INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 19 maja 2008r. (data wpływu 20 czerwca 2008r.) oraz uzupełnionego pismem z dnia 27 sierpnia 2008r. (data wpływu 29 sierpnia 2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• miejsca świadczenia usług reklamy - jest prawidłowe

• uznania usług pośrednictwa (działanie z umocowania świadczącego usługę) za usługi reklamy - nieprawidłowe,

• uznania przekazywania środków pieniężnych za usługę pomocniczą do reklamy – nieprawidłowe,

• miejsca świadczenia usług dostarczania danych - prawidłowe
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 20 czerwca 2008r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usług.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Grupa X prowadzi system rezerwacji hotelowej o zasięgu światowym, przeznaczony dla osób podróżujących służbowo i prywatnie. System działa na podstawie bazy danych zawierającej informacje o ponad 225 000 hoteli ze wszystkich kategorii cenowych na całym świecie. System umożliwia bezpłatne dokonywanie bezpośrednich rezerwacji z natychmiastowym potwierdzeniem, po aktualizowanych na bieżąco cenach specjalnych .

W celu zwiększenia konkurencyjności działań Grupy Y na rynku polskim powołana została spółka X Poland. Podstawowym celem działalności Spółki jest reklama usług świadczonych przez X, zwiększenie rozpoznawalności marki X na rynku polskim oraz świadczenie dodatkowych (pozostałych usług reklamowych) X Poland współpracuje w tym zakresie ze spółką Hotel (dalej X), która to spółka jest jedynym odbiorcą usług wykonywanych przez Spółkę i podatnikiem zarejestrowanym dla celów VAT na terytorium Niemiec. Zgodnie z umową o współpracy w zakresie usług reklamy i promocji X Poland zobowiązana jest do świadczenia następujących usług:

1. reklamowych mających na celu nawiązanie współpracy z nowymi hotelami oraz klientami, których wykonanie oparte będzie na następujących zasadach:
   •Reklama w mediach oraz reklama bezpośrednia (wydanie materiałów reklamowych, gadżetów itp.) przeprowadzona w uzgodnieniu i w ramach budżetu ustalonego z X; -Reklama X podczas targów oraz imprez związanych z rynkiem hotelowym oraz turystycznym;
   •Podejmowanie wszystkich dozwolonych prawem działań mających na celu zwiększenie sprzedaży X w Polsce (w tym zawierania kontraktów w imieniu i na rzecz X w ramach udzielonego pełnomocnictwa);
   • Bezpośrednie działania marketingowe skierowane do strategicznych klientów (k) grupy X mające na celu ich pozyskanie/wzmocnienie relacji biznesowych z tymi klientami;
   
2. Usługi call center dla klientów X, którzy przebywają w Polsce lub mają zamiar przybyć do Polski. Usługi call center mają na celu przedstawienie kompleksowych informacji na temat możliwych opcji rezerwacji usług hotelowych (oraz dokonanie odpowiednich zmian w systemie rezerwacji H, tj. rezerwacji, modyfikacji/rezygnacji z rezerwacji);
3. Przekazywania środków pieniężnych należnych X z tytułu świadczonych przez nią usług, w następstwie działań Spółki opisanych powyżej - w niektórych przypadkach środki pieniężne należne X będą przekazywane przez klientów z Polski na wydzielone konto bankowe X Poland, Kwoty te będą następnie przekazane na konto X .
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy usługi reklamowe świadczone przez Spółkę nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski i jako świadczone na rzecz kontrahenta zagranicznego powinny zgodnie z art. 27 ust. 3 oraz 4 ustawy o VAT podlegać opodatkowaniu w miejscu, gdzie ich nabywca ma siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności, względnie stały adres lub miejsce zamieszkania (miejsce siedziby kontrahenta zagranicznego)...
2. Czy usługi call center świadczone przez Spółkę nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski i jako świadczone na rzecz kontrahenta zagranicznego powinny zgodnie z art. 27 ust. 3 oraz 4 ustawy o VAT podlegać opodatkowaniu w miejscu, gdzie ich nabywca ma siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności, względnie stały adres lub miejsce zamieszkania (miejsce siedziby kontrahenta zagranicznego)...
3. Czy czynności przekazywania środków pieniężnych jako pomocnicze do ww. usług nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski i zgodnie z art. 27 ust. 3 oraz 4 ustawy o VAT powinny podlegać opodatkowaniu w miejscu, gdzie ich nabywca ma siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności, względnie stały adres lub miejsce zamieszkania (miejsce siedziby kontrahenta zagranicznego)...

Zdaniem wnioskodawcy: Na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy o VAT w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania. Niemniej w myśl ust. 3 ww. artykułu w przypadku usług, o których mowa w ust. 4, gdy są one świadczone na rzecz: 1) osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych nie mających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego, lub 2) podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę - miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania. W ust. 4, w pkt 3 zostały wymienione min. usługi: -reklamy; -przetwarzania danych i dostarczania informacji.

Uzasadnienie prawne.

