Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-647/12-2/TW
z 2 października 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 czerwca 2012 r. (data wpływu 2 lipca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 lipca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Zgodnie z art. 184 ust. 1 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. 79, poz. 523 z późn. zmianami) funkcjonariuszowi w służbie stałej, który spełnia warunki do przydziału lokalu mieszkalnego, a który tego lokalu nie otrzymał na podstawie decyzji administracyjnej o przydziale, przysługuje pomoc finansowa na uzyskanie lokalu mieszkalnego. Art. 186 ust. 1 tejże ustawy określa, że pomoc finansowa podlega zwrotowi w przypadku zwolnienia funkcjonariusza ze służby przed upływem 15 lat służby w Służbie Więziennej, z wyjątkiem funkcjonariusza, który przed upływem tego okresu nabył prawo do renty inwalidzkiej Służby Więziennej. Wnioskodawca w roku 2011 wypłacił funkcjonariuszom pomoc finansową na uzyskanie lokalu mieszkalnego. Od kwoty przyznanej i wypłaconej pomocy finansowej obliczono i pobrano zaliczkę na podatek dochodowy według obowiązującej skali. Funkcjonariusze, którym wypłacono pomoc finansową zwrócili się do urzędu skarbowego właściwego dla siedziby płatnika o zwrot nienależnie pobranego podatku dochodowego. Każdy z funkcjonariuszy, którzy zwrócili się do urzędu skarbowego o zwrot nienależnie pobranego podatku, otrzymał indywidualną decyzję określającą wysokość nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu wypłaconej pomocy mieszkaniowej. Kwota nadpłaty podatku została funkcjonariuszom zwrócona przez urząd skarbowy. Zainteresowany jako płatnik podatku dochodowego otrzymał każdą z wydanych decyzji do wiadomości. Z otrzymanych decyzji wynikało, iż podatek dochodowy powinien być pobrany w momencie, kiedy pomoc finansowa staje się bezzwrotna, czyli po upływie 15 lat służby funkcjonariusza. Na podstawie otrzymanych decyzji płatnik dokonał umniejszenia w informacji o dochodach oraz pobranych zaliczkach na podatek dochodowy za rok 2011 (PIT-11) przychodu, dochodu oraz zaliczki pobranej przez płatnika, zgodnie z kwotami wynikającymi z imiennych decyzji wystawionymi przez urząd skarbowy. W bieżącym roku również wypłacona została kilku funkcjonariuszom pomoc finansowa. Została naliczona i pobrana zaliczka na podatek dochodowy.

Wnioskodawca nadmienia, że istnieją dwie sprzeczne indywidualne interpretacje podatkowe dotyczące momentu opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych wypłaconej kwoty pomocy mieszkaniowej: interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 16 listopada 2011 roku – ILPB1/415-1042/11-3/AG oraz interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 23 stycznia 2012 roku – IBPBII/1/415-910/11/MK.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy otrzymana na podstawie art. 184 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. Nr 79, poz. 523 z późn. zm.) oraz rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 29 lipca 2010 r. w sprawie pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego przez funkcjonariusza Służby Więziennej, pomoc finansowa stanowi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym w momencie jej otrzymania (wypłaty) czy po upływie 15 lat służby?
2. Jeżeli należałoby zapłacić podatek po 15 latach odbytej służby przez funkcjonariusza, czy należy zobowiązać pracownika do zapłaty podatku dochodowego i w jaki sposób lub czy doliczyć otrzymaną pomoc finansową do dochodu sporządzając informację roczną o uzyskanych dochodach (PIT-11)?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, pomoc finansowa na uzyskanie lokalu mieszkalnego na podstawie art. 184 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. Nr 79, poz. 523 ze zm.) oraz rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 29 lipca 2010 r. w sprawie pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego przez funkcjonariusza Służby Więziennej stanowi przychód na podstawie art. 11 ust. 1 oraz art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ww. ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Zgodnie z art. 31 ww. ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy (...).

