INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 17 czerwca 2008 r. (data wpływu 19 czerwca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego obowiązujących od dnia 1 stycznia 2007 r. dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwestii zwolnienia od opodatkowania tym podatkiem refundacji wywozowych

• jest nieprawidłowe w części dotyczącej uznania refundacji wywozowej za dotację i objęcia jej zwolnieniem przedmiotowym, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

• jest prawidłowe w części dotyczącej objęcia refundacji wywozowej zwolnieniem przedmiotowym, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 48 tej ustawy.

UZASADNIENIE

W dniu 19 czerwca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwestii objęcia refundacji wywozowych zwolnieniem przedmiotowym oraz możliwości uznania za koszty uzyskania przychodów „kosztu sprzedanych produktów”, z którymi wiąże się refundacja, uzupełniony pismem Spółki z dnia 27 sierpnia 2008 r. (data wpływu 1 września 2008 r.).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka w ramach działalności gospodarczej dokonuje wywozu swoich produktów poza obszar Unii Europejskiej. Na podstawie art. 3 i art. 5 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o administrowaniu obrotem towarowym z zagranicą (Dz. U. Nr 97, poz. 963 ze zm.), art. 11 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o Agencji Rynku Rolnego i organizacji niektórych rynków rolnych (Dz. U. Nr 42, poz. 386 ze zm.) w związku z art. 49 ust. 1 Rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/1999 z dnia 15 kwietnia 1999 r. ustanawiającego wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu refundacji wywozowych do produktów rolnych (Dz. Urz. WE L 102 z 17.4.1999, str. 11 ze zm.) oraz art. 1, art. 5 i art. 20 Rozporządzenia Komisji (WE) nr 3448/93 w odniesieniu do systemu przyznawania refundacji wywozowych dla niektórych produktów rolnych wywozowych w postaci towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu oraz kryteriów dla ustalania wysokości kwot takich refundacji (Dz. Urz. WE L 172 z 5.7.2005, str. 24) otrzymuje refundacje wywozowe. Dotyczą one bezpośrednio eksportu płatków śniadaniowych poza obszar Wspólnoty Europejskiej. Przedmiotem refundacji wywozowej jest cukier - jeden z surowców w produkcji płatków.

Zgodnie z art. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka jest zobowiązana do prowadzenia ewidencji rachunkowej. W załączniku nr 1 do ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości w Rachunku zysków i strat (wariant kalkulacyjny) w pozycji B są wymienione Koszty sprzedanych produktów, towarów i materiałów. W przypadku produkcji płatków śniadaniowych na koszty te składa się Koszt wytworzenia sprzedanych produktów, czyli pozycja B I w Rachunku zysków i strat (wariant kalkulacyjny) - o tych kosztach szerzej jest mowa w art. 34b ustawy o rachunkowości. Zatem w przedmiotowej sprawie Spółka ponosi koszt sprzedawanych produktów, rozumiany jako koszty wytworzenia płatków śniadaniowych, w szczególności surowce, opakowania, energię, robociznę, amortyzację, które można przyporządkować przychodom osiągniętym z tytułu eksportu płatków śniadaniowych w roku obrotowym, którego dotyczy dane sprawozdanie finansowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w świetle przepisów prawa podatkowego obowiązujących od dnia 1 stycznia 2007 r. refundacja wywozowa, o której mowa powyżej, jest zwolniona przedmiotowo od podatku dochodowego od osób prawnych...
2. Czy koszt sprzedanych produktów, z którymi związana jest przedmiotowa refundacja wywozowa jest kosztem uzyskania przychodów...

Niniejsza interpretacja indywidualna stanowi ocenę stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania pierwszego. Wniosek Spółki w zakresie pytania drugiego zostanie rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotowa refundacja wywozowa (dotacja) jest zwolniona z podatku dochodowego od osób prawnych zarówno na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 48, jak i art. 17 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Stanowi ona świadczenie wypłacane w ramach Wspólnej Polityki Rolnej przez agencję rządową, jaką jest Agencja Rynku Rolnego. Środki na ten cel Agencja otrzymuje wprost z budżetu państwa.

