INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Powiatowej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej, przedstawione we wniosku z dnia 25 sierpnia 2008 r. (data wpływu 28 sierpnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej Ordynacji podatkowej w zakresie niepodatkowych należności budżetu państwa, do których ustalania uprawnione są organy niepodatkowe – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 sierpnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej Ordynacji podatkowej w zakresie niepodatkowych należności budżetu państwa, do których ustalania uprawnione są organy niepodatkowe.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w (…) wystawia decyzje administracyjne obciążające podmiot kontrolowany kwotą o wartości wynikającej z kosztów badań laboratoryjnych oraz innych czynności kontrolnych. Obowiązek pobierania opłaty związanej ze sprawowaniem przez organ zapobiegawczego i bieżącego nadzoru sanitarnego wynika z art. 36 ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej, wskazując, że jeśli w jednostce kontrolowanej stwierdzono naruszenie wymagań higienicznych i zdrowotnych, do przestrzegania których jest zobowiązana, organ sprawujący kontrolę ma obowiązek pobrania opłaty za czynności jak wyżej. Przedmiotowe opłaty są opłatami publicznoprawnymi, stanowią dochód budżetu państwa.

W sytuacji, gdy podmiot zobowiązany do zapłaty opłaty wynikającej z decyzji nie wpłaca należności w ustalonym terminie, Stacja wszczyna postępowanie egzekucyjne w administracji, kieruje tytuł wykonawczy do właściwego urzędu skarbowego, celem prowadzenia postępowania egzekucyjnego. W trakcie jednego z postępowań (już zakończonego umorzeniem postępowania) dłużnik zgłosił zarzut przedawnienia należności. Jako podstawę przedawnienia wskazano przepisy zawarte w rozdziale 8 dziale III Ordynacji podatkowej. Dłużnik wskazał, że omawiane opłaty mieszczą się w dyspozycji art. 2 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa, stąd przepisy działu III, w tym również dotyczące terminów przedawnienia, mają zastosowanie w sprawie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy opłaty nakładane na podstawie art. 36 ust. 1 ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej – w postaci decyzji administracyjnych – na kontrolowane przez Inspekcję Sanitarną podmioty mieszczą się w dyspozycji art. 2 § 2 Ordynacji podatkowej...
2. Czy do opłat j.w. należy stosować odsetki od należności podatkowych...

Tutejszy organ informuje, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pierwsze pytanie przedstawione we wniosku, natomiast w zakresie odpowiedzi na drugie pytanie wydano interpretację indywidualną nr ILPB2/415-555/08-3/JK z dnia 14 listopada 2008 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, do opłat wynikających z decyzji administracyjnych wydanych na podstawie art. 36 ust. 1 ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej ma zastosowanie art. 2 § 2 Ordynacji podatkowej, a co za tym idzie do tych należności stosuje się okres przedawnienia wynikający z rozdziału 8 działu III Ordynacji, bowiem są to niepodatkowe należności budżetu państwa, dla których ustalenia lub określenia uprawnione są organy inne niż organy podatkowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 § 1 pkt 1,3 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) przepisy ustawy stosuje się do:

• podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetu państwa oraz budżetów jednostek samorządu terytorialnego, do których ustalania uprawnione są organy podatkowe;
• opłaty skarbowej oraz opłat, o których mowa w przepisach o podatkach i opłatach lokalnych;
• spraw z zakresu prawa podatkowego innych niż wymienione w pkt 1, należących do właściwości organów podatkowych.

Natomiast stosownie do art. 2 § 2 ww. ustawy jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, przepisy działu III stosuje się również do opłat oraz niepodatkowych należności budżetu państwa, do których ustalania lub określania uprawnione są organy inne niż organy podatkowe. Na podstawie art. 2 § 3 ww. ustawy organom, o których mowa w § 2, przysługują uprawnienia organów podatkowych. Art. 2 § 4 ustawy Ordynacja podatkowa stanowi również, że postanowień tej ustawy nie stosuje się do świadczeń pieniężnych wynikających ze stosunków cywilnoprawnych oraz opłat za usługi, do których stosuje się przepisy o cenach.

Zgodnie z art. 3 pkt 3 ww. ustawy ilekroć jest w niej mowa o podatkach – rozumie się przez to również:

1. zaliczki na podatki,
2. raty podatków, jeżeli przepisy prawa podatkowego przewidują płatność podatku w ratach,
3. opłat oraz niepodatkowe należności budżetowe.

