INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 6 czerwca 2008 r. (data wpływu 13 czerwca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ponoszonych wydatków na budowę, rozbudowę, przebudowę lub modernizację drogi publicznej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 czerwca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ponoszonych wydatków na budowę, rozbudowę, przebudowę lub modernizację drogi publicznej i towarzyszącego jej systemu infrastruktury technicznej w związku z budową centrum handlowo-usługowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

X (dalej: Spółka, Wnioskodawca) jest właścicielem centrum handlowo - usługowego (dalej: Centrum) zlokalizowanego w W. Centrum składa się z powierzchni handlowych przeznaczonych na wynajem. W skład całego kompleksu — oprócz Centrum — wchodzi także budynek biurowy Spółki oraz amfiteatr. Na terenie kompleksu znajdują się też mniejsze budynki — kioski handlowe, w których prowadzona jest działalność handlowa.

Spółka poniosła między innymi następujące wydatki:

1. Wydatki na przebudowę już istniejącej infrastruktury drogowej znajdującej się na gruntach należących do miasta położonych w bezpośrednim sąsiedztwie Centrum i innych obiektów wchodzących w skład kompleksu. W szczególności, Spółka poniosła wydatki na zmianę organizacji ruchu oraz przebudowę istniejącego układu dróg publicznych. W skład wydatków na przebudowę infrastruktury drogowej wchodziły także koszty instalacji oświetlenia na przebudowywanej infrastrukturze.
2. Wydatki na utworzenie infrastruktury drogowej (łącznie z wydatkami na instalację wymaganego przepisami prawa oświetlenia) na gruncie:

1. częściowo znajdującym się w użytkowaniu wieczystym Spółki, a częściowo należącym do miasta - taka infrastruktura (pas zjazdowy razem z chodnikiem) wybudowana przy granicy działki znajdującej się w użytkowaniu wieczystym Spółki stanowi integralną część publicznej infrastruktury drogowej, dostępnej dla nieograniczonego kręgu użytkowników;
2. całkowicie znajdującym się w użytkowaniu wieczystym Spółki - taka infrastruktura, także dostępna dla nieograniczonego kręgu użytkowników (najczęściej okolicznych mieszkańców), umożliwia sprawniejsze połączenie Centrum oraz innych obiektów wchodzących w skład kompleksu z drogą główną umożliwiając płynną komunikację.
   
   

W związku z faktem, że infrastruktura wybudowana na gruntach opisanych w punkcie (a) i (b) stanowi integralną część publicznej sieci komunikacyjnej, Spółka zamierza nieodpłatnie przekazać działki wraz z wybudowaną na nich infrastrukturą drogową na rzecz miasta.

Spółka podkreśla, iż zamiarem powyższych działań jest odpowiednie przygotowanie infrastruktury zewnętrznej dla budowanego Centrum i innych obiektów wchodzących w skład kompleksu, w taki sposób, aby ułatwić bezkolizyjną i sprawną komunikację w jego okolicy, zapewniając równocześnie swobodny dojazd do Centrum i innych obiektów wchodzących w skład kompleksu, przy jednoczesnym zapewnieniu wysokiego poziomu bezpieczeństwa. Obowiązek wykonania powyższych prac oraz przekazania nowo utworzonej infrastruktury na rzecz Miasta wynikał również z art. 16 ustawy z 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jednolity, Dz. U. z 2007 r., Nr 19, poz. 115, z późn. zm.; dalej: ustawa o drogach publicznych), a także z odpowiedniej umowy zawartej przez Spółkę z Zarządem Dróg i Komunikacji Miejskiej z siedzibą we W. Ponadto Spółka informuje, że poniesione wydatki nie zostały i nie zostaną jej zwrócone, a także, iż nie zawarła z gminą żadnych umów (np. najmu) w zakresie korzystania z przebudowywanej infrastruktury.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w przedstawionej powyżej sytuacji wydatki poniesione przez Spółkę na przebudowę istniejącej publicznej infrastruktury drogowej znajdującej się w bezpośrednim sąsiedztwie Centrum i innych obiektów kompleksu, a także wydatki poniesione na wybudowanie infrastruktury przekazywanej Miastu, stanowią wraz z wydatkami na towarzyszącą infrastrukturę oświetleniową koszt uzyskania przychodów...
2. Czy przedmiotowe koszty stanowią koszty pośrednio związane z przychodami, które zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o PDOP podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w momencie poniesienia...
   
