INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 17 czerwca 2008 r. (data wpływu 19 czerwca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego obowiązujących w latach 2005 – 2006 dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwestii objęcia refundacji wywozowych zwolnieniem przedmiotowym – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 czerwca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwestii objęcia refundacji wywozowych zwolnieniem przedmiotowym oraz możliwości uznania za koszty uzyskania przychodów „kosztu sprzedanych produktów”, z którymi wiąże się refundacja, uzupełniony pismem Spółki z dnia 27 sierpnia 2008 r. (data wpływu 1 września 2008 r.).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka w ramach działalności gospodarczej dokonuje wywozu swoich produktów poza obszar Unii Europejskiej. Na podstawie art. 3 i art. 5 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o administrowaniu obrotem towarowym z zagranicą (Dz. U. Nr 97, poz. 963 ze zm.), art. 11 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o Agencji Rynku Rolnego i organizacji niektórych rynków rolnych (Dz. U. Nr 42, poz. 386 ze zm.) w związku z art. 49 ust. 1 Rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/1999 z dnia 15 kwietnia 1999 r. ustanawiającego wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu refundacji wywozowych do produktów rolnych (Dz. Urz. WE L 102 z 17.4.1999, str. 11 ze zm.) oraz art. 1, art. 5 i art. 20 Rozporządzenia Komisji (WE) nr 3448/93 w odniesieniu do systemu przyznawania refundacji wywozowych dla niektórych produktów rolnych wywozowych w postaci towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu oraz kryteriów dla ustalania wysokości kwot takich refundacji (Dz. Urz. WE L 172 z 5.7.2005, str. 24) otrzymuje refundacje wywozowe. Dotyczą one bezpośrednio eksportu płatków śniadaniowych poza obszar Wspólnoty Europejskiej. Przedmiotem refundacji wywozowej jest cukier - jeden z surowców w produkcji płatków.

Zgodnie z art. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka jest zobowiązana do prowadzenia ewidencji rachunkowej. W załączniku nr 1 do ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości w Rachunku zysków i strat (wariant kalkulacyjny) w pozycji B są wymienione Koszty sprzedanych produktów, towarów i materiałów. W przypadku produkcji płatków śniadaniowych na koszty te składa się Koszt wytworzenia sprzedanych produktów, czyli pozycja B I w Rachunku zysków i strat (wariant kalkulacyjny) - o tych kosztach szerzej jest mowa w art. 34b ustawy o rachunkowości. Zatem w przedmiotowej sprawie Spółka ponosi koszt sprzedawanych produktów, rozumiany jako koszty wytworzenia płatków śniadaniowych, w szczególności surowce, opakowania, energię, robociznę, amortyzację, które można przyporządkować przychodom osiągniętym z tytułu eksportu płatków śniadaniowych w roku obrotowym, którego dotyczy dane sprawozdanie finansowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w świetle przepisów prawa podatkowego obowiązującego w latach 2005 – 2006 refundacja wywozowa, o której mowa powyżej, jest zwolniona przedmiotowo od podatku dochodowego od osób prawnych...
2. Czy koszt sprzedanych produktów, z którymi związana jest przedmiotowa refundacja wywozowa jest kosztem uzyskania przychodów...

Niniejsza interpretacja indywidualna stanowi ocenę stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania pierwszego. Wniosek Spółki w zakresie pytania drugiego zostanie rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotowa refundacja wywozowa (nazywana przez niego dotacją) jest zwolniona z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stanowi ona świadczenie wypłacane w ramach Wspólnej Polityki Rolnej Unii Europejskiej. W opinii Spółki przedmiotowa refundacja ma charakter bezpośredni. Mogą się o nią ubiegać eksporterzy cukru, rekompensując różnicę między cenami na rynku wewnątrz i poza Wspólnotą, w przypadku gdy ceny na rynku światowym są niższe niż wspólnotowe.

Wspólna Polityka Rolna prowadzona w państwach członkowskich Unii Europejskiej jest realizowana przez politykę kontroli rynku, która polega na ustanowieniu dla produktów rolnych specjalnego systemu w postaci wspólnej organizacji rynku. Jedną z zasad wspólnej organizacji rynku jest przyznanie priorytetu produktom unijnym poprzez wprowadzenie systemu ochrony rolnictwa europejskiego oraz systemu subwencjonowania sprzedaży produktów europejskich do państw trzecich. Stosowane dopłaty, w przepisach zwane refundacjami wywozowymi, pokrywają różnice pomiędzy cenami europejskimi a cenami światowymi. Obowiązującym aktualnie aktem prawnym regulującym zasady organizacji unijnego rynku cukru jest Rozporządzenie Rady (WE) Nr 318/2006 z dnia 20 lutego 2006 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru. Z przepisu wynika, że refundacje wywozowe, o które mogą ubiegać się eksporterzy cukru, rekompensujące różnicę między cenami rynku cukru wewnątrz i poza Wspólnotą, w przypadku, gdy ceny na rynku światowym są niższe niż ceny wspólnotowe, są dopłatami stosowanymi w ramach unijnej Wspólnej Polityki Rolnej.

