Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/443-1386/12/AJ
z 29 stycznia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26 października 2012 r. (data wpływu 12 listopada 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest prawidłowe w zakresie:

• obowiązku rejestrowania sprzedaży produktów dokonywanej w imieniu i na rzecz zleceniodawcy przy zastosowaniu kas rejestrujących należących do Wnioskodawcy,
  
• umieszczenia danych Wnioskodawcy na paragonie fiskalnym,
  
• obowiązku przechowywania paragonów fiskalnych wystawionych przez Wnioskodawcę, dokumentujących sprzedaż produktów w imieniu i na rzecz zleceniodawcy,
  
• obowiązku uwzględniania sprzedaży produktów dokonanej przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz zleceniodawcy, we własnych rejestrach sprzedaży oraz we własnej deklaracji VAT,
  
• sposobu zaprogramowania kasy rejestrującej celem ewidencjonowania sprzedaży na rzecz i w imieniu zlecającego

oraz jest nieprawidłowe w zakresie obowiązku dołączania wystawionych przez Wnioskodawcę paragonów do kopii faktur wystawionych w imieniu zlecającego.

UZASADNIENIE

W dniu 12 listopada 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• obowiązku rejestrowania sprzedaży produktów dokonywanej w imieniu i na rzecz zleceniodawcy przy zastosowaniu kas rejestrujących należących do Wnioskodawcy,
  
• umieszczenia danych Wnioskodawcy na paragonie fiskalnym,
  
• obowiązku przechowywania paragonów fiskalnych wystawionych przez Wnioskodawcę, dokumentujących sprzedaż produktów w imieniu i na rzecz zleceniodawcy,
  
• obowiązku uwzględniania sprzedaży produktów dokonanej przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz zleceniodawcy, we własnych rejestrach sprzedaży oraz we własnej deklaracji VAT,
  
• sposobu zaprogramowania kasy rejestrującej celem ewidencjonowania sprzedaży na rzecz i w imieniu zlecającego,
  
• obowiązku dołączania wystawionych przez Wnioskodawcę paragonów do kopii faktur wystawionych w imieniu zlecającego.

W złożonym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawcę i podmiot świadczący usługi telekomunikacyjne (dalej: Dający zlecenie) łączy umowa agencyjna, na mocy której Wnioskodawca w imieniu i na rzecz Dającego zlecenie wraz z usługami telekomunikacyjnymi dokonuje sprzedaży urządzeń telekomunikacyjnych (telefonów, laptopów, etc, dalej towar). Obecnie towar klient może nabyć na dwa sposoby:

1. bezpośrednio od Dającego zlecenie,
2. od Wnioskodawcy, który nabył je od Dającego zlecenie.

Dający zlecenie zamierza wprowadzić nowy sposób dystrybucji towarów poprzez sprzedaż ich przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej w miejscu jej prowadzenia w imieniu i na rzecz Dającego zlecenie. Wprowadzenie nowego sposobu nie wyklucza możliwości sprzedaży na poprzednio obowiązujących warunkach. Sprzedaż w imieniu i na rzecz Dającego zlecenie będzie rejestrowana przy pomocy programu komputerowego udostępnionego przez Dającego zlecenie, przy czym sprzedaż każdego towaru będzie dokumentowana wystawieniem faktury VAT, w której jako sprzedawca wskazany zostanie Dający zlecenie, w imieniu i na rzecz którego działa Wnioskodawca. Faktura zostaje wydana nabywcy niezwłocznie po jej wystawieniu (dokonaniu sprzedaży). W przypadku sprzedaży na rzecz osób fizycznych i rolników ryczałtowych sprzedaż będzie ewidencjonowana przy pomocy kas rejestrujących Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca ma obowiązek rejestrowania przy pomocy własnych kas fiskalnych sprzedaży towarów w imieniu i na rzecz Dającego zlecenie?
2. Czyje dane powinny być podane na paragonie sprzedaży dokonanej przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz Dającego zlecenie, Wnioskodawcy czy Dającego zlecenie?
3. Czy obowiązek przechowywania paragonów dokumentujących sprzedaż dokonaną przez Wnioskodawcęę w imieniu i na rzecz Dającego zlecenie obciąża Wnioskodawcę czy Dającego zlecenie?
4. Czy Wnioskodawca będzie miał obowiązek dołączania wystawionych przez siebie paragonów do kopii faktur wystawionych w imieniu i na rzecz Dającego zlecenie ?
5. Czy Wnioskodawca ma obowiązek uwzględniania sprzedaży towarów dokonanej przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz Dającego zlecenie we własnych rejestrach sprzedaży i deklaracji VAT?
6. Czy Wnioskodawca celem prawidłowego prowadzenia własnych rejestrów sprzedaży może przypisać na kasie fiskalnej oddzielny kod literowy do celów ewidencji sprzedaży w imieniu i na rzecz Dającego zlecenie ?