W opinii Spółki przedmiotowa refundacja ma charakter bezpośredni, mogą się o nią ubiegać eksporterzy cukru, rekompensując różnicę między cenami na rynku wewnątrz i poza Wspólnotą, w przypadku gdy ceny na rynku światowym są niższe niż wspólnotowe. Wspólna Polityka Rolna prowadzona w państwach członkowskich Unii Europejskiej realizowana jest przez politykę kontroli rynku, która polega na ustanowieniu dla produktów rolnych specjalnego systemu w postaci wspólnej organizacji rynku. Jedną z zasad wspólnej organizacji rynku jest przyznanie priorytetu produktom unijnym poprzez wprowadzenie systemu ochrony rolnictwa europejskiego oraz systemu subwencjonowania sprzedaży produktów europejskich do państw trzecich. Stosowane dopłaty, w przepisach zwane refundacjami wywozowymi, pokrywają różnice pomiędzy cenami europejskimi a cenami światowymi. Obowiązującym aktualnie aktem prawnym regulującym zasady organizacji unijnego rynku cukru jest Rozporządzenie Rady (WE) Nr 318/2006 z dnia 20 lutego 2006 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru.

Z przepisu wynika, że refundacje wywozowe, o które mogą ubiegać się eksporterzy cukru, rekompensujące różnicę między cenami rynku cukru wewnątrz i poza Wspólnotą, w przypadku, gdy ceny na rynku światowym są niższe niż ceny wspólnotowe, są dopłatami stosowanymi w ramach unijnej Wspólnej Polityki Rolnej.

Z przepisów ustawy o Agencji Rynku Rolnego i organizacji niektórych rynków rolnych wynika, że Agencja jest podmiotem powołanym do realizowania Wspólnej Polityki Rolnej Unii Europejskiej, a także płatnikiem dopłat stosowanych w ramach realizacji tej Polityki. Subwencje wynikające ze Wspólnej Polityki Rolnej finansowane z budżetu Unii Europejskiej nie powinny być bezpośrednio opodatkowane i bezpośrednio zasilać budżet państwa członkowskiego. Prawidłowość takiego stanowiska potwierdza wiele wydanych przez organy skarbowe interpretacji prawa podatkowego.

Przykładowo, Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego w postanowieniu o sygn. PD/423-12.1/GC/2006 stwierdził, że „otrzymane przez Spółkę dopłaty do eksportu cukru stanowią przychód zwolniony od podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 36 ustawy”. Z treści uzasadnienia tego postanowienia wynika, że interpretacja odnosi się do stanu faktycznego identycznego ze stanem faktycznym przedstawionym przez Wnioskodawcę.

Dyrektor Izby Skarbowej w Lublinie w decyzji z dnia 30 sierpnia 2006 r. sygn. PD-1/4218-55/06/I również uznał, że refundacja wywozowa jest objęta dyspozycją art. 17 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Stwierdzono, że interpretacja taka wynika z pisma Ministra Finansów z dnia 1 sierpnia 2005 r. (PB3-1114-8213-193/Dz/05, Biul. Skarb. 2005/6/19) oraz pisma Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 29 grudnia 2004 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe w części dotyczącej objęcia refundacji wywozowej zwolnieniem przedmiotowym, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i prawidłowe w części dotyczącej objęcia refundacji wywozowej zwolnieniem przedmiotowym, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 48 tej ustawy.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 36 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), wolne od podatku są dopłaty bezpośrednie stosowane w ramach Wspólnej Polityki Rolnej Unii Europejskiej, otrzymane na podstawie odrębnych przepisów.