O tym, czy dana sprzedaż (dostawa towaru lub świadczenie usługi) została dokonana na terytorium kraju (Polski), rozstrzygają przepisy o miejscu…

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ust. 1 ww artykułu miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności. Niemniej m. in. w przypadku usług tzw niematerialnych, do których zaliczają się usługi reklamy oraz usługi przetwarzania danych i dostarczania, informacji miejsce świadczenia określa się w odmienny sposób. W wypadku takich usług miejscem świadczenia jest stosownie do art. 27 ust. 3 ustawy o VAT miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę względnie stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona. Powyższa reguła ma jednak zastosowanie, jeżeli nabywcą usługi jest osoba lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, posiadająca siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego albo podatnik VAT mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium : Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę. W myśl powołanego przepisu, miejscem świadczenia jest miejsce siedziby (stałego prowadzenia działalności) nabywcy usługi, jeżeli -usługa należy do kategorii usług tzw niematerialnych, -jej nabywcą jest podmiot posiadający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego albo podatnik VAT mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium innego kraju członkowskiego Wspólnoty.

Mając powyższe na uwadze należy wskazać, że:

Usługi reklamy, zdaniem Spółki, świadczone przez mą na rzecz X usługi są „usługami reklamy”, o których mowa w art. 27 ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT Ustawa o VAT nie zawiera definicji „usług reklamy” W konsekwencji, Spółka dokonała analizy mającej na celu określenie zakresu tego pojęcia. Według definicji zawartej w Słowniku Języka Polskiego usługi reklamy to powszechnienie informacji o towarach, zaletach, wartości, miejsca możliwościach nabycia ( ) zalecanie czegoś przez prasę, radia, telewizję ( ) Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1998r. Pojęcie reklamy było wielokrotnie interpretowane przez sądy administracyjne. W wyroku z dnia 24 sierpnia 1999 r (SA/Rz 402/98) NSA stwierdził, iż reklamą jest stosowanie przez producenta i sprzedawcę wszelkich form i środków oddziaływania na nabywcę mających na celu „intensyfikację sprzedażą’’ oraz każdy przekaz zmierzający do promocji sprzedaży albo innych form korzystania z towarów i usług. NSA w powyższym wyroku potwierdził stanowisko organów podatkowych, iż rozpowszechnianie informacji o źródłach zakupu, możliwościach nabycia towaru, które ma na celu zwiększenie przychodów podatnika jest reklamą. W wyroku z dnia 14 listopada 2002 r, ( SAIWr4097/2001) NSA stwierdził, iż ustawy podatkowe, w tym ustawa o VAT nie zawierają definicji terminu „reklama”. (....) stwierdzić należy, że celem reklamy jest przekazywanie informacji o towarach (usługach) i nakłanianie potencjalnych klientów do ich nabycia. Polega ona głównie na prezentowaniu danego towaru, danej usługi, ewentualnie marki (oznakowania produktu lub producenta), cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych, modnych czy nawet prowokujących, aby skłonić jak największą ilość potencjalnych nabywców do zakupu (do korzystania z usługi). Od strony przedmiotowej można rozróżniać: reklamę towaru, reklamę usługi, reklamę marki. Należy zauważyć, iż pojęcie usług reklamy z art. 27 ust. 4 pkt 2 ustawy O VAT jest odpowiednikiem pojęcia „usług reklamowych” („advertising services”) z art. 56.1.b Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: dyrektywa w sprawie VAT). Zakres pojęcia „usług reklamowych” wyjaśnił Europejski Trybunał Sprawiedliwości w swoich orzeczeniach. Przykładowo, w sprawie 0-68/92 (Komisja Francja) ETS stwierdził, że: „pojęcie „usługi reklamowe” obejmuje działalność promocyjną np. sprzedaż towarów po obniżonych cenach, wręczanie klientom ruchomego majątku trwałego sprzedanego odbiorcy przez agencję reklamową, świadczenie usług po niższych cenach lub bez wynagrodzenia, organizację przyjęć lub bankietów, jeśli w zakres tych czynności wchodzi informowanie odbiorców o istnieniu firmy oraz jakości oferowanych produktów lub usług będący małych czynności w celu zwiększenia sprzedaży produktu lub usługi. Dotyczy to także wszelkich czynności stanowiących integralną część kampanii reklamowej, które przyczyniają się do reklamy produktu/usługi np. wytwarzanie przedmiotów wykorzystywanych w konkretnej reklamie.” Dodatkowo, ETS wyjaśnił, że „pojęcie usług reklamowych”, odnoszące się do miejsca opodatkowania świadczenia niektórych usług, jest pojęciem wspólnotowym, które powinno być jednolicie interpretowane w celu uniknięcia przypadków podwójnego opodatkowania bądź braku opodatkowania, które mogłyby wyniknąć ze sprzecznych interpretacji. Ponadto, kwestia pojęcia usług reklamy w rozumieniu systemu podatku VAT była przedmiotem wyjaśnień na temat zasad dotyczących miejsca świadczenia usług wydanych przez brytyjskie władze skarbowe, opartych na Szóstej Dyrektywie (Notice 741 „place of supply of servicec March 2002 r J HM Customs and Excise W wyjaśnieniach sprecyzowano, iż „usługi reklamowe” wymienione w art. 9 (2) e tiret drugi Szóstej: Dyrektywy dotyczą „wszelkich usług rozpowszechniania czyjejś nazwy lub produktów w celu zwiększenia ich sprzedaży. Przepis ten dotyczy dostawy usług reklamowych w mediach: na przykład, czasu reklamowego w radiu lub telewizji; prawa umieszczenia reklamy na billboardzie; lub miejsca reklamowego w dowolnej publikacji. Obejmuje również nowsze metody promocji, takie jak wpis w książce telefonicznej albo miejsce reklamowe na dowolnym nośniku elektronicznym”. Zdaniem Spółki, usługi wykonywane przez Spółkę stanowią usługi reklamy w rozumieniu art. 27 ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT. Z przytoczonego wyżej orzecznictwa i doktryny wyraźnie wynika, iż podstawową cechą usług reklamowych jest ich cel, czyli zwiększenie sprzedaży produktów nabywcy tych usług i w ramach celu usługi reklamowe mogą obejmować cały szereg różnorodnych czynności (np. kampanie promocyjne w mediach, rozdawanie ulotek i próbek, uczestniczenie w targach lub imprezach handlowych). W konsekwencji, zdaniem Spółki, świadczone przez nią usługi wypełniają definicję reklamy, a zatem w świetle art. 27 ust. 3 ustawy o VAT podlegają opodatkowaniu w miejscu siedziby ich odbiorcy (tj. w Niemczech). Usługi przetwarzania danych i dostarczania informacji.