W związku z powyższym Zainteresowany stoi na stanowisku, że podatek dochodowy od przyznanej pomocy finansowej powinien być pobrany w momencie wypłaty przyznanej pomocy finansowej. Obowiązujące przepisy nie określają charakteru świadczenia, tj. pomoc finansowa zwrotna lub pomoc finansowa bezzwrotna. Przepisy określają tylko kiedy pomoc podlega zwrotowi i dotyczy to tylko funkcjonariuszy zwalnianych ze służby. Decyzja o przydziale pomocy jest jedyną formą decyzji administracyjnej w przypadku funkcjonariuszy pozostających w służbie ponad 15 lat. Nie ma podstaw prawnych do przekształcenia, po 15 latach odbytej służby, pomocy finansowej na pomoc bezzwrotną. W przypadku obowiązku pobrania podatku dochodowego po odbyciu 15 lat służby, płatnik nie będzie miał możliwości poboru zaliczki oraz nie ma narzędzi prawnych do zobowiązania pracownika do zapłaty podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji Podatkowej zaniechano poboru podatku.

Wyrazem jej praktycznej realizacji jest przepis art. 11 ust. 1 ww. ustawy, który stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z powołanego powyżej art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że za przychody należy uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Przepis art. 12 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wskazane kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Przychodem m.in. ze stosunku służbowego i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika (pracownika) powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku służbowym lub stosunku pokrewnym.

Zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Przepis art. 32 ust. 2 ww. ustawy stanowi, iż za dochód, o którym mowa w ust. 1 i 1a, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 lub 3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b lub pkt 2a. (…).

Z przepisu art. 39 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, iż w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11), z zastrzeżeniem ust. 5 (…).

Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, iż zgodnie z art. 184 ust. 1 ustawy o Służbie Więziennej w 2011 r. funkcjonariuszowi w służbie stałej, który spełnia warunki do przydziału lokalu mieszkalnego, a który lokalu tego nie otrzymał na podstawie decyzji administracyjnej o przydziale, uzyska pomoc finansową na uzyskanie lokalu mieszkalnego.

Zgodnie z art. 184 ust. 1 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. Nr 79, poz. 523 ze zm.) funkcjonariuszowi w służbie stałej, który spełnia warunki do przydziału lokalu mieszkalnego, a który lokalu tego nie otrzymał na podstawie decyzji administracyjnej o przydziale, przysługuje pomoc finansowa na uzyskanie lokalu mieszkalnego w spółdzielni mieszkaniowej albo domu jednorodzinnego lub lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, położonych w miejscowości pełnienia służby lub miejscowości pobliskiej.

Z przepisu art. 186 ust. 1 ustawy o Służbie Więziennej natomiast wynika, iż pomoc finansowa podlega zwrotowi przypadku zwolnienia funkcjonariusza ze służby przed upływem 15 lat służby w Służbie Więziennej, z wyjątkiem funkcjonariusza, który przed upływem tego okresu nabył prawo do renty inwalidzkiej Służby Więziennej.

Z ogólnej definicji przychodów zawartej w ww. art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że przychodami są w szczególności otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Dlatego też przychód stanowią otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika pieniądze i wartości pieniężne.

Przez pojęcie „otrzymane" należy rozumieć takie pieniądze i wartości pieniężne, które zostały podatnikowi dane. Mając na uwadze istnienie wielu form rozliczeń, należy uznać, że otrzymane pieniądze to nie tylko wypłacona gotówka, ale również kwota, która wpłynęła na rachunek bankowy podatnika, czy też została mu przekazana w jakikolwiek inny sposób.

Natomiast „postawionymi do dyspozycji” są takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik – wykazując określoną aktywność – ma możliwość włączyć do swojego władztwa. Innymi słowy, podatnik ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy, a nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone środki do dyspozycji.

Z definicji pojęcia przychodu jako świadczenia otrzymanego czy też postawionego do dyspozycji wnosić można również o momencie jego uzyskania. Określenie momentu uzyskania przychodu ma bardzo istotne znaczenie, przede wszystkim z tego powodu, że podatek dochodowy od osób fizycznych rozliczany jest w danym czasie. Konieczne jest zatem określenie momentu uzyskania przychodu, by przyporządkować przychód do danego okresu rozliczeniowego – roku podatkowego, czy też – miesiąca (w przypadku poboru przez płatnika zaliczek na podatek od wynagrodzeń i innych świadczeń wypłacanych w danym miesiącu pracownikom w związku z ich zatrudnieniem).

