INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 26 września 2008r. (data wpływu 30 września 2008 2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usług - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 września 2008r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usług.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

M Sp. zo.o. (zwana dalej: Spółką lub „M”) jest częścią międzynarodowego koncernu farmaceutycznego, będącego producentem najwyżej jakości produktów leczniczych, które dystrybuowane są również na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. W ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, Spółka zajmuje się m.in. sprzedażą w Polsce produktów leczniczych wytwarzanych przez zagraniczne z grupy M z siedzibą w krajach Unii Europejskiej oraz Szwajcarii oraz zamierza rozszerzyć swoją działalność o sprzedaż nowych produktów leczniczych zwanych dalej ,,Produktami”. Zasady oraz warunki dostawy Produktów do Spółki oraz sprzedaży przez M tych Produktów na rynku polskim regulowane będą postanowieniami odpowiednich umów dystrybucyjnych, które Spółka zamierza zawrzeć z podmiotami z Grupy M. Niezależnie od powyższego, Spółka i podmioty z Grupy M zamierzają podpisać umowy o świadczeniu usług reklamy (zwane dalej; „Umowami’’). Na podstawie tych umów, Spółka zobowiązana będzie do świadczenia usług reklamy na rzecz podmiotów z Grupy M (zwanych dalej: Usługobiorcami), których celem jest zwiększenie zapotrzebowania na Produkty, a tym samym zwiększenie poziomu sprzedaży Produktów przez podmioty z Grupy M na rynku polskim. W zamian za świadczenie w/w usług, Spółka otrzyma wynagrodzenie kalkulowane w oparciu o koszty poniesione przez Spółkę w danym okresie rozliczeniowym w związku z ich wykonywaniem, powiększone o odpowiedni poziom marży. W szczególności, na mocy postanowień Umów, Spółka zobowiązana będzie do świadczenia usług reklamy i promocji na rzecz Usługobiorców w celu zwiększenia sprzedaży Produktów, polegających na podejmowaniu wszelkiego rodzaju czynności promocyjnych i reklamowych oraz utrzymywaniu odpowiedniej struktury organizacyjnej, służącej realizacji tych czynności (m, in. zatrudnienia właściwego personelu technicznego i przedstawicieli handlowych).

Z dotychczasowej praktyki rynkowej i doświadczenia Spółki wynika iż czynności te będą obejmować w szczególności:

• odwiedzanie osób uprawnionych do wystawiania recept lub osób prowadzących obrót produktami leczniczymi przez przedstawicieli handlowych lub medycznych w celu rozpowszechniania informacji na temat właściwości Produktów i zwiększenia sprzedaży, dostarczanie bezpłatnych próbek Produktów osobom uprawnionym do wystawiania recept z zachowaniem wymogów przewidzianych właściwymi przepisami prawa,

• sponsorowanie spotkań promocyjnych dla osób upoważnionych do wystawiania recept lub osób prowadzących obrót produktami leczniczymi w celu rozpowszechniania informacji na temat Produktów kreowania marki Produktów i przyczynienia się do wzrostu sprzedaży,

• sponsorowanie konferencji, zjazdów i kongresów naukowych dla osób upoważnionych do wystawiania recept lub osób prowadzących obrót produktami leczniczymi, podczas których uczestnicy informowani są o Produktach, ich właściwościach i zaletach,

• organizowanie kampanii reklamowych poprzez publikację artykułów naukowych i specjalistycznej literatury kreujących marlę Produktów na terenie Polski i rozpowszechniających informacje na temat Produktów,

• rozdawanie broszur, ulotek, plakatów zawierających informacje o Produktach,

• wykonywanie wszelkich innych czynności, które mogą się przyczyn. W do wzrostu sprzedaży Produktów w Polsce,

• wykonywanie wszelkiego rodzaju czynności pomocniczych niezbędnych w celu realizacji skutecznej, efektywnej i zgodnej z prawem reklamy w Polsce.
  
  

Jak wskazano powyżej, Usługobiorcy są zarejestrowani dla celów VAT w krajach, w których posiadają siedzibę. W szczególności:

• spółka z siedzibą w Niemczech zarejestrowana dla celów VAT w tym państwie;

• spółka z siedzibą w Szwajcarii zarejestrowana dla celów VAT w tym państwie;

• spółka z siedzibą we Francji zarejestrowana dla celów VAT w tym państwie.
  