Ustawa o VAT określając w art. 27 ust. 3 oraz art. 27 ust. 4 pkt 3 ustawy o VAT miejsce świadczenia usług przetwarzania danych oraz dostarczania informacji jednocześnie nie definiuje tego pojęcia. Nie odwołuje się również w tym przypadku do klasyfikacji statystycznych. W konsekwencji, określenie zakresu tego pojęcie niezbędne jest zgodnie z regułami wykładni odwołanie się do jego słownikowego (językowego) znaczenia. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego pojęcie dostarczać oznacza „1. sprowadzić coś komuś dokądś, 2. stać się źródłem czegoś”, natomiast pojęcie informacja oznacza „wiadomość o czymś lub zakomunikowanie czegoś”(Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN SA, wydanie internetowe).W konsekwencji, termin dostarczanie informacji powinien być rozumiany jako przedstawienie wiadomości na określone, wymagane przez odbiorcę tematy. Biorąc powyższe pod uwagę w przedstawionym stanie faktycznym należy zdaniem Spółki uznać, że wykonywane przez nią usługi mieszczą się w pojęciu usług dostarczania informacji. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, ich celem jest dostarczenie klientom informacji (przedstawienie wiadomości) na temat możliwych opcji rezerwacji miejsc hotelowych w interesujących klientów lokalizacjach (oraz ewentualna pomoc przy wprowadzeniu, modyfikacji lub rezygnacji z rezerwacji). Należy zauważyć, ze kwestia dotyczącą zasad określenia miejsca świadczenia usług w analogicznej sprawie była przedmiotem interpretacji Ministra Finansów, w której potwierdzone zostało stanowisko prezentowane przez Spółkę (Interpretacja Ministerstwa Finansów z dnia 20 grudnia 2007 r. IP-PP/443-58 /07-2/JB): Podatnik zawarł umowę z podmiotem posiadającym siedzibę na terytorium Unii Europejskiej, na podstawie której zobowiązana jest świadczyć usługi prowadzenia serwisu informacyjnego dla pasażerów brytyjskiego operatora linii lotniczych. Usługobiorca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od wartości dodanej na terytorium Wielkiej Brytanii. Kosztami usług nabytych od Podatnika Usługobiorca obciąża następnie Operatora. Usługi świadczone przez Podatnika w ramach omawianej umowy: -obejmują szereg działań mających na celu dostarczenie pasażerom Operatora kompleksowych informacji o usługach oferowanych przez tegoż Operatora oraz firm z nim współpracujących, informacji o sposobach i możliwościach zakupu tychże usług oraz informacji o sposobie rozpoznawania i załatwiania reklamacji związanych z ich świadczeniem, a w szczególności a) przekazywanie/udzielanie pasażerom informacji o połączeniach lotniczych oferowanych przez Operatora, w tym ich terminach i cenach, jak również o możliwościach rezerwacji połączenia oraz zmiany lub anulowania tej rezerwacji (obejmuje także wprowadzanie przez Podatnika stosownych zapisów i zmian w systemie rezerwacji Operatora), ( b) przekazywanie/udzielanie pasażerom informacji o usługach oferowanych przez firmy współpracujące z Operatorem (na przykład w zakresie usług hotelowych oraz usług wynajmu samochodów) oraz informacji o zniżkach i innych promocjach oferowanych przez te firmy pasażerom operatora (obejmuje także wprowadzanie przez Podatnika stosownych zapisów i zmian w systemie rezerwacji tych firm), c) przekazywanie/udzielanie pasażerom informacji niezbędnych dla załatwienia zgłoszonych przez nich reklamacji w zakresie przelotu (opóźnienia, zmiany rozkładu) lub bagażu, a także informacji dotyczących na przykład warunków pogodowych w miejscu wylotu lub miejscu przeznaczenia, d) przekazywanie/udzielanie pasażerom informacji w zakresie możliwości korzystania ze strony internetowej Operatora w tym udzielanie wskazówek i pomocy tym pasażerom, którzy zdecydują się dokonać rezerwacji przelotów lub zakupu usług przez Internet -wykonywane są głównie w formie rozmów telefonicznych z pasażerami Operatora w ramach specjalnych Iinii/numerów telefonicznych, na które pasażerowie mogą dzwonić z prośbą o udzielenie informacji, czasami również w formie wiadomości elektronicznej e-mail lub listownie. Zdaniem wnioskodawcy ogólna zasada ustalania miejsca świadczenia w przypadku świadczenia usług określona została przepisami art. 27 ust 1 ustawy 41 z dnia 11 marca 2004r o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535 ze zm. ) zgodnie z którą w przypadku świadczenia usług, miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności. W art. 27 ust. 2-6 oraz art. 28 ustawy o VAT zawarto ograniczenia ogólnej zasady wyrażonej w art. 27 ust. 1 dotyczącej miejsca świadczenia usług. Jednym z takich przypadków są usługi przetwarzania danych i dostarczania informacji, w odniesieniu do których zgodnie z art. 27 ust. 3 oraz art. 27 ust. 4 pkt 3 ustawy o VAT, w przypadku gdy usługi te są świadczone na rzecz podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę - miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce ; prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania

