INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 26 maja 2008 r. (data wpływu 29 maja 2008 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 maja 2008r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 20 września 2000 r. Spółka P S.A. (wcześniej występująca pod nazwą - Z Sp. z o.o.) zawarła ze spółką E Sp. z o.o. w Ś umowę przeniesienia prawa wieczystego użytkowania gruntu i prawa własności budynków celem zwolnienia z długu (repertorium A nr x/2000) (Umowa z 20 września 2000 r.). Na mocy tej umowy Spółka nabyła:

(i) prawo wieczystego użytkowania nieruchomości, o powierzchni 22.701 m² składającej się - w momencie zbycia - z trzech działek o numerach 22 (przy czym działka nr została następnie podzielona na działki o nr ), (mapa 33), położonej w K przy ul. K, dla której Sąd Rejonowy w K prowadzi Księgę Wieczystą nr („Nieruchomość”),oraz
(ii) prawo własności zabudowań gospodarczych (budynków i budowli) znajdujących się na Nieruchomości (budynki i budowle powstały w większości przed 1945 r.), w tym S Do Umowy z 20 września 2000 r., E przedłożyła zawiadomienie o wszczęciu postępowania w sprawie rozbiórki zabudowań wskazanych w § 1 Umowy z 20 września 2000 r. z uwagi na ich zły stan techniczny. Wskazane zabudowania gospodarcze znajdujące się na Nieruchomości (w tym S), stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Do Umowy z 20 września 2000 r., E przedłożyła zawiadomienie o wszczęciu postępowania w sprawie rozbiórki zabudowań wskazanych w § 1 Umowy z 20 września 2000 r. z uwagi na ich zły stan techniczny. Wskazane zabudowania gospodarcze znajdujące się na Nieruchomości (w tym S), stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

W 2001 r., zabudowania znajdujące się na Nieruchomości zostały wyburzone (co wynika z protokołu z dnia 24 października 2001 r.). Obecnie pozostał jedynie budynek S, pierwotnie o pow. użytkowej 30 m² („S”), który stanowi odrębną od gruntu nieruchomość, przy czym grunt, na którym znajduje się S (stanowiący jedną działkę geodezyjną) stanowi własność Skarbu Państwa, a Spółce przysługuje prawo wieczystego użytkowania nieruchomości (co wynika z rubryki 1.11.2. Księgi Wieczystej nr). S była i jest używana przez zakład energetyczny.

S nie była i nie jest wpisana do ewidencji środków trwałych Spółki, a także nie była i nic jest wykorzystywana w (na cele) działalności gospodarczej Spółki, a przy jej nabyciu Spółce nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego VAT. Od nabycia Nieruchomości przez Spółkę do zbycia Nieruchomości, nie były i nie będą ponoszone przez Spółkę nakłady na S.

Obecnie, Spółka zamierza zbyć odpłatnie (w wyniku umowy sprzedaży) Nieruchomość osobie trzeciej. Przy okazji tej transakcji Spółka przeniesie również własność odrębnej nieruchomości, tj. S.

Z księgi wieczystej prowadzonej dla Nieruchomości (Księga Wieczysta nr) (odpis na dzień 15 stycznia 2007 r.) wynika, iż obecnie Nieruchomość dzieli się na pięć działek o numerach . Jako sposób korzystania z działek gruntu wskazano - teren zabudowany przemysłowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy prawidłowym jest stanowisko, że w świetle przepisów art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 7 ust. 1, art. 29 ust. 5, art. 41 ust. 1, art. 43 ust 1 pkt 2 i pkt 9 oraz ust. 2 ustawy o VAT, w stanie faktycznym przedstawionym we Wniosku:

(i) sprzedaż prawa wieczystego użytkowania gruntu niezabudowanego - czterech działek gruntu, składających się na Nieruchomość, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT wg stawki 22 %„

(ii) sprzedaż prawa wieczystego użytkowania działki gruntu składającej się na Nieruchomość, na której znajduje się S (stanowiącą odrębną nieruchomość od gruntu), będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT wg stawki 22 %,

(iii) przeniesienie własności S, która nie była używana w (dla celów) działalności gospodarczej przez Spółkę (stanowiąca odrębną nieruchomość od gruntu), będzie zwolniona od podatku VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004r. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zasadą jest przy tym opodatkowanie wg stawki 22 % (art. 41 ust. 1 ustawy o VAT).

Zdaniem Spółki, planowane zbycie (w wyniku umowy sprzedaży) prawa wieczystego użytkowania Nieruchomości spełnia przesłanki do uznania tej transakcji za dostawę towarów. Należy bowiem zgodzić się z pogIądem, że w świetle art. 232-243 Kodeksu Cywilnego, użytkowanie wieczyste jest prawem rzeczowym zbliżonym do prawa własności, którego zbycie - na potrzeby podatku VAT - należy traktować jako dostawę towarów w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 oraz art. 7 ust. 1 ustawy o VAT (takie stanowisko podzielił również Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z dnia 8 stycznia 2007 r., sygn. akt I FSK 1/06), a nie jako świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT.

