INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 16 czerwca 2008 r. (data wpływu 20 czerwca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty naliczonego podatku od towarów i usług związanego z wydatkami niestanowiącymi kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 czerwca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty naliczonego podatku od towarów i usług związanego z wydatkami niestanowiącymi kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostały przedstawione następujące stany faktyczne.

Stan faktyczny nr 1.

Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej ponosi koszty na reprezentację. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, „nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych”. Na zakup tych towarów i usług dostawcy i świadczący usługi wystawiają faktury VAT, które zawierają podatek należny dla dostawcy, zaś dla Spółki – podatek naliczony. Wydatki te są jednakże w każdym przypadku ponoszone w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów Spółki. Z uwagi tylko na występujące wyłączenia w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka tych wydatków nie może zaliczyć do kosztów podatkowych.

Jednocześnie, zgodnie z dyspozycją art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), podatek naliczony w fakturach zakupowych od przedmiotowych wydatków nie podlega odliczeniu, ani nie powiększa wartości środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

Stan faktyczny nr 2.

Spółka ponosi również wydatki na inne koszty, które zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zostały wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Na zakup tych towarów i usług dostawcy i świadczący usługi wystawiają faktury VAT, które zawierają podatek należny dla dostawcy, zaś dla Spółki – podatek naliczony.

Wydatki te są jednakże w każdym przypadku ponoszone w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów Spółki. Z uwagi tylko na występujące wyłączenia w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka tych wydatków nie może zaliczyć do kosztów podatkowych.

Jednocześnie, zgodnie z dyspozycją art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), podatek naliczony w fakturach zakupowych od przedmiotowych wydatków nie podlega odliczeniu, ani nie powiększa wartości środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy naliczony podatek VAT z faktur dokumentujących wydatki na reprezentację i innych faktur dokumentujących wydatki, które nie mogą zostać uznane za koszt uzyskania przychodów, który to podatek naliczony nie został odliczony od podatku należnego, zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, będzie stanowił koszt uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 w związku art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) tiret drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...

Zdaniem Wnioskodawcy, naliczony podatek VAT, niepodlegający odliczeniu zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług będzie stanowił koszt uzyskania przychodu Spółki. Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) tiret drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług – jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Przepisy dotyczące zaliczania podatku od towarów i usług do kosztów uzyskania przychodów wskazują zatem wprost w jakich przypadkach podatek naliczony może stanowić koszt podatkowy. W przedmiotowej sytuacji podatek VAT nie podlega odliczeniu zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług (art. 88 ust. 1 pkt 2) oraz, co ważne, nie powiększa wartości początkowej nabytych składników majątku. Spełnione są więc wszystkie warunki zaliczenia go do kosztów uzyskania przychodów.

Stosownie do brzmienia art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika: towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Przepis art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) tiret drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest sformułowany jasno i jego literalne brzmienie nie budzi żadnych wątpliwości interpretacyjnych. A zatem, zgodnie z wyjaśnieniami zawartymi w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 04.01.2008 r. nr IP-PB3-423-125/07-4/GJ: „Jak wynika z bogatego w tym zakresie orzecznictwa sądów administracyjnych, wykładnia systemowa i celowościowa może mieć zastosowanie tylko wówczas, gdy wykładnia gramatyczna budzi wątpliwości. W przeciwnym razie mamy do czynienia z postępowaniem contra legem”. Z literalnego brzmienia tego przepisu wynika, że jeżeli podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, ani podatek ten nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej to podatek ten może zaliczyć w koszty uzyskania przychodów. „Oznacza to, że w przypadku gdy Spółce nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług, a naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, Spółka będzie mogła – na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) tiret drugi ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – uznać za koszt uzyskania przychodów kwotę niepotrąconego podatku naliczonego od towarów i usług związanego z wydatkami poniesionymi na cele reprezentacji Spółki. VAT ten wynika z faktur zakupu artykułów na cele reprezentacji”. Taki pogląd wyraził Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 14.02.2008 r nr ILPB3/423-24/07-2/MC.

Zdaniem Spółki, powyższe uzasadnienie ma zastosowanie nie tylko w przypadku wydatków na reprezentację, ale także w przypadku innych uzasadnionych wydatków, które z uwagi na rozbudowany katalog kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów nie mogą być do tych kosztów zaliczone.

Najlepszym potwierdzeniem prezentowanego stanowiska Spółki są wyjaśnienia Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 04.01.2008 r. nr IP-PB3-423-125/07-4/GJ, w których Dyrektor wyraźnie stwierdził: „W przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ustawodawca nie uzależnił prawa do zaliczenia nieodliczonego podatku VAT do kosztów uzyskania przychodów od kwalifikacji wydatków. Prawo zaliczenia podatku naliczonego do kosztów uzyskania przychodów dotyczy zarówno wydatku, który stanowi koszt uzyskania przychodów jak i wydatku, który kwalifikowany jest jako nie stanowiący kosztu uzyskania przychodów. Decydujące znaczenie będzie miał cel poniesienia wydatku”.

Koszty ponoszone przez Spółkę, o których mowa w niniejszym wniosku, są ponoszone w celu uzyskania lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Zatem podatek naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty podatku od towarów i usług przy wydatkach związanych z tymi wydatkami jest kosztem podatkowym.

Analogiczne stanowisko znajduje wyraz również w następujących interpretacjach:

1. Interpretacja indywidualna Ministra Finansów z dnia 19.02.2008 r., znak IBPB3/423-317/07/AP/KAN-2279/07,
2. Interpretacja indywidualna Ministra Finansów z dnia 14.02.2008 r., znak ILPB3/423-24/07-2/MC,
3. Interpretacja indywidualna Ministra Finansów z dnia 30.01.2008 r., znak ITPB3/423-209/07/DK,
4. Postanowienie Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 02.06.2006 r., znak 1471/DPD1/423-42/06/KK,
5. Postanowienie Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 26.04.2006 r., znak 1472/ROP1/423-44/137/06/PK,
6. Postanowienie Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu z dnia 14.04.2005 r., znak ZD/406-23/CIT/05.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałych stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzeń w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.