  

Ponadto, Usługobiorcy nie są zarejestrowani dla celów VAT w Polsce oraz nie posiadają w Polsce siedziby, ani stałego miejsca prowadzenia działalności.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy podejmowane przez Spółkę na podstawie Umów działania (na rzecz Usługobiorców, od których Spółka zakupuje Produkty) stanowią usługi reklamy w rozumieniu art. 27 ust. 4 pkt 2 Ustawy o VAT, a tym samym na podstawie art. 27 ust. 3 Ustawy o VAT miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie Usługobiorcy posiadają siedzibę tj. odpowiednio w Niemczech i Szwajcarii oraz Francji...
2. Czy Spółka nie jest zobowiązana do rozpoznawania obowiązku podatkowego na gruncie Ustawy o VAT w odniesieniu do przedmiotowych, usług zachowując jednocześnie na podstawie art. 86 ust. 8 pkt 1 Ustawy o VAT prawo do obniżenia kwoty VAT należnego o kwotę VAT naliczonego związanego z zakupem towarów i usług niezbędnych do świadczenia usług na rzecz Usługobiorców na podstawie Umów...

Zdaniem wnioskodawcy:

1. usługi, które będą świadczone przez nią na rzecz ww. Usługobiorców na podstawie Umów stanowić będą usługi reklamy w rozumieniu art. 27 ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT, a tym samym na podstawie art. 27 ust 3 Ustawy o VAT miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie Usługobiorcy posiadają siedzibę tj. odpowiednio w Niemczech i Szwajcarii oraz Francji;
2. Spółka nie jest zobowiązana do rozpoznawania obowiązku podatkowego na gruncie Ustawy o VAT w odniesieniu do przedmiotowych usług, zachowując jednocześnie na podstawie art. 86 ust. 8 pkt 1 Ustawy o VAT prawo do obniżenia kwoty VAT należnego o kwotę VAT naliczonego związanego z zakupem towarów i usług niezbędnych doświadczenia usług reklamy na rzecz Usługobiorców, o których mowa w pytaniu Spółki.
   
   

W myśl art. 27 ust. 3 pkt 1 i 2 Ustawy o VAT, w przypadku, gdy usługi, o których mowa w art. 27 ust. 4 Ustawy o VAT, są świadczone na rzecz osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa, lub podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę, miejscem świadczenia tych jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku i stałego miejsca prowadzenia działalności stały adres lub miejsce zamieszkania.

Jednocześnie, art. 27 ust. 4 pkt 2 Ustawy o VAT stanowi, że powyższą regułę stosuje się m.in. do usług reklamy.

Konsekwentnie, zdaniem Spółki, dla rozstrzygnięcia czy usługi, które będą świadczone przez Spółkę na rzecz Usługobiorców na podstawie Umów, powinny podlegać opodatkowaniu VAT miejscach siedzib Usługobiorców, konieczne jest rozstrzygnięcie: a) czy usługi, które będą świadczone przez Spółkę na rzecz Usługobiorców na podstawie Umów stanowią usługi reklamy w rozumieniu art. 27 ust. 4 pkt 2 Ustawy o VAT; oraz b) czy odbiorcy usług świadczonych przez Spółkę są podmiotami posiadającymi siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego lub podatnikami podatku od wartości dodanej mającymi siedzibę lub miejsca zamieszkania na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej innego niż Polska.

Kwalifikacja usług świadczonych przez Spółkę na rzecz Usługobiorcy w ramach umów dla celów ustawy o VAT jako usługi reklamy - przepisy Ustawy o VAT nie definiują zakresu pojęcia reklamy zastosowanego w art. 27 ust. 4 pkt 2 tej Ustawy. Co więcej, przepisy innych ustaw podatkowych również nie zawierają takiej definicji. Tym samym, zdaniem Spółki, konieczne jest odwołanie się do słownikowej definicji reklamy, jak również do definicji legalnych zawartych w przepisach szczególnych (podobne stanowisko wyrażone zostało w piśmie Departamentu Podatków Bezpośrednich Ministerstwa Finansów z dnia 7 maja 2002 r, sygn. PBS/24/GM-8214-8102).