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Obowiązek rejestrowania sprzedaży towarów w imieniu i na rzecz Dającego zlecenie, zgodnie z art. 111 ust. 3b ustawy o podatku od towarów i usług, spoczywa na Wnioskodawcy przy zastosowaniu jego kas rejestrujących. Podatnicy prowadzący ewidencje przy zastosowaniu kas rejestrujących, u których podstawą opodatkowania jest kwota prowizji lub inna postać wynagrodzenia za wykonywane usługi w ramach umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa, lub innych umów o podobnym charakterze albo marża, ewidencjonują, przy zastosowaniu swoich kas rejestrujących, zarówno sprzedaż własną towarów i usług jak również sprzedaż dokonaną w imieniu lub na rzecz innych podatników.
2. Jako dane sprzedawcy (podatnika) na paragonie winny być wskazane dane właściciela kasy fiskalnej, czyli Wnioskodawcy.
3. Obowiązek przechowywania paragonów dokumentujących sprzedaż dokonaną przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz Dającego zlecenie obciąża Wnioskodawcę.
4. Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku dołączania wystawionych przez siebie paragonów do kopii faktur wystawionych w imieniu i na rzecz Dającego zlecenie ponieważ wystawcą faktury dokumentującej sprzedaż będzie Dający zlecenie , a nie Wnioskodawca.
5. Wnioskodawca nie ma obowiązku uwzględniania sprzedaży towarów dokonanej przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz Dającego zlecenie we własnych rejestrach sprzedaży i deklaracji VAT, ponieważ cała sprzedaż na rzecz Dającego zlecenie będzie dokumentowana fakturami i ujmowana w ewidencji sprzedaży Dającego zlecenie.
6. Wnioskodawca celem prawidłowego prowadzenia własnych rejestrów sprzedaży i rozdzielenia sprzedaży własnych towarów i usług oraz sprzedaży na rzecz Dającego zlecenie może przypisać na kasie fiskalnej oddzielny kod literowy do celów ewidencji sprzedaży w imieniu i na rzecz Dającego zlecenie .

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się w zakresie:

• obowiązku rejestrowania sprzedaży produktów dokonywanej w imieniu i na rzecz zleceniodawcy przy zastosowaniu kas rejestrujących należących do Wnioskodawcy,
  
• umieszczenia danych Wnioskodawcy na paragonie fiskalnym,
  
• obowiązku przechowywania paragonów fiskalnych wystawionych przez Wnioskodawcę, dokumentujących sprzedaż produktów w imieniu i na rzecz zleceniodawcy,
  
• obowiązku uwzględniania sprzedaży produktów dokonanej przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz zleceniodawcy, we własnych rejestrach sprzedaży oraz we własnej deklaracji VAT,
  
• sposobu zaprogramowania kasy rejestrującej celem ewidencjonowania sprzedaży na rzecz i w imieniu zlecającego

za prawidłowe, a w zakresie obowiązku dołączania wystawionych przez Wnioskodawcę paragonów do kopii faktur wystawionych w imieniu zlecającego – za nieprawidłowe.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. z 2011 r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z zapisem art. 106 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury (art. 106 ust. 4).

Kwestie dotyczące wystawiania faktur regulują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 ze zm.).

Zgodnie z treścią § 7 ust. 3 ww. rozporządzenia, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do kopii faktury podatnik jest obowiązany dołączyć paragon dokumentujący tę sprzedaż.