Jednocześnie, w ocenie Spółki, w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku, brak jest podstaw do zwolnienia z podatku VAT planowanego odpłatnego zbycia (w drodze umowy sprzedaży) Nieruchomości (tj. prawa wieczystego użytkowania gruntu niezabudowanego - czterech działek gruntu, składających się na Nieruchomość). Zwolnienie od podatku VAT przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT nie będzie miało bezsprzecznie zastosowania do tej transakcji, albowiem Nieruchomość jest położona w K. Działki gruntu w przeszłości były, a w przyszłości najprawdopodobniej będą (co wynika z położenia Nieruchomości oraz wysokości ceny sprzedaży), zabudowane. W księdze wieczystej prowadzonej dla Nieruchomości wskazano - jako sposób korzystania z działek gruntu - teren zabudowany przemysłowy. Z kolei, zwolnienie od podatku VAT zawarte w art. 43 ust. 1 pkt 2 w zw. z ust. 2 ustawy o VAT nie będzie miało zastosowania w tej sprawie, albowiem przepisy te przewidują - pod pewnymi warunkami - zwolnienie od podatku VAT dostawy „towarów używanych (…), przez które „rozumie się: 1) budynki i budowle lub ich części - jeżeli od końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów, minęło co najmniej 5 lat; 2) pozostałe towary, z wyjątkiem gruntów, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku”.

W stanie faktycznym opisanym we Wniosku, Spółka będzie zbywała prawo wieczystego użytkowania Nieruchomości w postaci gruntów niezabudowanych (podzielonych na cztery działki), które zostały wyłączone wprost ze wskazanego powyżej zwolnienia spod opodatkowania podatkiem VAT.

Zdaniem Spółki, w stanie faktycznym przedstawionym we Wniosku, transakcja sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu niezabudowanego - czterech działek gruntu, składających się na Nieruchomość, będzie opodatkowana podatkiem VAT wg stawki 22 %.

S jest towarem używanym w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 43 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT. Wynika to stąd, iż S jest:

(i) obiektem wybudowanym przed 2000 r.,
(ii) nie została wprowadzona do ewidencji środków trwałych Spółki, a także nie była używana w (dla celów) działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę,
(iii) przy nabyciu S nie przysługiwało Spółce prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego VAT,
(iv) od nabycia Nieruchomości przez Spółkę do zbycia Nieruchomości, nie były i nie będą ponoszone przez Spółkę nakłady na S, oraz
(v) stanowi nieruchomość odrębną od Nieruchomości.

Status „S” jako towaru używanego w podatku VAT nie determinuje sposobu opodatkowania podatkiem VAT dostawy działki, składającej się na Nieruchomość, na której znajduje się S (pozostałe 4 działki są niezabudowane). Wynika to stąd, iż S stanowi nieruchomość odrębną od gruntu (tj. od Nieruchomości), a także (ii) wartość S jest bardzo mała (nieporównywalnie niska wobec wartości Nieruchomości, grunt niezabudowany o powierzchni 22.701 m²).

Zdaniem Spółki, w stanie faktycznym przedstawionym we Wniosku (i) przeniesienie prawa wieczystego użytkowania działki gruntu składającej się na Nieruchomość, na której znajduje się S (stanowiąca odrębną nieruchomość od gruntu), jest opodatkowane podatkiem VAT wg stawki 22 %. Zdaniem Spółki, przeniesienie własności S, która nie była używana w (dla celów) działalności gospodarczej przez Spółkę, jest zwolnione od podatku VAT - na zasadzie art. 43 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 43 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, ze zm.) opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 cytowanej ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 powołanej ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Prawa wieczystego użytkowania uznaje się za prawo rzeczowe o charakterze zbliżonym do prawa własności. Mimo, iż nie zostało ono wymienione odrębnie w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, jego zbycie należy traktować jak dostawę towarów.

Wysokość opodatkowania regulują przepisy Działu VIII ww. ustawy (art. 41-85). Stosownie do art. 41 ust. 1 ww. ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Wyjątek stanowi art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy o podatku VAT, na mocy którego zwolniona od podatku jest dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Z cytowanego przepisu wynika, że zwolnienie z opodatkowania uzależnione jest od rodzaju przeznaczenia zbywanego gruntu. Istotne w rozstrzygnięciu tego zagadnienia będzie zatem ustalenie w oparciu o plan zagospodarowania terenu przeznaczenie sprzedaży gruntu, czy grunty podlegające zbyciu przeznaczone są pod zabudowę czy też na cele rolnicze. W konkluzji należy stwierdzić, iż sprzedaż niezabudowanych gruntów na cele rolnicze korzystać będzie ze zwolnienia z opodatkowania na mocy cytowanego przepisu. Należy zatem uznać, że każda inna sprzedaż terenów niezabudowanych (ale tylko takich, które nie są terenami budowlanymi bądź nie są przeznaczone pod zabudowę) na cele inne niż rolnicze jak również sprzedaż gruntów zabudowanych podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT.

