D E C Y Z J A

Na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym do dnia 30.06.2007 r. w związku z art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2006 r. Nr 217, poz. 1590) po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 19.06.2007 r. wniesionego przez pełnomocnika spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, z siedzibą w Warszawie przy ul. ....., na postanowienie Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 05.06.2007 r. Nr 1472/DPC/415-50/07/PK w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, a także mając na uwadze wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 15.02.2008 r. sygn. akt III SA/Wa 1773/07, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

o r z e k a

- zmienić wyżej wymienione postanowienie i uznać stanowisko przedstawione przez spółkę we wniosku z dnia 19.04.2007 r. za prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Wnioskiem z dnia 19.04.2007 r. spółka wystąpiła do Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie o udzielenie pisemnej informacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Z przedstawionego stanu faktycznego przez firmę ......... Sp. z o.o. wynika, iż Spółka zajmuje się produkcją różnego rodzaju zaworów oraz urządzeń pneumatycznych, która zatrudnia pracowników produkcyjnych, obsługi administracyjnej oraz służby finansowej. Spółka ta ponosi koszty szkolenia pracowników zarówno zatrudnionych przy produkcji jak i pracowników administracyjnych oraz służb finansowych. Organizatorami szkoleń, w których uczestniczą pracownicy Spółki, w większości są prywatne firmy szkoleniowe, nieposiadające akredytacji kuratorium oświaty. Spółka wskazała także, iż uczestnictwo w szkoleniach pracowników produkcyjnych oraz pracowników administracyjnych Spółki ma na celu przygotowanie pracowników do ich bieżących zadań na rzecz Spółki, w tym zwiększyć ich przydatność dla Spółki. Nabyte w trakcie szkoleń przez pracowników Spółki umiejętności są niezbędne dla wykonywania przez pracowników ich obowiązków.

W związku ze stanem faktycznym, Spółka we wniosku z dnia 19.04.2007 r. przedstawiła stanowisko, iż opłacenie pracownikom przez Spółkę Uczestnictwa w szkoleniach, których zadaniem jest podnoszenie kwalifikacji w zakresie, w jakim Spółka uznaje za celowe i niezbędne w jej zakładzie pracy, nie stanowi nieodpłatnego świadczenia dla pracowników w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie postanowieniem z dnia 05.06.2007 r. Nr 1472/DPC/415-50/07/PK uznał stanowisko przedstawione przez spółkę we wniosku z dnia 19.04.2007 r. za nieprawidłowe. Organ podatkowy pierwszej instancji stwierdził, iż wiedza i umiejętności uzyskane przez pracownika na tych szkoleniach służą nie tylko Spółce, lecz także pracownikowi, a więc stanowią jego przychód, a na Spółce będą ciążyły obowiązki płatnika tego podatku.

Jak wynika ze zwrotnego potwierdzenia odbioru, postanowienie z dnia 05.06.2007 r. Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, doręczono Spółce w dniu 11.06.2007 r. Datę tę umieściła zarówno osoba potwierdzająca odbiór pisma, jak i pracownik poczty, który je doręczył.

Nie zgadzając się powyższym postanowieniem, w dniu 19.06.2007 r. pełnomocnik spółki wniósł zażalenie. W zażaleniu firma ........... Sp. z o.o. wniosła o zmianę postanowienia z dnia 05.06.2007 r. Nr 1472/DPC/415-50/07/PK Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie i uznanie za prawidłowe stanowiska w/w spółki przedstawionego we wniosku. W/w spółka zarzuciła przedmiotowemu postanowieniu naruszenie:

1. przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych poprzez uznanie, że ponoszone przez Spółkę wydatki związane z uczestnictwem pracowników Spółki w szkoleniach, podczas których pracownicy zdobywają wiedzę i umiejętności niezbędne do wykonywania pracy w Spółce, stanowią dla pracowników przychód, a więc Spółka – jako płatnik zobowiązana jest z tego tytułu do obliczania, pobrania i wpłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych,

2. przepisu art. 14 § 3 w związku z art. 210 § 4 oraz art. 219 ustawy Ordynacja podatkowa poprzez niewyczerpującą ocenę prawną stanowiska przedstawionego we wniosku Spółki, tj. nieodniesienie się do wszystkich argumentów zaprezentowanych przez Spółkę we wniosku.

Z uwagi na fakt, iż w przedmiotowej sprawie ustawowo przewidziany termin, zgodnie z art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, do wniesienia zażalenia nie został zachowany, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie postanowieniem z dnia 03.08.2007 r. Nr 1401/BF-II/415-79/07/KK stwierdził uchybienie terminowi do wniesienia zażalenia.

Na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie pełnomocnik spółki wniósł w dniu 07.09.2007 r. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w której zarzucił błędne przyjęcie, że w przedmiotowej sprawie doszło do uchybienia terminowi do wniesienia zażalenia na postanowienie z dnia 05.06.2007 r. Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie. Do w/w skargi załączył kserokopię pisma Poczty Polskiej z dnia 13.08.2007 r. znak CSP ORJ/113/2007, oraz kserokopię książki korespondencji przychodzącej z dnia 12.06.2007 r., z których wynika, iż w/w przesyłka została doręczona do adresata w dniu 12.06.2007 r.

Wojewódzki Sądu Administracyjny wyrokiem z dnia SA/Wa 1773/07, uchylił w/w postanowienie organu drugiej instancji z dnia 03.08.2007 r., oraz stwierdził, iż Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie naruszył przepisy art. 122 i art. 187 § 1 Ordynacji podatkowej, nakładające na organy podatkowe obowiązek ustalenia okoliczności faktycznych istotnych dla podjęcia rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie.