System płatności bezpośrednich w Unii Europejskiej reguluje Rozporządzenie Rady (WE) NR 1782/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiające wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiające określone systemy wsparcia dla rolników oraz zmieniające rozporządzenia (EWG) nr 2019/93, (WE) nr 1452/2001, (WE) nr 1453/2001, (WE) nr 1454/2001, (WE) nr 1868/94, (WE) nr 1251/1999, (WE) nr 1254/1999, (WE) nr 1673/2000, (EWG) nr 2358/71 i (WE) nr 2529/2001 (Dz.U.UE.L.03.270.1). W treści art. 2 lit. d tego aktu prawnego zdefiniowano płatność bezpośrednią jako płatność przyznawaną bezpośrednio rolnikom w ramach systemu wsparcia dochodowego wyszczególnionego w załączniku I. Rolnikiem – dla celów tego rozporządzenia – jest natomiast osoba fizyczna lub prawna, bądź grupa osób fizycznych lub prawnych, bez względu na status prawny takiej grupy i jej członków w świetle prawa krajowego, których gospodarstwo znajduje się na terytorium Wspólnoty, określonym w art. 299 Traktatu, oraz które prowadzą działalność rolniczą (art. 2 lit. a powołanego rozporządzenia). W załączniku I do omawianego rozporządzenia nie wymieniono refundacji wywozowych.

Warunki i tryb udzielenia producentom rolnym płatności bezpośrednich do gruntów rolnych, określonych w przepisach powyższego aktu wspólnotowego do dnia 26 lutego 2007 r. określała ustawa z dnia 28 grudnia 2003 r. o płatnościach bezpośrednich do gruntów rolnych i oddzielnej płatności z tytułu cukru (Dz. U. z 2004 r. Nr 6, poz. 40 ze zm.). Zgodnie z jej art. 2 ust. 1, osobie fizycznej, osobie prawnej lub jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, będącej posiadaczem gospodarstwa rolnego, zwanej dalej "producentem rolnym", przysługują płatności na będące w jej posiadaniu grunty rolne utrzymywane w dobrej kulturze rolnej, przy zachowaniu wymogów ochrony środowiska, zwane dalej "gruntami rolnymi". Płatności te obejmują jednolitą płatność obszarową oraz płatności uzupełniające do powierzchni niektórych upraw.

Powyższy akt prawny został uchylony z dniem 27 lutego 2007 r. i zastąpiony ustawą z dnia 26 stycznia 2007 r. o płatnościach do gruntów rolnych i płatności cukrowej (Dz. U. Nr 35, poz. 217), od dnia 15 marca 2008 r. noszącą nazwę: ustawa o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego. Zgodnie z art. 2 ust. 4 tej ustawy przez płatność bezpośrednią rozumie się jednolitą płatność obszarową, o której mowa w art. 143b ust. 1 rozporządzenia nr 1782/2003, oraz płatność do upraw roślin energetycznych, o której mowa w art. 88 tego rozporządzenia oraz (od 15 marca 2008 r.) przejściowe płatności z tytułu owoców miękkich, o których mowa w art. 110v ust. 1-4 rozporządzenia nr 1782/2003.

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca otrzymuje refundacje wywozowe związane z eksportem poza terytorium Unii Europejskiej płatków śniadaniowych, do produkcji których wykorzystywany jest cukier.

Możliwość przyznawania takich refundacji przewiduje rozporządzenie Rady (WE) Nr 1260/2001 z dnia 19 czerwca 2001 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru. Zgodnie z art. 27 ust. 1 tego rozporządzenia, w zakresie niezbędnym do umożliwienia wywozu produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. a), c) i d) bez dalszego przetworzenia lub w postaci towarów wymienionych w załączniku V, na podstawie notowań rynku światowego lub cen w przypadku produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. a), c) i d), oraz w ramach limitów wynikających z porozumień zawartych zgodnie z art. 300 Traktatu, różnica między takimi notowaniami lub cenami, a cenami we Wspólnocie może zostać pokryta refundacjami wywozowymi.