Podkreślić należy zatem, że o tym czy dana dostawa gruntu będzie opodatkowana czy też korzystać będzie ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT, decydować będzie charakter gruntu w chwili dokonania dostawy. Niezbędne jest zatem określenie faktycznego przedmiotu dostawy.

Dla prawidłowego określenia przeznaczenia terenów istotne znaczenie odgrywa miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, o którym mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.). Stosownie do art. 4 ust. 1 tej ustawy ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu (art. 4 ust. 2).

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy należy do zadań własnych gminy. W myśl art. 9 ust 1 cyt. ustawy polityka przestrzenna gminy wyrażona jest w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Studium nie jest aktem prawa miejscowego, jednakże jego postanowienia są wiążące dla Rady Gminy przy uchwalaniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu.

Natomiast ewidencja gruntów i budynków jest urzędowym zbiorem informacji faktycznych. Wynikające z niej zapisy są odzwierciedleniem (potwierdzeniem) stanu faktycznego i prawnego na dzień dokonania wpisu. Zgodnie z art. 20 ust. 1 pkt 1, ust. 2 oraz art. 21 ust.1 ustawy z dnia 17 maja 1989r. prawo geodezyjne i kartograficzne (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 240, poz. 2027 ze zm.) informacje dotyczące gruntów znajdujące się w ewidencji dotyczą: położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych a także stosunków właścicielskich. Dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków stanowią podstawę m.in. planowania przestrzennego, w zakresie danych faktycznie w niej zawartych.

Z powyższych przepisów wynika, że gdy brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, przeznaczenie nieruchomości winno wynikać z decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu lub aktualnego studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu.

Ponadto zgodnie z § 8 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.) zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, a także zbycie prawa użytkowania wieczystego tych gruntów.

Jednakże w przedmiotowym wniosku ww. zwolnienie nie będzie miało zastosowania, gdyż przedmiotem zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntu nie są grunty rolne, lecz tereny zgodnie z zapisami w księdze wieczystej, przeznaczone pod zabudowę przemysłową.

Zatem w świetle powołanych powyżej przepisów zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu tj. działek niezabudowanych położonych na terenach budownictwa przemysłowego podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg stawki podstawowej 22% jako teren przeznaczony pod zabudowę.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części, będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Przez towary używane, zgodnie z art. 43 ust. 2 ww. ustawy, rozumie się budynki, budowle lub ich części - jeżeli od końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów, minęło co najmniej 5 lat oraz pozostałe towary, z wyjątkiem gruntów, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku.

Równocześnie w ust. 6 tegoż artykułu wskazano, że zwolnień nie stosuje się do sprzedaży używanych budynków, budowli lub ich części, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, jeżeli podatnik przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych lub w trakcie użytkowania poniósł wydatki na ich ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, w wysokości stanowiącej co najmniej 30% wartości początkowej, a podatnik miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych wydatków i użytkował te towary w okresie krótszym niż 5 lat w celu wykonywania czynności opodatkowanych.

Aby cytowany przepis art. 43 ust. 6, wyłączający zwolnienie od podatku VAT, znalazł zastosowanie, wszystkie trzy wyżej wspomniane warunki muszą zostać spełnione łącznie. Niewystąpienie jednego z nich oznacza konieczność zastosowania zwolnienia przy sprzedaży używanych budynków, budowli i ich części.

Z wniosku wynika, iż S jest obiektem wybudowanym przed 2000 rokiem. Wnioskodawca nie miał prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu przedmiotowej nieruchomości. S nie została wprowadzona do ewidencji środków trwałych Spółki, jak również nie była używana w działalności gospodarczej przez Spółkę. Nie poniesiono żadnych wydatków na ulepszenie przedmiotowej S. S stanowi odrębną od gruntu nieruchomość, przy czym grunt, na którym znajduje się S stanowi własność Skarbu Państwa, a Spółce przysługuje prawo wieczystego użytkowania nieruchomości.

A zatem w świetle przywołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 2 ustawy o VAT, S, o której mowa we wniosku, jest towarem używanym w rozumieniu tego przepisu.

Tym samym nie zrealizowały się łącznie przesłanki wymienione w art. 43 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług. A zatem przepis ten nie będzie miał zastosowania w przedmiotowej sprawie.

W związku z powyższym, planowane przeniesienie własności S, o której mowa we wniosku, będzie korzystać ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy.

Na podstawie § 8 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.), zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku lub opodatkowane stawką podatku w wysokości 0%.

Biorąc pod uwagę opisane we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane wyżej przepisy należy stwierdzić, że z uwagi na fakt, iż przeniesienie własności S będzie korzystało ze zwolnienia to również zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, na którym znajduje się przedmiotowa S będzie zwolnione z opodatkowania podatkiem VAT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.