W przypadku usług świadczonych przez Podatnika, ponieważ usługobiorca jest podatnikiem posiadającym siedzibę na terytorium Wielkiej Brytanii, powyższe oznacza, ze miejscem świadczenia tych usług jest Wielka Brytania Konsekwentnie omawiane usługi nie podlegają o podatkowaniu polskim podatkiem od towarów i usług. W ocenie Podatnika, z uwagi na fakt, iż ustawa o VAT nie definiuje ani też nie określa katalogu usług uznawanych za usługi „dostarczania informacji”, nie odwołuje się również do klasyfikacji statystycznych, należy posłużyć się gramatyczną wykładnią tego pojęcia, w połączeniu z faktycznym charakterem wykonywanej usługi. Wnioskodawca przytoczył definicję zawartą w uniwersalnym Słowniku Języka Polskiego pod red Prof Stanisława Dubisza „dostarczać” oznacza „dawać”, „udzielać”, „informacja” natomiast to „wiadomość”, wskazówka”, „pouczenie jak cos zrobić”. „ W tym kontekście należy stwierdzić, ze usługi objęte zakresem niniejszego wniosku stanowią usługi dostarczania informacji, faktycznym celem świadczenia tych usług jest bowiem udzielanie pasażerom Operatora różnorodnych informacji, począwszy od informacji o usługach oferowanych przez „ Operatora oraz przez firmy z nim współpracujące, skończywszy na informacji o pogodzie, jak również udzielanie wskazówek (pouczeń) niezbędnych pasażerom przy zgłaszaniu reklamacji lub przy korzystaniu ze strony internetowej Operatora. Zgodnie z informacjami uzyskanymi przez Spółkę od Usługobiorcy, analogicznie usługi te klasyfikowane są dla potrzeb brytyjskiej ustawy o VAT, co oznacza, ze z tytułu nabycia tych usług Usługobiorca rozpoznawać będzie na terytorium Wielkiej Brytanii import usług i naliczać podatek należny.

Powyższa klasyfikacja zgodna jest z oficjalną interpretacją brytyjskich władz skarbowych przedstawioną w biuletynie „HMCE Notice 741: place of suppy ofservices” (pkt 12.4.12), zgodnie z którą kategoria „usługi dostarczania informacji” obejmuje dostarczanie wiedzy i informacji każdego typu iw każdej formie. Informacja dotyczyć może faktów, danych, liczb i innych kwestii. Przykładami usług dostarczania informacji są: - usługi informacji turystycznej, - informacje o prognozie pogody ( )„ - informacje telefoniczne udzielane przez centra typu helpdesk ( )„. Mając powyższe na uwadze, Podatnik stoi na stanowisku, iż w przypadku usług dostarczania informacji świadczonych w zakresie i w formie opisanej w niniejszym wniosku oraz na rzecz Usługobiorcy będącego podatnikiem podatku od wartości dodanej z siedzibą na terytorium Wielkiej Brytanii - miejscem świadczenia tych usług, w myśl art. 27 ust. 3 oraz art. 27 ust. 4 pkt 3 ustawy o VAT, jest miejsce gdzie nabywca usługi posiada siedzibę. W związku z powyższym usługi te nie podlegają opodatkowaniu polskim podatkiem od towarów i usług W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe”.

Opodatkowanie usług świadczonych przez Spółkę a klasyfikacje statystyczne Spółka pragnie jednocześnie zauważyć, iż pomimo dyspozycji art. 8 ust. 3 ustawy o VAT, zgodnie z którym usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, dla określenia miejsca świadczenia usług -Reklamy, -Przetwarzania danych i dostarczania informacji - będących przedmiotem niniejszego wniosku, nie jest konieczne dokonywanie klasyfikacji tych usług przez organ statystyczny. Należy zauważyć, ze ani przepis art. 27 ust. 4 pkt 2 „ ani też przepis art. 27 ust. 4 pkt 3 ustawy o VAT, wymieniające odpowiednio usługi reklamy oraz usługi dostarczania informacji wśród usług, których miejscem świadczenia jest zgodnie z art. 27 ust. 3 ustawy o VAT miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, nie odwołują się do klasyfikacji statystycznej wg PKWiU.