Z przepisów ustawy o Agencji Rynku Rolnego i organizacji niektórych rynków rolnych wynika, że Agencja jest podmiotem powołanym do realizowania Wspólnej Polityki Rolnej Unii Europejskiej, a także płatnikiem dopłat stosowanych w ramach realizacji tej Polityki. Subwencje wynikające ze Wspólnej Polityki Rolnej finansowane z budżetu Unii Europejskiej nie powinny być bezpośrednio opodatkowane i bezpośrednio zasilać budżet państwa członkowskiego. Prawidłowość takiego stanowiska potwierdza wiele wydanych przez organy skarbowe interpretacji prawa podatkowego.

Przykładowo, Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego w postanowieniu o sygn. PD/423-12.1/GC/2006 stwierdził, że „otrzymane przez Spółkę dopłaty do eksportu cukru stanowią przychód zwolniony od podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 36 ustawy”. Z treści uzasadnienia tego postanowienia wynika, że interpretacja odnosi się do stanu faktycznego identycznego ze stanem faktycznym przedstawionym przez Wnioskodawcę.

Dyrektor Izby Skarbowej w Lublinie w decyzji z dnia 30 sierpnia 2006 r. sygn. PD-1/4218-55/06/I również uznał, że refundacja wywozowa jest objęta dyspozycją art. 17 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Stwierdzono, że interpretacja taka wynika z pisma Ministra Finansów z dnia 1 sierpnia 2005 r. (PB3-1114-8213-193/Dz/05, Biul. Skarb. 2005/6/19) oraz pisma Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 29 grudnia 2004 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 36 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), wolne od podatku są dopłaty bezpośrednie stosowane w ramach Wspólnej Polityki Rolnej Unii Europejskiej, otrzymane na podstawie odrębnych przepisów. Unormowanie to zostało wprowadzone do powołanej ustawy z dniem 1 stycznia 2004 r. i nie było nowelizowane.

System płatności bezpośrednich w Unii Europejskiej reguluje Rozporządzenie Rady (WE) NR 1782/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiające wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiające określone systemy wsparcia dla rolników oraz zmieniające rozporządzenia (EWG) nr 2019/93, (WE) nr 1452/2001, (WE) nr 1453/2001, (WE) nr 1454/2001, (WE) nr 1868/94, (WE) nr 1251/1999, (WE) nr 1254/1999, (WE) nr 1673/2000, (EWG) nr 2358/71 i (WE) nr 2529/2001 (Dz. U.UE.L.03.270.1). W treści art. 2 lit. d tego aktu prawnego zdefiniowano płatność bezpośrednią jako płatność przyznawaną bezpośrednio rolnikom w ramach systemu wsparcia dochodowego wyszczególnionego w załączniku I. Rolnikiem – dla celów tego rozporządzenia – jest natomiast osoba fizyczna lub prawna, bądź grupa osób fizycznych lub prawnych, bez względu na status prawny takiej grupy i jej członków w świetle prawa krajowego, których gospodarstwo znajduje się na terytorium Wspólnoty, określonym w art. 299 Traktatu, oraz które prowadzą działalność rolniczą (art. 2 lit. a powołanego rozporządzenia). W załączniku I do omawianego rozporządzenia nie wymieniono refundacji wywozowych.

Warunki i tryb udzielenia producentom rolnym płatności bezpośrednich do gruntów rolnych, określonych w przepisach powyższego aktu wspólnotowego w latach 2005 – 2006 określała ustawa z dnia 28 grudnia 2003 r. o płatnościach bezpośrednich do gruntów rolnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 6, poz. 40 ze zm.), od dnia 1 czerwca 2006 r. nosząca zmienioną nazwę: ustawa o płatnościach bezpośrednich do gruntów rolnych i oddzielnej płatności z tytułu cukru. Zgodnie z jej art. 2 ust. 1, osobie fizycznej, osobie prawnej lub jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, będącej posiadaczem gospodarstwa rolnego, zwanej dalej "producentem rolnym", przysługują płatności na będące w jej posiadaniu grunty rolne utrzymywane w dobrej kulturze rolnej, przy zachowaniu wymogów ochrony środowiska, zwane dalej "gruntami rolnymi". Płatności te obejmują jednolitą płatność obszarową oraz płatności uzupełniające do powierzchni niektórych upraw.

