INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana X, przedstawione we wniosku z dnia 5 czerwca 2008 r. (data wpływu 13 czerwca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 czerwca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W latach 1999-2000 Zainteresowany kupił do majątku prywatnego i jego małżonki 3 nieruchomości gruntowe rolne, niezabudowane, o powierzchni wynoszącej odpowiednio:

• nieruchomość w B(…), gm. T(…) – 5,9177 ha;
• nieruchomość w C(…), gm. D(…) – 1,27 ha;
• nieruchomość w R(…), gm. D(…) – 2,22 ha.
  
  

Nieruchomości zakupione zostały w charakterze długoletniej lokaty, w związku z potrzebą zabezpieczenia rodzinnego kapitału. Ponadto, nieruchomość w B(…) miała być w przyszłości przedmiotem darowizny na rzecz dzieci, natomiast nieruchomość w R(…) miała służyć m.in. budowie domu jednorodzinnego na własne potrzeby mieszkalne rodziny.

W roku 2004 nastąpiła zmiana planów Wnioskodawcy i jego małżonki w odniesieniu do nieruchomości w B(…). W związku z potrzebą upłynnienia części zainwestowanych środków postanowił sprzedać nabytą nieruchomość. Chcąc przeprowadzić tę transakcję w sposób racjonalnie i ekonomicznie najbardziej opłacalny, dokonał podziału nieruchomości na 40 działek, co poprzedziło uzyskanie w dniu 4 maja 2005 r. decyzji o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie 40 budynków mieszkalnych-jednorodzinnych, wolnostojących, bezodpływowych osadników na ścieki oraz niezbędnej infrastruktury technicznej.

Od dnia 19 grudnia 2006 r. do chwili obecnej Zainteresowany sprzedał, jako osoba fizyczna, 17 działek z ww. nieruchomości, a w przyszłości zamierza sprzedać również wszystkie pozostałe działki. Z tytułu dotychczasowej sprzedaży Wnioskodawca składał deklaracje VAT-7 oraz uiszczał podatek od towarów i usług w terminach wynikających z ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), dalej: ustawa o VAT.

Dla nieruchomości w R(…), Zainteresowany uzyskał w dniu 19 marca 2001 r. decyzję o warunkach zagospodarowania i zabudowy terenu dla realizacji zabudowy zagrodowej, służącej wyłącznie produkcji rolniczej w ramach działki siedliskowej, obejmującej budynek mieszkalny i budynki gospodarcze wraz z infrastrukturą, a 29 listopada 2001 r. otrzymał pozwolenie na budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego i budynku gospodarczego. Budowa jest realizowana na części nieruchomości, natomiast pozostałą część nieruchomości, podobnie jak w przypadku nieruchomości w B(…), podzielono w roku 2008, w trybie rolnym na 5 mniejszych działek rolno-siedliskowych – w celu ich sprzedaży.

W odniesieniu do nieruchomości w C(…) Wnioskodawca nie ma aktualnie żadnych planów, aczkolwiek nie wyklucza w przyszłości jej sprzedaży.

Zainteresowany prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej, która jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka ta świadczy usługi poligraficzne i brak jest związku pomiędzy tą działalnością a zakupem i sprzedażą przedmiotowych nieruchomości, gdyż żadna z nich nigdy nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej czy rolniczej, ani w celach najmu.

W dniu 25 marca 2008 r. Wnioskodawca uzyskał od Naczelnika Urzędu Skarbowego pisemne zaświadczenie, w którym organ ten, działając na podstawie art. 96 ust. 13 ustawy o VAT potwierdził, iż nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego, przy sprzedaży przedmiotowych działek wchodzących w skład nabytych nieruchomości, Wnioskodawca działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług...
2. Czy wpłacone kwoty podatku VAT stanowią nadpłatę w rozumieniu art. 72 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, podlegającą zwrotowi...

Prezentując swoje stanowisko, Wnioskodawca na wstępie oświadczył, iż w dniu 28 listopada 2007 r. wystąpił z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, w którym zadał m.in. pytanie, odpowiadające treści pierwszemu z postawionych powyżej pytań, odnoszące się jedynie do nieruchomości w B(…), bowiem jedynie działki wchodzące w skład tej nieruchomości są aktualnie przedmiotem zbycia.

W odpowiedzi Zainteresowany uzyskał interpretację pisemną z dnia 6 marca 2008 r. Nr ILPP2/443-206/07-2/ISN, w której Organ uznał jego stanowisko, iż z tytułu sprzedaży działek gruntu nie jest objęty obowiązkiem podatkowym w zakresie VAT, oraz że ma on prawo do złożenia stosownych korekt deklaracji VAT-7 – za nieprawidłowe.