Klasyfikacja statystyczna wspomnianych usług w żadnym wypadku nie powinna zatem wpływać na ich opodatkowanie (w tym ustalenie miejsca świadczenia) w sytuacji, gdy ustawodawca nie odwołał się w sposób wyraźny do klasyfikacji statystycznych W przypadkach, gdy zdaniem ustawodawcy taka klasyfikacja powinna być brana pod uwagę przy określaniu miejsca opodatkowania usług (np usługi architektoniczne i inżynierskie wymienione w art. 27 ust. 4 pkt 3 ustawy o VAT) takie odwołanie zostało wyraźnie zamieszczone przez ustawodawcę w przepisach ustawy. W konsekwencji kwalifikacja usług jako usług reklamy oraz usług przetwarzania danych i dostarczania informacji na gruncie art. 27 ust 4 ustawy o VAT nie powinna być uzależniona od klasyfikacji statystycznej przedmiotowych usług. Stanowisko takie prezentowane jest w licznych interpretacjach przepisów prawa podatkowego dotyczących reklamy, np „Biorąc pod uwagę treść przedstawionych przepisów prawa, powyższe ustalenia oraz stan faktyczny przedstawiony we wniosku z dnia 21.04.2006 roku należy uznać, że stanowisko Spółki stwierdzające, iż miejscem świadczenia opisanych usług reklamowych oraz powiązanych z tymi usługami czynnościami marketingu handlowego jest miejsce, gdzie nabywca usługi pomocnicze siedzibę, jest prawidłowe. Jednocześnie z uwagi fakt, iż w/w przepis art. 27 ust 4 ustawy określając, że usługi reklamy podlegają opodatkowaniu w kraju siedziby usługobiorcy nie odwołuje się do klasyfikacji statystycznej usługi należy stwierdzić, iż uznanie opisanej usługi jako usługę reklamy nie zależy od klasyfikacji statystycznej usługi lecz od charakteru świadczonej usługi.” (Interpretacja z dnia 5 lipca 2007 wydana przez Drugi Mazowiecki Urząd Skarbowy w Warszawie, znak: 1472/RPP1/443-392/06/AW).

Analogiczne interpretacje wydawane zostały w przypadku usług przetwarzania danych i dostarczania oraz dostarczania informacji Pierwszy Mazowiecki Urząd Skarbowy w Warszawie potwierdził, iż „ z uwagi na fakt, iż przepis art. 27 ust. 4 pkt 3 ustawy określając, że usługi przetwarzania danych i dostarczania informacji podlegają opodatkowaniu w kraju siedziby usługobiorcy nie odwołuje się do klasyfikacji statystycznej usługi, stwierdzić należy, iż uznanie opisanej usługi jego usługi przetwarzania danych i dostarczenia informacji nie zależy od klasyfikacji statystycznej usługi, lecz od charakteru świadczonej usług” (interpretacja z dnia 12 września 2007 wydana przez Pierwszy Mazowiecki Urząd Skarbowy w Warszawie, znak 1471/VTR11443- 66/07/MSt).

Usługi pomocnicze. Zdaniem Spółki czynności związane z przekazywaniem przez nią środków do H, przekazywanych wstępnie na wyodrębniony rachunek Spółki nie powinno być dla celów VAT wyodrębnione jako oddzielna usługa, inna niż usługi wymienione w punktach 42 oraz 43 powyżej Wykonywanie tych 142 czynności nie stanowi celu świadczenia samego w sobie a jest jedynie środkiem umożliwiającym prawidłowe wykonanie usługi podstawowej. Wspomniane czynności są wyłącznie związane ze świadczeniem przez Spółkę opisanych wyżej usług w rezultacie nie mają samoistnego charakteru, a jedynie - jako następstwo - pomocniczy (uzupełniający) w stosunku do usług promowania H i jej działalności na terytorium kraju. W konsekwencji, kompleksowa usługa świadczona przez Spółkę powinna być traktowana jak jednolite świadczenie i na podstawie art. 27 ust. 3 oraz 4 ustawy o VAT podlegać opodatkowaniu w miejscu, gdzie ich nabywca ma siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności) względnie stały adres lub miejsce zamieszkania i jako świadczone na rzecz kontrahenta zagranicznego (podatnika VAT z innego państwa członkowskiego Wspólnoty Europejskie nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski. Wspomniane czynności mają bowiem marginalny charakter w stosunku do podstawowych usług wykonywanych przez Spółkę, tj. wymagają jedynie niewielkiego nakładu pracy ze strony pracowników H Poland (następuje jedynie konieczność dokonania przelewu na koniec właściwego okresu rozliczeniowego) oraz kosztów finansowych (jedynym kosztem finansowym będzie koszt bieżącej obsługi rachunku bankowego, ewentualnie koszty przelewów zagranicznych). Ich wykonywanie przez Spółkę podyktowane zostało wyłącznie względami technicznymi (uproszczenie systemu rozliczeń) i nie wiąże się z wytworzeniem przez nią w tym zakresie wartości dodanej na rzecz H.

Tym samym w ocenie Spółki nie można w ich wypadku mówić o ich samoistnym świadczeniu na rzecz ww. spółki, co stanowi warunek uznania za usługi w rozumieniu VAT W konsekwencji, zdaniem Spółki brak jest podstaw do uznania, że czynności pomocnicze powinny być odrębnie klasyfikowane. Na prawidłowość takiego stwierdzenia wskazuje orzecznictwo (ETS) dotyczące usług złożonych, które wyrażenie wskazuje, że - „aby ustalić dla celu podatku od wartości dodanej, czy świadczenie usług obejmujące kilka części składowych należy traktować jako pojedyncze świadczenie, czy też jako dwa lub więcej świadczeń należy przede wszystkim wziąć pod uwagę fakt, ze świadczenie obejmujące z ekonomicznego punktu widzenia jedną usługę nie powinno być sztucznie dzielone „ETS, C-349/96 Card Protection Plan Ltd Commissioners of Customs and Excise z 25 lutego 1999r.). „Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się, za usługę zasadniczą, podczas gdy inną lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej, usługę należy uznać za usługę pomocniczą, jeżeli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz środek do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej,”(ETS, C308/96 Commissioners of Customs and Excise Madget and Baidwin z 22 października 1998 r.). Wobec powyższego Spółka wnosi o potwierdzenie poprawności swojego stanowiska.