Przepis ust. 3 nie dotyczy sprzedaży dokumentowanej fakturą emitowaną przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w przypadkach gdy wartość sprzedaży i kwota podatku należnego zostały zarejestrowane w raporcie fiskalnym dobowym kasy (§ 7 ust. 4).

Natomiast z § 21 ust. 1 ww. rozporządzenia, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012 r. wynika, że podatnicy są obowiązani przechowywać faktury oraz faktury korygujące, a także duplikaty tych dokumentów, do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Od 1 stycznia 2013 r., na mocy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 grudnia 2012 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2012 r., poz. 1428) powyższe regulacje znalazły odzwierciedlenie w brzmieniu:

• § 7 ust. 3, zgodnie z którym, w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż.

Przepis ust. 1 nie dotyczy sprzedaży dokumentowanej fakturą emitowaną przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w przypadkach gdy wartość sprzedaży i kwota podatku są zarejestrowane w raporcie fiskalnym dobowym kasy (§ 7 ust. 2).

• § 21 ust. 1, zgodnie z którym, podatnicy przechowują:

1. wystawione przez siebie lub w swoim imieniu faktury, w tym faktury będące duplikatami tych faktur,
2. otrzymane faktury, w tym faktury będące duplikatami tych faktur

• w podziale na okresy rozliczeniowe w sposób zapewniający łatwe ich odszukanie oraz autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur od momentu ich wystawienia lub otrzymania do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Należy wskazać, iż na podstawie art. 109 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z tym przepisem, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Stosownie do art. 111 ust. 3a pkt 1, 6, 7 i 8 ww. ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani:

• dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy;
  
• przechowywać kopie dokumentów kasowych przez okres wymagany w art. 112, zgodnie z warunkami określonymi w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223, z późn. zm.);
  
• stosować kasy rejestrujące wyłącznie do prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży, z zastrzeżeniem ust. 3b;
  
• dokonywać wydruku emitowanych przez kasę rejestrującą dokumentów i ich kopii na nośniku papierowym.

Z kolei jak wynika z zapisu art. 111 ust. 3b ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących, u których podstawą opodatkowania jest kwota prowizji lub inna postać wynagrodzenia za wykonywane usługi w ramach umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze albo marża, ewidencjonują na potrzeby obliczenia osiąganego przez nich obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej oraz prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników.

Ponadto, zgodnie z art. 111 ust. 6a ustawy, kasa rejestrująca służąca do prowadzenia ewidencji, o której mowa w ust. 1, musi zapewniać prawidłowe zaewidencjonowanie podstawowych danych dotyczących zawieranych transakcji, w tym wysokości uzyskiwanego przez podatnika obrotu i kwot podatku należnego, oraz musi przechowywać te dane lub też zapewniać bezpieczny ich przekaz na zewnętrzne nośniki danych. Pamięć fiskalna kasy rejestrującej powinna posiadać numer unikatowy, nadawany w ramach czynności materialno-technicznych przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

Kwestie dotyczące prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej regulują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338 ze zm.).

Jak wynika z zapisu § 2 ww. rozporządzenia:

• przez numer identyfikacji podatkowej (NIP) rozumie się numer identyfikacji podatkowej podatnika w rozumieniu przepisów o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (§ 2 pkt 7);
  
• przez paragon fiskalny rozumie się wydrukowany dla nabywcy przez kasę w momencie sprzedaży dokument fiskalny z dokonanej sprzedaży (§ 2 pkt 11);
  
• przez podatnika należy rozumieć podatnika podatku od towarów i usług (§ 2 pkt 13).

Jak wskazano w § 5 ust. 1 pkt 1 lit. c) ww. rozporządzenia, kasy, z zastrzeżeniem ust. 2-5, musi zapisywać w pamięci fiskalnej kasy oznaczenia literowe od „A” do „G” służące użytkownikowi kasy do przyporządkowania stawki podatku do nazw towarów i usług, przy czym:

• literze „A” jest przyporządkowana stawka podstawowa podatku,
  
• literom od „B” do „G” odpowiadają pozostałe stawki podatku wprowadzane na poszczególne towary i usługi oraz zwolnienie od podatku.