Po otrzymaniu prawomocnego orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, wykonując dyspozycje zawarte w uzasadnieniu wyroku z dnia 15.02.2008 r., przeprowadził postępowanie wyjaśniające w zakresie bezspornego ustalenia daty doręczenia postanowienia Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie.

Organ odwoławczy pismem z dnia 15.07.2008r. wystąpił do Poczty Polskiej o ustalenie rzeczywistej daty odbioru przesyłki poleconej z dnia 05.06.2007 r., nadanej przez Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, skierowanej do firmy ...... Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie przy ul. ..........., jak również zwrócił się o wyjaśnienie, czy numer przesyłki .......... podany przez firmę ............. Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie przy ul. ............. i numer wpisany na potwierdzeniu odbioru ............. (bez ostatniej cyfry „X”), identyfikują tę samą przesyłkę. Ponadto organ podatkowy drugiej instancji wniósł o wyjaśnienie jakie okoliczności lub dokumenty stanowiły podstawę ustalenia, iż datą doręczenia przesyłki jest 12.06.2007r.

W odpowiedzi na w/w pismo, Urząd Pocztowy pismem z dnia 30.07.2008 r. Znak ....... poinformował, że reklamowana przesyłka o nr ............. została zarejestrowana i doręczona do firmy ........... Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie przy ul. ................, w dniu 12.06.2007 r. Ponadto poinformował, że nr ............ i ............. identyfikują tę samą przesyłkę.

Ustalone w toku postępowania okoliczności stanu faktycznego pozwoliły stwierdzić, iż zażalenie na postanowienie Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 05.06.2007 r. Nr 1472/DPC/415-50/07/PK wniesione zostało z zachowaniem ustawowego terminu.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, po rozpoznaniu stanu faktycznego i prawnego sprawy oraz okoliczności przedstawionych w zażaleniu stwierdza, co następuje:

Stosownie do przepisu art. 14b § 5 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa, w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2007 r., organ odwoławczy w drodze decyzji zmienia albo uchyla postanowienie, o którym mowa w art. 14a § 4, jeżeli uzna, że zażalenie wniesione przez podatnika zasługuje na uwzględnienie.

W przedmiotowej sprawie istotą sporu jest ustalenie, czy opłacenie przez Spółkę uczestnictwa w szkoleniach pracownikom, których zadaniem jest podnoszenie kwalifikacji w zakresie, w jakim Spółka uznaje za celowe i niezbędne w jej zakładzie pracy, stanowi dla pracowników przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) za przychody ze stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależne od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Szkolenia organizowane przez pracodawcę lub podmiot, któremu pracodawca zlecił przeprowadzenie szkoleń, w których pracownik bierze udział, w sytuacji, gdy są one związane z prawidłowym wykonywaniem bieżącej pracy, nie stanowią przychodu ze stosunku pracy u pracownika. Pracodawca zamawia taką usługę, a firma szkoleniowa ją wykonuje na rzecz pracodawcy, a nie na rzecz pracownika. W związku z powyższym, nie można mówić w takiej sytuacji, że wystąpił przychód u pracownika. Podkreślić należy, że odnosi się to tylko do takich szkoleń, które związane są z bieżącym funkcjonowaniem podmiotu zatrudniającego.

W ocenie Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, szkolenia związane z bieżącym wykonywaniem pracy są naturalnym składnikiem procesu zatrudnienia i wykonywanej pracy. Ponoszenie wydatków na pracowników z tytułu szkoleń potrzebnych do wykonywania należycie pracy jest, co do zasady, dokonywane w interesie samego podmiotu, który zatrudnia pracowników i w celu uzyskania przez niego przychodu. Chyba, że z umowy o pracę wynika obowiązek pracownika do odbycia wskazanych przez pracodawcę szkoleń na własny koszt, z czym w niniejszej sytuacji nie mamy do czynienia. Nie ulega także wątpliwości, że wykwalifikowana siła robocza zwiększa efektywność pracy, przyczyniając się tym samym do wzrostu efektywności całej firmy.

Jak wynika z treści wniosku, nabyte w trakcie szkoleń przez pracowników Spółki umiejętności są niezbędne dla wykonywania obowiązków przez pracowników wymaganych w tym zakładzie pracy na danym stanowisku pracy. Okoliczność ta jest istotnym kryterium pozwalającym zaliczyć ponoszone przez pracodawcę wydatki do wydatków związanych z opłaceniem szkoleń podnoszących kwalifikacje zawodowe pracowników w sensie wykonywania bieżącej pracy. W konsekwencji ponoszone przez pracodawcę wydatki nie stanowią dla pracowników przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a pracodawca nie jest obowiązany do naliczania i odprowadzania podatku dochodowego od osób fizycznych z tego tytułu.

Mając na względzie powyższe rozważania stanowisko Spółki zawarte we wniosku z dnia 19.04.2007 r. należało uznać za prawidłowe.

Decyzja niniejsza jest ostateczna w administracyjnym toku instancji.

Mając na względzie powyższe rozważania stanowisko Spółki zawarte we wniosku z dnia 19.04.2007 r. należało uznać za prawidłowe.

Decyzja niniejsza jest ostateczna w administracyjnym toku instancji.

Zgodnie z art. 3 § 2 pkt 1 i art. 53 § 1 oraz art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz.1270 z późn. zm.), w przypadku uznania niniejszej decyzji za niezgodną z prawem, Stronie służy prawo wniesienia skargi, w terminie 30 dni od daty jej doręczenia, do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie