INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 12 czerwca 2008 r. (data wpływu 19 czerwca 2008 r.) uzupełnionym pismem z dnia 23 lipca 2008 r. (data wpływu 30 lipca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 czerwca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 23 lipca 2008 r. (data wpływu 30 lipca 2008 r.) o uszczegółowienie pytania oraz doprecyzowanie własnego stanowiska Zainteresowanego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zajmuje się importem odzieży z Chin oraz jej sprzedażą w kraju. Dotychczas Spółka dokonywała odpraw celnych w polskim oddziale urzędu celnego opłacając stosowne cła i podatek od towarów i usług.

Korzystając z faktu – jak wyjaśnia Zainteresowany – iż jako pełnoprawny członek Unii Europejskiej może dokonywać importu na terytorium innego państwa członkowskiego Wnioskodawca skorzystał z takiej okazji i za pośrednictwem niemieckiej firmy spedycyjnej z H(…) zrealizował tam powyższą procedurę.

Towar z Chin został w imieniu Wnioskodawcy przez niemiecką spółkę oclony w H(…). Zostało tam naliczone cło, które Zainteresowany zapłacił. Z reprezentującej go firmy otrzymał dokument potwierdzający odprawę.

Na okoliczność przemieszczenia tego towaru z H(…) do Polski – jak informuje Spółka – sporządzono w terminie do 15 dnia następnego miesiąca po dokonaniu nabycia fakturę wewnętrzną dokumentującą wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru.

Faktura w wartości netto zawiera wartość nabytych towarów powiększonych o zapłacone cło i ubezpieczenie transportu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Z uszczegółowionego pytania zawartego w uzupełnieniu do złożonego wniosku wynika, iż wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy transakcja importu na terytorium innego państwa członkowskiego została prawidłowo przez Spółkę udokumentowana i czy na podstawie załączonych do wniosku dokumentów (odprawa celna (…), faktura nabycia (…)i faktura wewnętrzna (…)) można uznać, iż towar spełnia kryteria towaru dopuszczonego do obrotu na rynku krajowym...

Zdaniem Wnioskodawcy, transakcja została prawidłowo udokumentowana i towar spełnia kryteria dopuszczonego do obrotu na terytorium kraju.

Zdaniem Spółki, zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium kraju.

Sytuacja taka miała miejsce – jak twierdzi Wnioskodawca – w jego przypadku.

Fakturę wewnętrzną dokumentującą nabycie Zainteresowany wystawił zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w myśl którego w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów obowiązek podatkowy powstaje 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towarów, z zastrzeżeniem ust. 2-4.

W związku z tym, iż dostawca towaru nie posiada europejskiego numeru identyfikacji podatkowej, to w opinii Spółki przepis art. 20 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, nie ma zastosowania.

Zdaniem Zainteresowanego, podstawą opodatkowania w fakturze wewnętrznej jest wartość towaru powiększona o należne cło i ubezpieczenie transportu, zgodnie z art. 31 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Przy czym nie należy wliczać do podstawy opodatkowania kosztów transportu, który to transport jest wykonywany nie przez dostawcę towaru tylko przez zewnętrzną firmę transportową.

Spółka uważa więc, iż załączone do wniosku dokumenty prawidłowo dokumentują import towarów na terytorium innego kraju członkowskiego oraz wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z regulacją zawartą w art. 15 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), organy podatkowe przestrzegają z urzędu swojej właściwości rzeczowej i miejscowej.

Oznacza to, że organy podatkowe nie mają umocowania prawnego do dokonywania interpretacji przepisów prawa innych niż przepisy prawa podatkowego. Zatem, tutejszy organ podatkowy nie jest organem uprawnionym do udzielania interpretacji przepisów w zakresie dopuszczenia do obrotu w świetle udokumentowania transakcji importu załączonymi do wniosku ORD-IN dokumentami (odprawa celna).

Wyjaśnić należy, iż zgodnie z art. 2 pkt 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju. Jednakże z importem towarów będziemy mieli do czynienia tylko wówczas. gdy określona procedura celna zostanie zakończona na terytorium Polski (art. 36 ust. 1 ustawy o VAT).

W świetle art. 79 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny, zastosowanie procedury dopuszczenia do obrotu nadaje towarowi niewspólnotowemu status towaru wspólnotowego.

Oznacza to, że po spełnieniu wszystkich formalności, a zwłaszcza dokonaniu zgłoszenia celnego oraz zapłaceniu należności celno - podatkowych, można swobodnie dysponować towarem na obszarze Wspólnoty Europejskiej.

Z wniosku wynika, że odprawy celnej dokonano na terytorium Niemiec. Oznacza to, że importu dokonano na terytorium Niemiec.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium kraju.

Powyższy warunek oznacza, iż przemieszczenie towarów traktowane będzie jako wewnątrzwspólnotowe nabycie tylko wtedy, gdy przemieszczane towary są własnością podatnika, który wszedł w ich posiadanie na terytorium państwa członkowskiego, z którego transportowane są do Polski i będą służyły mu do wykonywania czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż Wnioskodawca dokonał nabycia produktów włókienniczych z Chin, które do odprawy celnej zgłoszone zostały w H(...). Zgłoszenia dokonała działająca w imieniu Wnioskodawcy niemiecka firma spedycyjna.

Zainteresowany twierdzi, iż uiścił należne cło, a po dokonanej w H(...) odprawie celnej towary będące jej przedmiotem zostały mu dostarczone.

Zatem przywóz do kraju towaru zaimportowanego i dopuszczonego do obrotu na obszarze Wspólnoty, stanowi dla Wnioskodawcy wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, które rodzi skutki w zakresie obowiązku rozliczenia w Polsce podatku od towarów i usług.

Stwierdzić zatem należy, iż Zainteresowany w świetle uregulowania art. 106 ust. 7 ustawy o VAT, prawidłowo postąpił wystawiając fakturę wewnętrzną.

Tym niemniej nieprawidłowo wskazał, że obowiązek podatkowy w jego przypadku powstał w trybie art. 20 ust. 1 ustawy o VAT. Dotyczy on bowiem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Skoro w niniejszej sprawie rozpoznano wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (WNT), to obowiązek podatkowy powstanie w trybie art. 20 ust. 5 ustawy o VAT, zgodnie z którym w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 6-9.

W związku z tym, iż Wnioskodawca – poza kwestią wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów – umieścił we wniosku stanowisko na temat podstawy opodatkowania zauważyć należy, iż w przedmiocie cła, ubezpieczenia i kosztów transportu zastosowanie znajdą przepisy art. 31 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT, w świetle których podstawą opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest kwota, jaką nabywający jest obowiązany zapłacić. Podstawa opodatkowania, o której mowa w ust. 1, obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze związane z nabyciem towarów, z wyjątkiem podatku,
2. wydatki dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu oraz ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę od podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia.

W związku z powyższym, w przedstawionym stanie faktycznym do podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów Wnioskodawca może wliczyć tylko cło.

Natomiast koszty transportu i ubezpieczenia – zgodnie z art. 31 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT – Zainteresowany może wliczyć do podstawy opodatkowania przedmiotowej transakcji tylko wtedy, gdy byłyby pobierane przez dostawcę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.