   

W opinii Spółki, zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP, w opisanym stanie faktycznym poniesione wydatki na infrastrukturę drogową oraz towarzyszącą jej infrastrukturę oświetleniową stanowią koszt uzyskania przychodów.

Przedmiotowe wydatki, będące kosztami innymi niż bezpośrednio związanymi z uzyskiwanymi przychodami, podlegają rozpoznaniu dla celów podatkowych w dacie ich poniesienia.

Ad. stanowiska nr 1

Zdaniem Spółki, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP za koszty uzyskania przychodów uznaje się koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Ustawa nie zawiera katalogu zamkniętego kosztów, które podatnik może rozpoznać jako koszt uzyskania przychodów. Wskazuje jednak, że podatnik nie może rozpoznać dla celów podatkowych kosztów enumeratywnie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP. Oznacza to, że podatnik jest uprawniony do rozpoznania określonego wydatku jako kosztu uzyskania przychodów, jeśli wydatek taki spełnia przesłanki określone w art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP pod warunkiem, iż nie jest bezpośrednio wskazany w art. 16 ust 1 ustawy o PDOP. Interpretacja przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP prowadzi do wniosku, że podatnik ma prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków, pod warunkiem że: są to koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Aby poniesione przez podatnika wydatki można było zakwalifikować jako koszty uzyskania przychodów, muszą one pozostawać w związku przyczynowym z osiąganymi przez niego przychodami. Związek ten może być natomiast bezpośredni lub pośredni, tzn. kosztem uzyskania przychodów będą wydatki, które mogą przyczynić się do powstania konkretnego przychodu oraz wydatki związane z funkcjonowaniem podatnika i wywiązywaniem się przez niego z obowiązków nałożonych innymi przepisami prawa.

W świetle powyższego, zgodnie z powszechnie akceptowaną zasadą kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą podatnika.

Spółka stoi na stanowisku, iż przebudowa układu komunikacyjnego znajdującego się w bezpośredniej bliskości Centrum oraz innych obiektów kompleksu, a także wybudowanie infrastruktury drogowej i towarzyszącej jej infrastruktury oświetleniowej i przekazanie jej na rzecz Miasta pozostaje w ścisłym związku z możliwością uzyskiwania przez Spółkę przychodów. Spółka wskazuje bowiem, iż warunkiem koniecznym uzyskiwania przez nią przychodów jest kontynuowanie przez podmioty wynajmujące powierzchnię handlową w Centrum umów najmu. Podmioty te zaś będą zainteresowane dalszym wynajmowaniem powierzchni w Centrum wyłącznie w przypadku, gdy będzie ono odwiedzane przez dużą liczbę klientów. Intencją przebudowy przez Spółkę zewnętrznego układu komunikacyjnego było ułatwienie klientom dojazdu do budowanego Centrum, co ma przyczynić się do zwiększenia liczby osób odwiedzających Centrum, i w ten sposób pośrednio przyczyni się do zwiększenia, a de facto zabezpieczenia możliwości uzyskiwania przez Spółkę przychodów. Poniesione wydatki przyczynią się także do ułatwienia komunikacji innych obiektów wchodzących w skład kompleksu, tj. budynku biurowego Spółki oraz amfiteatru, którego oddanie do użytku komercyjnego jest planowane w przyszłości.

Jest zatem oczywiste, zdaniem Wnioskodawcy, że ponoszone wydatki na przebudowę infrastruktury drogowej oraz towarzyszącej infrastruktury oświetleniowej stanowią koszt uzyskania przychodów Spółki w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP. Jednocześnie koszty te nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP. Spółka wskazuje, iż przedmiotowe wydatki nie mogą zostać uznane za wydatki na wytworzenie bądź ulepszenie środków trwałych. Zgodnie bowiem z przepisem art. 16a ust. 1 ustawy o PDOP, jednym z warunków, które muszą być spełnione, aby uznać dany wydatek za poniesiony na wytworzenie/ulepszenie środka trwałego jest to, aby składnik majątkowy powstały wskutek ich poniesienia stanowił własność lub współwłasność podatnika. Ten warunek nie jest spełniony w przedmiotowym stanie faktycznym, bowiem omawiane wydatki dotyczą przebudowy publicznej infrastruktury drogowej stanowiącej własność Miasta lub dotyczą wybudowania infrastruktury, która zostanie przekazana Miastu i — tym samym — nie będzie stanowiła własności Spółki.

Poniesione wydatki nie stanowią również inwestycji w obcym środku trwałym. Zgodnie bowiem z jednolitym poglądem prezentowanym m. in. w piśmiennictwie organów podatkowych inwestycją w obcym środku trwałym są nakłady na ulepszenie środka trwałego stanowiącego własność innego podmiotu, który będzie używany na podstawie określonego tytułu prawnego, np. umowy najmu lub dzierżawy.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Spółka powołuje interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (sygn. lP-PB3-423-429/07-2/JG).

Spółka ponadto stwierdza, iż po przebudowie lub wybudowaniu infrastruktury drogowej (wraz z towarzyszącym jej oświetleniem) i przekazaniu jej Miastu Spółka nie zawrze jakiejkolwiek umowy co do używania tych składników majątkowych (będą one publicznie dostępne jako część infrastruktury drogowej) brak jest podstaw do zakwalifikowania omawianych wydatków jako inwestycji w obcych środkach trwałych. Spółka na poparcie powyższego powołuje pismo Ministra Finansów z dnia 14 lipca 2006 roku (sygn. DD6-8213-43/WK/06/249), który uznał iż, „wydatki związane z nakładami podatnika na utrzymanie (przebudowę) drogi publicznej nie stanowią inwestycji w obcym środku trwałym, a tym samym nie mogą być rozliczane w formie odpisów amortyzacyjnych”.

Spółka stwierdza, że w świetle przepisu art. 15 ust. 1 w związku z art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP poniesione przez Spółkę wydatki stanowią koszty uzyskania przychodów i ponownie powołuje pismo Ministra Finansów z dnia 14 lipca 2006 roku, który w tym piśmie stwierdził, że „są bowiem wydatki, które tylko pośrednio pozostają w związku gospodarczym z przychodem. (...) Takiego rodzaju wydatkami są m.in. wydatki ponoszone przez podatnika, mające na celu utrzymanie w należytym stanie drogi publicznej w sytuacji, gdy przedsiębiorstwo usytuowane jest obok tej drogi i korzystanie z niej jest istotne dla prawidłowego jego funkcjonowania” oraz interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 17 stycznia 2008 roku (sygn. IP-PB3-423-429/07-2/JG, a także interpretację Naczelnika Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu z 13 grudnia 2006 r. (sygn. ZD/4061-219/06).

Ad. stanowiska nr 2

Zdaniem Spółki w zakresie określenia momentu rozpoznania danego wydatku dla celów podatkowych, art. 15 ustawy o PDOP wprowadza podział na: koszty uzyskania przychodu bezpośrednio związane z przychodami oraz koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami. Ustawodawca nie wskazuje w ustawie definicji powyższych rodzajów kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie z powszechnie przyjętym stanowiskiem, za koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami uznaje się wydatki ściśle związane z konkretnym przychodem podatnika, tj. takie, w przypadku których można wskazać konkretny, identyfikowalny co do momentu wystąpienia przychód uzyskany dzięki poniesieniu danego wydatku (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 4 sierpnia 2005 roku, sygn. FSK 2044/04). Natomiast za koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami przyjmuje się te wydatki, które są związane z całokształtem działalności gospodarczej prowadzonej przez podatnika, ale nie jest możliwe ich przypisanie konkretnemu przychodowi. Spółka, w związku z powyższym, odwołuje się do orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 listopada 2005 roku, który stwierdził, że „wydatki pośrednie, które ze swojej natury nie są związane z żadnym konkretnym przychodem, ale zostały poniesione w celu uzyskania przychodów — mogą być zaliczane do kosztów podatkowych w momencie ich poniesienia” (sygn. FSK 2503/2004).