W interpretacji błędnie przyjęto, że Wnioskodawca dokonał rejestracji w zakresie podatku VAT, który to fakt miałby potwierdzać, że zamierzał on prowadzić działalność gospodarczą. Informacja ta nie jest zgodna z rzeczywistością i nie była zawarta w opisie stanu faktycznego w złożonym wniosku z 28 listopada 2007 r. Fakt, iż Zainteresowany składał deklaracje VAT-7 wynikał jedynie z tego, że pozostawał w przeświadczeniu, iż ciąży na nim taki obowiązek. Nie było to jednak następstwem zarejestrowania się dla potrzeb podatku VAT i zadeklarowania zamiaru wykonywania czynności opodatkowanych jako osoba prowadząca działalność gospodarczą.

Fakt uzyskania w dniu 25 marca 2008 r., a więc już po uzyskaniu wspomnianej interpretacji indywidualnej, zaświadczenia Naczelnika Urzędu Skarbowego, potwierdzającego brak statusu Wnioskodawcy jako zarejestrowanego podatnika VAT czynnego, należy uznać za istotną, nową okoliczność faktyczną w sprawie, która uzasadnia częściowe ponowienie zapytania (tj. ponowienie odnosi się do pierwszego z postawionych pytań).

Zdaniem Wnioskodawcy, okoliczność podziału nabytych nieruchomości oraz fakt powtarzalności transakcji sprzedaży nie stanowią wystarczającej okoliczności do uznania go za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, jedynie dlatego, iż „zakres i skala planowanego przedsięwzięcia oraz podjęte przez sprzedawcę działania (przekształcenie i wydzielenie przed sprzedażą działek z gruntu rolnego) wskazują na zamiar dokonywania sprzedaży w sposób częstotliwy, a więc w okolicznościach przesądzających o prowadzeniu działalności gospodarczej” (cytat z interpretacji z dnia 6 marca 2008 r.).

Interpretując przepis art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, niezbędne jest uwzględnienie najnowszego dorobku orzeczniczego sądów administracyjnych, a w szczególności wyroku NSA z dnia 29 października 2007 r. (I FPS 3/2007) wydanego w składzie siedmiu sędziów, w którym Sąd stwierdził jednoznacznie, iż: „Przepisy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), powinny być rozumiane w ten sposób, że warunkiem sine qua non uznania, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód. Ani więc formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do tej konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług”.

W ocenie Zainteresowanego, zaistniały stan faktyczny w ogóle nie potwierdza, iż dokonując ww. transakcji zbycia poszczególnych działek, wchodzących w skład przedmiotowych nieruchomości, działał jako podatnik podatku VAT. Zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika czy wykonującego wolny zawód, to w świetle art. 4 ust. 1 i 2 VI Dyrektywy z tytułu wykonania takiej czynności dany podmiot nie może być uznany za podatnika VAT i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie.

Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez daną osobę jej majątku prywatnego. Majątek taki nabywany bowiem był na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

Podkreślić przy tym należy, że zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży.

Szczególnie ten ostatni argument został dodatkowo potwierdzony w najnowszym wyroku NSA z dnia 7 lutego 2008 r. (I FSK 1818/07), wydanym już po otrzymaniu przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej, w którym Sąd, oddalając skargę kasacyjną Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu, potwierdził, iż „okoliczność, że podmiot wykonuje czynności wymienione w art. 5 ustawy o VAT (m.in. odpłatną dostawę towarów) nie jest wystarczającą przesłanką do ich opodatkowania podatkiem VAT, bowiem musi działać w charakterze podatnika, a zatem podmiotu wykonującego samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2, przy czym za działalność handlową należy uważać sprzedaż nabytych uprzednio w tym celu, tj. do prowadzenia tej działalności, towarów. (...) Dla przypisania danemu podmiotowi statusu podatnika VAT, a zatem działania w charakterze handlowca, nie jest wystarczające ustalenie i ocena okoliczności związanych z samą sprzedażą lecz konieczne jest również ustalenie i ocena okoliczności towarzyszących nabyciu tych towarów, a zwłaszcza czy zostały one nabyte w celu ich odsprzedaży, a nie na potrzeby osobiste. Nie jest bowiem działalnością handlową, a zatem i gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży”.

W świetle powyższych argumentów, Zainteresowany podkreśla, że nie nabył przedmiotowych nieruchomości z zamiarem wykonywania działalności gospodarczej w zakresie handlu, lecz nabył je na własne potrzeby inwestycyjne, do majątku prywatnego, a decyzja o ich sprzedaży zapadła dopiero po kilku latach od ich nabycia. Z kolei decyzja o podziale i sprzedaży pojedynczych działek zamiast całych nieruchomości również nie była wynikiem zamiaru podjęcia działalności gospodarczej, polegającej na obrocie nieruchomościami, lecz była podyktowana chęcią zbycia nieruchomości w sposób racjonalnie i ekonomicznie najbardziej opłacalny.

