INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 28.05.2008r. (data wpływu 30.05.2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczeń podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia środka transportu zaimportowanego z terytorium USA, a dopuszczonego do obrotu na terytorium Niemiec – ,b>jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30.05.2008r. wpłynął w/w wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczeń podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia środka transportu zaimportowanego z terytorium USA, a dopuszczonego do obrotu na terytorium Niemiec.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Dnia 30.06.2007r. wnioskodawca zakupił w USA używany samochód osobowy marki A za 1800 dolarów od firmy W. na podstawie umowy kupna-sprzedaży. Następnie 02.08.2007r. opłacono cło i podatek obrotowy od importu na terenie Niemiec w kwocie 415,05 Euro na podstawie decyzji z dn. 02.08.2007r. Odpraw w imieniu firmy podatnika A i O dokonywała firma H z Niemiec, która to 03.08.2007r. wystawiła fakturę nr X/0 zawierającą cło, podatek importowy i inne koszty. Dnia 12.10.2007r. podatnik sprowadził samochód na terytorium Polski i opłacił należną akcyzę w kwocie 210 zł. Następnie dn. 02.11.2007 podatnik wystawił fakturę wewnętrzną przyjmując kurs zakupu samochodu z dnia zakupu tj. 30.06.2007r., a pozostałą część (faktura od H) kurs z dn. 03.08.2007r., powiększając o zapłaconą akcyzę. Następnie wnioskodawca złożył VAT-23 do Urzędu Skarbowego i otrzymał VAT-25 dn. 19.11.2007r. Dnia 28.11.2007r. Urząd Skarbowy skierował do podatnika upomnienie o należnościach w zakresie VAT odnośnie odsetek z tytułu zwłoki od wewnątrzwspólnotowego nabycia naliczając odsetki od dnia 17.07.2007r. Odsetki zostały zapłacone. Po konsultacjach z I US w Radomiu podatnik w dniu 31.12.2007r. dokonał korekty faktury wewnętrznej wystawionej 02.11.2007r. określając datę powstania obowiązku podatkowego na dzień 02.08.2007r. i data wystawienia korekty z 31.12.2007r. Następnie korektę faktury wewnętrznej wraz z VAT-23 złożono w Urzędzie Skarbowym. Podatnik nie otrzymał korekty VAT-25. Samochód jest środkiem trwałym w firmie podatnika. Wnioskodawca dokonał zgłoszenia jako podatnik VAT UE w dniu 23.10.2007r. W takiej sytuacji dokonano korekty deklaracji VAT-7 za miesiąc 08/2007 ujmując w niej należny i zapłacony VAT w kwocie 1808 zł. wynikający z korekty faktury wewnętrznej. Podatnik sporządził informację podsumowującą za III kwartał 2007r. ujmując w niej dane wewnątrzwspólnotowego nabycia. Sprowadzony samochód nie był nowy. Został zarejestrowany na firmę.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. (3) Z jaką datą powinna być wystawiona faktura wewnętrzna, co powinna obejmować, po jakim kursie winna być przeliczona...
2. (5) Czy w przypadku błędnego określenia momentu obowiązku podatkowego należy jeszcze raz wystawić korektę faktury wewnętrznej i wraz z VAT-23 złożyć w Urzędzie Skarbowym...
3. (6) Czy Urząd Skarbowy powinien wydać korektę VAT-25...
   
   

Stanowisko wnioskodawcy

Ad. 1 (3)

Faktura wewnętrzna powinna być wystawiona z datą 15 listopada 2007r., obejmować cenę zakupu samochodu, fakturę z H oraz akcyzę zapłaconą w Polsce jako podstawę opodatkowania, a to wszystko przeliczone po kursie z dnia 15 listopada 2007r.

Ad. 2 (5)

W przypadku błędnego wystawienia faktury pierwotnej należy wystawić korektę w dacie dokonywania korekty i wraz z VAT-23 złożyć w Urzędzie Skarbowym. Kurs przeliczenia korekty faktury z dnia 15 listopada 2007r.

Ad. 3 (6)

Urząd Skarbowy powinien wydać korektę VAT-25.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Ad. 1 (3)

Zgodnie z przepisem art. 31 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług ( Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn zm. ) w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11, podstawą opodatkowania jest cena nabycia, a jeżeli cena nabycia nie istnieje – koszt ich wytworzenia. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio. W myśl art. 31 ust. 2 podstawa opodatkowania, o której mowa w ust. 1, obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze związane z nabyciem towarów, z wyjątkiem podatku;
2. wydatki dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu oraz ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę od podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Przy ustalaniu podstawy opodatkowania, o której mowa w ust. 1, przepis art. 29 ust. 4 stosuje się odpowiednio (art. 31 ust. 3 w/w ustawy).

Uwzględniając powyższe, podstawą opodatkowania wewnatrzwspólnotowego nabycia opisanego w złożonym wniosku będzie wartość nabytego towaru wynikająca z faktury wystawionej przez kontrahenta ze Stanów Zjednoczonych, powiększona o cło i inne należności o charakterze podobnym do podatków, ceł i opłat (w tym akcyza). Tak określona podstawa opodatkowania będzie powiększona o wydatki dodatkowe, pod warunkiem, że wydatki te będą pobierane przez dostawcę od podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia. Wszystkie inne koszty uboczne wynikające z faktury wystawionej przez przedstawiciela z Niemiec (z wyłączeniem cła i opłat celnych), za które zapłata została dokonana przez Stronę na jego rzecz nie będą powiększały podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Zgodnie z art. 106 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług, minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, sposób przeliczania kwot wykazywanych na fakturach, jeżeli na fakturach wykazywane są kwoty w walutach obcych, z uwzględnieniem przepisów w zakresie określania momentu powstania obowiązku podatkowego.

