INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 17 czerwca 2008 r. (data wpływu 19 czerwca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego obowiązujących od dnia 1 stycznia 2007 r. dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości uznania za koszty uzyskania przychodów „kosztu sprzedanych produktów”, z którymi wiąże się refundacja wywozowa

• jest nieprawidłowe w części dotyczącej uznania refundacji wywozowej za dotację,

• jest prawidłowe w pozostałej części.

UZASADNIENIE

W dniu 19 czerwca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwestii objęcia refundacji wywozowych zwolnieniem przedmiotowym oraz możliwości uznania za koszty uzyskania przychodów „kosztu sprzedanych produktów”, z którymi wiąże się refundacja, uzupełniony pismem Spółki z dnia 27 sierpnia 2008 r. (data wpływu 1 września 2008 r.).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka w ramach działalności gospodarczej dokonuje wywozu swoich produktów poza obszar Unii Europejskiej. Na podstawie art. 3 i art. 5 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o administrowaniu obrotem towarowym z zagranicą (Dz. U. Nr 97, poz. 963 ze zm.), art. 11 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o Agencji Rynku Rolnego i organizacji niektórych rynków rolnych (Dz. U. Nr 42, poz. 386 ze zm.) w związku z art. 49 ust. 1 Rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/1999 z dnia 15 kwietnia 1999 r. ustanawiającego wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu refundacji wywozowych do produktów rolnych (Dz. Urz. WE L 102 z 17.4.1999, str. 11 ze zm.) oraz art. 1, art. 5 i art. 20 Rozporządzenia Komisji (WE) nr 3448/93 w odniesieniu do systemu przyznawania refundacji wywozowych dla niektórych produktów rolnych wywozowych w postaci towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu oraz kryteriów dla ustalania wysokości kwot takich refundacji (Dz. Urz. WE L 172 z 5.7.2005, str. 24) otrzymuje refundacje wywozowe. Dotyczą one bezpośrednio eksportu płatków śniadaniowych poza obszar Wspólnoty Europejskiej. Przedmiotem refundacji wywozowej jest cukier - jeden z surowców w produkcji płatków.

Zgodnie z art. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka jest zobowiązana do prowadzenia ewidencji rachunkowej. W załączniku nr 1 do ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości w Rachunku zysków i strat (wariant kalkulacyjny) w pozycji B są wymienione Koszty sprzedanych produktów, towarów i materiałów. W przypadku produkcji płatków śniadaniowych na koszty te składa się Koszt wytworzenia sprzedanych produktów, czyli pozycja B I w Rachunku zysków i strat (wariant kalkulacyjny) - o tych kosztach szerzej jest mowa w art. 34b ustawy o rachunkowości. Zatem w przedmiotowej sprawie Spółka ponosi koszt sprzedawanych produktów, rozumiany jako koszty wytworzenia płatków śniadaniowych, w szczególności surowce, opakowania, energię, robociznę, amortyzację, które można przyporządkować przychodom osiągniętym z tytułu eksportu płatków śniadaniowych w roku obrotowym, którego dotyczy dane sprawozdanie finansowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w świetle przepisów prawa podatkowego obowiązujących od dnia 1 stycznia 2007 r. refundacja wywozowa, o której mowa powyżej, jest zwolniona przedmiotowo od podatku dochodowego od osób prawnych...
2. Czy koszt sprzedanych produktów, z którymi związana jest przedmiotowa refundacja wywozowa jest kosztem uzyskania przychodów...

Niniejsza interpretacja indywidualna stanowi ocenę stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania drugiego. Wniosek Spółki w zakresie pytania pierwszego zostanie rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszt sprzedanych produktów, z którymi związana jest przedmiotowa refundacja wywozowa (nazywana przez niego dotacją), jest kosztem uzyskania przychodów, gdyż nie został wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Spółka podkreśla ponadto, że nie można wiązać otrzymanych dotacji z kosztem sprzedanych produktów. Nie ma bezpośredniego powiązania momentu otrzymania refundacji z momentem sprzedaży eksportowej, której tytułem Spółka ubiega się o refundacje wywozowe. Najczęściej oba te zdarzenia mają miejsce w różnych latach podatkowych. Wniosek o przyznanie refundacji wywozowej jest bowiem sporządzany dopiero po dokonaniu sprzedaży, decyzja w tej sprawie jest wydawana znacznie później, a w jeszcze późniejszym okresie następuje faktyczny wpływ pieniędzy na konto Spółki. W momencie dokonania sprzedaży otrzymanie dotacji i jej wysokość nie jest sprawą pewną. A zatem, w chwili dokonania sprzedaży koszt sprzedanych produktów staje się w całości kosztem uzyskania przychodów.