Uzupełnieniu wniosku Strona podała: że kwestia klasyfikacji usług świadczonych przez Spółkę była przedmiotem obszernych wyjaśnień przedstawionych we wniosku o wydanie interpretacji. W tym miejscu Spółka pragnie ponownie podkreślić, że art. 27 ust. 4 pkt 2 oraz 3 wskazując katalog usług do których odnosi się art. 27 ust. 3 określający miejsce świadczenia usług, w zakresie usług wskazanych we wniosku nie odwołuje się do klasyfikacji PKWiU. Logicznym argumentem wypływającym z tego faktu jest brak obowiązku klasyfikacji tych usług przez organ statystyczny. Skoro bowiem ten sam przepis wymieniając inne usługi, np. doradztwa w zakresie sprzętu komputerowego lub usługi architektoniczne i inżynierskie posługuje się klasyfikacją PKWiU to w przypadku przedmiotowych usług reklamy oraz przetwarzania i dostarczania informacji nie używa tego typu oznaczeń. Jeżeli zatem ustawodawca nie odwołuje się do klasyfikacji statystycznych to klasyfikacja ta nie powinna w żaden sposób wpływać na ich opodatkowanie, w tym ustalenie miejsca świadczenia. Należy zatem sądzić, ze tam gdzie klasyfikacja statystyczna ma znaczenia dla opodatkowania usług, tam ustawodawca daje temu wyraz umieszczając odpowiednie oznaczenia w tekście ustawy. W przypadku usług reklamy i usług przetwarzania danych i dostarczania informacji brak takich oznaczeń jednoznacznie wskazuje na brak obowiązku określenia klasyfikacji PKWiU wspomnianych usług. Stanowisko powyższe potwierdzone jest w licznych interpretacjach przepisów prawa podatkowego dotyczących reklamy, np. „Biorąc pod uwagę treść przedstawionych przepisów prawa, powyższe ustalenia oraz stan faktyczny przedstawiony we wniosku z dnia 21.04.2006 roku należy uznać, że stanowisko Spółki stwierdzające, iż miejscem świadczenia opisanych usług reklamowych oraz powiązanych z tymi usługami czynnościami marketingu handlowego jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, jest prawidłowe. Jednocześnie z uwagi fakt, iż w/w przepis art. 27 ust. 4 ustawy określając, że usługi reklamy podlegają opodatkowaniu w kraju siedziby usługobiorcy nie odwołuje się do klasyfikacji statystycznej usługi należy stwierdzić, iż uznanie opisanej usługi jako usługę reklamy nie zależy od klasyfikacji statystycznej usługi lecz od charakteru świadczonej usługi. Identyczne stanowisko zaprezentowane jest w interpretacji wydanej przez Ministerstwo Finansów (Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach): „Wskazać tutaj należy, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia reklamy i nie odnosi się również do klasyfikacji statystycznej. Wykładnią pojęcia reklamy zajmował się jednak w swych orzeczeniach Europejski Trybunał Sprawiedliwości. I tak w orzeczeniach w sprawie C-73 pomiędzy Komisją Europejska a Hiszpanią, C-69/92 pomiędzy Komisją Europejską a Wielkim Księstwem Luksemburga oraz C-68192 pomiędzy Komisją Europejską a Republiką Francuską Trybunał stwierdził, że pojęcie usług reklamowych powinno być rozumiane w sposób szeroki. Pojęcie „usługi reklamowe” obejmuje, zdaniem Trybunału, wszelką działalność promocyjną, tzn. taką, której celem jest informowanie odbiorców o istnieniu firmy oraz jakości oferowanych produktów lub usług w celu zwiększenia ich sprzedaży. Co więcej zdaniem Trybunału, usługi reklamowe obejmują również: nieodpłatne przekazywanie lub sprzedaż towarów po promocyjnych cenach, świadczenie usług promocyjnych według niższych stawek lub bez wynagrodzenia czy też organizacje przyjęć, konferencji prasowych, seminariów lub bankietów promocyjnych. Dotyczy to także wszelkich czynności stanowiących integralną część kampanii reklamowej, które przyczyniają się do reklamy produktu lub usługi, takich jak: wytwarzanie przedmiotów wykorzystywanych w konkretnej reklamie, jak I przekazywanie odbiorcy — w ramach kampanii reklamowej — towarów lub świadczenia usług w trakcie różnych imprez pubiic relations, nawet jeśli towary te lub usługi - rozpatrywane odrębnie - nie zawierały treści reklamowych. W ocenie tut. organu, usługi wymienione przez Wnioskodawcę odpowiadają kryteriom określonym przez ETS, do uznania ich za usługi reklamy. Polegają one bowiem na promowaniu materiałów do produkcji obuwia, których producentem jest Firma X, informowaniu o istnieniu tej Firmy oraz jakości produkowanych przez nią materiałów. Skoro zatem Wnioskodawca świadczy usługi reklamy na rzecz podatnika mającego siedzibę w Austrii, to miejscem świadczenia, jak i miejscem opodatkowania tych usług (zgodnie z art. 27 ust. 3 ww. ustawy o podatku od towarów i usług) będzie miejsce gdzie nabywca usługi posiada siedzibę (terytorium Austrii). Wobec powyższego należy stwierdzić, że świadczenie dla kontrahenta austriackiego usługa reklamy będzie opodatkowane na terytorium Austrii.