Pod pojęciem „handlowca” rozumieć należy specjalistę w dziedzinie handlu, tudzież osobę zajmującą się handlem (vide: definicja pojęć „handlowiec” i „handlarz” w Słowniku języka polskiego red. M. Szymczaka). Wnioskodawca uważa, że o handlu nieruchomościami można by mówić w sytuacji, gdyby nieruchomości zostały nabyte w celu ich odsprzedaży z marżą przez osobę działającą na rynku nieruchomości i uzyskującą stałe przychody z tej działalności. Nieodłączną cechą działalności gospodarczej jest jej zorganizowany i ciągły charakter. Z kolei w tym przypadku wszystkie transakcje sprzedaży, jakich dokonał Zainteresowany, dotyczyły jedynie trzech nieruchomości, które nabyte zostały kilka lat wcześniej, w celu ulokowania kapitału. Lokatę taką przyrównać należy do innych lokat, takich jak lokaty w funduszach inwestycyjnych, lokaty bankowe itp. Osoba dokonująca takich lokat czyni to w celach zarobkowych, ale zarobek ten należy postrzegać w kategoriach długofalowych, a skutek zarobkowy łączy się z likwidacją tej lokaty i nie jest częścią trwającego procesu gospodarczego, jak ma to miejsce przy działalności gospodarczej. Nie ulega wątpliwości, że osoby dokonujące takich lokat nie są uważane za prowadzących działalność gospodarczą.

W rozpatrywanym przypadku, po sprzedaży przedmiotowych nieruchomości Wnioskodawca nie zamierza nabywać i sprzedawać kolejnych nieruchomości, co tym bardziej nie potwierdza, aby obecnie działał on w charakterze handlowca, bowiem cechą handlu jest przeznaczanie środków ze sprzedaży towarów na nabycie kolejnych partii towarów. W przedmiotowej sytuacji zakup i zbycie nieruchomości, pomimo iż Zainteresowany dokonuje tego w drodze więcej niż jednej transakcji, ma w istocie charakter jednorazowy, gdyż ich zbycie nie jest elementem szerszej, powtarzającej się działalności handlowej.

W świetle powyższych argumentów Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż brak jest faktycznych i prawnych przesłanek do uznania go za podatnika VAT z tytułu sprzedaży działek gruntu.

W związku z powyższym, wpłacone przez Zainteresowanego na rachunek Urzędu Skarbowego kwoty, tytułem podatku VAT, uznać należy za „nienależnie zapłacony podatek”, który – zgodnie z literalną wykładnią przepisu art. 72 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej – uważa się za nadpłatę, podlegającą zwrotowi na zasadach i w trybie przewidzianych dla nadpłat, uregulowanych w art. 72 i następnych Ordynacji podatkowej.

Należy również uznać, że składanie deklaracji na podatek od towarów i usług VAT-7 było wynikiem błędu, gdyż w rzeczywistości Wnioskodawca nie był do tego zobowiązany. A ponieważ dokonał również wpłaty podatku nienależnego, to w myśl art. 75 § 2 pkt 1 lit. c) Ordynacji podatkowej przysługuje mu uprawnienie do złożenia wniosku do Naczelnika Urzędu Skarbowego o stwierdzenie nadpłaty podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, iż status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem, a nie z faktu dokonania rejestracji dla potrzeb rozliczania tego podatku.

Dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży gruntu jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy. Dla celów ustalenia, czy dostawa działek wyczerpuje znamiona pojęcia „działalność gospodarcza” koniecznym jest ustalenie, czy zamiarem wykonania czynności jest jej dokonywanie w sposób częstotliwy. Ponieważ ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „zamiar”, jak również nie precyzuje pojęcia „sposób częstotliwy”, w każdym przypadku należy badać, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie (więcej niż jednokrotnie).

Zgodnie natomiast ze Słownikiem Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005 r., str. 1223) pojęcie „zamiar” oznacza „to, co ktoś zamierzył, umyślił sobie, określony projekt, pomysł, zamysł, cel”.

Pojęcie częstotliwości należy rozumieć jako zakładające powtarzalność czynności tego samego rodzaju. Przesłanki wskazujące na zamiar wykonywania pewnej czynności w sposób częstotliwy muszą istnieć w chwili wykonania usługi lub sprzedaży towaru.