Mając na uwadze ww. uregulowania prawne, jak również przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej informacje stwierdzić należy, że dla funkcjonariusza Służby Więziennej uprawnionego do otrzymywania ww. pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego przychód powstaje w momencie, kiedy pomoc ta zostanie mu wypłacona (postawiona do dyspozycji), a nie dopiero po upływie 15 lat służby. Wskazane przepisy o Służbie Więziennej jednoznacznie określają w jakich warunkach funkcjonariusz ma prawo do uzyskania świadczenia na cele mieszkaniowe, a mianowicie wówczas gdy: jest on funkcjonariuszem w służbie stałej, spełnia przesłanki do przydziału lokalu mieszkalnego, lokalu tego nie otrzymał. Wskazane przepisy nie decydują natomiast o charakterze świadczenia a jedynie określają zasady jego przyznawania. Dalsze przepisy regulują natomiast przypadki, kiedy wskazane świadczenie powinno zostać zwrócone.

Z powołanych przepisów jasno zatem wynika, iż określone świadczenie może być przyznane, jeżeli funkcjonariusz spełni warunki do jego otrzymania. Jest więc ono w takiej sytuacji należne, a tym samym i co do zasady bezzwrotne. Jego zwrot może nastąpić jedynie w przypadkach ściśle określonych. To jednakże nie może przesądzać, że wskazana pomoc finansowa ma być uznana za świadczenie zwrotne – wręcz odwrotnie – jak wyżej wykazano – jest ona ze swojej natury bezzwrotna. Tym samym, skoro omawiana pomoc, przysługująca z mocy ustawy ma charakter bezzwrotny, to przychód powstaje w momencie jej otrzymania, gdyż już w tym momencie funkcjonariusz może z niej w pełni korzystać.

Zatem przychodem ze stosunku służbowego ww. funkcjonariusza w danym miesiącu jest suma wynagrodzenia miesięcznego i wypłaconej w tym samym miesiącu pomocy finansowej.

Wypłacona funkcjonariuszowi przez Wnioskodawcę jako płatnika pomoc finansowa stanowi dla tego funkcjonariusza przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mający swoje źródło w przychodach ze stosunku służbowego, o którym mowa w art. 12 tej ustawy. Na Wnioskodawcy natomiast, jako płatniku, ciążą obowiązki wynikające z ww. przepisów prawa polegające na obliczeniu, pobraniu i odprowadzeniu do właściwego urzędu skarbowego zaliczki na podatek dochodowy oraz sporządzeniu odpowiedniej informacji (PIT-11). Obowiązki te płatnik wypełnia na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązujących w roku dokonanej wypłaty ww. pomocy finansowej. Wypłaconą funkcjonariuszowi pomoc finansową płatnik obowiązany jest wykazać (łącznie z innymi przychodami osiągniętymi w roku podatkowym, w którym dokonano wypłaty świadczenia ze stosunku służbowego) w informacji PIT-11 za ten rok podatkowy, natomiast funkcjonariusz wykazaną w informacji PIT-11 pomoc winien wykazać w zeznaniu rocznym i opodatkować z pozostałymi dochodami.

Reasumując, otrzymana przez funkcjonariusza Służby Więziennej pomoc finansowa stanowi przychód tego funkcjonariusza podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym w momencie jej otrzymania (wypłaty).

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Tut. Organ wyjaśnia, iż odstąpiono od udzielenia odpowiedzi na pytanie oznaczone nr 2, gdyż z uwagi na rozstrzygnięcie zagadnienia dotyczącego pytania nr 1 stało się ono bezprzedmiotowe.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Natomiast w odniesieniu do stwierdzenia Zainteresowanego, że istnieją dwie sprzeczne indywidualne interpretacje podatkowe dotyczące momentu opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych wypłaconej kwoty pomocy mieszkaniowej wyjaśnić należy, że z przepisu art. 14e § 1 ustawy Ordynacja podatkowa wynika, iż minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.