Słownikowa definicja reklamy zawartej w przepisach szczególnych. W pierwszej kolejności, Spółka pragnie wskazać na zakres pojęcia reklamy na gruncie języka polskiego. Mianowicie, zgodnie z definicją zawartą w Słowniku języka polskiego PWN (red. M. Szymczyk, PWN, Warszawa 1989) reklamą jest: „rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś przez prasę radio, telewizję; środki (np. plakaty, napisy, ogłoszenia itp.) służące temu celowi”. Z kolei, Słownik współczesnego języka polskiego (Wilga, Warszawa 1996) wskazuje, iż reklama to: ,,Oddziaływanie polegające na perswazji oraz na kształtowaniu opinii gustów klienta o towarze czy usłudze, stosowane przez producenta i sprzedawcę, w celu takiego poinformowania klienta, aby wzbudzić jego zainteresowanie i nakłonienie go do kupna’’. Mając na uwadze powyższe, zdaniem Spółki, językowa wykładnia pojęcia reklamy wskazuje na jej szerokie rozumienie. Ponadto, z uwagi na fakt, iż w przedmiotowym przypadku czynności, które będą wykonywane przez Spółkę na rzecz Usługobiorców w ramach Umów dotyczą produktów leczniczych, konieczne jest odniesienie się do definicji reklamy zawartej w art. 52 Ustawy z dnia 6 września 2001 - Prawo farmaceutyczne (tekst jednolity Dz. U. z 2004 r., nr 53, poz. 533, z późn. zm, - zwanej dalej: „Prawem farmaceutycznym”).

Zgodnie z brzmieniem art. 52 ust. 1 Prawa farmaceutycznego, reklamą produktu leczniczego jest (...) działalność polegająca na informowaniu lub zachęcaniu do stosowania produktu leczniczego, mająca na celu zwiększenie: liczby przepisywanych recept, dostarczania, sprzedaży lub konsumpcji produktów leczniczych. Jednocześnie art. 52 ust. 2 Prawa farmaceutycznego zawiera przykładowe (niemające zamkniętego charakteru) wyliczenie czynności stanowiących reklamę produktu leczniczego. Wyliczenie to obejmuje w szczególności:

1. reklamę produktu leczniczego kierowaną do publicznej wiadomości;
2. reklamę produktu leczniczego kierowaną do osób uprawnionych do wystawiania recept lub osób prowadzących obrót produktami licznymi;
3. odwiedzanie osób uprawnionych do wystawiania recept lub osób prowadzących obrót produktami leczniczymi przez przedstawicieli handlowych lub medycznych;
4. dostarczanie próbek produktów leczniczych;
5. sponsorowanie spotkań promocyjnych dla osób upoważnionych do wystawiania recept lub osób prowadzących obrót produktami leczniczymi;
6. sponsorowanie konferencji, zjazdów i kongresów naukowych dla osób upoważnionych do wystawiania recept lub osób prowadzących obrót produktami leczniczymi.

Jak wynika z powyższego, czynności opisane przez Spółkę w stanie faktycznym niniejszego wniosku można bezpośrednio powiązane z czynnościami wymienionymi w art. 52 ust. 2 Prawa farmaceutycznego. Tym samym, czynności te powinny być uznawane za reklamę produktów leczniczych a w konsekwencji — z uwagi na fakt, że będą wykonywane na rzecz zleceniobiorców — stanowią usługę reklamy.

Usługi reklamy w praktyce organów podatkowych oraz sądów administracyjnych - Za szerokim rozumieniem pojęcia reklamy przemawia również praktyka orzecznicza sądów administracyjnych. Przykładowo, w wyroku z dnia 8 kwietnia 1997 r (sygn. SA/Ka 2976/95), Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że: „Ustawodawca polski nie zdefiniował dotychczas w sposób jednoznaczny pojęcia reklamy. Według J. Kamińskiego i W. Maruchina za reklamę należy uznać wszystko tą co zawiera informacje dodatkowe, które nie są niezbędne do złożenie czy zawarcia umowy (...). Natomiast (...) B. Brzeziński M. Kalinowski (...) uznają za reklamę działania, których celem jest kształtowanie popytu poprzez poszerzenie wiedzy przyszłych nabywców o towarach bądź usługach, ich cechach i przeznaczeniu w celu zachęcenia ich do nabywania towarów bądź usług od tego właśnie a nie innego podmiotu gospodarczego. Technicznym sposobem reklamy może być ogłoszenie prasowe, radiowe lub telewizyjne, a także plakat czy afisz stały, a ponadto rozsyłanie folderów i innych informacji handlowych nabywcom. Kosztami reklamy są w szczególności koszty propagowania sprzedaży produktów podmiotu gospodarczego lub skupu określonych produktów, bez względu na formę reklamy”.