W związku z powyższym, nawet w przypadku, gdy sprzedaż dokonywana jest jednorazowo lecz okoliczności wskazują na to, że zamysłem oraz celem sprzedającego jest ponowne wykonywanie tej czynności w przyszłości w sposób częstotliwy to uznać należy, iż dla potrzeb opodatkowania podatkiem VAT wykonywana jest działalność gospodarcza.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Zainteresowany wraz z małżonką w latach 1999-2000 zakupił trzy nieruchomości rolne, niezabudowane. Przedmiotowe grunty zakupione zostały w charakterze długoletniej lokaty, w związku z potrzebą zabezpieczenia rodzinnego kapitału. Jednak Wnioskodawca zmienił plany co do zakupionych gruntów i podzielił je na mniejsze działki, na których zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy można wybudować budynki mieszkalne – jednorodzinne. Do chwili obecnej sprzedał 17 działek, wydzielonych z ww. nieruchomości, a w przyszłości zamierza zbyć wszystkie pozostałe działki.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, iż dostawa działek (dotychczasowa sprzedaż 17 działek i planowana sprzedaż kolejnych) jest realizowana z zamiarem ich powtarzania i zmierza do nadania im zorganizowanego charakteru, a przedmiotowe działki zostały nabyte w celu ich dalszej odsprzedaży, nie zaś na osobiste potrzeby Wnioskodawcy. Dostawy kilkunastu działek nie można zaliczyć do czynności jednorazowej. Istotnym jest, aby w momencie dokonywania pierwszej dostawy działki Wnioskodawca miał zamiar dokonać kolejnej czynności tego rodzaju. Sprzedaż działek budowlanych podlega wówczas opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a dokonujący dostawy uzyskuje status podatnika podatku VAT już przy dokonaniu pierwszej dostawy. Nie ulega wątpliwości, że taki zamiar występuje w omawianej sprawie, a dostawa ww. działek dokonywana jest w ramach prowadzonej przez sprzedającego samodzielnej działalności gospodarczej.

W przedmiotowym przypadku zauważyć należy, iż okoliczności sprawy wskazują na częstotliwe dokonywanie przez Zainteresowanego sprzedaży gruntów.

Z kolei działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Już same czynności przygotowawcze, takie jak nabycie nieruchomości, podział na mniejsze działki, które stanowią część tych transakcji, powinny być traktowane jako działalność gospodarcza.

Ponadto, Wnioskodawca twierdzi, iż dokonuje sprzedaży udziałów nieruchomości ze swojego majątku osobistego. Jednakże z treści wniosku jednoznacznie wynika, iż zakupu nieruchomości dokonano celem inwestycji prywatnych środków pieniężnych. Nie można zatem stwierdzić, iż zakupu dokonano na cele osobiste, np. na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych.

W związku z powyższym stwierdzić należy, iż okoliczności (nabycie gruntu jako lokaty kapitału, podział gruntu na mniejsze działki, sprzedaż 17 działek i planowana sprzedaż kolejnych) w jakich Wnioskodawca dokonał sprzedaży działek wskazują na to, że miał zamiar wykonywania tej czynności w sposób częstotliwy. Zaznaczyć przy tym należy, iż o kwestii częstotliwości wykonywanej czynności nie decyduje czasokres jej wykonywania (tydzień, miesiąc lub rok), ani też ilość dokonanych transakcji, tylko fakt powtarzalności określonej czynności.

Wyczerpane tym samym zostały przesłanki do tego, żeby uznać Wnioskodawcę za podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 w związku z ust. 2 ustawy.

Dostawa terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu stawką podatku 22%. Podatnik dokonujący dostawy przedmiotowych gruntów nie może skorzystać ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 9, zgodnie z którym zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Jeśli więc przedmiotowe grunty są terenami budowlanymi lub przeznaczonymi pod zabudowę, ich dostawa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, wg stawki podatku 22%.

Stosownie do art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Zgodnie z powyższym przepisem, Zainteresowany miał obowiązek złożyć naczelnikowi właściwego urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne dla potrzeb rozliczania podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą przedmiotowych działek.

Odnosząc się do przywołanych przez Zainteresowanego wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego tut. Organ wyjaśnia, że wyroki te stanowią rozstrzygnięcia w konkretnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych.

Rozstrzygnięcia dokonane przez sądy są wiążące wyłącznie w sprawach, w których zostały wydane, a organy podatkowe nie są związane rozstrzygnięciami sądów administracyjnych w indywidualnych sprawach.

W związku z powyższym, sprzedaż przedmiotowych działek nosi znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a dokonujący dostawy tych działek Wnioskodawca, wykonuje czynności, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jako podatnik podatku od towarów i usług, w myśl art. 15 ust. 1 ustawy.

Reasumując tut. Organ stwierdza, iż w przedmiotowej sprawie Zainteresowany działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług i zobowiązany jest do opodatkowania przedmiotowych transakcji. W związku z powyższym, nie można stwierdzić, iż wpłacone przez Zainteresowanego na rachunek Urzędu Skarbowego kwoty są nadpłatą podatku, a zatem pytanie 2 przedstawione we wniosku staje się bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.