Zgodnie natomiast z § 5 ust. 1 pkt 6 ww. rozporządzenia, paragon fiskalny drukowany przez kasę musi zawierać następujące informacje:

1. imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a dla sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych – adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika,
2. numer identyfikacji podatkowej podatnika (NIP),
3. numer kolejny wydruku,
4. datę i czas (godzinę i minutę) sprzedaży,
5. nazwę towaru lub usługi i ewentualnie opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy,
6. cenę jednostkową towaru lub usługi,
7. ilość i wartość sprzedaży,
8. wartość sprzedaży i kwoty podatku według poszczególnych stawek,
9. wartość sprzedaży zwolnionej z podatku,
10. łączną kwotę podatku,
11. łączną kwotę należności,
12. kolejny numer paragonu fiskalnego,
13. kolejny numer kasy i oznaczenie kasjera - przy więcej niż jednym stanowisku kasowym,
14. logo fiskalne, zgodnie z załącznikiem nr 2 do rozporządzenia, oraz numer unikatowy kasy,
15. oznaczenie waluty przynajmniej przy łącznej kwocie należności, o której mowa w lit. k, w której dokonywana jest rejestracja sprzedaży.

Jak wynika § 5 ust. 1 pkt 10 ww. rozporządzenia, paragon fiskalny musi być czytelny i zawierać wszystkie dane, o których mowa w pkt 6, pozwalające nabywcy na sprawdzenie prawidłowości dokonanej transakcji (…).

Stosownie do § 7 ust. 1 tego rozporządzenia, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2, są obowiązani, między innymi:

• dokonywać ewidencji każdej sprzedaży oraz wydruku paragonu fiskalnego lub faktury VAT z każdej sprzedaży, jak również wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy (§ 7 ust. 1 pkt 1);
  
• dokonywać weryfikacji poprawności pracy kasy, ze szczególnym uwzględnieniem prawidłowego zaprogramowania nazw towarów i usług oraz właściwego ich przyporządkowania do stawek podatku oraz niezwłocznego zgłaszania prowadzącemu serwis kas każdej nieprawidłowości w jej pracy (§ 7 ust. 1 pkt 4);
  
• dokonywać wydruku wszystkich emitowanych przez kasę dokumentów i ich kopii na taśmie papierowej, jeżeli druk kopii umożliwia konstrukcja kasy i umożliwiają to przepisy rozporządzenia (§ 7 ust. 1 pkt 7);
  
• przechowywać kopie dokumentów kasowych przez okres wymagany w ustawie oraz w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz. 60, z późn. zm.) zgodnie z warunkami określonymi w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. nr 76, poz. 694, z późn. zm.) (§ 7 ust. 1 pkt 8);
  
• stosować kasy wyłącznie do prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży, bez prawa ich używania przez osoby trzecie, z zastrzeżeniem ust. 7 (§ 7 ust. 1 pkt 9).

Należy również wskazać, iż stosownie do zapisu § 7 ust. 7 powołanego rozporządzenia, podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas, u których podstawą opodatkowania jest kwota prowizji lub inna postać wynagrodzenia za wykonywane usługi w ramach umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze albo też marża, ewidencjonują na potrzeby obliczenia osiąganego przez nich obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej oraz prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników.

Jak wynika z zapisu art. 112 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy są obowiązani przechowywać ewidencje prowadzone dla celów rozliczania podatku oraz wszystkie dokumenty związane z tym rozliczaniem do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca zawarł umowę agencyjną, na mocy której w imieniu i na rzecz zleceniodawcy wraz z usługami telekomunikacyjnymi dokonuje sprzedaży urządzeń telekomunikacyjnych (telefonów, laptopów, etc.). Obecnie klient może nabyć towar bezpośrednio od zleceniodawcy lub Wnioskodawcy, który je od zleceniodawcy nabył. Na podstawie zawartej umowy, Wnioskodawca zamierza dokonywać sprzedaży towarów w imieniu i na rzecz zleceniodawcy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w miejscu jej prowadzenia. Wprowadzenie nowego sposobu nie wyklucza możliwości sprzedaży na poprzednio obowiązujących warunkach.

