INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 4 czerwca 2008 r. (data wpływu: 4 czerwca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 czerwca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W roku 2000 Spółka zawarła umowę najmu nieruchomości, składającej się z 3 działek oddanych w wieczyste użytkowanie i położonych na niej 8 budynków oraz budowli, (dalej: nieruchomość). W roku 2004, Zainteresowana nabyła omawianą nieruchomość wraz z prawem wieczystego użytkowania gruntów, która została wpisana do jednej księgi wieczystej. Sprzedaż dokonana na rzecz Spółki korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Począwszy od roku 2000 nieruchomość była i jest używana przez Spółkę jedynie w celu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Spółka poniosła wydatki na ulepszenie nieruchomości, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w kwocie przekraczającej łącznie 30% wartości początkowej całej nieruchomości. Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od powyższych wydatków. Część ulepszeń niektórych budynków/budowli wchodzących w skład nieruchomości dokonywana była na podstawie pozwoleń na budowę, wydanych przez uprawnione organy. Spółka jest w stanie ustalić wysokość wydatków poniesionych na poszczególne budynki/budowle, wchodzące w skład nieruchomości. Rozpatrując odrębnie poszczególne budynki/budowle wchodzące w skład nieruchomości Spółka ustaliła, że nie wszystkie budowle/budynki zostały ulepszone w kwocie przekraczającej 30% ich wartości początkowej.

Aktualnie Spółka planuje sprzedaż całej nieruchomości i przeniesienie prawa użytkowania wieczystego gruntów na rzecz jednego nabywcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wykonywanie przez Spółkę prac związanych z ulepszeniem budynku/budowli (lub ich części stanowiących integralny element danego budynku/budowli w kontekście przepisów prawa budowlanego), wchodzących w skład nieruchomości, dla których niezbędne było uzyskanie pozwolenia na budowę, powinno zostać uznane za „wznowienie" budowy, przez co 5-letni okres, o którym mowa w art. 43 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, kalkulowany dla potrzeb ewentualnego zastosowania zwolnienia z VAT powinien być liczony „na nowo", tj. od momentu zakończenia prac związanych z ulepszeniem (a nie od momentu, w którym zakończono „pierwotną” budowę danego budynku/budowli)...

Zdaniem Wnioskodawcy, jak wynika z art. 43 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się budynki i budowle lub ich części, jeżeli od końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów, minęło co najmniej 5 lat. Ustawa o VAT nie zawiera definicji „budowy" ani „momentu zakończenia budowy", a zatem dokonując wykładni tego pojęcia w ocenie Spółki wskazane jest posiłkowanie się takim rozumieniem tego pojęcia, jakie wynika z innych przepisów zawartych w obowiązującym systemie prawa. W tym celu można odnieść się do art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2006, Nr 156, poz. 1118 ze zm.), zgodnie z którym pod pojęciem „budowy" należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego.

Biorąc pod uwagę, że niektóre budynki/budowle wchodzące w skład nieruchomości zostały po roku 2004 poddane pracom (związanym z ich ulepszeniem), które wymagały uzyskania od właściwych organów pozwoleń na budowę (czyli decyzji administracyjnych zezwalających na rozpoczęcie i prowadzenie budowy), w ocenie Spółki w stosunku do tych budynków/budowli należy stwierdzić, że ich budowa w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT zakończyła się w momencie zakończenia robót związanych z ulepszeniem objętym odpowiednim pozwoleniem budowlanym.

Tym samym, w ocenie Spółki, biorąc pod uwagę fakt, iż omawiane ulepszenia dokonywane były przez Spółkę po roku 2004 należy uznać, że od końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów, nie minęło 5 lat, co wyklucza je z kategorii towarów używanych w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. W efekcie powyższego dostawa takich towarów w opinii Spółki nie może korzystać ze zwolnienia z VAT i powinna podlegać opodatkowaniu wg ogólnych zasad (tj. generalnie z zastosowaniem 22% VAT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust.1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.) podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust.1 ww. ustawy rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie natomiast z art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle i ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Podstawowa stawka podatku VAT dla dostawy towarów i świadczonych usług, zgodnie z art. 41 ust. 1, wynosi 22% - poza wyjątkami wyszczególnionymi w ustawie o podatku od towarów i usług oraz w przepisach wykonawczych do tejże ustawy.

W myśl art. 43 ust.1 pkt 2 ww. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również budynków i budowli lub ich części, będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Przez towary używane, stosownie do art. 43 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług rozumie się budynki i budowle lub ich części, jeżeli od końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów, minęło co najmniej 5 lat.

Zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 ustawy, zgodnie z art. 43 ust. 6 ustawy o VAT, nie stosuje się do dostawy towarów wymienionych w ust. 2 pkt 1, jeżeli przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych lub w trakcie ich użytkowania wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej, a podatnik:

• miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych wydatków,
• użytkował te towary w okresie krótszym niż 5 lat w celu wykonywania czynności opodatkowanych.

Aby cytowany przepis art. 43 ust. 6 ustawy o VAT wyłączający zwolnienie od podatku VAT znalazł zastosowanie, wszystkie trzy wyżej wspomniane warunki muszą zostać spełnione łącznie. Nie wystąpienie jednego z nich oznacza prawo do zastosowania zwolnienia przy sprzedaży używanych budynków, budowli i ich części.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że niektóre budynki/budowle wchodzące w skład nieruchomości zostały po roku 2004 poddane pracom, związanym z ich ulepszeniem, które wymagały uzyskania od właściwych organów pozwolenia na budowę, czyli decyzji administracyjnych zezwalających na rozpoczęcie i prowadzenie budowy.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera takich pojęć jak „budowa”, „moment zakończenia budowy”, czy „wznowienie budowy”. Zgodnie z art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2006, Nr 156, poz. 1118 ze zm.) po pojęciem „budowy” należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego.

W sytuacji, gdy poniesione po zakończeniu budowy nakłady dotyczyły rozbudowy budynku, czy budowli, rozbudowa ta należy do wydatków związanych z ulepszeniem środka trwałego, gdyż z dniem zakończenia budowy nieruchomość była zdatna do użytku. Dalsza więc jej rozbudowa stanowi w istocie ulepszanie istniejącego budynku, bądź budowli.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż dostawa przedmiotowego budynku/budowli, którego ulepszenie miało miejsce po roku 2004, wypełnia definicję towaru używanego, bowiem od końca roku, w którym zakończono budowę upłynęło 5 lat i tym samym spełnia przesłanki do zastosowania zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

W niniejszej interpretacji odpowiedziano na wniosek w części dotyczącej prac związanych z ulepszeniem budynków.

Rozstrzygnięcia dotyczące określenia przedmiotu transakcji w przypadku sprzedaży nieruchomości, zastosowania zasady proporcjonalności wartości sprzedawanych budynków oraz możliwości wliczania okresu wykorzystywania nieruchomości na podstawie umowy najmu do okresu użytkowania, zawarte zostały w odrębnych interpretacjach o nr: ILPP1/443-568/08-2/BD, ILPP1/443-568/08-3/BD, ILPP1/443-568/08-5/BD z dnia 4 września 2008 r.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.