W konsekwencji powyższego, zdaniem Spółki, poniesione wydatki na przebudowę lub wybudowanie: infrastruktury drogowej (wraz z towarzyszącą jej infrastrukturą oświetleniową) stanowić będą koszty uzyskania przychodów o charakterze pośrednim, które związane są z ogólnie prowadzoną działalnością Wnioskodawcy. Są one bowiem związane z ogółem przychodów uzyskiwanych przez Spółkę z najmu powierzchni handlowej obecnie i w przyszłości (w przyszłości — oprócz przychodów związanych z wynajmem powierzchni handlowej, przedmiotowe wydatki będą związane również z przychodami z tytułu komercyjnego użytkowania amfiteatru). W konsekwencji, zgodnie z przepisem art. 15 ust. 4d ustawy o PDOP, wydatki poniesione na przebudowę publicznej infrastruktury drogowej oraz wydatki poniesione na wybudowanie infrastruktury, która zostanie przekazana Miastu, a także wydatki na towarzyszącą infrastrukturę oświetleniową będą podlegały zaliczeniu do kosztów podatkowych w momencie ich poniesienia.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Spółka powołuje wymienione we wcześniejszej części wniosku interpretacje organów podatkowych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej oraz gdy wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów). Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatników musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy. Związek ten może być natomiast bezpośredni lub pośredni, tzn. kosztem uzyskania przychodu będą wydatki, które mogą przyczynić się do powstania konkretnego przychodu oraz wydatki związane z funkcjonowaniem podatnika i wywiązywaniem się przez niego z obowiązków nałożonych innymi przepisami prawa.

Jednocześnie, zgodnie z przytoczonym przepisem, wydatki wymienione przez ustawodawcę w art. 16 ust. 1 – nawet jeżeli zostały poniesione w sposób celowy – nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.

Z przepisu art. 15 ust. 1 ustawy wynika zatem, iż by wydatki poczynione przez podatnika można uznać za koszty uzyskania przychodu, muszą być one poniesione w sposób celowy. Podatnik więc podejmując decyzję o dokonaniu wydatku, musi być przeświadczony o racjonalności, z punktu widzenia prowadzonej przez niego działalności, wydatkowania środków finansowych.

Obowiązkiem podatników, jako odnoszących ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ustawy podatkowej.

Ad. 1

W sytuacji przeprowadzania przez Wnioskodawcę własnych inwestycji w celu zwiększenia przychodów przez niego osiąganych, ponosi on nakłady na budowę/ulepszenie elementów infrastruktury zewnętrznej – niestanowiącej własności Wnioskodawcy, do używania której nie ma tytułu prawnego w postaci umowy najmu, dzierżawy - takiej jak drogi publiczne, nakłady na tą infrastrukturę można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Są bowiem wydatki, które tylko pośrednio pozostają w związku gospodarczym z przychodem. Takiego rodzaju wydatkami są m.in. wydatki ponoszone przez podatnika mające na celu utrzymanie w należytym stanie lub rozbudowanie drogi publicznej w sytuacji, gdy kompleks handlowy usytuowany jest obok tej drogi i korzystanie z niej jest istotne dla prawidłowego jego funkcjonowania. Zapewnia ona bowiem sprawny transport towarów, a także pozwoli na prawidłowy dojazd klientom centrum handlowo-usługowego. Ponadto Spółka zobowiązana jest przez właściwy organ zarządzający drogami publicznymi, tj. przez Zarząd Dróg i Komunikacji Miejskiej z siedzibą we W m. in. do budowy, rozbudowy, przebudowy lub modernizacji układu drogowego i towarzyszącego mu systemu infrastruktury technicznej związanych z centrum handlowo-usługowym.

Droga publiczna do budowy (rozbudowy, przebudowy, modernizacji), której Spółka jest zobowiązana przez właściwy organ zarządzający drogami publicznymi, nie stanowi środka trwałego podatnika, gdyż nie stanowi jego własności. Wątpliwości mogą się pojawić w przypadku, gdy partycypację w kosztach budowy (rozbudowy, przebudowy, modernizacji) drogi traktuje się jako inwestycję w obcym środku trwałym (art. 16a uat. 2 pkt 1 ustawy).