Zgodnie z art. 70 § 1 ww. ustawy zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Art. 1 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (t.j. Dz. U. z 2006 r. Nr 122, poz. 851 z późn. zm.) stanowi, że jest ona powołana do realizacji zadań z zakresu zdrowia publicznego, w szczególności poprzez sprawowanie nadzoru nad warunkami:

1. higieny środowiska,
2. higieny pracy w zakładach pracy,
3. higieny radiacyjnej,
4. higieny procesów nauczania i wychowania,
5. higieny wypoczynku i rekreacji,
6. zdrowotnymi żywności, żywienia i przedmiotów użytku,
7. higieniczno-sanitarnymi, jakie powinien spełniać personel medyczny, sprzęt oraz pomieszczenia, w których są udzielane świadczenia zdrowotne

nbspnbsp - w celu ochrony zdrowia ludzkiego przed niekorzystnym wpływem szkodliwości i uciążliwości środowiskowych, zapobiegania powstawaniu chorób, w tym chorób zakaźnych i zawodowych.

Stosownie do treści art. 2 ww. ustawy wykonywanie wyżej określonych zadań polega na sprawowaniu zapobiegawczego i bieżącego nadzoru sanitarnego oraz prowadzeniu działalności zapobiegawczej i przeciwepidemiologicznej w zakresie chorób zakaźnych i innych chorób powodowanych warunkami środowiska, a także na prowadzeniu działalności oświatowo-zdrowotnej.

Z kolei art. 36 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że za badania laboratoryjne oraz inne czynności wykonywane przez organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej w związku ze sprawowaniem bieżącego i zapobiegawczego nadzoru sanitarnego pobiera się opłaty w wysokości kosztów ich wykonania, z zastrzeżeniem ust. 2. Opłaty ponosi osoba lub jednostka organizacyjna obowiązana do przestrzegania wymagań higienicznych i zdrowotnych.

Stosownie do art. 36 ust. 2 ww. ustawy za badania laboratoryjne i inne czynności wykonywane w związku ze sprawowaniem bieżącego nadzoru sanitarnego przez organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej nie pobiera się opłat od osób oraz jednostek organizacyjnych obowiązanych do przestrzegania wymagań higienicznych i zdrowotnych, jeżeli w wyniku badań nie stwierdzono naruszenia tych wymagań.

Zapis art. 36 ust. 3 ww. ustawy stanowi, że za badania laboratoryjne i inne czynności związane z wydaniem oceny o środkach spożywczych, substancjach dodatkowych dozwolonych i przedmiotach użytku, materiałach i wyrobach przeznaczonych do kontaktu z żywnością, kosmetykach przywożonych z zagranicy w celu wprowadzenia do obrotu lub produkcji, wykonywane w ramach bieżącego nadzoru sanitarnego, pobiera się od osób lub jednostek organizacyjnych, na rzecz których są one przywożone, opłaty w wysokości określonej w ust. 1, choćby badania związane z wydaniem oceny nie wykazały naruszenia wymagań higienicznych i zdrowotnych.

Ponadto według art. 36 ust. 3a ww. ustawy za badania laboratoryjne i inne czynności związane z wydaniem oceny o środkach spożywczych, substancjach dodatkowych dozwolonych oraz materiałach i wyrobach przeznaczonych do kontaktu z żywnością wywożonych za granicę pobiera się od przedsiębiorców, na rzecz których są one wykonywane, opłaty w wysokości określonej w ust. 1, choćby badania związane z wydaniem oceny nie wykazywały naruszenia wymagań higienicznych i zdrowotnych. Stosownie do postanowień art. 36 ust. 4 ww. ustawy Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, sposób ustalania wysokości opłat za badania laboratoryjne oraz inne czynności, o których mowa w ust. 1-3a, z uwzględnieniem kosztów ich wykonania. Powyższe zostało uregulowane w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 4 lutego 2004 r. w sprawie opłat za badania laboratoryjne oraz inne czynności wykonywane przez organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. z 2004 r. Nr 20, poz. 193).

Zgodnie z art. 37 ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej w postępowaniu przed Jej organami stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego.

W związku z powyższym uznać należy, że przedmiotowe opłaty stanowiące dochód budżetu państwa są należnościami publicznoprawnymi. Fakt, iż pobierane są one w wysokości poniesionych kosztów nie zmienia ich charakteru. Tak więc opłaty pobierane przez Wnioskodawcę mieszczą się w zakresie przedmiotowym art. 2 § 2 ustawy – Ordynacja podatkowa. Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, że do powyższych należności stosuje się również przepisy o przedawnieniu zawarte w rozdziale 8 dziale III ww. ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.