Jednocześnie, pragniemy zwrócić uwagę na stanowisko Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie wyrażenie w piśmie z dnia 28 czerwca 2007 r. na tle podobnego stanu faktycznego, dostępne na stronach internetowych Ministerstwa Finansów (sygn. 1471/VURI/443-41/07/JPI). Stanowisko to dotyczyło sytuację w której podatnik zobowiązał się do podjęcia działań mających na celu zwiększenie poziomu sprzedaży produktów usługobiorcy na rynku polskim (poprzez odwiedzanie i organizowane spółki oraz innych wydarzeń dla lekarzy, farmaceutów). W powyżej przywołanym piśmie, konkludując, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie stwierdził, iż „świadczone przez Spółkę usług należy zakwalifikować jako usługi wymienione w art. 27 ust. 4 pkt 2 ustawy. „(tj. usługi reklamy - przyp, Spółki).

Usługi reklamy w prawie wspólnotowym oraz orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości - Z uwagi na fakt, iż Rzeczpospolita jest państwem Unii Europejskiej, zdaniem Spółki jest również sięgnięcie do pojęcia reklamy na gruncie przepisów prawa wspólnotowego oraz orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości ( zwanego dalej: ,,ETS’’). W tym kontekście, Spółka pragnie wskazać że przepisy Ustawy o VAT implementowały wynikające z Szóstej Dyrektywy Rady Unii Europejskiej z dnia 17 maja 1977r, (obecnie Dyrektywy Rady Unii Europejskiej 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r.), wspólne dla wszystkich państw członkowskich Unii Europejskiej zasady dotyczące miejsca opodatkowania świadczonych usług. Zgodnie z tymi zasadami, usługi reklamy, o ile świadczone są na rzecz podatnika VAT mającego siedzibę w innym państwie członkowskim niż państwo usługodawcy, podlegają opodatkowaniu VAT w miejscu (państwie członkowskim) siedziby usługobiorcy. W związku z tym, należy podkreślić, iż dla sprawnego funkcjonowania wspólnotowego systemu VAT niezmiernie istotne jest aby pojęcie m.in. usług reklamy było na gruncie przepisów w zakresie VAT interpretowane jednakowo we wszystkich państwach członkowskich Unii Europejskiej. Pozwala to uniknąć, prowadzących do naruszenia zasad konkurencji, zarówno braku opodatkowania, jak i podwójnego opodatkowania tej samej usługi świadczonej przez przedsiębiorstwo jednego kraju członkowskiego na rzecz innego. Mają na uwadze powyższe, pragniemy wskazać iż zakres pojęcia usług reklamy był niejednokrotnie przedmiotem rozważań Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (zwanego dalej: ,,ETS’’ będącego organem kompetentnym do interpretowania prawa wspólnotowego.

W wyniku analizy orzecznictwa ETS w zakresie usługi reklamy, Spółka pragnie wskazać, że w szeregu orzeczeń ETS opowiedział się za szerokim rozumienie zakresu pojęcia usług reklamy na gruncie art. 9 ust. 2 pkt e VI Dyrektywy (której postanowienia w tym zakresie zostały przyjęte obecnie obowiązującą Dyrektywę 2006/112), odzwierciedlonego w niewątpliwie prawidłowy sposób w art. 27 ust. 4 Ustawy o VAT.

Jednym z najbardziej reprezentatywnych dla przedmiotowego zagadnienia orzeczeń, ETS dokonał wnikliwej analizy zakresu usług reklamy (sprawa nr C-69/92, Commission of European Communities v. Grand Duchy of Luxembourgh). W szczególności, ETS uznał, że (...) usługi reklamowe dotyczą organizacji przyjęcia, konferencji prasowej, seminarium, wydarzenia rekreacyjnego lub innej formy kontaktów publicznych, jeśli wydarzenie takie wiąże się z przekazywaniem informacji zmierzającej do poinformowania opinii publicznej o istnieniu lub jakości danego produktu lub usługi, które to są przedmiotem podejmowanych działań mających na celu zwiększenie sprzedaży tego towaru lub usługi. (…). To samo odnosi się do jakiejkolwiek działalności; która stanowi nierozerwalną część kampanii reklamowej jak i w przypadku sprzedaży przez dostawcę na rzecz odbiorcy w kontekście przeprowadzonej kampanii reklamowej czynności polegających na dostarczaniu określonych towarów lub usług w trakcie różnych kontaktów publicznych, nawet, jeśli towary lub usługi analizowane odrębnie nie powodują przenoszenia treści reklamowych. (...) Pojęcie reklamy wiąże się z przekazywaniem wiadomości zmierzających do poinformowania klientów o istnieniu oraz walorach towarów lub usług celem zwiększenia ich sprzedaży. Chociaż zazwyczaj informacja przekazywana jest przez prasę, radio i TV, za pomocą słowa pisanego, mówionego bądź obrazu, może ona również być rozpowszechniona z częściowym lub wyłącznym użyciem innych środków (...)„ Podobny pogląd został wyrażony m.in. w orzeczeniu wydanym w sprawie Komisja Wspólnot Europejskich v. Królestwo Hiszpanii (C-73/92), w którym ETS stwierdził innymi, że: „(...) jest wystarczającym dla uznania danej czynności za usługę reklamy, żeby działania promocyjne takie jak sprzedaż towarów po obniżonych cenach, darmowa dystrybucja produktów, świadczenie usług po obniżonych cenach, czy organizacja bankietu, niosły ze sobą przekaz nakierowany na poinformowanie odbiorców o istnieniu i zaletach produktu lub usługi; będącej przedmiotem danej czynności; w celu zwiększenia sprzedaży tego produktu lub usługi.