W myśl § 37 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 z późn zm.) kwoty wyrażone w walucie obcej wykazywane na fakturze przelicza się na złote według wyliczonego i ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski bieżącego kursu średniego waluty obcej na dzień wystawienia faktury, jeżeli faktura jest wystawiana w terminie, w którym podatnik obowiązany jest do jej wystawienia, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

W przypadku niewystawienia faktury w terminie, w którym podatnik obowiązany jest do jej wystawienia, kwoty wyrażone w walucie obcej przelicza się na złote według wyliczonego i ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski bieżącego kursu średniego waluty obcej na dzień powstania obowiązku podatkowego. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio (§ 37 ust. 3 w/w rozporządzenia ).

W myśl § 37 ust. 4 w/w rozporządzenia przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do przeliczania kwot wykazywanych na fakturze wystawionej przez podatnika podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze, jeżeli dokumentują one czynności, które u podatnika stanowią: wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, dostawę towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, lub import usług.

Przemieszczane towary należą do Wnioskodawcy (polskiego podatnika), który nie wystawi sobie faktury. Stroną transakcji dla Wnioskodawcy jest kontrahent spoza Unii, z USA, który nie wystawi faktury dokumentującej wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Dlatego też dokonując przeliczenia kwot wyrażonych w walutach obcych dla potrzeb ustalenia podstawy opodatkowania należy zastosować kurs walut z dnia powstania obowiązku podatkowego dla wewnątrzwspólnotowego nabycia czyli, w przedmiotowej sprawie, kurs z dnia 15.11.2007r. W tym samym terminie wystawiona być powinna faktura wewnętrzna dokumentująca wewnątrzwspólnotowe nabycie środka transportu.

Ad. 2 i 3 (5 i 6)

Zgodnie z § 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 kwietnia 2004r. w sprawie określenia wzoru zaświadczenia potwierdzającego uiszczenie przez podatnika podatku od towarów i usług z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia środka transportu lub brak obowiązku uiszczenia tego podatku z tytułu przywozu środka transportu nabytego z terytorium innego państwa członkowskiego niż terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 84, poz. 786) określono wzór zaświadczenia potwierdzającego uiszczenie przez podatnika podatku od towarów i usług z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia środka transportu lub brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu przywozu nabytego środka transportu z terytorium innego państwa członkowskiego niż terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, który ma być dopuszczony do ruchu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zaświadczenie to otrzymało oznaczenie – VAT-25.

Zgodnie z art. 105 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług Naczelnicy Urzędów Skarbowych dla celów związanych z rejestracją środków transportu są obowiązani do wydawania zaświadczeń potwierdzających:

1. uiszczenie przez podatnika podatku - w przypadkach, o których mowa w art. 103 ust. 3 i 4, lub
2. brak obowiązku uiszczenia podatku z tytułu przywozu nabywanych z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju pojazdów, które mają być dopuszczone do ruchu na terytorium kraju.

W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, zaświadczenie wydaje się na wniosek zainteresowanego. Wniosek zawiera w szczególności:

1. dane identyfikujące pojazd;
2. datę pierwszego dopuszczenia pojazdu do użytku;
3. przebieg pojazdu;
4. cenę nabycia pojazdu przez wnioskodawcę;
5. dane dotyczące podmiotu dokonującego dostawy pojazdu na rzecz wnioskodawcy.

W przedmiotowej sprawie wnioskodawca złożył w Urzędzie Skarbowym informację o wewnątrzwspólnotowym nabyciu środka transportu – VAT-23. Następnie Urząd Skarbowy wydał zaświadczenie VAT-25. Strona stoi na stanowisku, że Urząd Skarbowy powinien skorygować VAT-25 w związku z wystawieniem przez Podatnika korekty faktury wewnętrznej. Należy w tym miejscu zauważyć, że organ podatkowy wydając powyższe zaświadczenie opierał się na stanie faktycznym przedstawionym przez wnioskodawcę w w/w informacji VAT-23 i na tej podstawie wydał zaświadczenie VAT-25.

Zgodnie z art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. W myśl art. 81 § 2 w/w ustawy skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korekty deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyny korekty. Zgodnie z art. 3 pkt 5 Ordynacji podatkowej ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach – rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

W ocenie tutejszego organu informacja, o której mowa w art. 103 ust. 5 ustawy o VAT, wypełnia dyspozycję art. 3 pkt 5 Ordynacji podatkowej i także może podlegać korekcie w trybie art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej. Rozpatrzenie przedmiotowej korekty leży w gestii właściwego Urzędu Skarbowego. W związku z tym, zgodnie z art. 14b § 5 nie wydaje się interpretacji indywidualnej w zakresie tych elementów stanu faktycznego, które w dniu złożenia wniosku o interpretację są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej albo gdy w tym zakresie sprawa została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej. Ponadto jak wspomniano w interpretacji indywidualnej nr IP-PP2-443-873/08-2/PW, zgadzając się ze stanowiskiem Podatnika, wydanie bądź nie wydanie korekty zaświadczenia VAT-25 nie ma wpływu na możliwość korekty deklaracji VAT-7 oraz informacji podsumowującej VAT-UE. W związku z powyższym stanowisko podatnika uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.