Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-424/12-4/AG
z 17 lipca 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 20 kwietnia 2012 r. (data wpływu 24 kwietnia 2012 r.), uzupełnionym w dniu 22 czerwca 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie korekt deklaracji PIT-11 i PIT-4R za lata 2008-2010 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 kwietnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie korekt deklaracji PIT-11 i PIT-4R za lata 2008-2010 oraz w zakresie opodatkowania paczek świątecznych dla pracowników.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 oraz art. 14f § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 12 czerwca 2012 r. znak ILPB1/415-424/12-2/AG na podstawie art. 169 § 1 i § 2 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 14 czerwca 2012 r., a w dniu 22 czerwca 2012 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 19 czerwca 2012 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W wyniku kontroli w 2012 roku, ZUS stwierdził nieprawidłowości w naliczeniu składek w latach 2008, 2009, 2010 od bonów finansowanych z funduszu socjalnego, które pracodawca (Wnioskodawca) wydał swoim pracownicom w jednakowej kwocie z okazji Dnia Kobiet. Od bonów była naliczona i odprowadzona zaliczka podatku. Po kontroli ZUS naliczono składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne od wartości bonów, w wyniku czego powstała nadpłata zaliczki podatku.

Wnioskodawca zastanawia się w jaki sposób rozwiązać problem nadpłaconego podatku, czy należy złożyć korekty PIT-11 i PIT-4R za poszczególne lata.

Podczas tej samej kontroli ZUS stwierdził również nieprawidłowości w naliczeniu składek w latach 2007-2009 od paczek świątecznych przekazanych pracownikom o jednakowej wartości, sfinansowanych z funduszu socjalnego. Wnioskodawca nie wie, czy wartość paczek będzie przychodem pracowników w rozumieniu przepisów updof i czy należy odprowadzić zaliczkę na podatek.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż w 2007 roku w okresie wykorzystywania urlopów wypoczynkowych były wypłacane dopłaty do wczasów zorganizowanych we własnym zakresie, według kryterium ustalone przez komisję socjalną w kwocie 350,00 lub 400,00 zł na pracownika. Od tych dopłat była naliczona i odprowadzona zaliczka na podatek. W grudniu 2007 roku były wydane pracownikom bony o wartości 180,00 lub 200,00 zł na każdego pracownika, od bonów była naliczona i odprowadzona zaliczka na podatek. W tym samym czasie w grudniu były wydane paczki wszystkim pracownikom o wartości 100,00 zł, wartość paczek nie była opodatkowana.

W marcu 2008 roku z okazji Dnia Kobiet pracodawca wydał pracownicom bony o jednakowej wartości 250,00 zł, od bonów była naliczona i odprowadzona zaliczka podatku. W okresie wykorzystywania urlopów wypoczynkowych wypłacone zostały dopłaty do wczasów w kwocie 400,00 lub 450,00 zł na pracownika, od dopłat naliczona i odprowadzona była zaliczka podatku. W grudniu 2008 roku były wydane pracownikom bony o wartości 300,00 lub 350,00 zł na pracownika, od bonów była naliczona i odprowadzona zaliczka podatku. W tym samym czasie w grudniu były wydane paczki dla każdego pracownika o wartości 150,00 zł, wartość paczek nie była opodatkowana.

W marcu 2009 roku wszystkie kobiety zatrudnione w spółce otrzymały bony o jednakowej wartości 250,00 zł, od bonów była naliczona i odprowadzona zaliczka podatku. W okresie wykorzystywania urlopów wypoczynkowych wypłacone zostały dopłaty do wczasów w kwocie 400,00 lub 450,00 zł na pracownika, od dopłat naliczona i odprowadzona była zaliczka podatku. O 380,00 zł umniejszono przychód każdego pracownika otrzymującego dopłatę do wczasów zgodnie z art. 2l ust. 1 pkt 67 ustawy pdof za 2009 rok przy rozliczeniu rocznym. W grudniu 2009 roku były wydane bony pracownikom o wartości 400,00 lub 450,00 zł na każdego pracownika, od bonów była odprowadzona zaliczka podatku. W tym samym czasie w grudniu były wydane paczki wszystkim pracownikom o jednakowej wartości 180,00 zł, wartość paczek nie była opodatkowana.