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca otrzymuje refundacje wywozowe związane z eksportem poza terytorium Unii Europejskiej płatków śniadaniowych, do produkcji których wykorzystywany jest cukier.

Możliwość przyznawania takich refundacji przewiduje rozporządzenie Rady (WE) Nr 1260/2001 z dnia 19 czerwca 2001 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru. Zgodnie z art. 27 ust. 1 tego rozporządzenia, w zakresie niezbędnym do umożliwienia wywozu produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. a), c) i d) bez dalszego przetworzenia lub w postaci towarów wymienionych w załączniku V, na podstawie notowań rynku światowego lub cen w przypadku produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. a), c) i d), oraz w ramach limitów wynikających z porozumień zawartych zgodnie z art. 300 Traktatu, różnica między takimi notowaniami lub cenami, a cenami we Wspólnocie może zostać pokryta refundacjami wywozowymi.

We wstępie do powyższego rozporządzenia wyjaśniono, że wspólnotowy rynek cukru wymaga istnienia wspólnego systemu handlowego na zewnętrznych granicach Wspólnoty. System ten wraz z opłatami przywozowymi oraz refundacje wywozowe mają przyczyniać się do ustabilizowania rynku wspólnotowego, w szczególności, poprzez zapobieganie oddziaływaniu wahań cenowych rynku światowego na ceny obowiązujące wewnątrz Wspólnoty. W szczególności, stosowanie refundacji wywozowych ma rekompensować różnicę między cenami na rynku cukru wewnątrz i poza Wspólnotą w przypadku, gdy ceny na rynku światowym są niższe niż ceny wspólnotowe.

Sposób realizacji mechanizmów Wspólnej Polityki Rolnej ustanowionych przepisami wspólnotowymi oraz organizację rynku cukru oraz innych wybranych rynków rolnych określa ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o Agencji Rynku Rolnego i organizacji niektórych rynków rolnych (t. j. Dz. U. z 2007 r. Nr 231, poz. 1702). Mocą tej ustawy powołano Agencję Rynku Rolnego, która między innymi realizuje zadania na rynkach produktów rolnych i żywnościowych mające na celu stabilizację tych rynków w ramach mechanizmów Wspólnej Polityki Rolnej oraz administruje obrotem z zagranicą towarami rolnymi w ramach Wspólnej Polityki Rolnej oraz towarami przetworzonymi nieobjętymi załącznikiem I do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (towary z grupy non-aneks I), w szczególności przez naliczanie i wypłacanie refundacji wywozowych i dopłat przywozowych (art. 11 ust. 1 pkt 1 i pkt 5 lit. d tej ustawy).

Jak wynika z powołanych unormowań, refundacje wywozowe nie są objęte systemem dopłat bezpośrednich (płatności bezpośrednich), ale stanowią odrębny instrument realizacji Wspólnej Polityki Rolnej Unii Europejskiej. Oznacza to, że przedmiotowe refundacje otrzymane przez Wnioskodawcę w latach 2005 – 2006 r. nie podlegają zwolnieniu przedmiotowemu, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Nie mieszczą się one bowiem w zakresie zastosowania tego przepisu.

Należy ponadto podkreślić, że refundacje wywozowe są finansowane ze środków Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej ”Sekcja Gwarancji”. W omawianym stanie prawnym, środki pochodzące z tego funduszu zaliczane były do środków publicznych na mocy art. 5 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 5 ust. 3 pkt 3 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 249, poz. 2104 ze zm.), lecz nie stanowiły dochodów budżetu państwa (art. 96 tej ustawy). Przepis art. 106 ust. 2 powołanej ustawy, stanowił natomiast, że dotacjami są podlegające szczególnym zasadom rozliczania, wydatki budżetu państwa przeznaczone na cele wskazane w tym przepisie. Refundacje wywozowe nie stanowiły zatem dotacji, w rozumieniu ustawy o finansach publicznych.

Konieczne jest również zaznaczenie, że w dniu 29 grudnia 2006 r. weszła w życie ustawa z dnia 8 grudnia 2006 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 249, poz. 1832). W wyniku tej nowelizacji, w treści art. 96 ustawy o finansach publicznych dodano pkt 16, uznając za dochody budżetu państwa środki, o których mowa w art. 5 ust. 3 pkt 2 - 4, po ich przekazaniu na rachunek dochodów budżetu państwa. Zmieniono również art. 106 ust. 2 omawianej ustawy, definiujący dotacje. Na mocy art. 25 ust. 1 ustawy nowelizującej, ma ona jednak zastosowanie do wykonywania ustawy budżetowej i uchwał budżetowych jednostek samorządu terytorialnego na rok 2007, z zastrzeżeniem ust. 2 - 4.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w okresie 1 stycznia 2005 r. - 31 grudnia 2006 r.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.