We wstępie do powyższego rozporządzenia wyjaśniono, że wspólnotowy rynek cukru wymaga istnienia wspólnego systemu handlowego na zewnętrznych granicach Wspólnoty. System ten wraz z opłatami przywozowymi oraz refundacje wywozowe mają przyczyniać się do ustabilizowania rynku wspólnotowego, w szczególności, poprzez zapobieganie oddziaływaniu wahań cenowych rynku światowego na ceny obowiązujące wewnątrz Wspólnoty. W szczególności, stosowanie refundacji wywozowych ma rekompensować różnicę między cenami na rynku cukru wewnątrz i poza Wspólnotą w przypadku, gdy ceny na rynku światowym są niższe niż ceny wspólnotowe.

Jak wynika z powołanych unormowań, refundacje wywozowe nie są objęte systemem dopłat bezpośrednich (płatności bezpośrednich), ale stanowią odrębny instrument realizacji Wspólnej Polityki Rolnej Unii Europejskiej. Oznacza to, że przedmiotowe refundacje otrzymywane przez Wnioskodawcę nie podlegają zwolnieniu przedmiotowemu, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Nie mieszczą się one bowiem w zakresie zastosowania tego przepisu.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 48 powołanej ustawy zwalnia natomiast od podatku kwoty otrzymane od agencji rządowych, jeżeli agencje otrzymały środki na ten cel z budżetu państwa, z wyjątkiem dopłat do oprocentowania kredytów bankowych w zakresie określonym w odrębnych ustawach.

Refundacje wywozowe są finansowane ze środków Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej ”Sekcja Gwarancji”. Stanowią one środki publiczne na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 2 w z art. 5 ust. 3 pkt 3 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 249, poz. 2104 ze zm.) i dochody budżetu państwa (art. 96 pkt 16 tej ustawy). Zgodnie natomiast z art. 212 tej ustawy, środki budżetu państwa przeznaczone na realizację Wspólnej Polityki Rolnej, w tym także środki z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej, są wydatkowane przez agencje płatnicze, o których mowa w odrębnych przepisach, zgodnie z ustalonymi procedurami.

Podmiotem powołanym do realizacji zadań na rynkach produktów rolnych i żywnościowych mających na celu stabilizację tych rynków w ramach mechanizmów Wspólnej Polityki Rolnej oraz administrowania obrotem z zagranicą towarami rolnymi w ramach Wspólnej Polityki Rolnej oraz towarami przetworzonymi nieobjętymi załącznikiem I do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (towary z grupy non-aneks I), w szczególności przez naliczanie i wypłacanie refundacji wywozowych i dopłat przywozowych jest Agencja Rynku Rolnego - art. 11 ust. 1 pkt 1 i pkt 5 lit. d ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o Agencji Rynku Rolnego i organizacji niektórych rynków rolnych (t. j. Dz. U. z 2007 r. Nr 231, poz. 1702).

Wypłacając Wnioskodawcy refundacje wywozowe, Agencja Rynku Rolnego wydatkuje otrzymane na ten cel środki z budżetu państwa. Oznacza to, że refundacje te są wolne od podatku dochodowego od osób prawnych na mocy art. 17 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Należy ponadto podkreślić, że refundacje wywozowe nie stanowią dotacji w rozumieniu art. 106 ust. 2 ustawy o finansach publicznych. Środki te mają odrębny charakter, co ustawodawca podkreślił w art. 202 ust. 2 tej ustawy, wskazując, że środki, o których mowa w art. 5 ust. 3 pkt 2 - 4, mogą być wykorzystane na:

1. finansowanie wydatków państwowych jednostek budżetowych związanych z realizacją programów finansowanych z udziałem środków, o których mowa w art. 5 ust. 3 pkt 2,
2. dotacje rozwojowe dla jednostek sektora finansów publicznych oraz innych podmiotów będących beneficjentami tych środków, a także dla podmiotów, którym w ramach programu operacyjnego została powierzona na podstawie porozumienia lub umowy realizacja zadań odnoszących się bezpośrednio do beneficjentów,
3. finansowanie Wspólnej Polityki Rolnej zgodnie z odrębnymi przepisami.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.