W marcu 2010 roku kobietom pracującym w spółce wydano bony o jednakowej wartości 300,00 zł, od bonów była naliczona i odprowadzona zaliczka podatku. W okresie wykorzystywania urlopów były wypłacone dopłaty do wypoczynku w kwocie 350,00 lub 400,00 zł na pracownika od dopłat była naliczona zaliczka podatku (przy rozliczeniu rocznym za 2010 rok umniejszono przychód pracownika otrzymującego dopłatę o 380,00 lub 350,00 zł zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 67). W grudniu 2010 roku wydano bony pracownikom o wartości 270,00 lub 320,00 zł, od bonów była naliczona zaliczka podatku.

Wszystkie świadczenia wymienione powyżej były finansowane w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. W wyniku kontroli ZUS, bony dla kobiet oraz paczki przyznane w poszczególnych latach uznał jako przychód pracownika (ponieważ według ZUS nie spełniały kryterium socjalnego) i oskładkował. Wobec powyższego Spółka dokonała korekt deklaracji i odprowadziła należne składki. W związku z tym powstały rozbieżności w naliczeniu i odprowadzeniu zaliczki podatku od tych świadczeń.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie korekt deklaracji PIT-11 i PIT-4R za lata 2008-2010.

Czy należy złożyć korekty PIT-11 i PIT-4R za lata 2008-2010, jak rozwiązać problem nadpłaty podatku od bonów?

Zdaniem Wnioskodawcy, Komisja Socjalna przy Sp. przyznawała paczki świąteczne raz w roku w m-c grudniu w wysokości 150,00 zł w celu godniejszego przeżycia świąt. Pomimo równej wartości pieniężnej, a różnej zawartości rzeczowej, paczki były dodatkiem do bonów wartościowych (wartość bonów opodatkowana) wydanych w tym samym czasie, które w myśl art. 8 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych były przyznane przy uwzględnieniu sytuacji materialnej i rodzinnej świadczeniobiorców.

Wartość bonów była różnicowana w zależności od sytuacji materialnej i rodzinnej osób uprawnionych. Komisja Socjalna stosowała kryterium dwupoziomowe, uwzględniając średnią płacę pracownika w Spółce, łącznie z kryterium ilości dzieci na utrzymaniu pracownika. Niezależnie od tego oceniano także sytuację rodzinną każdego pracownika w obecności i akceptacji przedstawicieli dwóch związków zawodowych działających w Spółce. Wysokość paczki świątecznej wydzielona została z wysokości bonów wartościowych ze względu na brak możliwości realizacji paczki świątecznej w punkcie zakupu bonów.

Reasumując, w przekonaniu Spółki uzyskanie paczki świątecznej i bonów należy traktować jako jedno świadczenie. Z wartości przydzielonych bonów zakupione zostały rzeczowe paczki świąteczne dla każdego pracownika, ze względu na większe możliwości negocjacji cen zakupu jak i również zakup produktów najbardziej potrzebnych w ocenie komisji socjalnej. W mniemaniu Spółki oba te świadczenia należy traktować łącznie.

Spółka uważa, że przy udzielaniu tego świadczenia obejmującego łącznie dwa składniki, tj. bon i paczkę, został zachowany cel socjalny wobec czego świadczenie w postaci paczki powinno być zwolnione ze składek ZUS i zaliczki podatku.

Spółka stoi na stanowisku, iż korekty należy uwzględnić w rozliczeniu za 2012 rok.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w wyniku kontroli w 2012 roku, ZUS stwierdził nieprawidłowości w naliczeniu przez Spółkę składek w latach 2008, 2009, 2010 od bonów finansowanych z funduszu socjalnego, które pracodawca (Wnioskodawca) wydał swoim pracownicom w jednakowej kwocie z okazji Dnia Kobiet. Od bonów była naliczona i odprowadzona zaliczka podatku. Po kontroli ZUS naliczono składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne od wartości bonów, w wyniku czego powstała nadpłata zaliczki podatku.