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje wprost pojęcia „inwestycji w obcym środku trwałym”, jednak w praktyce przyjmuje się, że taką inwestycją są nakłady poniesione na ulepszenie środka trwałego, który używany jest na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Są to zatem poniesione wydatki mające na celu przystosowanie środka trwałego do używania go przez podatnika.

Umowa na wykonanie drogi publicznej, zawarta pomiędzy Spółka a właściwym organem zarządzającym drogami publicznymi, nie jest umową na podstawie, której droga ta została przyjęta przez Spółkę do używania. Nie przesądza tego również fakt zwiększonej, w stosunku do innych użytkowników, częstotliwości korzystania z drogi przez Wnioskodawcę.

Wobec faktu, iż nakłady ponoszone na przebudowę układu dróg publicznych znajdujących się na nieruchomościach będących własnością Gminy lub Skarbu Państwa lub miasta nie stanowią inwestycji w obcym środku trwałym, a tym samym nie mogą być rozliczane w formie odpisów amortyzacyjnych, wydatki takie mogą stanowić koszt podatkowy, w oparciu o przepis art. 15 ust. 1 ww. ustawy, o ile podatnik wykaże spełnienie dwóch warunków tzn. wykaże:

• związek ze swoją działalnością,
• co najmniej pośredni związek z celem uzyskania przychodów.
  
  

Odnosząc się natomiast do wydatków na utworzenie infrastruktury drogowej znajdującej się na gruncie znajdującym się częściowo lub całkowicie w użytkowaniu wieczystym Spółki, a następnie przekazanej nieodpłatnie na rzecz miasta, należy zauważyć, że wykładnia szczególnego unormowania jakim jest art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz użytych w nim sformułowań powinna być ścisła.

Stosownie do art. 888 ust. 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. A zatem istotą darowizny jest nieodpłatność, która oznacza, że darczyńca nie oczekuje świadczenia wzajemnego ze strony obdarowanej. W związku z tym wydatek na darowiznę nie jest ponoszony w celu osiągnięcia przychodów, a jedynie ma na celu dokonanie przysporzenia majątkowego na rzecz obdarowanego. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych w art. 16 ust. 1 pkt 14 wyklucza z kosztów uzyskania przychodów darowizny i ofiary wszelkiego rodzaju, z wyjątkiem dokonywanych między spółkami tworzącymi podatkową grupę kapitałową, a także wpłat na rzecz Polskiej Organizacji Turystycznej.

Biorąc pod uwagę powyższe i stan faktyczny sprawy przedstawiony we wniosku nie można stwierdzić, iż zamiarem Spółki jest obdarowanie miasta. Celem tego świadczenia jest uzyskanie świadczenia wzajemnego w postaci połączenia z drogą główną, co umożliwi Spółce prowadzenie działalności gospodarczej. Oceniając czynność prawną przeniesienia prawa własności gruntu oraz wybudowanej na tym gruncie inwestycji drogowej na rzecz Miasta nie można odrywać się od motywu gospodarczego takiej czynności tj. zawartej umowy i oczekiwanych korzyści związanych z korzystaniem z tych inwestycji drogowych przez klientów centrum.

Ad 2.

Ponieważ jednocześnie wydatki poczynione na budowę/ulepszenie elementów infrastruktury zewnętrznej będą przyczyniały się do powstawania przychodów pośrednio - w dłuższym okresie czasu, a nie w konkretnym momencie, należy stwierdzić, iż wydatki te należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodami.

Moment potrącania kosztów podatkowych uznanych za inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami wskazany został, w znowelizowanej z dniem 1 stycznia 2007 r. ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, w art. 15 ust. 4d w myśl którego koszty podatkowe, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 4 cyt. ustawy, obowiązującym do 31 grudnia 2006 r., koszty uzyskania przychodów są potrącalne tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że ich zarachowanie nie było możliwe; w tym przypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione. W związku z tym, że kosztów budowy drogi publicznej (rozbudowy, przebudowy lub modernizacji) oraz towarzyszącego jej systemu infrastruktury technicznej nie można bezpośrednio powiązać z przychodami danego roku podatkowego, są one potrącane w roku, w którym zostały poniesione.

Wskazać należy, iż za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e ustawy).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego zawarte w pytaniu 1 i 2 uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.