Analogiczne interpretacje wydawane zostały w przypadku usług przetwarzania danych i dostarczania oraz dostarczania informacji. W interpretacji wydanej np. przez Pierwszy Mazowiecki Urząd Skarbowy w Warszawie stwierdzono, że: „Jednocześnie z uwagi fakt, iż w/w przepis art. 27 ust. 4 pkt 3 ustawy określając, że usługi przetwarzania danych i dostarczania informacji podlegają opodatkowaniu w kraju siedziby usługobiorcy nie odwołuje się do klasyfikacji statystycznej usługi, stwierdzić należy, iż uznanie opisanej usługi jako usługi przetwarzania danych i dostarczania informacji nie zależy od klasyfikacji statystycznej usługi, lecz od charakteru świadczonej usługi”. Jednocześnie interpretacja, która wyraźnie wskazuje, że w przypadku usług przetwarzania danych oraz dostarczania informacji nie jest konieczne odwołanie się do klasyfikacji statystycznych wydana została przez tutejszą Izbę Skarbową Warszawie w interpretacji z 17 stycznia 2008: „Zatem w sytuacji, gdy polski podatnik podatku od towarów i usług świadczy usługi przetwarzania danych i dostarczania informacji na rzecz podmiotów zagranicznych, miejscem świadczenia tych usług jest miejsce gdzie nabywca usługi posiada siedzibę. Biorąc pod uwagę fakt, że PKWiU nie wymienia usług, przetwarzania danych dostarczania informacji” w żadnym grupowaniu, należy stwierdzić, iż każda usługa polegająca na przetwarzaniu danych i dostarczaniu informacji bez względu na klasyfikację PKWiU będzie się mieściła w katalogu art. 27 ust. 4 pkt 3 ustawy. Należy zatem przyjąć, że w przypadku usług przetwarzania danych i dostarczania informacji określenie miejsca ich świadczenia nie będzie uzależnione od ich przynależności do klasyfikacji statystycznej PKWiU, ale od możliwości oceny ich charakteru jako „przetwarzania danych i dostarczania informacji” w rozumieniu art. 27 ust. 4 pkt 3 ustawy o VAT, gdyż ustawodawca nie wymienia, odnośnie tęgo rodzaju usług grupowania PKWiU, do którego przynależność powodowała określenie miejsca świadczenia tych usług na terenie siedziby ich nabywcy. Mając powyższe na uwadze, należy zatem stwierdzić, że w przypadku usług świadczonych przez Spółkę klasyfikacja PKWiU nie będzie mieć znaczenia dla prawidłowego określenia miejsca świadczenia usług. Usługi te zgodnie z art. 27 ust. 4 pkt 2 oraz podlegać będą opodatkowaniu w miejscu siedziby usługobiorcy. Jednocześnie Spółka pragnie podkreślić, że czynności związane z przekazywaniem przez nią środków do H , przekazywanych wstępnie na wyodrębniony rachunek Spółki, mają charakter pomocniczy i nie powinny być dla celów VAT wyodrębnione jako oddzielna usługa, inna niż usługi wymienione powyżej. W konsekwencji, świadczenie powinno w całości podlegać opodatkowaniu w miejscu siedziby usługobiorcy. Wykonywanie tych czynności nie stanowi celu świadczenia samego w sobie a jest jedynie środkiem umożliwiającym prawidłowe wykonanie usługi podstawowej. Wspomniane czynności są wyłącznie związane ze świadczeniem przez Spółkę opisanych wyżej usług. W rezultacie nie mają samoistnego charakteru, a jedynie - jako następstwo - pomocniczy (uzupełniający) w stosunku do usług promowania H i jej działalności na terytorium kraju.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się w zakresie: miejsca świadczenia usług reklamy za prawidłowe, uznania usług pośrednictwa (działanie z umocowania świadczącego usługę) za usługi reklamy za nieprawidłowe, uznania przekazywania środków pieniężnych za usługę pomocniczą do reklamy za nieprawidłowe, miejsca świadczenia usług dostarczania danych za prawidłowe.

Ad. 1 i 3.

Tutejszy organ uznaje iż - pomijając kwestie odmowy określenia usług reklamy zgodnie z klasyfikacją statystyczną (pismo Strony z dnia 27 sierpnia 2008 roku) - nie sposób zaliczyć do nich usług w zakresie zawierania kontraktów w imieniu i na rzecz X w ramach udzielonego pełnomocnictwa.

Skądinąd niezdefiniowane pojęcie usług reklamowych, rozumianych jako wszelka reklama działalności i promocji nie oznacza że świadczone na podstawie odrębnego umocowania (od zawartej umowy na świadczenie usług reklamy), czynności pośrednictwa w sprzedaży usług świadczonych przez zlecającego reklamę stanowią także usługę promocji i reklamy. Będące przedmiotem pośrednictwa usługi rezerwacji hoteli (Wnioskujący wskazuje iż zlecający reklamę prowadzi sieć hoteli) są czynnością związaną z prowadzoną działalnością gospodarczą zlecającego reklamę. W tym względzie stanowisko Strony uznaje się za nieprawidłowe. Nie można więc działań sprawowanych z umocowania podmiotu uznać za działalność wykonywaną w ramach świadczonej reklamy.