Wnioskodawca zastanawia się w jaki sposób rozwiązać problem nadpłaconego podatku, czy należy złożyć korekty PIT-11 i PIT-4R za poszczególne lata.

Zgodnie z treścią art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych potrąconych w roku podatkowym przez płatnika ze środków podatnika, z tym że w przypadku podatnika osiągającego przychody określone w art. 12 ust. 6, tylko w części obliczonej, w sposób określony w art. 33 ust. 4, od przychodu podlegającego opodatkowaniu - odliczenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 31 ww. ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

W myśl art. 32 ust. 1 ww. ustawy, zaliczki, o których mowa w art. 31, za miesiące od stycznia do grudnia, z zastrzeżeniem ust. 1a, wynoszą:

1. za miesiące od początku roku do miesiąca włącznie, w którym dochód podatnika uzyskany od początku roku w tym zakładzie pracy przekroczył kwotę stanowiącą górną granicę pierwszego przedziału skali - 18% dochodu uzyskanego w danym miesiącu;
2. za miesiące następujące po miesiącu, w którym dochód uzyskany od początku roku przekroczył kwotę, o której mowa w pkt 1 - 32% dochodu uzyskanego w danym miesiącu.
   
   

Za dochód, o którym mowa w ust. 1 i 1a, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 lub 3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b lub pkt 2a. Jeżeli świadczenia w naturze, świadczenia ponoszone za podatnika lub inne nieodpłatne świadczenia przysługują podatnikowi za okres dłuższy niż miesiąc, przy obliczaniu zaliczek za poszczególne miesiące przyjmuje się ich wartość w wysokości przypadającej na jeden miesiąc. Jeżeli nie jest możliwe określenie, jaka część tych świadczeń przypada na jeden miesiąc, a doliczenie całej wartości w miesiącu ich uzyskania spowodowałoby niewspółmiernie wysoką zaliczkę w stosunku do wypłaty pieniężnej, zakład pracy, na wniosek podatnika, ograniczy pobór zaliczki za dany miesiąc i pobierze pozostałą część zaliczki w następnych miesiącach roku podatkowego (art. 32 ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z treścią art. 32 ust. 3 ww. ustawy, zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 1, 1a i 2 zmniejsza się o kwotę stanowiącą 1/12 kwoty zmniejszającej podatek, określonej w pierwszym przedziale obowiązującej skali podatkowej, jeżeli pracownik przed pierwszą wypłatą wynagrodzenia w roku podatkowym złoży zakładowi pracy oświadczenie według ustalonego wzoru, w którym stwierdzi, że:

1. nie otrzymuje emerytury lub renty za pośrednictwem płatnika;
2. nie osiąga dochodów z tytułu członkostwa w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną;
3. nie osiąga dochodów, od których jest obowiązany opłacać zaliczki na podstawie art. 44 ust. 3;
4. nie otrzymuje świadczeń pieniężnych wypłacanych z Funduszu Pracy lub z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych;
5. ten zakład pracy jest właściwy do stosowania tego zmniejszenia.
   
   

Zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 3 zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej w tym miesiącu przez zakład pracy ze środków podatnika (art. 32 ust. 3b ww. ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 27b ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy, podatek dochodowy, obliczony zgodnie z art. 27 lub art. 30c, w pierwszej kolejności ulega obniżeniu o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027 z późn. zm.) pobranej w roku podatkowym przez płatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych - obniżenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Kwota składki na ubezpieczenie zdrowotne, o którą zmniejsza się podatek, nie może przekroczyć 7,75% podstawy wymiaru tej składki (art. 27b ust. 2 ww. ustawy).

Płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a (art. 38 ust. 1 ww. ustawy).

W terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczną deklarację, według ustalonego wzoru (PIT-4R) (art. 38 ust. 1a ww. ustawy).

W myśl art. 39 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11), z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Biorąc pod uwagę wyżej wymienione przepisy prawa należy stwierdzić, iż ustawodawca nałożył na płatnika obowiązek prawidłowego obliczenia, poboru i odprowadzenia w ciągu roku podatkowego zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzeń i innych świadczeń wypłaconych lub postawionych do dyspozycji pracownika, a także sporządzenia i przekazania podatnikowi i urzędowi skarbowemu w ustawowym terminie informacji według ustalonego wzoru.