Jak wnika ze wskazanych wyżej wyroków, ETS bardzo wyraźnie akcentuje przekaz informacji dotyczącej produktu (towaru lub usługi) i zmierzającej do zwiększenia sprzedaży, jako kluczowy dla uznania usługi za usługę reklamy dla celów wspólnego systemu VAT w Unii Europejskiej.

W świetle powyższego, mają na uwadze słownikową definicję reklamy, definicję legalną zawartą w przepisach Prawa farmaceutycznego, praktyk polskich organów podatkowych i sądów administracyjnych, jak również przepisy dyrektyw wspólnotowych oraz orzecznictwa ETS, zdaniem Spółki, czynności, które będą przez nią podejmowane na podstawie umów na rzecz dostarczających jej Produkty Usługobiorców, stanowią usługi reklamy w rozumieniu art. 27 ust. 4 pkt 2 Ustawy o VAT.

Tym samym, w ocenie Spółki, pierwsza z przesłanek przemawiająca za opodatkowaniem usług, które będą świadczone przez Spółkę na podstawie Umów w państwach siedziby Usługobiorców została spełniona.

Status Usługobiorców w zakresie VAT- jak zostało wskazane w stanie faktycznym, Usługobiorcy są zarejestrowani dla celów VAT w krajach, w których posiadaj ą siedzibę. W szczególności:

• spółka z siedzibą w Niemczech zarejestrowana dla celów VAT w tym państwie;

• spółka z siedzibą w Szwajcarii zarejestrowana dla celów VAT w tym państwie;

• spółka z siedzibą we Francji zarejestrowana celów VAT w tym państwie.
  
  

Ponadto, Usługobiorcy nie są zarejestrowani dla celów VAT w Polsce oraz nie posiadają w Polsce siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności. W rezultacie, w przypadku usług reklamy, które będą świadczone przez Spółkę na rzecz Usługobiorców na podstawie Umów, spełniona jest również druga przesłanka wynikają z art. 27 ust. 3 Ustawy o VAT odnoś nie do statusu odbiorcy usług.

Podsumowując, Spółka zwraca się z wnioskiem o potwierdzenie prawidłowości przedstawionego powyżej stanowiska, iż:

1. podejmowane przez nią na podstawie Umów działania na rzecz Usługobiorców, od których zakupuje Produkty, stanowić będą usługi reklamy w rozumieniu art. 27 ust. 4 pkt 2 Ustawi o VAT, a tym samym na podstawie art. 27 ust. 3 Ustawy o VAT miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie Usługobiorcy posiadają siedzibę tj. odpowiednio w Niemczech i Szwajcarii oraz Francji; oraz
2. Spółka nie jest zobowiązana do rozpoznawania obowiązku podatkowego na gruncie Ustawy o VAT w odniesieniu do przedmiotowych usług zachowując jednocześnie na podstawie art. 86 ust. 8 pkt 1 Ustawy o VAT prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego związanego z zakupem towarów i usług niezbędnych do świadczenia usług reklamy na rzecz Usługobiorców.
   
   

W tym miejscu jeszcze raz pragniemy podkreślić, iż prawidłowość takiego stanowiska została potwierdzona w podobnym stanie faktycznym przez Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie w piśmie z dnia 28 czerwca 2007 r., dostępnym na stronach internetowych Ministerstwa Finansów (sygn. 1471/VURI/443-41/07/4JPI).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego (stanu faktycznego) zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.