Z usługami pośrednictwa wiążą się wskazane w pytaniu 3. czynności przekazywania środków pieniężnych, które w opinii tutejszego organu są związane ze świadczeniem usług pośrednictwa w sprzedaży usług rezerwacji hoteli na podstawie udzielonego pełnomocnictwa (działanie z umocowania świadczącego usługę). Nie stanowią one usług pomocniczych przy świadczeniu usług reklamy.

Reguły miejsca świadczenia usług pośrednictwa określone są w przepisie art. 27 ust.1 ustawy o podatku od towarów i usług. I tak, art. 27 ust 1 ustawy stanowi w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Miejsce świadczenia tych usług określone zostaje według zasad ogólnych, gdyż usługi w zakresie rezerwacji hoteli nie zostały wymienione w unormowaniach ust. 3 i 4 art. 27 ustawy.

Stanowisko Wnioskującego w zakresie uznania usług pośrednictwa za reklamę, uznania przekazywania środków pieniężnych za usługę pomocniczą do reklamy jest więc nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 8 ust. 3 cyt. ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Tutejszy organ nie podziela stanowiska Wnioskodawcy, iż z powodu tego że w unormowania w zakresie VAT nie wymienią symboliki PKWiU usług reklamy, usługi te nie powinny być definiowane jak w klasyfikacjach statystycznych. Unormowania wskazane w artykule 8 ust.3 ustawy ustanowiono na potrzeby zapewnienia jednolitości nomenklatury towarów i usług z nazewnictwem używanym w ustawie podatkowej. O ile można podzielić pogląd Wnioskodawcy, że reklama jest bardzo szerokim pojęciem, o tyle nie można pogodzić się z opinią, iż jest to powód do odstąpienia od klasyfikacji statystycznej świadczonych usług. Dopiero bowiem w sytuacji, gdy charakter świadczonych usług powoduje brak jednoznaczności w ich określeniu za usługi reklamy i promocji, należałoby rozpatrywać czy świadczone usługi nie stanowią reklamy w rozumieniu szerokim.

Jeśli więc, Spółka świadczy usługi:

• Reklamy w mediach oraz reklamy bezpośredniej (wydanie materiałów reklamowych, gadżetów itp.) przeprowadzonej w uzgodnieniu i w ramach budżetu ustalonego z H -Reklama H podczas targów oraz imprez związanych z rynkiem hotelowym oraz turystycznym;

• Podejmuje wszystkie dozwolone prawem działania mające na celu zwiększenie sprzedaży X w Polsce (ale bez zawierania kontraktów w imieniu i na rzecz X w ramach udzielonego pełnomocnictwa- przypomnienie organu)

• Podejmuje bezpośrednie działania marketingowe skierowane do strategicznych klientów (K) grupy X mające na celu ich pozyskanie/wzmocnienie relacji biznesowych z tymi klientami.

to miejscem ich świadczenia zgodnie z przepisem art. 27 ust. 4 pkt 2 w związku z ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności.

W myśl art. 27 ust. 3 w przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz:

1. osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego, lub
2. podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale

• miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.
  
  

Przy czym, jak już określono do usług takich nie należą usługi pośrednictwa pełnionego na podstawie udzielonego pełnomocnictwa, mające na celu – jak podano we wniosku – zwiększenie sprzedaży.

Stanowisko wnioskującego o tym, że przedmiotowe usługi reklamy nie podlegają opodatkowaniu na terytorium Polski, jest prawidłowe.

Ad. 2.

Co do opisanych usług przetwarzania danych i dostarczania informacji , których celem jest dostarczanie klientom informacji – jak w art. 27 ust. 3. w związku z ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług - miejscem ich świadczenia jest terytorium nabywcy usług. Zgodnie z art. 27 ust. 4 pkt) 3 przepis ust. 3 stosuje się do usług: doradztwa w zakresie sprzętu komputerowego (PKWiU 72.1); w zakresie oprogramowania (PKWiU 72.2); prawniczych, rachunkowo-księgowych, badania rynków i opinii publicznej, doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania (PKWiU 74.1); architektonicznych i inżynierskich (PKWiU 74.2) - z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 1; w zakresie badań i analiz technicznych (PKWiU 74.3); przetwarzania danych i dostarczania informacji; tłumaczeń.

Zdaniem tutejszego organu, biorąc pod uwagę powyższe oraz przedstawiony stan faktyczny, zasadniczy element przedmiotowych usług świadczonych przez Spółkę stanowi dostarczanie informacji Klientom. Głównym celem świadczonych usług jest bowiem przekazanie Klientom niezbędnych informacji dotyczących produktów lub usług świadczonych przez Kontrahentów, lub informacji koniecznych do efektywnego i satysfakcjonującego korzystania przez Klientów z produktów lub usług Kontrahentów. Część działań w zakresie powyższych usług może mieć charakter usług świadczonych przez Spółkę na rzecz Kontrahentów wyznacza podstawowy cel, jakim jest dostarczanie Klientom informacji dotyczących produktów oferowanych przez Kontrahentów.

Reasumując: biorąc pod uwagę treść przedstawionych przepisów prawa oraz stan faktyczny przedstawiony we wniosku, należy uznać, że stanowisko Spółki stwierdzające, iż świadczenie opisanych usług przetwarzania danych i dostarczania informacji podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w kraju siedziby usługobiorcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.