W opinii Jednostki, istotne jest również, że produkcja wyrobów oraz ich sprzedaż nie jest w żaden sposób finansowana przedmiotową dotacją. Wszelkie koszty wytworzenia i sprzedaży eksportowanych płatków śniadaniowych Spółka pokrywa z własnych środków. A zatem koszt sprzedanych produktów, w przypadku których Spółka otrzymuje refundację wywozową stanowi w całości koszt uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego. Kosztami bezpośrednio związanymi z otrzymaną dotacją są natomiast koszty sporządzenia i obsługi wniosku o refundację wywozową.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe w części dotyczącej uznania refundacji wywozowej za dotację i prawidłowe w pozostałej części.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Wiąże się to z koniecznością każdorazowej indywidualnej oceny prawnej poniesionego przez podatnika wydatku. Należy zatem zbadać, czy jego poniesienie prowadzi bądź też obiektywnie może prowadzić do powstania przychodów bądź zachowania albo zabezpieczenia ich źródła, oraz czy wydatek ten nie został wyłączony z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 omawianej ustawy. Kosztem uzyskania przychodów są przy tym zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia.

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest kwalifikacja prawna kosztów wytworzenia płatków śniadaniowych, produkowanych i sprzedawanych przez Wnioskodawcę. Należą do nich w szczególności koszty surowców, opakowań, energii, robocizny, a także zużycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Wymienione koszty są ponoszone w celu osiągania przychodów z eksportu tych produktów poza terytorium Unii Europejskiej. Nie ma zatem wątpliwości, że spełniają przesłankę celowości określoną w cytowanym art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wątpliwości Spółki dotyczą jednak wpływu na kwalifikację prawną przedmiotowych wydatków, otrzymywania przez nią refundacji wywozowych, związanych z eksportem poza terytorium Unii Europejskiej produktów, do wytworzenia których wykorzystywany jest cukier. Możliwość przyznawania takich refundacji przewiduje rozporządzenie Rady (WE) Nr 1260/2001 z dnia 19 czerwca 2001 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru. Zgodnie z art. 27 ust. 1 tego rozporządzenia, w zakresie niezbędnym do umożliwienia wywozu produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. a), c) i d) bez dalszego przetworzenia lub w postaci towarów wymienionych w załączniku V, na podstawie notowań rynku światowego lub cen w przypadku produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. a), c) i d), oraz w ramach limitów wynikających z porozumień zawartych zgodnie z art. 300 Traktatu, różnica między takimi notowaniami lub cenami, a cenami we Wspólnocie może zostać pokryta refundacjami wywozowymi.

We wstępie do powyższego rozporządzenia wyjaśniono, że wspólnotowy rynek cukru wymaga istnienia wspólnego systemu handlowego na zewnętrznych granicach Wspólnoty. System ten wraz z opłatami przywozowymi oraz refundacje wywozowe mają przyczyniać się do ustabilizowania rynku wspólnotowego, w szczególności, poprzez zapobieganie oddziaływaniu wahań cenowych rynku światowego na ceny obowiązujące wewnątrz Wspólnoty. W szczególności, stosowanie refundacji wywozowych ma rekompensować różnicę między cenami na rynku cukru wewnątrz i poza Wspólnotą w przypadku, gdy ceny na rynku światowym są niższe niż ceny wspólnotowe.

Refundacje wywozowe są finansowane ze środków Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej ”Sekcja Gwarancji”. Stanowią one środki publiczne na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 2 w z art. 5 ust. 3 pkt 3 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 249, poz. 2104 ze zm.) i dochody budżetu państwa (art. 96 pkt 16 tej ustawy). Zgodnie natomiast z art. 212 powołanej ustawy, środki budżetu państwa przeznaczone na realizację Wspólnej Polityki Rolnej, w tym także środki z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej, są wydatkowane przez agencje płatnicze, o których mowa w odrębnych przepisach, zgodnie z ustalonymi procedurami. Podmiotem powołanym do naliczania i wypłacania refundacji wywozowych jest Agencja Rynku Rolnego - art. 11 ust. 1 pkt 5 lit. d ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o Agencji Rynku Rolnego i organizacji niektórych rynków rolnych (t. j. Dz. U. z 2007 r. Nr 231, poz. 1702). Środki te nie stanowią dotacji w rozumieniu art. 106 ust. 2 ustawy o finansach publicznych. Podlegają natomiast zwolnieniu przedmiotowemu, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Mając powyższe na względzie, należy stwierdzić, że otrzymanie refundacji wywozowych związanych ze sprzedażą produktów poza terytorium Unii Europejskiej nie zostało wskazane przez ustawodawcę w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jako przesłanka wyłączenia całości bądź części kosztów wytworzenia tych produktów z kategorii kosztów uzyskania przychodów.

Oznacza to, że koszty wytworzenia produkowanych i sprzedawanych przez Wnioskodawcę płatków śniadaniowych, takie jak koszty surowców, opakowań, energii, robocizny, a także zużycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią w całości koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Nie będą jednak stanowić kosztów podatkowych wydatki i koszty bezpośrednio sfinansowane z refundacji wywozowych. Zgodnie bowiem z art. 16 ust. 1 pkt 58 tej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 14a, 23, 24, 42, 47 i 48 lub ze środków, o których mowa w art. 33 ust. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. Nr 96, poz. 873, ze zm.).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.