Z przepisów tych wynika również, że ustawodawca ukształtował rolę płatnika, jako pośrednika pomiędzy podatnikiem i organem podatkowym. Czynności podejmowane przez płatnika, polegające na obliczeniu, pobraniu i wpłaceniu należności mają charakter czynności materialno-technicznych. Obowiązek podatkowy ciąży ostatecznie na podatniku. Płatnik natomiast, przekazuje organowi podatkowemu pieniądze podatnika. Z chwilą pobrania podatku i przekazania jego równowartości na rachunek właściwego urzędu skarbowego obowiązek płatnika wygasa. Jednakże przepisy Ordynacji podatkowej przewidują odpowiedzialność płatnika za jego nieprawidłowe wywiązanie się z obowiązku obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Zagadnienia związane z korektą deklaracji regulują przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.).

Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 5 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach, rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Z przepisu art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej wynika, iż jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Natomiast z § 2 tego artykułu wynika, iż skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Z treści art. 81 Ordynacji podatkowej wynika zatem, że korekta deklaracji ma na celu umożliwienie podatnikom, płatnikom i inkasentom poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji - o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Może więc ona dotyczyć m.in. błędów rachunkowych, oczywistych omyłek, a także gdy wypełniono ją niezgodnie z wymaganiami lub istnieją wątpliwości co do prawidłowości danych w niej zawartych. Błędnie mogła zostać określona m.in. wysokość zobowiązania podatkowego, wysokość nadpłaty lub zwrotu podatku, a także inne dane zawarte w treści deklaracji. Dlatego też powołane wyżej przepisy znajdują zastosowanie do korekt deklaracji. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym poprawnym wypełnieniu formularza z zaznaczeniem, iż w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Poza tym należy wskazać, iż możliwość złożenia korekty deklaracji jest związana z istnieniem konsekwencji, jakie rodzi pobranie zaliczek na podatek w niewłaściwych kwotach.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka – w efekcie przeprowadzonej w 2012 roku przez ZUS kontroli –dokonała korekt deklaracji i odprowadziła należne składki. W związku z tym powstały rozbieżności w naliczeniu i odprowadzeniu zaliczki podatku od tych świadczeń. Spółka stoi na stanowisku, iż korekty należy uwzględnić w rozliczeniu za 2012 rok.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania prawne oraz stan faktyczny sprawy stwierdzić należy, że Spółka - jako płatnik - nie ma obowiązku korekty deklaracji PIT-4R złożonej za lata 2008-2010, ponieważ wskazała w nich dane dotyczące dochodu oraz pobranych zaliczek zgodnie ze stanem faktycznym, jaki miał miejsce w latach 2008-2010.

Spółka w miesiącu, w którym pobrała z wynagrodzenia pracownika zaległe składki na ubezpieczenia społeczne w części finansowanej ze środków pracownika powinna odliczyć je od bieżącego dochodu pracownika, natomiast w przypadku składek na ubezpieczenia zdrowotne powinna pomniejszyć bieżąca należną zaliczkę na podatek dochodowy o pobraną zaległą składkę na ubezpieczenie zdrowotne.

Reasumując, w przedmiotowej sprawie należy potrącić z bieżącej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne i ujawnić ten fakt w rozliczeniu rocznym PIT-4R za rok 2012. Natomiast zaległe składki na ubezpieczenia społeczne należy ująć w informacji PIT-11 za rok podatkowy 2012.

W sytuacji gdy nie pobrano zaliczki na podatek PIT-4R za lata 2008-2010, ponieważ wskazano w nich dane zgodne z zaistniałym stanem faktycznym, nadpłaty podatku od bonów nie powstały.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. organ informuje, że w zakresie pozostałej problematyki dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych (tj. opodatkowania paczek świątecznych dla pracowników) wniosek rozstrzygnięto interpretacją indywidualną z dnia 17 lipca 2012 r. nr ILPB1/415-424/12-5/AG.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.