Sprzedaż w imieniu i na rzecz zleceniodawcy będzie rejestrowana przy pomocy udostępnionego przez niego programu komputerowego, przy czym sprzedaż każdego towaru będzie dokumentowana wystawieniem faktury VAT, w której jako sprzedawca wskazany zostanie zleceniodawca, w imieniu i na rzecz którego działa Wnioskodawca. Faktura zostaje wydana nabywcy niezwłocznie po jej wystawieniu (dokonaniu sprzedaży). W przypadku sprzedaży na rzecz osób fizycznych i rolników ryczałtowych sprzedaż będzie ewidencjonowana przy pomocy kas rejestrujących Wnioskodawcy.

Analizując powołane przepisy, a zwłaszcza regulacje wynikające z zapisu 111 ust. 3b ustawy o podatku od towarów i usług należy zauważyć, iż ustanawia on wyjątek od zasady, iż podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących obowiązani są stosować kasy wyłącznie do prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży, nakazując również ewidencjonowanie sprzedaży prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników. Wyjątek ten dotyczy ewidencjonowania za pomocą własnej kasy obrotu innego podmiotu bez prawa do używania przez podatnika kas należących do innego podmiotu. Zatem zleceniobiorca, który obok sprzedaży towarów zleceniodawcy, dokonuje sprzedaży towarów własnych, w sytuacji gdy ciąży na nim obowiązek prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy użyciu kasy rejestrującej, ma również obowiązek ewidencjonowania na tej kasie obrotu z tytułu sprzedaży towarów zleceniodawcy. Należy więc odróżnić obowiązek ewidencjonowania, który ciąży na pośredniku, od obowiązku ewidencjonowania spoczywającego na zleceniodawcy.

Mając na względzie przedstawiony w złożonym wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa, w odniesieniu do pytania 1 należy zatem stwierdzić, iż skoro na Wnioskodawcy, z tytułu dokonywania sprzedaży własnej, ciąży obowiązek prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kasy rejestrującej, to również sprzedaż realizowana w imieniu zleceniodawcy, stosownie do art. 111 ust. 3b ustawy, powinna być przez Wnioskodawcę ewidencjonowana za pośrednictwem posiadanej przez niego kasy, ze wszystkimi tego konsekwencjami.

Wobec powyższego – w odniesieniu do pytania 2 – należy wskazać, iż paragony fiskalne emitowane przez kasę rejestrującą należącą do Wnioskodawcy, dokumentujące sprzedaż dokonaną w imieniu i na rzecz zleceniodawcy, zgodnie z zapisem § 5 ust. 1 pkt 6 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r., muszą być opatrzone danymi Wnioskodawcy, w tym nazwą, adresem jego punktu sprzedaży oraz numerem identyfikacji podatkowej.

Odnosząc się natomiast do kwestii objętej pytaniem 3, dotyczącym przechowywania dokumentów kasowych, należy stwierdzić, iż w myśl powołanych wcześniej przepisów art. 111 ust. 3a pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług oraz w § 7 ust. 1 pkt 8 ww. rozporządzenia, podatnicy prowadzący ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej są obowiązani przechowywać kopie dokumentów kasowych zgodnie z wymogami zawartymi w tych przepisach. W świetle powyższego, skoro na Wnioskodawcy ciąży obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej, to należy stwierdzić, iż to Wnioskodawca będzie zobowiązany do przechowywania emitowanych przez posiadaną kasę rejestrującą paragonów fiskalnych wystawionych w związku ze sprzedażą dokonaną w imieniu i na rzecz zleceniodawcy.

