależny od pracownika, bowiem sam pracodawca skierował pracownika na szkolenia.

Pracownicy mają bowiem obowiązek uczestniczyć w szkoleniach w ramach wykonywania obowiązków ze stosunku pracy. W tej sytuacji koszty tych szkoleń ponoszone przez Wnioskodawcę nie będą stanowić dla pracownika przychodu. Zatem pracodawca jako płatnik nie będzie zobowiązany do naliczenia i odprowadzenia podatku.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego należy uznać, iż szkolenie to nie mieści się w zakresie przedmiotowym art. 21 ust. 1 pkt. 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dlatego badanie dla niego akredytacji jest bezprzedmiotowe.

Koszty poniesione przez Wnioskodawcę na szkolenie pracownika niezbędne wykonywanej przez niego pracy nie będą stanowiły przychodu pracownika, w związku z czym nie ma konieczności zapłacenia przez niego podatku dochodowego od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Dokumenty dołączone do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.