INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 29 kwietnia 2008 r. (data wpływu 5 maja 2008 r.), uzupełnione pismami z dnia 3 i 23 lipca 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dostawy nieruchomości zabudowanej modernizowanej na koszt wydzierżawiającego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 maja 2008 r. złożono wniosek, uzupełniony pismami z dnia 3 i 23 lipca 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dostawy nieruchomości zabudowanej modernizowanej na koszt wydzierżawiającego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina zamierza sprzedać zabudowaną nieruchomość o powierzchni 0,65 ha, w której mieściła się Szkoła w L., na rzecz organizacji pożytku publicznego.

Budynki i budowle zostały wybudowane 36 lat temu i przeszły na własność Gminy 20 grudnia 1991 r. na podstawie decyzji Wojewody nr (...). W związku z tym, w stosunku do nich nie przysługiwało Gminie prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy ich nabyciu. W 1999 r. zlikwidowano Szkołę w L.

Od 2002 r. przedmiotową nieruchomość dzierżawi organizacja pożytku publicznego uiszczając czynsz wyłącznie za grunt, albowiem własnymi środkami dokonała adaptacji budynków dla swoich potrzeb. Dokonane przez dzierżawcę – potencjalnego nabywcę wydatki na ulepszenie stanowią więcej niż 30% wartości początkowej budynków i budowli. Na adaptację i rozbudowę budynków i budowli dzierżawca posiadał stosowne zezwolenie-decyzję, a organ nadzoru budowlanego wydał pozwolenie na użytkowanie tych budynków.

Dzierżawca nie płacił czynszu od budowli i budynków z uwagi na czynione nakłady na ich ulepszenie. Wskazano, że potencjalny nabywca nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Ponadto Gmina poinformowała, że żadne nakłady ponoszone przez organizację pożytku publicznego nie zostały przeniesione na Jej rzecz, a w aneksie do umowy dzierżawy zapisano, że „(…) Dzierżawca zobowiązuje się własnymi staraniem i na własny koszt dokonać modernizacji obiektów i przystosować całą nieruchomość do wymagań ustalonych odrębnymi przepisami dla domów pomocy społecznej, a Gmina nie będzie dokonywać zwrotu poniesionych nakładów.(…)”.

W piśmie z dnia 23 lipca 2008 r. Wnioskodawca wskazał, że dwukrotnie zamierzał sprzedać przedmiotową nieruchomość w drodze przetargu ustnego nieograniczonego. Z uwagi na brak zainteresowania kupnem nieruchomości przetargi okazały się bezskuteczne. W związku z tym postanowiono sprzedać przedmiotową nieruchomość w trybie bezprzetargowym. Zainteresowana kupnem okazała się organizacja pożytku publicznego, która miała dokonać zakupu na podstawie warunków zawartych w protokole uzgodnień dotyczących sprzedaży. Z uwagi jednak na brak środków finansowych organizacja pożytku publicznego odstąpiła od zamiaru zakupu.

W związku z tym przedmiotowa nieruchomość od 2002 r. była użytkowana przez organizację pożytku publicznego na podstawie umowy dzierżawy. Czynsz dzierżawny obejmował wyłącznie grunt, ponieważ zgodnie z zawartymi uzgodnieniami organizacja pożytku publicznego zobowiązała się własnym kosztem i staraniem dokonać modernizacji obiektów i przystosować całą nieruchomość do wymagań ustalonych odrębnymi przepisami dla domów pomocy. Wydzierżawiający zastrzegł sobie prawo do wypowiedzenia umowy dzierżawy w przypadku nie realizowania zobowiązań dotyczących wykorzystania przedmiotowej nieruchomości na prowadzenie domu pomocy społecznej oraz nie dokonania własnym kosztem i staraniem modernizacji obiektów i nie przystosowania całej nieruchomości do wymagań ustalonych odrębnymi przepisami dla domów pomocy społecznej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

• Czy wydatki poniesione przez dzierżawcę (potencjalnego nabywcę) na ulepszenie należy traktować jako wydatki poniesione przez Gminę skoro nie pobierała czynszu z tytułu dzierżawy budynków i budowli, a jedynie za grunt
...
• Czy w opisanym stanie faktycznym Gmina jako sprzedająca w/w nieruchomości organizacji pożytku publicznego będzie zobowiązana odprowadzić podatek należny w sytuacji, gdy wydatki na ulepszenie nieruchomości ponosił wydzierżawiający (potencjalny nabywca)
...

Zdaniem Wnioskodawcy dostawa nieruchomości będzie zwolniona od podatku, ponieważ nie ponosił On wydatków na jej ulepszenie w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym. Art. 43 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje, że muszą to być wydatki poniesione przez podatnika czyli Wnioskodawcę. Zdaniem Gminy wydatki na ulepszenie poniesione przez dzierżawcę i to w wysokości co najmniej 30% wartości początkowej budynków i budowli mimo, że dzierżawca był zwolniony z czynszu z tytułu dzierżawy tych budynków i budowli nie stanowi przeszkody do zwolnienia od podatku dostawy w/w nieruchomości.

W ocenie Wnioskodawcy wydatków poniesionych przez dzierżawcę (potencjalnego nabywcę) na ulepszenie nieruchomości nie można traktować jako wydatków poniesionych przez Gminę, ponieważ Gmina ich nie poniosła a dzierżawca na podstawie stosownych zezwoleń dokonał adaptacji i rozbudowy budynków i budowli.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług za towary uważa się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem , że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części będących przedmiotem umowy najmu dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Przez towary używane rozumie się - według ust. 2 tego artykułu:

1. budynki i budowle lub ich części – jeżeli od końca roku , w którym zakończono budowę tych obiektów, minęło co najmniej 5 lat
2. pozostałe towary, z wyjątkiem gruntów, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku.

Jednak w myśl art. 43 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług zwolnienia, o którym mowa w ust.1 pkt 2, nie stosuje się do dostawy towarów używanych wymienionych w ust. 2 pkt 1, jeżeli przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych lub w trakcie użytkowania wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej, a podatnik:

1. miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych wydatków
2. użytkował te towary w okresie krótszym niż 5 lat w celu wykonywania czynności opodatkowanych.

Zatem aby cytowany przepis art. 43 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług wyłączający zwolnienie od podatku od towarów i usług znalazł zastosowanie, wszystkie trzy wyżej wspomniane warunki muszą zostać spełnione łącznie. Niewystąpienie jednego z nich oznacza możliwość zastosowania zwolnienia przedmiotowego przewidzianego w art. 43 ust. pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Kwestie opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione są budynki rozstrzyga przepis art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z tym przepisem, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z tym gruntem. Jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Z opisanego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, że zarówno grunt jak i budynki i budowle są własnością Gminy nieprzerwanie od 1999 r. oraz to, że Gminie nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy ich nabyciu. Świadczy o tym fakt, że Gmina stała się właścicielem nieruchomości na podstawie decyzji Wojewody o przekazaniu placówek szkolnych i innych placówek oświatowo-wychowaczych, a nieruchomości te zostały wybudowane 36 lat temu.

Jak wynika z treści wniosku wydatki na ulepszenie nieruchomości, które przekroczyły 30% ich wartości początkowej poniósł dzierżawca.

Reasumując uznać należy, że dostawa przedmiotowej nieruchomości będzie zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, jako towar używany.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.