Należy przy tym zauważyć, iż skoro stosownie do art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy, to przedmiotowy obowiązek przechowywania dotyczy de facto kopii emitowanych przez kasę rejestrującą paragonów fiskalnych. Wyjątkiem od tej zasady będzie sytuacja, gdy na żądanie osoby, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy, wystawiana jest faktura VAT. Wówczas, stosownie do zapisu § 7 ust. 3 powołanego wcześniej rozporządzenia z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur (…), w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012 r. oraz § 7 ust. 1 tego rozporządzenia, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r., podatnik ma obowiązek przechowywania również oryginału paragonu fiskalnego wraz z kopią wystawionej faktury.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż każda transakcja sprzedaży dokonana w imieniu i na rzecz zleceniodawcy będzie zawsze dokumentowana fakturą wystawioną przez Wnioskodawcę. Danymi sprzedawcy na fakturze będą dane zleceniodawcy a Wnioskodawca przekaże fakturę nabywcy produktów natychmiast po dokonaniu sprzedaży.

Ponadto, w przypadku, gdy kupującym będzie osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej lub rolnik ryczałtowy, sprzedaż będzie również rejestrowana w punkcie sprzedaży Wnioskodawcy za pomocą kasy rejestrującej.

W przedmiotowej sprawie zachodzi specyficzna sytuacja, w której Wnioskodawca, działający w charakterze zleceniobiorcy, jest obowiązany do ewidencjonowania przy zastosowaniu własnej kasy rejestrującej dokonywanych w imieniu i na rzecz zleceniodawcy transakcji, które są dokumentowane jednocześnie fakturami, opatrzonymi danymi zleceniodawcy.

Należy zauważyć, iż jednym z podstawowych obowiązków podatników podatku od towarów i usług jest prawidłowe, rzetelne i terminowe prowadzenie urządzeń księgowych, tak by odzwierciedlały faktyczny przebieg dokonywanych operacji. Zatem prowadzona przez Wnioskodawcę dokumentacja musi umożliwiać zidentyfikowanie dokonanych transakcji i przypisanie im konkretnych dokumentów, tak by nie doprowadzić do błędnego, np. podwójnego opodatkowania tej samej transakcji na podstawie dwóch dowodów sprzedaży – faktury i paragonu. Powyższe ma istotne znaczenie zwłaszcza w sytuacji, gdy takie same towary będą przedmiotem transakcji sprzedaży prowadzonej przez Wnioskodawcę we własnym imieniu, jak i dokonywanych na podstawie zawartej umowy transakcji sprzedaży w imieniu i na rzecz zleceniodawcy.

Należy w tym miejscu zauważyć, iż zgodnie z zapisem § 19 ust. 1 powołanego wyżej rozporządzenia Ministra Finansów, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012 r., faktury i faktury korygujące są wystawiane co najmniej w dwóch egzemplarzach, przy czym oryginał otrzymuje nabywca, a kopię zatrzymuje sprzedawca.

Od 1 stycznia 2013 r., powyższy przepis obowiązuje w brzmieniu: faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

W świetle powyższego, odnosząc się do pytania 4 należy stwierdzić, iż skoro jak wskazano we wniosku, każda transakcja sprzedaży dokonanej w imieniu i na rzecz zleceniodawcy – także na rzecz osób, o których mowa w art. 111 ust. 1 ustawy – będzie dokumentowana zarówno fakturą, jak i paragonem fiskalnym, to dla uniknięcia podwójnego opodatkowania tej samej sprzedaży, Wnioskodawca będzie zobowiązany do dołączania oryginałów paragonów do jednego z egzemplarzy faktury, który zachowa we własnej dokumentacji, stosownie do zapisu powołanego wcześniej § 7 ust. 3 rozporządzenia z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur (…). Stąd też, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 4 uznano za nieprawidłowe.

Odnosząc się do kwestii objętej pytaniem nr 5, tj. czy Wnioskodawca ma obowiązek uwzględniania sprzedaży produktów dokonanej przez niego w imieniu i na rzecz zleceniodawcy, we własnych rejestrach sprzedaży oraz we własnej deklaracji VAT, należy stwierdzić, że powołany wcześniej art. 109 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, nakłada na podatników obowiązek prowadzenia ewidencji, służącej prawidłowemu sporządzeniu deklaracji podatkowej.

Należy zaznaczyć, iż ewidencja prowadzona w kasie rejestrującej jest niezależna od ewidencji, której prowadzenia wymagają inne przepisy, w szczególności art. 109 ust. 3 ustawy. Ewidencja prowadzona na podstawie art. 111 ustawy dotyczy bowiem części sprzedaży podatnika na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Ewidencja sprzedaży prowadzona przy zastosowaniu kasy rejestrującej spełnia wymogi zawarte w art. 109 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług wyłącznie w przypadku gdy zawiera dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, tj. dane odzwierciedlające rzeczywisty przebieg transakcji.

Planowane przez Wnioskodawcę transakcje sprzedaży w ramach zawartej umowy będą, jak wynika ze złożonego wniosku, dokumentowane fakturami opatrzonymi danymi zleceniodawcy, jak również – w przypadku osób, o których mowa w art. 111 ust. 1 ustawy – paragonami fiskalnymi emitowanymi przez kasę rejestrującą Wnioskodawcy.

Należy w tym miejscu wskazać, iż stosownie do zapisu art. 19 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług, jeżeli podatnik wydaje towar podmiotowi, o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt 4 (prowadzący przedsiębiorstwo maklerskie, zarządzający funduszami inwestycyjnymi, agent, zleceniobiorca lub inna osoba świadcząca usługi o podobnym charakterze), obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania przez podatnika zapłaty za wydany towar, nie później jednak niż w terminie 30 dni, licząc od dnia wykonania usługi przez ten podmiot. A zatem w tak przedstawionej sprawie to na zleceniodawcy ciąży obowiązek prawidłowego rozliczenia przedmiotowej sprzedaży.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż Wnioskodawca nie ma obowiązku uwzględniania sprzedaży produktów dokonanej w imieniu i na rzecz zleceniodawcy we własnej ewidencji sprzedaży (prowadzonej dla celów podatku od towarów i usług) oraz we własnej deklaracji VAT-7.

W odniesieniu do pytania 6 należy tutejszy organ zauważa, że stosownie do regulacji zawartej w § 5 ust. 1 pkt 1 lit. c) rozporządzenia w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące (…), kasa rejestrująca winna zapisywać w pamięci fiskalnej oznaczenia literowe od „A” do „G” służące użytkownikowi kasy do przyporządkowania stawki podatku do nazw towarów i usług, przy czym:

• literze „A” jest przyporządkowana stawka podstawowa podatku,
  
• literom od „B” do „G” odpowiadają pozostałe stawki podatku wprowadzane na poszczególne towary i usługi oraz zwolnienie od podatku.

W świetle powyższego przepisu, jak również uwzględniając regulacje wynikające z zapisu powołanego wyżej art. 109 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, należy stwierdzić, iż dokonując sprzedaży w imieniu i na rzecz zleceniodawcy, Wnioskodawca powinien prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej w sposób niebudzący wątpliwości, iż obrót związany z tą sprzedażą nie jest obrotem Wnioskodawcy.

Zatem stosownie do zapisu ww. § 5 ust. 1 pkt 1 lit. c) Wnioskodawca może przyporządkować stawkę podatku dla usługi świadczonej w imieniu i na rzecz zleceniodawcy, kolejnej wolnej literze w pamięci kasy rejestrującej, odnotowując ten fakt w książce serwisowej kasy. Z raportów miesięcznych sporządzonych przez Wnioskodawcę wynikać wówczas będzie, jaka wartość obrotu – przyporządkowana do konkretnego oznaczenia literowego – nie jest obrotem Wnioskodawcy.

Reasumując powyższe rozważania należy stwierdzić, iż przedstawione w złożonym wniosku stanowisko Wnioskodawcy w zakresie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego w zakresie pytań 1-3 i 5-6 uznano za prawidłowe, natomiast w zakresie pytania 4 uznano za nieprawidłowe.

Końcowo wskazać należy, iż mając na uwadze fakt, że stroną wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest zleceniobiorca dokonujący sprzedaży w imieniu i na rzecz zleceniodawcy, zaznacza się, iż interpretacja nie ma mocy wiążącej dla zleceniodawcy. Podmiot ten, aby uzyskać interpretację indywidualną powinien wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej udzielenie. W konsekwencji regulacje zawarte w art. 14k-14n ustawy Ordynacja podatkowa nie będą miały zastosowania dla tego podmiotu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.